31-12-2010

Korte terugblik


December

2010 is bijna voorbij. Hier een kleine terugblik op de afgelopen opmerkelijk koude wintermaand. De opmerkelijkste gebeurtenis was wel het opstappen van Femke Halsema in de politiek. Boze tongen beweerden dat het te maken had met het floppen van het Paars-pluskabinet, maar dat was volgens het lachebekje van de Tweede Kamer niet zo. Wat de reden dan wel was, daar kwam niemand achter, omdat de microfoon het op het beslissende moment tijdens de persconferentie niet deed.

Daarnaast werd er in Tsuuriech alvast besloten waar de WK's Voetbal tot 2098 worden georganiseerd. Het Holland-BegiumBid haalde het helaas net niet, maar onze jongens hebben er echt voor gevochten. Dankzij een gelikte presentatie werd Engeland knap verslagen, al kwam dat ook doordat Engeland als enige land ter wereld nog wel een kritische pers heeft. Daar heeft de immer betrouwbare FIFA-voorzitter Sepp B. het niet zo op. Inmiddels is Nederland, onder leiding van Ruud G. en Johan C. bezig om het WK Voetbal van 2102 binnen te halen.

Een paar dagen terug werd bekendgemaakt dat het Franse model Isabelle Caro was overleden. Op haar hoogtepunt woog het aan anorexia leidende model nog maar 31 gram. Afgelopen maand werd ze verrast door een windvlaag toen ze een raam opendeed. Ze werd een boom in geblazen en pas vorige week dwarrelde ze weer omlaag. Haar dood vestigde weer eens de aandacht op het probleem dat anorexia heet. Dat is dus een goede reden om straks een extra oliebol naar binnen te werken. ;)

Gerelateerde artikelen:
DSB-bank gered; 13-10 2009

F1-Awardz


Zo was 2010

Het afgelopen formule 1-seizoen was ongekend spannend. Vier rijders maakten in de finale nog kans op de titel. De strijd werd uiteindelijk nog gewonnen door Fattle, die over het hele jaar gezien het snelst was, maar ook erg vaak punten verspeelde door een nukkige bolide of domme rijdersfouten. Teamgenoot Webber maakte wat minder fouten en kende ook minder pech, maar daar stond weer tegenover dat hij vaak net wat trager was. Dat hij de laatste races met een gebroken schouder reed, zal ook wel niet hebben geholpen. Alonso won de eerste race nog wel, maar zakte daarna ver terug. De Ferrari kwam in de eerste seizoenshelft tekort op de Red Bulls en McLarens. Bovendien maakte Alonso de nodige domme fouten. Pas in de zomer ging het lopen en nadat Alonso tot kopman werd gepromoveerd, liep hij zijn achterstand razendsnel in. Ironisch genoeg duurde het seizoen juist twee races te lang voor hem. McLaren deed met de wereldkampioenen van 2008 en 2009 aardig mee. In het begin van het seizoen profiteerden de grijze bolides van de fouten bij de concurrentie, waardoor McLaren lange tijd het kampioenschap aanvoerde. In de tweede seizoenshelft ging het echter mis met de ontwikkeling van de bolide, waardoor de McLarencoureurs achterop raakten. Toen Luis ook nog drie keer in vier races uitviel, was zijn lot bezegeld. Teamgenoot Button begon verrassend goed en eindigde verrassend slecht. Hoewel hij weinig fouten maakte, was zijn snelheid ontoereikend om kampioen te worden.

De echte helden zaten dan ook bij de subtoppers. Kubica reed als een echte wereldkampioen. Hij was snel en maakte eigenlijk geen fouten, iets waar de titelkandidaten nog een puntje aan kunnen zuigen. Iets onopvallender was Rosberg, hoewel hij iets presteerde wat nog niemand is gelukt: hij versloeg Shoeface het hele jaar door met gemak. Wat ze ook deden bij Mercedes om het de zevenvoudig wereldkampioen beter naar zijn zin te maken, zijn landgenoot was desondanks de snellere.

De tegenvaller van het jaar was Massa. Toch begon hij goed en was hij zelfs even klassementsaanvoerder, een teken dat hij niets van zijn snelheid had ingeboet na zijn bijna fatale ongeluk. Die vreugde duurde maar kort. Precies een jaar na het ongeval werd hij door zijn team nadrukkelijk op zijn plaats gewezen: of hij Alonso er even langs wilde laten. Gedemotiveerd en met een tweederangs auto maakte hij in de tweede seizoenshelft een zwakke indruk, waarmee hij zichzelf en Alonso weinig van dienst was. Dat Alonso in de laatste race naast de titel greep, was dan ook niet meer dan moral justice.

Awardz
Dan nu tijd voor de Awardz. Deze Awardz worden uitgereikt aan coureurs of teams die zich het afgelopen jaar op een nogal onbeholpen manier onsterfelijk hebben gemaakt. Laten we maar beginnen met de Rijder-Awardz:

Brandweer-Award
Deze Award is voor Co Valainen, wiens auto in de slotfase van de GP van Singapore in brand vloog. Toen het Co Valainen te heet werd onder zijn voeten (ondanks dat de achterkant van de auto affikte), sprong hij uit de bolide en ging hij gewapend met een brandblusser het vuur succesvol te lijf. Een eervolle vermelding is dus wel op zijn plaats.

