31-08-2009

Herdenking


Eén minuut stilte

Wat maakte de periode 11 juni 2007 - 31 augustus 2007 zo bijzonder? Het was de tijd dat Claudia d'r weblog in leven was!

Het was 11 juni 2007 en ik had de dag ervoor het artikel Hamiltons eerste zege gemaakt. Na enkele reacties van mezelf en Lennard kwam opeens een reactie van "Muisz". Wie mocht dat wel niet wezen? Het bleek te gaan om kleine Claudia, die zich in het vervolg altijd zo zou noemen. Vanaf die dag had ook zij een weblogje.

Maar al snel kwam de klad erin. Anderhalve maand later, toen ik lekker op vakantie was, was ze plotseling overgestapt op haar nieuwe weblogje. Punt schijnt een aantal voordelen te hebben boven web-log, zoals:
* Er is geen reclamebalk
* De plaatjes zijn makkelijker in te voeren, van formaat te laten veranderen en te verplaatsen
* Je kan een eigen achtergrond maken
* Je hebt meer mogelijkheden met HTML

Tenminste, dat beweerde ze in het openingsartikel. De nieuwe weblog betekende de doodsteek haar andere weblogje. Eind Augustus, op de laatste dag van de maand, besloot ze er een einde aan te maken en verwijderde ze het ding van internet. Daar kwam Cheert Wilders zelfs niet aan te pas. Waarschijnlijk had ze deze radicale stap gezet omdat ze anders iedere maand die reclamebalk moest wegbetalen. Jammer genoeg vond ik het destijds niet nodig enkele artikeltjes te "stelen". Daar baal ik nu stilletjes van. Dan had ik echt fraaie oudedoosartikeltjes kunnen publiceren. Uit enkele MSN-gesprekken heb ik begrepen dat Claudia de mooiste artikeltjes uiteindelijk ook in een grote schoonmaakbeurt van de computer heeft weggegooid, zodat er nu echt niks meer van over is.

Precies twee jaar geleden, om zes over vier, verscheen het bericht dat ze haar oude weblogje had verwijderd. Daarom vraag ik nu om één minuut stilte.

Claudia d'r weblog * 11-06 2007 + 31-08 2007

Opgelost als suiker in de thee... Nooit meer kunnen we lachen om de fruitcocktail zonder vlees, of genieten van die politiek georiënteerde stukjes. Als wolven huilen we met elkaar mee.

Gerelateerde artikelen:
Uit de oude doos; 07-07 2009

30-08-2009

Tand des tijds


Exponentieel

Nieuwe dingen zijn leuk, nou ja, soms niet, maar laten we ons concentreren op de leuke dingen. Eén van die dingen waar ik mee in aanraking ben gekomen, is het fenomeen weblog. Het was echt een hele lange tijd geleden, toen er een soort hype ontstond. Enthousiast klommen mensen in de pen en dan deden ze verslag van alledaagse dingen. Leuk toch?

Helaas ebde het enthousiasme weg. Het had wat weg van de boer die z'n land moest omploegen en al na een uur halverwege was, maar steeds vermoeider raakte, waardoor hij ieder uur de helft van het resterende land omploegde. Ook in weblogland daalde de output drastisch.

Onderzoek
In een kwantitatief dataonderzoek heb ik min of meer onderzocht hoe deze afname in cijfers is te vangen. Daartoe heb ik de output van negen bloggen onderzocht in hun "actieve periode". Dit is doorgaans de periode vanaf hun ontstaan tot een periode van "langere inactiviteit". Aangezien de data per maand is verzameld, is een "langere inactieve periode" een artikelloze periode van ten minste twee kalendermaanden.

De onderzochte webloggen zijn:

Ewoods weblog; 01-09 2006
Barts weblog I; 05-11 2006
Barts weblog II; 10-08 2008
Pinda's weblog I; 03-12 2006
Pinda's nieuwe weblog; 26-07 2007
Lennards blog; 17-02 2007
Weblog van KC; 27-07 2007

Omdat het een kwantitatief "onderzoek" was, heb ik alleen gekeken naar het aantal artikelen per maand. Hieronder een grafiek van het aantal artikelen per maand van de hierboven genoemde bloggen:


Het aantal artikelen per maand in de actieve periode van de eerdergenoemde webloggen.



Toch mankeert er nog iets aan deze berekening. Er wordt niet meegenomen hoeveel dagen die eerste maand nou telde. Het maakt natuurlijk wel uit of je op de eerste van de maand begint, of pas op de 27e. Wanneer we dat verrekenen, komen we op de volgende grafiek:




Hetzelfde als net, maar nu is het aantal dagen in de eerste maand verrekend. De rode lijn is het gemiddelde en de onderbroken lijn is de op het gemiddelde gebaseerde trendlijn.

De trendlijn is (omgeschreven) 23,422 * (2/3)^t, waarbij t de tijd in maanden is. De "reden" van deze reeks is vrijwel exact 2/3 en daar rekenen we in het vervolg maar mee.

Het lijkt er dus op dat het aantal artikelen iedere maand met één derde afneemt, of dat de tijd tussen de artikelen elke maand met vijftig procent toeneemt. Het blijkt dus dat een "spark" in één keer tot een hoge output leidt, zonder een (lange) gewenningsfase en dat - bij wijze van spreken - de output vanaf de eerste dag minder wordt, hoewel op het niveau van dagen weinig kan worden gezegd. Ook over de "kwaliteit" van het artikel zegt het weinig, alleen over de hoeveelheid.

In het voorbeeld staat twee keer Barts weblog, omdat hij twee "sparks" had, een in 2006 en een in 2008. Een nieuwe spark zou welkom zijn in weblogland. Dat is wel te zien aan het reactie-berichtenquotiënt op mijn weblogje. Dat is de laatste tijd aan een vrije val bezig:




De trendlijn van het reactie-berichtquotiënt is een bergparabool met een top ergens rond eind 2007-begin 2008.

Nou, u ziet het: de tand des tijds laat weinig heel van weblogland. Hongerig bijt hij in de oren en dat is nog maar het begin. Daarom is het tijd om ons te wapenen tegen de tand des tijds. De vonken moeten er vanaf vliegen. Er moeten meer artikelen komen, meer reacties en meer inzendingen. Zeker nu de webloglente in aantocht is, moet weblogland goed wakkergeschud worden!

Gerelateerde artikelen:

Onvoorspelbaar


Onvoorstelbaar

Tijdens de Grand Prix van Italië in 2006 veranderde de formule 1-wereld voorgoed. Zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher kondigde zijn vertrek aan, maar dat was niet het enige. Nederland zou een formule 1-team krijgen! Geweldig nieuws, natuurlijk. Het kleine Nederland zou gewoon een team hebben in de grote wereld van de formule 1!

Van dat enthousiasme bleef al gauw niks meer over. De Spykers waren ongelooflijk traag en er ging van alles mis, dus de trots sloeg om in schaamte. Heel Nederland was dan ook blij dat Spyker na een jaar werd overgenomen. Ondanks dat M Mol zijn eigen team opkocht, verdween al het Nederlandse aan de auto. Het team ging verder als Force India.

Ondanks de andere naam waren de bolides nog steeds traag, maar dat er progressie gemaakt werd, dat stond vast. Waren de Spykers per ronde drie à vier seconden trager dan de koplopers, de Force India's hoefden meestal maar iets van anderhalve seconde toe te geven. Helaas voor ze stonden ze dan nog steeds laatste, maar waren er uitschieters naar boven mogelijk.