David Coulthard-Award
David Coulthard was een coureur wiens successen amper in verhouding stonden tot de geweldige bolides waarmee hij heeft mogen rijden. Begon als een gevaar voor zichzelf en eindigde als een gevaar voor de rest. Zal altijd nog worden herinnerd door beruchte blunders in het begin van zijn carrière, zoals de crash bij het binnenrijden van de pitsstraat of zijn spin in de opwarmronde nadat hij van poleposition was vertrokken. Eind 1995 trapte Frank Williams hem met zijn lamme poot de deur uit, waarna hij bij McLaren opnieuw in een topwagen reed. Tot opluchting van iedereen ging "DC" in 2008 met pensioen, maar anno 2010 hebben we zijn opvolger al gevonden. Het is Lucas di Grassi, die zijn bolide nog voor de start van de GP van Japan afschreef. Hoewel diens Virgin een superslechte auto is en doorgaans alleen in beeld komt wanneer-ie op een ronde wordt gezet, betekent dat niet dat de rijders daarmee niet in aanmerking kunnen komen voor de Awardz.

Gouden-Handboei-Award
Luis kwam tijdens de GP van Australië ongewild in het nieuws toen hij werd aangehouden vanwege gevaarlijk rijgedrag in zijn huurauto. Hij had het lef gehad om met doorslaande wielen op te trekken. Gelukkig had de lokale politie de crimineel spoedig in de kraag gevat. Dat zal hem leren. De "Gouden-Handboei-Award" is hier dan ook op zijn plaats.

Gouden-Koppeling-Award
Tijdens de GP van Maleisië kwam Alonso erachter dat zijn koppeling niet meer naar behoren functioneerde. Iedere schakelbeweging werd een uitdaging, waarbij hij het toerental nauwkeurig moest aanpassen aan de versnellingsbakverhoudingen. Ondanks dat perste hij er nog een snelste ronde uit en reed hij de gehele race in het kielzog van Button, om een paar ronden voor het eind uit te vallen. Alle moeite was dus voor niks, maar de "Gouden-Koppeling-Award" heeft-ie er wel mee verdiend.

Jacques Villeneuve-Award
Jacques Villeneuve stelde in 1997 ternauwernood zijn enige wereldkampioenschap veilig in een superieure Williams. Nipte overwinningen werden afgewisseld door domme uitvalbeurten. De overeenkomst met Fattles kampioenschap is overduidelijk. Hopelijk eindigt Fattles carrière niet zo kansloos als die van de kalende Canadees, die na het behalen van de wereldtitel nooit meer een race won. In ieder geval is de "Jacques Villeneuve-Award" voor Fattle.

Jean Alesi-Award
Jean Alesi was een getalenteerde en spectaculair rijdende coureur, die alleen nooit won. Nou ja, behalve de harten van zijn fans won hij welgeteld één race toen de concurrentie eens zijn pech had. Co Biaggi lijkt in Alesi's voetsporen te treden. Door afwijkende bandenstrategieën wist hij geregeld toe te slaan in de slotfase, waarin hij fraaie inhaalacties liet zien. Dit jaar verdient hij de "Jean Alesi-Award", over een jaar of tien wordt de "Co Biaggi-Award" uitgereikt.

Jos Verstappen-Award
Jos Verstappen was een veelbelovende coureur, wiens carrière echter volledig flopte. Een belangrijke oorzaak daarvan is waarschijnlijk de crashgevoeligheid in het begin van zijn carrière. Zijn naam stond bijna synoniem voor grindbak. Ook Petjerov moet hiervoor vrezen. Dat hij Kubica niet kon bijhouden, dat was niet zo gek, maar onder druk beging hij in de slotfase van het seizoen geregeld stommiteiten, zoals de crash bij de start in Japan en de "high-speed crash" in Korea. Hopelijk leert hij dit na het ontvangen van de "Jos Verstappen-Award" wel af.

Lance Armstrong-Award
De terugkeer van Schumacher liep uit op een Fiasco waar zelfs zijn ergste vijand niet op had durven hopen. Keer op keer geklopt door zijn teammaat en zonder ook maar één podiumplaats te bemachtigen sloot hij met een harde klap het seizoen af. Daarmee was zijn comeback zelfs nog minder succesvol dan die van Lenz Armstrong. De gelijknamige Award lijkt me dus volkomen verdiend.

Luca Badoer-Award
Na Massa's ongeluk vorig jaar, werd zijn plek ingenomen door Luca Badoer. In twee races demonstreerde Badur hoe langzaam hij was. Terwijl teamgenoot Raikkonen (wie kent hem nog?) won, finishte de slome Italiaan als laatste. Vervanger Fisichella deed het overigens weing beter. Gelukkig was Massa dit jaar weer fit. Hij begon nog sterk aan het seizoen, maar naarmate het seizoen vorderde, zakte hij steeds verder terug. Het ranglijst- en snelheidsverschil met Alonso werd enorm. Lang voordat het WK zijn climax bereikte, was Massa uitgeschakeld voor het kampioenschap. Hiervoor verdient hij de "Gouden-Slak-Award", eh, "Luca-Badoer-Award".