Spa
Ondanks enkele goede races, zoals in Monaco en Groot-Brittannië, waar Fisichella net buiten de punten finishte, of de sterke optredens van Subtiel in China en in Germanië, prijkte er nog steeds een nul achter Force India. Maar in de Ardennen was het opeens wel raak, want Fisichella blonk in elke kwalificatiesessie uit en zette zijn Force India zelfs op pole. De vermoedens dat de Italiaan zich op de "laatste benzinedampen" had gekwalificeerd bleken volledig onjuist te zijn, want direct nadat hij zijn snelste ronde neerzette, ging hij op jacht naar een nog snellere tijd. Het mocht niet baten: hij beet, net als de andere kanshebbers, zijn tanden stuk op zijn eigen tijd.

Onder die kanshebbers zaten al niet eens meer Button en de beide McLarenrijders. Opmerkelijk, want Luis had de vorige wedstrijd kunnen winnen, maar nu was het weer drie keer niks. Als "excuus" voerde hij aan dat de wagen neerwaartse druk tekort kwam, wat wel vreemd was, aangezien hij in Hongarije nog had gewonnen...
Ook Button stelde teleur. Hij reed een veertiende tijd, terwijl Barrichello vierde was. Daarmee stond de Braziliaan zelfs voor de Red Bulls, die slechts achtste en negende waren.

Dat een Force India wagen op pole stond, dat was al verrassend, maar dat er een Ferrari achteraan stond? Dat lag niet in lijn der verwachting. Hoewel, Luca Badoer, de vervanger van Felipe Massa, liet in Valencia al een beschamende indruk achter. In België moest het dan maar beter gaan, maar ook nu ging hij af als een gieter. Hij bezette de hele tijd de onderste plaatsen en in de kwalificatie kwam daar geen verandering in. In zijn laatste snelle rondje moest hij iemand inhalen, waarna hij van de baan vloog en crashte.

Vroeger werden er altijd grappen gemaakt over Badoer. Toen hij in 1999 stopte met racen, was hij al degene met de meeste starts zonder ooit een WK-punt te hebben gescoord. Tja, als je altijd in een Minardi zit, dan is het niet zo heel gek dat je nooit binnen de top 6 finisht. Maar met een Ferrari moet het toch wel lukken? Want iemand die tien jaar testrijder is bij Ferrari en daarbij het ronderecord op het testcircuit bij wijze van spreken ieder jaar verbetert, die kan wel rijden.

Toch blijft het altijd een risico in de competitieve wereld van de formule 1. In Valencia maakte hij er echt een potje van, in Spa was hij gewoon net wat te traag. Vroeger had hij dan in een Ferrari misschien nog een achtste plaats behaald en kreeg hij een voorzichtig schouderklopje, nu was hij de traagste en werd hij door iedereen uitgelachen.

Race
Ondertussen maakten de Italianen Fisichella en Trulli maar al te graag reclame voor zichzelf door de eerste startrij te bezetten. Vooral Trulli was strijdlustig. Hij wilde de race dolgraag winnen, omdat hij beseft dat hij volgend jaar weleens zonder stoeltje kan komen te zitten. Ook Barrichello wilde zijn slag slaan. Nu alle titelfavorieten achter hem stonden, kon hij mooi zijn slag slaan in de titelstrijd.

In de race werden deze illusies echter wreed verstoord. Fisichella behield de leiding, maar daarachter werd het een zooitje. Zo liet Barrichello z'n motor bijna afslaan en kwam amper van zijn plek. Vervolgens krioelden de wagens om elkaar heen in de eerste bocht, waarbij sommigen gebruikmaakten van de uitloopstroken naast het circuit. Räikkönen omzeilde daardoor handig het gedrang en dook voor de Eau Rouge als derde op, vlak achter Kubica. Met behulp van KERS haalde hij de Pool in op het rechte stuk, maar vervolgens schoot hij rechtdoor en veroorzaakte hij verwarring bij de rest van het veld. Daarvan werd Button het slachtoffer, net als Luis. De debutanten Gros Jean en die kerel met die onuitspreekbare naam waren de boosdoeners.

De safetycar kwam in ieder geval op de baan om de boel in toom te houden. Bij de herstart speelde Räikkönen het slim. Hij was alert en volgde Fisichella meteen als een schaduw. Na de Eau Rouge zette hij zijn KERS aan het werk en vloog hij er op het rechte stuk voorbij. Het was - naast de pitstops - de enige kans voor hem om voorbij Fisichella te komen.

Na de inhaalactie volgt Fisichella Räikkönen als een schaduw. Zelden bedraagt het verschil tussen de twee meer dan een seconde. Vooraan zijn de kaarten dan dus geschud, want hoewel Fisichella sneller is, kan hij de Ferrari nooit meer inhalen.

Ook Jarno Trulli heeft daar moeite mee. Nadat hij de eerste ronde niet schadeloos door wist te komen, moest hij naar de pits en sloot hij weer achteraan aan. Ook Barrichello en Subtiel moeten weer een inhaalrace rijden. In tegenstelling tot de andere twee lukt het Trulli niet Badoer te passeren. Op de rechte stukken is de Ferrari te snel. Liever probeert Trulli het bij de pitstops, maar hij rijdt dan allang voor spek en bonen mee. Uiteindelijk zal hij de finishvlag slechts vanuit de pitsstraat te zien krijgen.

Ook Mowk Webbah zal flink hebben gebaald. Hij werd roekeloos weggestuurd bij een pitstop, waardoor hij bijna een andere wagen in de muur drukte. De bijbehorende drive-throughpenalty ruïneerde zijn race. En dat terwijl Fattle een zeer goede race rijdt. Hij werkt zich via de pitstops op naar de derde plek. Doordat hij de ene na de andere snelste ronde rijdt, weet hij het gat met Räikkönen en Fisichella bijna nog te dichten. Ook de BMW's doen weer aardig mee. Kubica en Hidefeld finishen kort achter elkaar als vierde en vijfde.

Barrichello is in de slotfase toch nog knap achter Co Valainen gekomen. Met nog drie ronden te gaan houdt hij de druk er vol op, wetende dat ieder punt nu heel waardevol is. Maar dan gebeurt er iets wat in de GP 2-race ook al zo vaak te zien was: er komt een onheilspellende rookpluim uit de Brawn. Desondanks vertraagt Barri nauwelijks. Het probleem verergert ook niet en zodoende weet Barri nog als zevende te finishen, vlak voor Rosberg en Webbah, die ongetwijfeld hadden gehoopt dat de Mercedesmotor de lucht in was gegaan. Volgens de boordradio was het slechts een olielek, maar het zorgde er wel voor dat de wagen na afloop in de fik vloog.

Kampioen
Voor Räikkönen was het een mooie opsteker. Voor het eerst in anderhalf jaar won hij weer eens een race. Ook leverde hij Ferrari tien belangrijke punten, waardoor ze een stap dichter bij de derde plaats in het constructeurskampioenschap zijn gekomen, het doel voor dit jaar.

Ondertussen kunnen nog acht rijders kampioen worden. Hier een overzicht:

Stand
1. Button - 72
2. Barrichello 2 56
3. Fattle 6 53
4. Webbah - 51½
5. Raikkonen 10 34
6. Rosberg 1 30
7. Luis - 27
8. Trulli - 22½

Theoretische limiet: 22 punten

Ondertussen kunnen mensen als Alonso, Co Valainen, Glock en Hidefeld met geen mogelijkheid meer kampioen worden...

GP 2
In een raceweekend waarin de nodige bolides werden afgeschreven, boeke Giedo van der Garde een knappe overwinning in de sprintrace op hetzelfde Spa Francorchamps. In de eerste race werd hij wat ongelukkig zevende; zijn teamgenootje blokte hem onhandig en sneed een chicane af, waarna een achtervolger hem kon inhalen. Die zevende plaats betekende wel dat GiGa als tweede mocht starten voor de sprintrace. Echter, doordat zijn teamgenootje een straf kreeg, werd GiGa zesde en mocht hij als derde starten. Geen idee of-ie daar nou zo blij mee was...