Michael Schumacher-Award
De "Michael Schumacher-Award" gaat, hoe kan dat ook anders, naar Michael Schumacher. De Duitser, die op de baan meestal niet zo sportief is als erbuiten, liet zich dit jaar een paar keer van zijn slechtste kant zien. In Hongarije vond hij het nodig om Barrichello door de pitmuur te drukken. Het plannetje mislukte, want hij liet net genoeg ruimte over, waardoor Barrichello hem half over het gras inhaalde. Je zou er niet aan moeten denken wat er was gebeurd als de wielen in elkaar hadden gehaakt... Barrichello was na afloop dan ook furieus. Volgens Schumacher stelde de Braziliaan zich vreselijk aan, waarna hij de hoon van de hele wereld over zich heen kreeg. Voor dit en zijn race in Canada is hij de enige die recht heeft op de Michael Schumacher-Award. Volledig verdiend.

Nijdas-Award
Barrichello was dit jaar ook op een schoonheidsfoutje te betrappen. Tijdens de GP van Monaco crashte de Braziliaan hard. Nog voordat de bolide tot stilstand was gekomen, smeet de Braziliaan het stuurtje uit zijn auto, zo voor de aanstormende hrt van Chand Hok. Die had het geluk dat hij het object ter waarde van een slordige 50 000 euro niet hoefde weg te koppen. Het bleef een tijdje onder een wiel zitten en werd daarna overreden door de hrt van de neef van Senna (Jaaroverzicht 2010). Een duur geintje en ook nog eens levensgevaarlijk. De "Nijdas-Award" is wel het minste wat ik de emotionele Braziliaan kan geven.

Olivier Panis-Award
Veel mensen zagen Olivier Panis als een saaie coureur. Iemand die de camera's niet opzocht, of een "toerwagencoureur", dat soort bewoordingen. Dat veranderde overigens wel toen hij als één van de weinigen bleef rijden in de straten van Monaco en daardoor een verrassende overwinning boekte. Button had dit jaar twee van dat soort uitschieters: in het begin van het jaar won hij twee races door slim in te spelen op de weersomstandigheden. In de tweede helft van het jaar werd hij echter steeds meer overvleugeld door zijn teammaat. De wereldkampioen van 2009 reed vaak abnormaal anoniem in de rondte. Volgend jaar heeft hij die status als titelverdediger niet meer. Hopelijk schudt de "Olivier Panis-Award" hem wakker.

Pechvogel-Award
Als iemand dit jaar veel punten in rook heeft zien opgaan, dan is het Fattle wel. In Bahrein verloor hij een zeker lijkende overwinning door een brandstoftekort, in Australië vloog hij in leidende positie van de baan door kapotte remmen. In Spanje had hij daar eveneens last van, maar kostte het hem weinig punten. Het hoogtepunt was natuurlijk de kapotte motor in Korea, op een zeer belangrijk moment in de titelstrijd. Fattle gaf niet op en bleef lachen. Uiteindelijk won hij de titel alsnog. De "Pechvogel-Award" heeft hij daarmee zeker verdiend.

Pillow-Award
De "Pillow-Award" heeft Fattle echter eveneens verdiend. Tijdens de safetycarfase in de GP van Hongarije zat hij niet op te letten en liet een groot gat vallen. Hiervoor kreeg hij later een "drivethroughpenalty", waardoor hij een overwinning vergooide en slechts derde werd. Om het goed te maken, krijgt hij de "Pillow-Award".

Ralf Schumacher-Award
In het begin van zijn carrière was iedereen bang voor de jongste Schumacher. "Onstuimig" was nog te zacht uitgedrukt, zo vaak was hij bij crashes betrokken. Zijn eerste podiumplaats behaalde hij, hoe kan het ook anders, nadat hij zijn teammaat uit de race had gereden. Tijdens de beruchte GP van Duitsland deed Alguersuari hetzelfde: hij remde veel te laat en kegelde uitgerekend zijn (goed gestarte) teamgenoot Bümi uit de race. Voor deze lompe actie krijgt hij de "Ralf Schumacher-Award".

Robbie Dixon-Award
Tijdens de Olympische Spelen in Faenkufer ging de Canadese alpineskiër Robbie Dixon af door zo'n beetje in zijn achtertuin als een stapelbed naar beneden te stuntelen. Nadat hij op één been alle paaltjes omver had weten te krijgen, vloog hij bij de eerste bocht rechtdoor. Blijkbaar was de druk hem te groot geworden. De Australische formule 1-coureur Mark Webber kan erover meepraten. In zijn thuisrace deed hij werkelijk waar alles fout wat-ie fout kon doen. Een slechte strategie, domme aanrijdingen en met een negende plaats nog twee puntjes voor de moeite, daar moest hij het mee doen. Hopelijk maakt de "Robbie Dixon-Award" nog iets goed.

Rubens Barrichello-Award
Vorig jaar hielp Barrichello zijn kampioenschapskansen om zeep door geregeld megaslechte starts te maken. Dit jaar had Webber hetzelfde. Vooral de starts tijdens de GP van België en Italië waren dramatisch. Uiteindelijk liep Webber de titel mis. Toeval? De "Rubens Barrichello-Award" gaat toevallig wel naar Webber.