Nadat hij had uitgelegd hoe een stuurtje werkte (gek genoeg met de plattegrond van de Hungaroring erop), zette hij zijn helm op en reed hij vervolgens met het mes tussen de tanden. Bij de start verschalkte hij de twee mannen voor hem, waarna niemand hem meer terug zag.

Daarmee deed hij het een stuk beter dan Robert Doornbos, die in een Indycarrace driemaal werd gedubbeld, terwijl de rest van het veld binnen een seconde van de winnaar finishte. Nee, echt goed voor zijn imago is het racen op die ovals niet.

Jammer genoeg doen er geen Nederlanders mee in de formule 1. Kan die Mol daar niet voor zorgen, of moeten we echt wachten totdat Max Verstappen borsthaar heeft?

Links:

Gerelateerde artikelen:

29-08-2009

Ewoods kamer

Enschede

Nu de vakantie erop zit, zit Ewoods schaakjaar er definitief op. Aankomend jaar zal hij druk bezig zijn met zijn meidenstudie OWK. Degene die graag wil weten waar deze letters voor staan, nodig ik graag uit voor een kopje thee. Omdat deze studie toevallig in Enschede wordt gegeven, heeft hij naar een kamer op de campus gezocht. Op 1 augustus ben ik er voor het eerst geweest, als onbetaald klusjesman. Enkele dagen daarna begon het ONJK, dat toevallig ook in Enschede werd gehouden. Large sliep bij hem op de kamer en ze eindigden dat toernooi dan ook als eerste en tweede, met toch wel een straatlengte voorsprong op de rest.

Afgelopen week had Ewood een introductiekampje of een speurtocht, ik weet het niet meer precies. Wie weet schrijft hij er nog eens een boek over. Veel meer dan wat verhalen over levend stratego, slechte routebeschrijvingen en gedonder met z'n bagage heb ik niet gehoord.

Het schooljaar zit er dus aan te komen. In de weekenden zal Ewood vast in Bussum zijn, doordeweeks zal hij in Enschede zijn. Dan zit hij weer in alle rust op z'n eigen kamer, waar hij de beschikking heeft over zijn flave-o-wave, waardoor hij in één handomdraai een heerlijke maaltijd voor z'n neus tovert.

Hij denkt het helemaal te hebben gemaakt met z'n kamer en dat doet me denken aan dit filmpje:


Zijn er nog meer verzoeknummers?



Gerelateerde artikelen:
De stomme-programmadiss; 29-08 2008

28-08-2009

Een slecht jaar


Tweede jaar

De vakantie zit er inmiddels alweer bijna op. Voor m'n gevoel heb ik amper vakantie gehad, zo kort lijkt het afgelopen schooljaar nog geleden. Begin juli kreeg ik vakantie en zelfs daarna moest ik nog dingen voor school doen. Echt goed tot rust komen is me niet gelukt.

Vorig jaar september begon ik nog opgewekt aan m'n tweede jaar. Het eerste jaar was boven verwachting verlopen, dus ik had alle reden om optimistisch te zijn. Ik had alle vakken - op twee na - gehaald en ik had de veldwerken overleefd. Wat kon me nog overkomen?

September 2008
Periode 1

Op maandag 1 september begon mijn nieuwe schooljaar om half twee 's middags met Statistiek. Omdat ik in het eerste jaar de indruk had gekregen dat m'n medestudenten nogal a-wiskundig waren, kon ik daar m'n voordeel mee doen. In het begin ging het dan ook goed met dat vak. Ik kwam ruim op tijd aan, las het hoofdstuk door en dan ging er vaak wel een lampje branden. Desondanks zaten er methodes bij die ik nog niet kende, maar die wel interessant waren. Helaas begon het hoge tempo zijn tol te eisen en snapte ik de latere hoofdstukken minder goed. Ik had het idee dat dat bij de anderen nog wel erger zou zijn, dus maakte ik me er niet heel druk om. Wel vond ik het jammer dat de achterliggende piskunde niet werd uitgelegd. Volgens Rein N, de "vakidioot" van Econometrie, was juist het "waarom" wat de Universiteit onderscheidde van de andere onderwijsinstellingen. Nou ja, hij zei het anders, maar volgens mij bedoelde hij het zo.

Op dinsdag 2 september maakte ik kennis met het tweede vak: "Natuurwetenschappelijke aspecten van energie en grondstoffen". Tja, hoe verzinnen ze die namen... Het vak werd daarom vaak "Energie en materialen" genoemd, of "N,L&T 3", als opvolger van Natuur, leven en techniek 1 en 2. Ook dit vak kregen we weer van P.A.M. Steevast begon het vier uur durende college met een uur geneuzel waar niemand wat van begreep, waarna we de sommetjes mochten proberen. Uiteindelijk liep iedereen vast en gingen we ons maar op een andere manier vermaken, totdat hij de sommen zou bespreken. Daar had ik natuurlijk al gauw geen zin in en dus kneep ik er na de monoloog gauw tussenuit. Bijna altijd vertelde Rolex de dag erna dat er geen bespreking was geweest en dat ik terecht eerder naar huis was gegaan...

Opmerkelijk was de lezin die Erwin Kroll op 3 september gaf. In een gelikte Powerpointpresentatie hield hij een verhaal over het veranderende klimaat, wat natuurlijk interessant was voor ons, Aardeconoompjes. Daarna stond hij wat studenten te woord. Uiteindelijk kon ik hem - met behulp van de studiebegeleidster - wat vragen voorleggen, wat wel maf was.

Eerstejaarsvakken
Ondertussen probeerde ik ook nog m'n eerstejaarsvakken te halen. Zo probeerde ik het vak "Systeem Aarde" te volgen. Ik had niet zo heel veel trek om alle colleges bij te wonen, dat zou ook niet makkelijk zijn, maar af en toe eens een lesje, dat kon nooit kwaad. Omdat ik in de beginperiode heel wat overlap had, kwam ik er te laat achter dat de opzet was gewijzigd: er waren twee deeltentamens ingeroosterd en de eerste had ik al gemist. Paniek! Of niet, want er kon nog het een en ander worden geregeld. De tweede deeltoets, die op 23 september werd afgenomen, zou mijn deelcijfer bepalen. Hoewel ik dacht dat ik de stof me inmiddels wel eigen had gemaakt, faalde ik voor het tentamen. Geen idee wat er nou mis ging. Daarbij deed ik het echter beter dan een studiegenoot, die werd betrapt op spieken. Een paar maanden later maakte hij op Hyves (!) bekend dat hij met de studie was genokt...

Vervolgens had ik op de 26e een deeltoets van Statistiek. Op dat tentamen moest ik me helemaal suf rekenen en suf priegelen door allerlei standaarddeviaties handmatig uit te rekenen. Hoewel het tentamen niet heel moeilijk was, was het wel heel lang. Murw van al dat gereken leverde ik het tentamen vrijwel direct in nadat ik klaar was. Tot ongenoegen van de docent had ik het evaluatieformulier niet ingevuld, maar daar had ik even geen trek in.

De dag werd gevolgd door mijn eerste meesterklassewedstrijd, waarin ik hard werd afgeslacht, net als het hele team overigens. Dat zette de toon een beetje voor de rest van het seizoen, zoals al gauw bleek.

Het andere eerstejaarsvak dat ik nog moest halen, was AlVa. Mijn gedachten gingen terug naar die ellendige dagen eind maart/begin april. Hoe erg had ik tegen die workshops presenteren en interviewen opgezien. Gelukkig hoefde ik alleen nog het tentamen te doen, een hele geruststelling. Nou ja, behalve dat het me niet zo makkelijk leek. Hoewel volgens mij iedereen het vak haalde terwijl ik ziek in bed lag, vind ik dit soort sociale wetenschappen lastig te managen. Bovendien wilde ik het vak pas herkansen als ik niks te doen had en niet nu, in de hectiek in het begin van het schooljaar.