Rund-van-het-Jaar-Award
De stomste actie van het seizoen was ongetwijfeld de botsing tussen Fattle en Webber. Door de onhandige reactie van het team escaleerden de spanningen in het Red-Bullkamp er bijna. Hoewel de hele wereld meende dat Fattle de (hoofd)schuldige was, schoof het team doodleuk de schuld in de schoenen van Webber. Die was daar op z'n zachtst gezegd niet blij mee, hij vond het grote bullshit. Maar goed, als je in een Red Bull rijdt, die je vervolgens ook nog een meisjesnaam meegeeft, dan verdien je de "Rund-van-het-Jaar-Award" natuurlijk wel. Fattles prijzenkast wordt goed gevuld vandaag.

Voorzichtigheids-Award
Tijdens de GP van Korea merkte Subtiel ineens dat zijn remmen niet meer goed werkten. Daarom probeerde hij zo snel mogelijk naar de finish te razen. Helaas werkten de andere coureurs niet mee door constant in de weg te blijven rijden. Ze leken om de een of andere reden niet te beseffen dat Subtiel gewoon een langere remweg heeft. Zijn race eindigde helaas voortijdig met een botsing tegen Co Biaggi. De wedstrijdleiding vond het vervolgens nodig om Subtiel vijf startplaatsen straf te geven op de grid van de volgende race. En dat terwijl Subtiel natuurlijk de "Voorzichtigheids-Award" verdient.

Dan is het nu tijd voor de Team-Awardz:

Arrows-Award
Arrows was een formule 1-team dat in de periode 1996-2002 vakkundig om zeep is geholpen door de onlangs overleden Tom Walkinshaw. Over de doden niets dan goeds, dus ik hou m'n mond verder. Drie jaar lang reed Jos Verstappen bij het team. In 1996, toen hij nog als talentvol te boek stond, zag het er in het begin van het jaar goed uit: Verstappen was vaak behoorlijk snel. De auto werd echter niet meer ontwikkeld, waardoor "Onz Joske" steeds verder achterop raakte. Hetzelfde gold afgelopen jaar voor Force India. Vorig jaar leken ze uit het niets de aansluiting met de top te hebben gevonden. Dit jaar begonnen ze redelijk, om vervolgens steeds verder af te zakken. Uiteindelijk verspeelden ze een zeker lijkende zesde plaats in het constructeurskampioenschap nog aan Williams. Dat is genoeg voor de Arrows-Award.

Blinde-Vink-Award
Tijdens de pitstopchaos in Hongarije werd Kubica vrolijk weggestuurd door de lollypopman. Net op dat moment komt Subtiel aanrijden voor zijn pitstop. Hij wordt dus onderschept door Kubica en valt uit. Kubica moet even later ook opgeven. Slordig! Opmerkelijk genoeg gebeurt het tijdens de GP van Korea bijna opnieuw. Ditmaal komen de betrokkenen goed weg, maar de "Blinde-Vink-Award" is wel voor Renault.

Fair-Play-Award
Het team van Red Bull had zijn mond vol van de teamorders bij Ferrari. Red Bull voerde het principe van "gelijke kansen" zo ver door, dat ze riskeerden de titel te verliezen. Er werd zelfs gesteld dat ze liever eerlijk verloren dan oneerlijk wonnen. Of ze ook echt eerlijk ten onder zouden zijn gegaan, zullen we nooit weten. De gok van Red Bull pakte goed uit, al was het ook wel "more luck than good judgement". Als beloning voor de getoonde moed en sportiviteit krijgen ze van mij de "Fair-Play-Award".

Ontwerp-Award
De Virgin werd dit jaar geheel zonder gebruik te maken van een windtunnel ontworpen. Aan het gebrek aan snelheid te zien, is dit niet heel erg goed gelukt. In het begin van het jaar kwam Virgin ongewild in de publiciteit toen men toegaf dat de brandstoftank eigenlijk te klein was. Het ontwerpteam werd steeds verder in z'n hemd gezet. Uiteindelijk behaalde het team ook nog eens te weinig veertiende plaatsen, zodat het als laatste eindigde bij de constructeurs. De "Ontwerp-Award" is een goedmakertje voor dit bedroevende ontwerp. Hopelijk komen ze volgend jaar met iets beters aanzetten.

Rode-Neuzen-Award
In 2010 kreeg het formule 1-veld er drie teams bij: Lotus, Virgin en hrt. Vooraf waren de verwachting niet al te hooggespannen, maar de teams maakten zelfs de lage verwachtingen niet waar. Gezien de vele technische problemen waarmee ze de toeschouwers vermaakten, zouden ze zelfs in een GP2-kampioenschap weinig races winnen. Om deze drie clowns van teams te eren, geef ik ze de "Rode-Neuzen-Award". Hebben ze deze winter misschien nog iets te lachen.

Slechte-Strategie-Award
het toppunt van het seizoen was natuurlijk de strijd om het kampioenschap. Natuurlijk krijgt Ferrari de "Slechte-Strategie-Award" voor de geflopte strategie, maar ik zal hieronder nog een keer samenvatten wat er allemaal misging:

Alonso reisde met een voorsprong van 8 punten op Webber en 15 punten op Fattle naar Appie Dappie. Als Webber won, moest hij minimaal tweede worden en als Fattle zou winnen, moest-ie in ieder geval vierde worden. In de kwalificatie pakt Fattle de pole en is Alonso derde, voor Webber. Het is duidelijk dat Webbers kansen er niet beter op zijn geworden. Alonso heeft de zaken na de kwalificatie echter redelijk onder controle.