Oktober 2008

Die hectiek bleek mee te vallen, want in oktober werd het allemaal een stuk rustiger. De hectiek van het aanmelden voor cursussen was verdwenen en de theorie van het vak Statistiek werd vervangen door wat geklooi met computers. Hoewel computers het slechtste in mezelf naar boven kunnen halen, had ik er nu weinig problemen mee. Lekker wat rotzooien met getalletjes en dan kon ik gauw weer naar huis. De anderen hadden het er moeilijker mee en waren tot laat in de middag bezig, maar hun leereffect zal wel groter geweest zijn.

Wat wel minder leuk was, was een werkstuk van het van N,L&T 3. Uiteindelijk kwam ik in een aardig groepje terecht en moesten we een verhaal schrijven over de Sahel. Hoewel het me eerst niet zo aansprak, begon ik het uiteindelijk wel grappig te vinden. Ik maakte onder andere kennis met de Intertropische Convergentiezone, die heel belangrijk is voor de neerslag in het gebied. Dat ging dus wel goed.

Op de 17e had ik de tweede deeltoets van Statistiek en die haalde ik. Minder leuk vond ik de 23e, toen ik eerst dat zware tentamen van "Systeem Aarde" had en meteen daarna N,L&T 3. Ik had m'n kaarten gezet op Systeem Aarde, omdat ik van dat andere vak weinig begreep. Het ging over vreemde en ingewikkelde berekeningen over ionactiviteiten en zo en ik vatte er maar een deel van. Desondanks haalde ik dat vak wel en Systeem Aarde niet... Dat vroeg om drastische maatregelen. Ik kon gelukkig wat readers van Rolex lenen, waarna ik in december voor mijn laatste kans vocht.

Periode 2

Op de 27e begon de tweede periode, met weer nieuwe vakken: Regionale economie en Mens en landschap. "Eindelijk weer eens een economievak", dacht ik, "maar helaas zit er ook een vaag vak bij." Dat bleek gelukkig nog wel mee te vallen; ik had er best schik in.

November 2008

Toch waren er mindere dingen: er stonden drie excursies van Mens en landschap gepland en dat in november, bepaald geen recreatiemaand. De eerste excursie ging echter niet door, maar de fietsexcursie op de 21e... Daar moest ik iets voor verzinnen. Gelukkig hielp Rolex me daarbij. Hij wist wel een plek waar ik een fiets kon lenen. Dus wij door de regen en in de kou door hartje Amsterdam gefietst, naar die fietsenstalling. Daar zat een gast die amper een woord zei, maar wel allerlei formulieren in m'n hand drukte. Wel of niet verzekeren en dat soort dingen. Wat een rare snijboon, die vent. Uiteindelijk had ik zo'n hulpeloze rooie toeristenfiets en fietsten we weer dat hele eind terug naar de VU. Daar aangekomen gingen we naar het lokaal, waar iedereen zou verzamelen voor de excursie. Maar die excursie ging mooi niet door. Tot overmaat van ramp kregen we daarna nog een vervangend college... Vervolgens moest die fiets natuurlijk weer ingeleverd worden. Rolex liet op de terugweg nog zijn woning zien, waarna we weer op tijd bij Amsterdam Centraal moesten zijn. Rolex had mij op de tram gezet, waarna hij op mijn fiets naar mij reed. Natuurlijk maakte ik me geen moment zorgen dat hij de benen nam, maar dat zulke mensen nog bestaan. :O
Eenmaal bij de fietsenstalling zag ik Rolex hijgend en puffend aankomen. Hij kon amper z'n benen kwijt op die fiets. Helemaal opgevouwen kwam hij aan, waarna de fiets werd ingeleverd. Het was wel een grappig avontuur, maar toch baalde ik van de tijd en het geld dat dit geintje had gekost...

December 2008

Twee weken later was er een excursie naar de Oostvaardersplassen. Daar heb ik al eens over verteld. Na de excursie was het vak al bijna afgelopen, hoewel het nu tijd werd voor het schrijven van een Essay. Ook daar had ik niet zo'n trek in, want waar kon ik nou een vlammend betoog over schrijven?

Voor de kerstvakantie waren er natuurlijk weer tentamens. Op de 16e had ik een tentamen van Regionale economie. Dat ging me redelijk af, maar niet super. Met name in de tweede helft van de colleges ontging de clou me een beetje en ik had ook niet supergoed geleerd. Liever wilde ik Mens en landschap halen. Desondanks nam ik aan dat ik het wel had gehaald. Terwijl ik een evaluatieformulier zat in te vullen, vroeg Rolex aan de docent wanneer het hertentamen was. Daar hebben we later smakelijk om gelachen. ;)

Het eerder genoemde tentamen van Mens en landschap verliep redelijk, maar op de 22e wachtte de echte klap: het laatste hertentamen van Systeem Aarde. Na lange tijd in spanning te hebben geleefd, kwam uiteindelijk het bericht binnen dat ik het had gehaald. Eindelijk!

Januari 2009
Periode 3

Het nieuwe jaar begon met een vreselijk warrig vak, Natuurrampen en risico's. Het begon allemaal al met de verschillende roosters die in omloop waren. Maar ook daarna bleef het behelpen. Er waren heel veel docenten betrokken bij dit vak en op een uitzondering na, waren ze megaslecht. Sommige hadden amper een idee wat ze aan het vertellen waren. En dan hadden ze zich ook nog eens gewapend met überslechte Powerpointpresentaties, waarin Engelse woorden te pas en te onpas opdoken, er constant woordbreuk werd toegepast, als er geen andere spelfouten in stonden. En wat leerde je dan? Niet veel meer dan wat een normaal mens ook wel kan verzinnen. Keer op keer werden er open deuren ingetrapt. En dan nog eens die "werkcolleges", waarin je wetenschappelijk onverantwoord risico's in kaart moest brengen. Na afloop begreep ik dat dit kwam omdat een ondersteunend vak, Digitale ruimtelijke data, nog niet gegeven was. Dit werd pas in de volgende periode gegeven, samen met twee andere Aardwetenschappelijke vakken. Deze drie vakken konden roostertechnisch niet eerder in het jaar gegeven worden, terwijl het natuurrampenvak ook gebonden zat aan januari. Lastig, lastig, lastig. Met DRD hadden we namelijk op een veel hoger niveau de vragen kunnen uitwerken.

Daarnaast bevatte het vak natuurlijk ook weer excursies. De eerste ging over een nepramp waar in een nepjournaal voor werd gewaarschuwd. Die nepramp moesten we zogenaamd bestrijden. Ik vatte er werkelijk waar niks van. Een week later gingen we langs bij het KNMI, wat wel grappig was. Eén van de sprekers was Frank Kroonenberg, die in zo'n nepjournaal te zien was. Ook nu kwam een aantal sprekers aan bod. Het laatste babbeltje ging volgens mij over Tsunami's, want daar heb ik nog het een en ander van onthouden. Daarna konden we weer op eigen houtje zien thuis te komen...

Uiteindelijk moest er nog een werkstuk worden ingeleverd. Rolex en ik moesten iets vertellen over het risico van Auckland, in Nieuw-Zeeland. De gedachte aan het destijds zomerse Nieuw-Zeeland beviel me wel. Auckland is echter een tikkende tijdbom, want het ligt boven een vulkanisch gebied. En dan heb ik het nog niet eens over het overstromingsgevaar, de cyclonen, de landverschuivingen en natuurlijk nog de modderstromen. Verwonderlijk is dan ook dat er de laatste decennia amper mensen zijn omgekomen door dit natuurgeweld.

Overigens deed Rolex nog een extra vak, omdat hij het zo leuk vond. Terwijl ik eind Januari zat te zwoegen op het Essay van Mens en landschap, moest hij iets schrijven voor het vak Sustainable landmanagement. Dit moest in het Engels en hoewel Rolex daar natuurlijk geen enkele moeite mee heeft, schoot het niet op. Steeds kwam er weer iets tussen en uiteindelijk, na maanden van uitstel, besloot hij de handdoek in de ring te smijten.

Op de 30e was dan uiteindelijk het tentamen. Hoewel ik amper iets zinnigs wist te produceren op het tentamen, leverde het me wel een 5,3 of zo op. Of een 5,5. Ik weet het niet meer. Omdat je alleen doorging met een zes of meer, had ik het vak niet gehaald. Dat vond ik wel jammer, maar ik had me er al bij neergelegd. Totdat de docenten ineens de cijfers ophoogden, waardoor ik het toch gehaald had... Op de bespreking van het vak, iets van een week na het tentamen, legden de docenten de problematiek van het vak uit (in de zin van het eerdergenoemde voorkennisprobleem) en konden we het tentamen nog inkijken. Ik vond het een positieve bijeenkomst en ik had ineens veel meer respect voor de docenten, hoewel ik het nog steeds een zwakke cursus vond, maar dat heb ik het evaluatieformulier al eens toegebeten.

Inmiddels was m'n Essay ook af. Vrolijk stuurde ik het ding op naar de docent. Daarbij zat een adder onder het gras: ik deed het via de manier waarop het was aangegeven (naar z'n privé-e-mailadres), terwijl een aantal mensen het ding via Blackboard had ingeleverd. Dat was niet zo slim, want zo vaak controleerde hij Blackboard niet (hij zit vooral in Wageningen) en dus kwam hij ergens in februari met een wanhopig bericht waarom zo weinig mensen het Essay hadden ingeleverd. De deadline was overigens eind januari, waar ik me nipt aan heb gehouden, hoewel ik niet de enige was. En dat terwijl hij de Essays eigenlijk al voor de Kerst had willen hebben...

Mijn Essay ging overigens over Ecoducten. Het ging hierbij over de versnippering van het leefgebied van wilde dieren en hoe slecht dat wel niet was. De oplossing tegen het versnipperen is door de natuurgebieden weer met elkaar te verbinden. Ik had de docent hier meerdere malen over horen vertellen en het leek me wel wat om een soort betoog te maken waarbij hij wel een traantje kon wegpinken. Het resultaat mocht er zijn: ik kreeg een dikke 7½. xD

Februari 2009
Periode 4

Het schooljaar was alweer halverwege, toen ik drie nieuwe vakken gepresenteerd kreeg: Bodemkunde, Hydrologie en het eerder genoemde Digitale ruimtelijke data. Met zoveel Aardwetenschappelijke vakken zag ik het somber in, maar dat bleek al gauw erg mee te vallen.

Het lastigste vak was waarschijnlijk nog DRD, waarin we veel met de computer moesten doen. Wel vond ik het interessant om te horen over Remote sensing, hoe dat in z'n werking gaat. Hoe de satellieten verschillende typen straling kunnen detecteren en hoe je daar een leuk kaartje van kan maken, maar ook hoe je daardoor verschillende bodemtypen van elkaar kunt onderscheiden. In theorie klonk het heel leuk, maar in de praktijk was het lastig. Daarbij kwam dat ik op de een of andere manier allerlei problemen ondervond met m'n computer, waardoor niks lukte. En dat was dan nog met IDRISI, een relatief eenvoudig Geografisch informatiesysteem.

Grappig was die keer dat we op de VU-campus de omtrekken van enkele nieuwe gebouwen moesten bepalen aan de hand van GPS. Vervolgens moesten we dat op een kaart intekenen. Dat was nog een lastig klusje en om nou te zeggen dat de gevonden gebieden erg accuraat waren...

Daarnaast hadden we twee deeltoetsen voor het vak. Het waren twee mogelijkheden om vrij eenvoudig veel punten in de wacht te slepen; met mijn 9 (geen idee wat ik fout deed, ik zal wel ergens te weinig hebben uitgelegd of zo) zat ik zelfs 0,04 punt onder het gemiddelde van de klas...
Voor de tweede had ik volgens mij ook zoiets, al ging die lastiger. Dit kwam doordat er meer mensen meededen dan dat er computers (en stoelen!) waren. Daardoor deed ik het maar samen met Rolex, die zich er overigens redelijk in had bekwaamd. Desondanks bleef het lastig priegelen.

Maart 2009

Bij Hydrologie en Bodemkunde kwam geen computer aan te pas. Hydrologie was opgedeeld in twee stukken: grondwater en oppervlaktewater. Daarbij kwamen ook veel formules, maar er werd niet uitgelegd hoe ze waren afgeleid of iets in die richting. Wel was er op 6 maart een excursie naar de Amsterdamse waterleidingduinen. Hoewel er eerst regen was voorspeld, werd het al gauw zonnig en naarmate de dag vorderde, maakte de Zon het qua gevoelstemperatuur zelfs aangenaam. En dan loop je door een prachtig duinlandschap, langs sloten met kristalhelder water. Net alsof je in het paradijs zit, zo mooi is het.

Ook met Bodemkunde was er een excursie georganiseerd. Op 17 maart was er een excursie naar Wageningen. Ook daar moesten we maar op eigen gelegenheid zien te komen, wat ik best lastig vond. Nadat ik bij de juiste bushalte was uitgestapt had ik namelijk nog steeds geen idee waar het kon zijn... Gelukkig was ik niet alleen en vonden we - na door een opengebroken straat te zijn gelopen - het ISRIC. Daar werden we verwelkomd door een vet vage pipo, die door al zijn maniertjes echt ontzettend grappig was, hoewel de meesten een enorme hekel hadden aan die man...

Hoe dan ook, we kregen veel bodemprofielen te zien, waarna we maar eens naar buiten gingen, om er zelf wat te bekijken. Door bij hellingen zand weg te graven, kwamen prachtige podzolen aan het licht. Zo was er een prachtige podzolbodem te zien in het zand. Doordat we elke donderdag vier uur lang bodems moesten determineren, herkende ik het ding als een haarpodzol. Dit ding heet zo, omdat er donkere "banden" door het profiel heenlopen, die op haren lijken. Ook nu was het weer prachtig, met veel Zon en best aangename temperaturen, wat het verblijf er alleen maar leuker op maakte.

Na het excursiefeest werd het tijd voor een tentamenweek. Op dinsdag DRD, op donderdag Hydrologie en op vrijdag, als klap op de vuurpijl, Bodemkunde. DRD was volgens mij niet zo moeilijk, maar bij Hydrologie vreesde ik dat ik me een aantal keren had misrekend en Bodemkunde... Je weet het nooit met meerkeuzevragen. Daarbij kwam dat het gokelement was meegeteld in de berekening van het cijfer, zoals ik kort daarop heb beschreven. Ik was in ieder geval blij dat het erop zat en ik toog naar huis, waar VR achter m'n computer had plaatsgenomen.

Eigenlijk ging die week alles goed, want ik verloor een keer niet in de meesterklasse en in de weken daarna sijpelden de goede tentamenresultaten binnen.