Een nadeel voor Alonso is de sterke vorm van de McLarens, die om hem heen staan. De McLarens kunnen hem belangrijke punten afpakken, hoewel ze ook Webber op afstand kunnen houden. Bij de start begint het muntje echter de verkeerde kant op te rollen. Button passeert hem en met een vierde plaats heeft Alonso het benodigde resultaat voor de titel nog maar net in handen. Zoals Luis twee jaar terug al ondervond: het is erg lastig rijden als je weet dat je aan een matig resultaat genoeg hebt. Alonso moest vanaf de start al zijn achtervolgers in de gaten houden, want hij had geen marge meer.

Bij de start crashen Shoeface en Liuzzi op elkaar en zorgen voor een safetycar. Voor degenen achteraan is het voordeliger om alvast een pitstop te maken dan voor degenen vooraan. De titelkandidaten blijven dus gewoon doorrijden, maar in de subtop gaan Rosberg en Petjerov naar de pits. Zij hoeven dus geen verdere pitstop meer te maken.

Webber blijkt na de herstart grote moeite te hebben om een acceptabel tempo neer te zetten. Al in de elfde ronde maakt hij zijn eerste pitstop. Op nieuwe banden gaat het een stuk beter en dat bewijst Webber wel als hij zich langs Alguersuari knokt. Ferrari laat "secondant" Massa twee ronden later stoppen. Het is de bedoeling dat de Braziliaan voor Webber terugkeert, maar dat lukt niet. Het gevaar Webber is nog niet geneutraliseerd.

Vooraan beginnen Fattles rondetijden in te storten. Luis rijdt het gat dicht, maar het lijkt erop dat de banden hun beste tijd hebben gehad. Alonso lijkt ook te glijden, dus besluit het team om hem in de vijftiende ronde naar binnen te halen, om zodoende voor Webber op de baan te komen. Het plannetje werkt en Ferrari is tevreden. Webber is geneutraliseerd en de koplopers moeten zo ook binnenkomen. Wat ze niet weten, is dat de rondetijden op de oude banden weer verbeteren. Fattle en Luis rijden bijna tien ronden langer door, Button zelfs 24 (!).

Ondertussen zit Alonso aan de staart van Petjerov en hij weet dat hij hem gauw moet inhalen. De verwachting bij Ferrari moet ook zijn geweest dat dit makkelijk moest lukken met een betere auto en nieuwere banden. Het circuit van Appie Dappie heeft echter maar één plek waar je kan inhalen en dat is het lange rechte stuk. Laat Petjerov nou net een van de snelste mannen zijn op het rechte stuk, wat zou liggen aan de nieuwe motor die de Rus tot zijn beschikking heeft. Daarnaast moet ook gezegd worden dat de Rus geen foutje maakt en Alonso niet het kleinste kansje geeft.

Vooraan is Kubica na de pitstops vooraan tussen Fattle en Luis terechtgekomen. De Pool houdt Luis op, waardoor hij Fattle niet meer kan bedreigen. Fattle is daardoor al bijna zeker van de overwinning. Boze tongen beweren dat Renault hun coureurs opdracht zou hebben gegeven om de Red Bulls, die eveneens Renaultmotoren hebben, vrij baan te geven. Dat lijkt me wat vergezocht. Bovendien vecht Kubica nog een "virtueel" duel uit met zijn teammaat: hij probeert genoeg tijd goed te maken om na zijn pitstop voor hem op de baan te komen. Als dat ook nog eens lukt, is het lot van Alonso bezegeld. Hij moet Petjerov, Kubica en Rosberg nog inhalen om de titel op te eisen. Doordat Fattle voor de verandering niet in leidende positie uitvalt, ziet Alonso de titel aan zijn neus voorbij gaan.

De verslagenheid bij Ferrari is groot. De rijderstitel was hun doel en die werd uiteindelijk door een volledig fout getimede pitstop verspeeld. Een Ferrari hoort onder normale omstandigheden moeiteloos naar een vierde plaats te kunnen rijden. Dat is ook wel zo, maar in kampioensraces spelen er andere dingen mee. In de overige races is een derde plaats iets meer waard dan een vierde plaats en een vijfde plaats iets minder. In dat geval kun je nog gecalculeerde risico's nemen. Nu was een vierde plaats evenveel waard als een derde plaats en enorm veel meer waard dan een vijfde plaats. Dat vraagt om een heel ander soort berekeningen. Doordat de Red Bull in de laatste race ook weer sneller was dan de Ferrari van Alonso, was het normaal dat Alonso punten zou verliezen. In 2005 en 2006 lukte het hem om met berekend rijden de titel binnen te slepen en nu ging het vreselijk mis. Zoals de oude wijzen zouden zeggen: "Alonso heeft de titel niet verloren in Appie Dappie, hij had 'm er hoogstens kunnen winnen." Doordat de politiek zich ermee ging bemoeien, bleef het nog lang onrustig in Italië. Ferrari greep lelijk naast de prijzen, maar de "Slechte-Strategie-Award" hebben ze tenminste binnen. Daarmee kwam een mooie afsluiting van een mooi formule 1-jaar. Hopelijk wordt het volgend jaar weer net zo spannend!