Periode 5
Het was inmiddels eind Maart en ik kreeg weer nieuwe vakken: Milieukunde en Kwartairgeologie. Had ik de periode daarvoor nog iedere dag les, nu had ik de ene vrije dag na de andere. Daarbij kwam dat Milieukunde een vak was waarbij iedereen dacht "wat leren we hier?". Er werden wat open deuren ingekopt, maar verder was het veel bla, bla, bla. En dat terwijl het vak zeker potentie had. Het gaat bijvoorbeeld over duurzaam omgaan met materialen. Nou, laatst was bij ons bijvoorbeeld de vriezer stuk. Het ding laten repareren kost in ieder geval niet nog meer materialen, maar wat blijkt: voor bijna hetzelfde bedrag dat zo'n mannetje komt kijken, kun je een nieuwe kopen. Dus ja, dan is die laatste optie opeens wel heel aantrekkelijk. Overigens begrijp ik niet waarom zo'n reparatieteam zichzelf zo uit de markt prijst... En daar komt dan ook een beetje het gemis van het vak: er komt zo weinig economie in voor en dat is juist de peper die het vak op smaak houdt.

Het andere vak was Kwartairgeologie. In het begin van de cursus zat die docent me te tergen door steeds erg lang door te gaan. In plaats van dat hij om kwart over drie klaar was met vertellen, bleef hij maar doorgaan (vaak moest hij nog tien sheets) en dat in een bedachtzaam tempo. De grote wijzer ging steeds verder omlaag en uiteindelijk was het dan half vier, tot ongenoegen van mij, want ik had die dag met de psycholoog afgesproken...

Wel had deze docent ontzettend veel kennis van zaken. Interessant was zijn verhaal over de Golfstroom. Kwamen de docenten bij oa. Global change niet verder dan de opmerking dat de Golfstroom niet altijd tot onze gebieden ging, nu werd er helemaal verklaard waarom dat zo was. 

April 2009

In het begin van de maand kon ik eindelijk AlVa overdoen. In het kamertje van de docent zat ik gespannen te zwoegen op het tentamen. Hoewel het een tentamen van vorig jaar was, voldeed het totaal niet aan de omschrijvingen die mij ter ore kwamen. Nadat ik het tentamen had afgelegd, bleef het lang ongemakkelijk stil, maar na ruim een maand kreeg ik het nieuws dat ik het toch had gehaald. (Wat een slome, die docent... ;))

Excursies
Voor Kwartairgeologie waren in eerste instantie vijf (!) excursiedagen gepland; uiteindelijk werden het er vier, waarvan twee dagen achter elkaar. De eerste "excursie", op 16 en 17 april, leek op papier ook een beetje op het "Brabantveldwerk". Dat viel wel mee. We gingen overdag wat dingen bekijken en wat boringen zetten, maar 's avonds was het dolle boel. Overdag verveelde ik me echter. Opmerkelijk was dat de excursie oorspronkelijk op (vrijdag) 17 en (zaterdag) 18 april was gepland, wat vast tot veel protesten heeft geleid. Ik was er ook niet zo blij mee; op die zaterdag speelde BSG tegen Apeldoorn en ik had al gemeld dat ik die dag niet kon spelen...

De volgende excursie was een week later, op 24 april. Ook toen gingen we wat boringen zetten in het rivierengebied. Overigens begon iedereen (waaronder ik) een hekel te krijgen aan de buschauffeur. Die zette ons consequent af bij het gehucht "Oog in al". Vanaf daar moesten we weer met een bus naar Utrecht Centraal, wat weer veel tijd kostte.

Mei 2009

De vierde en laatste excursie was op 1 mei. Helaas was ik ziek geworden in Venlo en kon ik niet komen. Ik had me dus ziekgemeld, maar naar verluid hebben anderen me wel afgetekend op de presentielijst... Het jammere was dan ook dat het tentamen van 15 mei onder andere een vraag bevatte over die laatste excursie. Uiteindelijk haalde ik het tentamen ook niet, wat ik wel jammer vond. Aan de andere kant heb ik nog een jaar de tijd om alle ins en outs van dit vakgebied te leren kennen.

Pas op de 28e was het tentamen van Milieukunde. Daar kon ik me dus bijna twee weken op voorbereiden. Eigenlijk wel zonde van m'n tijd. Het vak halen zou leuk zijn, maar mocht dat niet gebeuren, danwas er ook geen man overboord. Nou, uiteindelijk haalde ik het vak (tot mijn verbazing) en hoefde ik "alleen" nog het laatste veldwerk te halen.

Overig
Overigens waren er in Mei nog enkele opmerkelijke gebeurtenissen. Op de vierde overleed Orson vd. P., een docent van Systeem Aarde. Dat kwam als een enorme schok voor me, later werd ik eraan herinnerd dat de beste man ons tijdens het natuurrampenvak geen les kon geven. Destijds viel één van de standaarddocenten in en ik moet zeggen dat die les beter was dan de meeste andere die hij gaf. Toch was het heel vreemd. Ik had namelijk in het najaar nog eens een les Systeem Aarde bijgewoond en toen was hij nog in goede conditie.

Op de 18e was er een leukere gebeurtenis, want toen promoveerde Mark B. Hij moest zijn proefschrift verdedigen tegenover allerlei buitenlandse professoren. In zijn beste Engels weerde hij alle aanvallen ogenschijnlijk eenvoudig af; geen geringe prestatie. 

Juni 2009
Periode 6

Op 2 juni begon het laatste veldwerk. Eerst was er een rommelige aanloop en ook tijdens het veldwerk zelf heb ik me niet heel erg vermaakt. Nou ja, het was redelijk gezellig, maar verder vond ik het heel lastig om het onderzoek naar een goed einde te brengen en leuk vond ik het zeker niet. Daarnaast was er nog het nodige aan te merken op het vak zelf.

Daarmee beleefde het tweede studiejaar een naar einde. Nu ik m'n gedachten ophaal, klinkt het allemaal best leuk en aardig. Zo zullen m'n herinneringen ook wel worden, hoewel ik me het afgelopen jaar best vaak rot heb gevoeld. Dat heeft ook te maken met de verhouding Aardwetenschappelijke vakken : Economische vakken, die dit jaar wel erg scheef was, maar ook door slecht geleide vakken, zoals die natuurrampen en het laatste veldwerk, of van die nietszeggende vakken, zoals Milieukunde. Dat vind ik jammer.

Juli 2009

Op 2 juli waren de presentaties en op 3 juli moest het verslag worden ingeleverd. Toen had ik eindelijk vrij. Ter vergelijking: vorig jaar kreeg ik op 20 juni al vakantie en nu, nu ik die vakantie zo nodig heb... Dat doet meteen het ergste vrezen voor volgend jaar. Me inschrijven voor de vakken gaat moeizaam en ik ben nog niet echt klaar voor het komende schooljaar.

Leuker was het dan ook in het begin van de vakantie. Op 4 juli was het zomerfeest en ook daarna had ik nog de nodige activiteiten ontplooid, zoals een keertje naar het strand gaan. Inmiddels is het hondenweer waar de herfst patent op heeft... :( Dat wordt nog een lang schooljaar...     

Gerelateerde artikelen:
Overzicht A&E; 15-08 2008 
Overzicht A&E II; 15-08 2009

27-08-2009

Fragmenten Wenen

Brokstukken


Hieronder een aantal fragmenten uit het Vienna Chess Open. Behirder scoorde als enige van het Towns Appartment minder dan vijftig procent en dat zette hem aan het denken. Natuurlijk zijn er nog steeds gaten te schieten in zijn openingsrepertoire. In Wenen bleek dat ik geen systeempjes heb tegen een Nimzo met 3.g3. Zeker op een goed voorbereide tegenstander is dat lastig. Daarom wil ik een beter wetenschappelijk onderbouwd openingsrepertoire. 
Wat de laatste tijd echter een steeds groter probleem begint te worden, is het weggeven van goede stellingen. Dat is niet nieuw, maar bijvoorbeeld de partijen tegen Martin Martens (werd uiteindelijk nog remise, hoewel ik in de slotstelling verloren stond) en Eelke Wiersma (daar stond ik in de slotstelling misschien al gewonnen, maar ik zag het niet), vond ik dat wel jammer, maar zocht ik er niet zoveel achter. Inmiddels begint het vervelend te worden. Zo liet ik in Dieren in de eerste ronde een beduidend beter eindspel nog naar een nederlaag lopen. Voor m'n gevoel verprutste alleen dat al m'n hele toernooi, maar de klapper kwam in Wenen.