Link:

30-12-2010

Bah van het Jaar

Eind vorig jaar werd er een korte traditie in het leven geroepen: de "Bah van de Week". In deze rubriek analyseerden Lenaard en VR een handvol leuke partijen die VR die week had gespeeld. Voor de n00bz: VR is niemand minder dan Vincent Rothuis, een waanzinnig getalenteerde 20-jarige schaker die twee jaar geleden Internationaal Meester werd. Jaren geleden werd hem een grootse toekomst toegedicht, maar helaas heeft hij die belofte niet kunnen waarmaken. Een paar maanden terug schreef schaakjournalist Johan Hut in zijn wekelijkse rubriek over Rothuis' aparte carrière, nadat hij de schoonheidsprijs had gewonnen in een enorm spectaculaire partij. De volgende passages geven Vincents unieke problematiek weer:

Rothuis had een aanbod om met Esgoo (Enschede) in de meesterklasse te spelen afgeslagen, omdat hij zichzelf daarvoor niet sterk genoeg vond. Ook meldde de verslaggever: "Bovendien staat hij niet graag in de schijnwerpers en vindt prijsuitreikingen vervelend. Dat laatste mag in zijn geval als een zware handicap worden beschouwd." Waren speler en journalist grappenmakers? Nee, helaas niet. Het woord bescheiden was nog te zwak voor Rothuis, een schuchtere jongen die zich niet makkelijk in gezelschappen bewoog. Terwijl hij daar zo welkom was, want schaakliefhebbers genoten van zijn spel.

(...)

De laatste anderhalf jaar speelde hij geen serieus toernooi meer, alleen de competitiepotjes voor zijn club. Daarin speelde hij in de eerste ronde van dit seizoen de volgende spectaculaire partij [zie verderop], die werd beloond met de schoonheidsprijs die uitgeverij New in Chess iedere ronde uitlooft. Vincent Rothuis, een tobber, maar toch veel meer een topper. Na het naspelen van deze partij kun je alleen maar zeggen: blijf alsjeblieft schaken, doe ons dat plezier.

Gelukkig schaakt VR nog steeds. Hoewel dat helaas niet al te vaak meer "buiten de deur" is, speelt hij nog wel geregeld thuis. Vaak is hij op het account "Bah" op internet te vinden en soms speelt hij tegen een schaakcomputer. Maar al te vaak levert het de wildste (snelschaak)partijen op. Daarom werd de "Bah van de Week" ook een groot succes. Iedereen smulde van de partijen.

Helaas verscheen de BvdW steeds minder frequent en na de vijftiende editie stopte Lenaard met de rubriek vanwege tijdgebrek. Er gaat zeker veel tijd zitten in zo'n rubriek. Vincent speelt dagelijks vele partijen. Vaak zitten er motieven in die voor spelers als ondergetekende indrukwekkend overkomen. Probeer dan maar eens de leukste partij uit te kiezen. Zelf heb ik ooit in een opwelling gezegd de "Bah van het Jaar" te maken. Dat zou een mooie beëindiging zijn van de Bahs van de Week. Inmiddels is 2010 bijna verstreken en probeer ik voor de "deadline" een leuk artikel te tikken. De afgelopen dagen heb ik een heleboel partijen van VR bekeken. Wegens tijdgebrek heb ik minder kunnen doen dan ik wilde, maar hier is-ie dan: de Bah van het Jaar!

Bah van het Jaar
Hieronder heb ik een partijenafspeler staan. Ik heb drie categorieën gemaakt voor de Bah van het Jaar:
1) De algemene Bah van het Jaar
2) De mooiste korte aanvalspartij
3) De mooiste computerpartijen

Van de eerste twee categorieën heb ik een eerste, tweede en derde plaats aangewezen. Ik hoop dat VR zich hier een beetje in kan vinden, want het was zeker niet makkelijk. De "algemene" categorie was bestemd voor mooie, vrij correcte partijen, hoewel het onderscheid met de aanvalspartijen niet heel scherp is. De aanvalspartijen bestaan uit het betere hakwerk. Tot slot heb ik nog vier grappige computerpartijen ingevoegd. Als bonus heb ik nog de schoonheidsprijspartij toegevoegd. Dit is (voor zover ik weet) de enige partij in de collectie met een normaal speeltempo. Omdat deze partij al een prijs heeft opgeleverd, hou ik het bij een eervolle vermelding. Ik heb de partijen verder niet geanalyseerd, zodat de lezer zelf de verborgen schoonheden kan ontdekken. Wel heeft elke partij een inleiding, omdat ik geen tekst tussen de partijen door kan typen.























Links:

28-12-2010

De avond van de lange barman


Oliebollentoernooi

Gisteren werd het traditionele oliebollentoernooi gehouden. Dit toernooi, dat doorgaans op de laatste maandag van het jaar wordt georganiseerd, is vaak een dolle boel. Iedereen is nog in de ban van de kerstgedachte en de schaakprestaties zijn ondergeschikt aan de oliebollenconsumptie. Dit jaar sneeuwden de resultaten al helemaal onder vanwege de meligheid van vreemde schaakvarianten.

Het oliebollentoernooi is altijd een toernooi dat me meer trekt dan een saaie internecompetitieavond. De afgelopen jaren kwam ik steeds minder vaak op de club. Dit jaar, met een zware studie en een woning in Amstelveen, zal het er (buiten de vakanties) in het geheel niet van komen. Gisteren was ik voor het eerst de hele maandagavond in Bussum: vorige week had ik om half zeven een tentamen. Het was dus de eerste keer in lange tijd dat ik mee kon spelen. Die kans heb ik dus maar met beide handen aangegrepen...