Zo verloor ik in de tweede ronde een gelijke stelling, miste ik in de vierde ronde de winst en verloor ik de ronde daarna vanuit een prima stelling. En wat te denken van de achtste ronde? In ieder geval zorgden de gemiste punten ervoor dat ik voor het eerst in tijden rating verloor. Daar kwam bij dat ik tegen een ratingloze Irakees speelde. Op basis van het Vienna Chess Open zou zijn startrating 2080 worden, dus daar had ik best weer wat aan kunnen verdienen.

2009
Voor de grap lijkt het me best eens leuk om mijn resultaten te analyseren. Ik heb meegedaan aan vier "toernooien": De Meesterklasse, het Pinkstertoernooi, Dieren en Wenen. In de vijf meesterklassewedstrijden won ik 19,5 punten, in het Pinkstertoernooi zelfs 38,4. In schril contrast staan daarbij Dieren (+4,65) en Wenen (-1,95). Al met al heb ik dit jaar wel de nodige punten gewonnen en ligt m'n FIDE-rating eindelijk boven de 2000, maar door mijn magere vorm deze zomer is de progressie (voorlopig) gestaakt.

Opmerkelijk vind ik m'n zwakke score tegen 2200-spelers, waar ik slechts 3 uit 10 tegen scoorde. Vooral in Dieren verloor ik om de haverklap van die lui. Ook opmerkelijk: tegen <2150 scoorde ik 8½ uit 10, tegen >2150 slechts 5 uit 20. Met wit scoorde ik 7 uit 15 tegen gemiddeld 2257, met zwart scoorde ik 6½ uit 15 tegen gemiddeld 2157, een opmerkelijk verschil.

Elohistogram
Op Playchess heb je een grappige statistiekjes, zoals het elohistogram. Tegen 2400+ heb ik nog twee remises gepakt in vier partijen, wat resulteert in een TPR van ongeveer 2246. Tegen 2100's heb ik 4½ uit 6, goed voor een TPR van 2320. Maar tegen 2200-2300 en 2300-2400 heb ik maar TPR's van ongeveer 2100. Dus Edwin, prop me volgend seizoen maar aan een laag bord. Ik heb het verdiend.

Partijen
Dan nu toch echt de partijfragmenten. Als ik vorige week toch eens wist wat ik nu wist... Maar ja, dat is juist het lastige van het leven. Laten we gauw het eerste fragment opstarten.


A Rempeli - J de Groote, stelling na 11.Pxc3


In deze stelling voelde ik me niet helemaal op m'n gemak. Wit kan leuke dingen doen met f4 en zo, waarna mijn loper op c8 slecht is. In plaats van het rustigere 11... b6, deed ik het botte 11... e5?!!? Na 12.dxe5 De7 13.Dxd5 Ts8 14.De4 Dxc5 heeft zwart misschien wat compensatie voor de pion, maar veel is het niet. Wit deed echter 13.0-0-0 Dxc5 14.Dxd5?! Dxf2 en toen stond ik alweer goed. Vervolgens ging het eigenlijk heel eenvoudig.




J de Groote - S Midoux, stelling na 16... a6

In een Philidor had zwart al snel het centrum opgegeven, maar desondanks bereikte ik weinig concreets. Zwart had zojuist 16... a6 gespeeld, blijkbaar uit angst voor 17.Pb5. Een verstandig mens had hier 17.Dc3 gedaan, eventueel gepaard gaand met een remiseaanbod. Tot mijn schade deed ik 17.Te3 Txe3 18.fxe3, waarna zwart alleen nog kan lachen.




L Dror - J de Groote, stelling na 21.De2

In deze stelling is weinig aan de hand. Winnen met zwart is ook niet makkelijk, maar soms moet je je tegenstander helpen een foutje te maken. Ik probeerde 21... Dg6, om iets met ...f7-f5 te kunnen doen. Wit deed 22.Ph4 De6 23.f4? Die penning wordt natuurlijk ontkracht met 23... Df6, waarna 24.De4 Dxh4 25.Dxc6 exf4 goed bleek voor mij.


Dit was de stelling na 30.Kxf2. De vraag is: hoe wint zwart? Wie durft?
In de partij gebeurde in ieder geval 30... h5 31.Th4 Dc3 32.Te1 Df6+ 33.Kg3 Dg5+ 0-1.



J de Groote - J Kaufeld, stelling na 28.Dc3

De hele partij had ik een fractie minder gestaan, maar nu leek ik de remise wel op zak te hebben. Er volgde echter 28... e5? 29.Lxc5! Dat had m'n tegenstander niet verwacht. Plotseling zit hij met een slechte loper tegen een goed paard. Hoewel deze stelling uiteindelijk evolueerde naar een gewonnen stelling voor mij, wist ik het niet te winnen. :S


J Heiny - J de Groote, stelling na 15.Dxb4
Wit had zojuist 14.b2-b4 gespeeld en teruggeslagen. Nu is c5 onherstelbaar verzwakt, maar ik zag het uitbuiten ervan nog moeizaam in. Na 15... b6 vreesde ik dat wit met a2-a4-a5xb6 een zwakte kon maken op b6. Die vrees is ongegrond: zwart kan pakken op a5. Desondanks was er weinig mis met het pionoffer 15... Pa6!? 16.Dxb7 Pc5 18.Db2 Tfb8 19.Da3. Hier was 19... a5 20.Pd2 a4 prima. Ik zag echter problemen in de a4-pion en deed daarom maar het ongelooflijke 19... Dd8?? Wit sloeg toe met 20.Pxe5 en won.


J de Groote - J Imad Khlaif, stelling na 11... Lxd2+
Zwart had de opening niet goed gespeeld en ruilt bovendien zijn zwartveldige loper af. Ik deed het "logische" 12.Kxd2, waarna zwart nog steeds rekening moet houden met Pd6+. Toch blijft een koning in het midden een handicap, waardoor ik de partij nog vrij moeizaam in mijn voordeel wist te beslissen.




L Kwatschewsky - J de Groote, stelling na 23.g3

Hier bood wit remise aan. Een lastige. Natuurlijk staat zwart beter, maar is het ook mogelijk om te winnen? In de partij vond ik het in ieder geval wel best, een vlotte remise met zwart. Daar had ik voor de partij wel voor getekend. Maar omdat ik de laatste ronden verloor, had ik het in deze partij achteraf gezien toch willen proberen...


J de Groote - A Shumilina, stelling na 10... Pc6
Hier had ik wel zin in een pionoffer. Het probleem was een beetje dat ik me een opening door m'n strot had laten douwen, zonder de technische details (finesses) te kennen. Daarom greep ik maar na 11.Pxc6 bxc6 12.e5, in de hoop dat ik zwarts lelijke pionnen lekker kon aanvallen.



Vijftien zetten later stond het zo... Wit heeft heel weinig, maar na 27.Td2 De5? 28.Tad1 Txd2 29.Txd2 Tc7 30.Pb6 kwam ik er opeens goed uit. Zwarts centrum doet voorlopig niks meer en ze is de d-lijn kwijt. En dat in maar een paar zetten.