Voor aanvang maakte ik me al een beetje druk om de indeling: vorig jaar speelden we in "teams", waardoor ik als kopman van mijn team een dubbelrondige tweekamp tegen spelers als Ewood, FM Henk en Eddy Sibbing zat te uit te vechten. Als ik een slechte dag had, zouden ze Apenhoofdgehakt van me maken.
Bepakt met handschoenen, een trendy muts en met een kapotte voorlamp reed ik met Ewood naar het Denksportcentrum. Ewoods fiets was net op tijd opgelapt nadat de ketting eraf was gelopen. De fietspaden waren goed berijdbaar, waardoor we op tijd aankwamen.

Eenmaal aangekomen ging ik tegen Ewood schaken. Hij "verzon" een vreemde variant van het schaakspel, waarin we eerst de onderste rij naar eigen inzicht moesten vullen met stukken. Dat eindigde bij mij meestal in een ramp, want op de een of andere manier stonden Ewoods stukken altijd op mijn koning gericht. Pas in het laatste potje, nadat we wat "normale" partijen hadden gespeeld, had ik zelf een veelbelovende stelling, maar dat was het moment dat de lange barman in het spel kwam.

De lange barman, bij de Utrechtschaaklezers beter bekend als gp, kwam met een hele inleiding, waarin hij uitlegde dat hij bij afwezigheid van R double U het "toernooi" ging leiden. Net als vorig jaar, speelden we in teams, maar daarmee hielden de overeenkomsten wel op. We gingen namelijk geen gewone partijen spelen, maar partijen met enkele handicaps of aanpassingen van de spelregels. Dat klinkt vast heel abstract, maar dat zal hieronder wel duidelijk worden.

Ronde 1
In de eerste ronde speelde ik tegen Tom de Ruiter. We speelden met de "dronken pionnen", een variant waarvan het me niet zou verbazen als-ie is verzonnen door de lange barman. Het kwam er in ieder geval op neer dat de pionnen schuin liepen en recht sloegen. Dat dat al meteen tot de nodige verwarring leidde, was wel duidelijk. Ik had geen idee hoe ik moest openen. Ieder inzicht in het schaakspel is ineens compleet waardeloos geworden. Ik dacht in de openingsfase dan ook vrij lang na voor een 10-minutenpartijtje. De partij was echter al vrij snel voorbij, toen Tom dacht een pion te kunnen slaan, maar daarbij miste dat de pion was gedekt door zijn dronken broertje. Daarna maakte ik er een eind aan met een loperoffer. Ik dacht een aardig dameoffer te kunnen spelen: 1.Dg5+ hxg5 2.Th8#. Totdat ik me realiseerde dat ...hxg5 helemaal niet kon. Tom kon het dus niet aannemen, waarna ik maar een toren offerde, wat direct in mat resulteerde. Bij beter spel had hij nog een dame tegen twee torens kunnen offeren. Waarschijnlijk had ik dan ook snel gewonnen, maar wat is tactiek toch moeilijk met die rare pionnen...

Naast me zag ik hoe de witte Bert Kieboom dacht te verslaan met ...dxc1D+. Dat feest ging mooi niet door, want de dronken pion was niet ineens nuchter geworden. Het betekende dat de witte met twee torens minder moest doorploeteren, dus dat was einde verhaal. Het team won nog wel met 3-2, doordat onze vijfdebordspeler in verloren stelling onbewust zijn tegenstander door zijn vlag had gejaagd. Lammen en blinden... Redacteur en tevens derdeborspeler Mel B. merkte het op en redde zodoende twee matchpunten voor mijn team.

Ook Ewood en FM Henk hadden de grootste moeite met de pionnen. Zo stond er een witte dame op a6 voor de pion op a7. Hoewel Ewood, die een paar stukken meer had, ook wel op een "normale" manier won, moest hij even slikken toen Yme B. hem erop attent maakte dat hij de dame al een paar zetten lang kon slaan.

Ronde 2
In de tweede ronde speelde ik tegen FM Henk. Ditmaal deelde gp een toren van koffiekopjes uit, die we op de centrumvelden moesten neerzetten. Het was een soort Stratego: het centrum was verboden terrein. Meteen ging het spel een stuk trager. We zaten allebei wat over de flanken te klooien. Henk begon zich actief op te stellen op de damevleugel, waarna hij met een wat ongelukkige actie kwam op de koningsvleugel: hij deed g4. Ik zette maar een stuk op h4, zodat daar voorlopig geen pion kwam. Vervolgens was het plan om te rokeren en ...f5 te doen, zodat f2 zwak was. Ook vond ik het nodig om wits Nimzoindische opstelling op de damevleugel te breken met ...a4, maar die pion kon gewoon geslagen worden. :S Op de koningsvleugel had ik wel een initiatief. Een aardige promotiecombinatie (1...Tf2 2.Txf2 g2 3.0-0-0 (de toren op f2 stond gepend door de loper op h4) Lxf2 en de onafwendbare promotie zorgde voor torenwinst. Op de damevleugel raakte ik nog wel een kwaliteit kwijt, maar met een stuk meer had ik goede kansen. Wits pionnen op de damevleugel konden niet zo gek veel. Toch leek de winst nog lastig, want ik had weinig tijd en geen vrijpionnen. Mijn geluk was dat wits stukken op de damevleugel ineens in elkaar verstrikt raakten, waardoor ik opeens ondekbaar mat had: Pd6-e8-f6-d7# of Pd6-e8-c7-a8#. Een grappig partijtje, voor mij dan. Henks ego had daarentegen een deukje opgelopen.