Zwart had zojuist 34... e5 gedaan, wat mij dwong tot 35.Pxc8 Txc8 36.Txc8 Pxc8. Nu was 37.Dd5+ en 38.Dxc5 wel zo simpel. Ik miste dat klaarblijkelijk en deed 37.Dd7+ Pe7 38.Dc7 Dc6 39.Dxe5. Eerst wilde ik zwarts tegenspel uitschakelen, daarom sloeg ik niet op a5. Wel vond ik het jammer dat ik die pion op c5 niet kon slaan...



Hier dacht ik te gaan winnen. Natuurlijk is het koppel dame-paard sterk en heeft zwart meer pionnen op de koningsvleugel, maar ik had een - in mijn ogen - sterke c-pion, die ondersteund werd door de dame. Ik deed dus 48.c6 gxf2+ 49.Kxf2 e3+ 50.Ke1? Dd6! Opeens wordt het link. Op 51.c7? komt 51... Dg3+, waarna 52.Kd1? e2+ opeens verliest, hoewel 52.Ke2 Dxg2+ natuurlijk amper beter is. Het blijkt dus dat ik 50.Ke2 had moeten spelen, want nu moest ik al zoeken hoe ik remise kon maken. En met weinig tijd op de klok slaagde ik daar niet in. Ik deed 51.Dc2, wat na 51...Db4+ 52.Kd1 een benauwde remise had moeten opleveren. Ik kon de gevaren niet meer goed in kaart brengen en deed 52.Kf1, want ik zag geen mat. Dat kwam er ook niet, maar wel 52...Pg3+ 53.Kg1 e2 en ik zat met de gebakken peren. Natuurlijk kun je in zo'n geval complimenten uitdelen aan je tegenstander, maar daar heb ik ook nu nog weinig zin in. Wat een domper...



S Marjanovic - J de Groote, stelling na 17.Dc2
Hier had ik ook weinig trek in remise en ik besloot een poging te doen wits stelling onder druk te zetten met 17... Df6? Ik had toen effe 18.Pe1! gemist, waarna het paard op e4 wel erg wankel staat. De volgende keer laat ik het beest wel op f6 staan in zo'n geval. Nu probeerde ik wat met 18...Pg5?! 19.Lxd6 bxc6, maar ik begon me ernstig zorgen te maken over het resultaat van de partij. Ik verloor dan ook.

Al met al scoorde ik 4 uit 9. Ondanks het magere resultaat, had ik veel meer plezier dan in Dieren. Dat komt ongetwijfeld door de groep, dus daarvoor bedankt. ;) Ook heb ik het nodige geleerd, dus waar mijn kracht en vooral ook m'n zwakte ligt. Ik zal goed moeten zoeken naar leuke systeempjes tegen het Siciliaans, het Spaans en de Nimzo. Deze openingen kom ik bovendien erg vaak tegen, dus daar valt nog heel wat winst uit te behalen. Verder moet ik tactisch sterker worden, zodat ik goede stellingen ook win. Als dat zover is, is het wel weer 2010 en hoop ik nog eens een buitenlands toernooi te spelen.

Gerelateerde artikelen:
Dieren 2009 ronde 8 en 9; 11-08 2009               

26-08-2009

Fotoverslag Wenen


Scherp

Hieronder een lading foto's die ondergetekende maakte gedurende het verblijf in Wenen en niet te vergeten de foto's van de reis zelf. De foto's waren minder scherp dan ik had gedacht, maar een groot aantal foto's lijkt scherp genoeg voor het fotoverslag.

Zaterdag 15 augustus
Om 4:00 uur 's nachts stonden we op. Omdat er geen brood was, hadden de oude lui een aantal croissants opgewarmd. Daarna reed JL/JP naar Tons huis, waarna we naar Schiphol gingen. Daar moesten we natuurlijk weer wachten op Le en La, die niet zo snel waren. Na het inchecken gingen we hartenjagen. Om kwart voor zeven gingen we het vliegtuig in. De Wenenvakantie zou eindelijk beginnen!








Foto's: 1) Ton en Lennard, 2) Ewood, 3) De Zon kwam op, 4 t/m 6) Landschappen gezien vanuit het vliegtuig. Is iemand in staat deze (mid-Duitse) plaatsjes te herkennen?






7) In het vliegtuig, 8) Buiten het vliegtuig en 9) Aan de grond.

Zondag 16 en maandag 17 augustus









10) FM Large, 11) De Quakers, 12) Ewood in actie, 13) Lennard in actie*, 14) Large in actie, 15) Large en Pinda.






16) Het boodschappenlijstje, 17) De rekening en 18) Het proviand.





19) Lennard zat er op de derde dag al doorheen, 20) Pinda kon lekker computeren op bed en 21) Slotstelling Ewood - Pinda.


Dinsdag 18 en woensdag 19 augustus






22) De schaakklok zoals op het doosje, 23) Melk in een wijnglas en 24) Een close-up van de Brillosaurus Rex.

Woensdag 19 en donderdag 20 augustus






25) In de vijfde ronde kreeg iedereen** een zakje met aardbeien-chocoladekoekjes. 26) Deze dingen werden de dag erna gretig geconsumeerd. 27) Behirder nam iedere dag flesjes ijswater mee. Vaak was het in de speelzaal nog één ijsklont. Door de condens werd Behirders tas steeds nat.






28 t/m 30) Toen iedereen 'm gesmeerd was, gingen Ewood en pinda tegen elkaar Quaken...






31) Reisbureau "Lullo", 32) In Oostenrijk betaalt men nog met eurocenten, 33) Le en La zaten nog lang voor te bereiden en dat leverde ze zo nu en dan punten op.

Vrijdag 21 en zaterdag 22 augustus






34) Op de 21e werd weer een hele lading proviand ingeslagen... En dat voor nog twee dagen. 35) In de metro en 36) Het logo van de U-Bahn.









37) Ton had soep met een plak kaas. Later verslikte hij zich er bijna in. 38) Large, 39) Ewood, 40) Groepsfoto, 41) Iemand dacht dat er "Porno" op de menukaart stond. 42) Ewood als mummie.






40) Nicolaas, 41) Ewood en 42) De twee HSG'ers.

Zondag 23 augustus









43 t/m 46) Opruimdag, 47) Lennard ging toch nog voorbereiden en 48) Pinda had zijn juiste shirt aangetrokken: hij zou inderdaad op vijf punten eindigen.









49) Er bleef nog wat over... 50) Voor de laatste keer naar de speelzaal, 51) Ton analyseert Larges partij, 52) Lennard op zijn gemak, 53) Larges partij en 54) Large had het schaakbord naar zich toegetrokken.









55 t/m 57) De omgeving van Das Rathaus en 58 t/m 60) Das Rathaus van binnen.








61) Lennard won de ratingprijs, 62) Ewood won de loterij; 63) Hij mag voor € 1.000 een toernooi gaan spelen. 64) Behirder dronk een fles Ice-tea in één middag leeg. 65) Drie kanshebbers op een rij: De witte greep naast de prijzen, Large moest genoegen nemen met een bescheiden buit en alleen Lennard kon tevreden zijn.






66) Op weg naar het vliegveld aten Le en La zich sterk. 67) De laatste glimp van de Donau. 68) Vienna Air Port.






69 en 70) Een waterspuwende steen en 71) De maan vanuit het vliegtuig.

Zo, dat waren de mooiste foto's wel weer. Tot slot nog een plaatje van vroeger:

24 augustus 2006: Pluto is geen planeet meer




Niet vergeten:
* Lennard was druk bezig de computer opnieuw op te starten, terwijl de rest zat te Quaken.
** Iedereen in de A-groep; De witte kreeg een pak met smerige koekjes.

Gerelateerde artikelen:
Wist je dat...; 25-08 2009