Ronde 3
In de derde ronde speelde ik tegen Ewood. Met gewoon (snel)schaak mag ik al blij zijn met een remise over twee partijen, maar nu kon alles gebeuren. We gingen namelijk "vetoschaak" doen. Iedereen had dus het recht om elke zet één zet van de tegenstander af te wijzen. Ewood had het spelletje al gauw door. Hij speelde een soort Pirc, waarbij hij mijn 2.d4 afwees (:S) en even later 3...Pxe4 deed. Mijn 4.Pxe4 werd vervolgens gevetood. Grr!
Ik probeerde er nog wat van te maken en voor m'n gevoel kreeg ik ook goede compensatie. Ik moest gewoon een keer twee slecht beveiligde doelen aanvallen, die ik dan kon opvreten. Ewood deed uit wanhoop maar het krankzinnige ...e5??! en net op dat moment sommeert de lange barman om het bord om te draaien...
Gelukkig kon ik nog een redelijke stelling maken van de puinhoop. Ewood bracht een paard naar e6 en vetoode tot vervelens mijn ...fxe6. Ik kon zijn Pxc7+ daarentegen weer vetoxc3xabn. Opeens zag ik een lekker zetje: ...Dxf2+, waarna wit gedwongen werd Kh1 te doen. Vervolgens ramde ik het paard op e6, waarna Ewood de klok stilzette en aan de lange barman vroeg of hij mat zou staan als hij vetoode en ik Df1+ zou spelen en dan Txf1 zou vetoën. Dat was inderdaad zo, dus moest Ewood knarsentandend met een stuk minder door het leven.
Ik besloot het "safe" te spelem, door eindelijk maar eens te rokeren. Helaas werd mijn koningsstelling daar kapot gevetood en kreeg ik allemaal irritante dameschaakjes om de oren, waar ik weinig meer tegen kon doen. Zonder tijd en zonder stukken hing ik maar de witte vlag uit. Kutspel...

Ronde 4
In de vierde ronde zouden we iets extreem moeilijks gaan spelen: cilinderschaak. Hierbij heeft het schaakbord geen horizontale begrenzing: de h- en de a-lijn zitten als het ware weer aan elkaar geplakt. Zo kan een loper op f1 naar g2, h3, a4, b5, c6, d7 en e8. Ofwel: na 1.g3 is 1...d6 al onreglementair. Voor vrijwel iedereen behalve de witte was het spel te moeilijk. Zoals Dave v/d K. al zei: "ik weet niet eens of mijn tegenstander wel een reglementaire zet doet" of zo.
Daarom gingen we maar iets sufs doen: de paarden gingen van het bord en mochten op een gunstig moment ingezet worden, alsof het een soort doorgeefschaak was. In mijn partij tegen Ruben Hilhorst gingen de dames er al vlug af (1.e4 d6 2.d4 e5 3.dxe5 dxe5 4.Dxd8+), waarna ik dacht dat de stelling prettiger was voor mij zonder de paarden. Ik kon de knollen inzetten op het moment dat ze wat pionnen aanvielen, maar zwart kon eveneens paarden inzetten om de pionnen weer te dekken. Uiteindelijk bleef er van m'n voordeel niet veel meer over. Met allebei nog zo'n anderhalve minuut accepteerde ik zijn remiseaanbod maar.

Ondertussen moest Ewood zich enorm haasten tegen Tom de Ruiter. Hij had nog twee seconden op de klok om een stelling met een dame en toren meer te winnen. Toen zwart niet direct mat ging, moest Ewood zwarts laatste pionnen opvreten, waarna hij nog een halfje redde. Tenminste, als zwart geen paard meer had achtergehouden, want dan had hij nog gewonnen. Gelukkig voor Ewood had Tom zijn biefstukken al lang voor die tijd ingezet.

Ronde 5
in de laatste ronde speelde ik tegen Fliffer. Aangezien alle "leuke" varianten van het spel wel geweest waren, gingen we weer met de dronken pionnen spelen. Hoewel de opening erg lastig was (een pion op d6 kon moeilijk verdedigd worden), raakte Fliffer uiteindelijk het spoor helemaal bijster. Keer op keer zette hij stukken voor mijn pionnen neer, die ik dan vrolijk pakte. Nadat Fliffer ook nog zijn dame op die manier weggaf, stond ik echt zo'n beetje het halve bord voor, waarna hij maar opgaf.

Zodoende zat het echte toernooi er om kwart over tien alweer op. Toen kwam het "echte" toernooi: bughousen, wat in de Nederlandse Wikipedia vreemd genoeg als "doorgeefschaak" is vertaald. En dat terwijl het duidelijk andere spellen zijn: met bughouse (door Nederlanders vaak uitgesproken als ˈbʏkhʌus) mag je met schaak inzetten. We speelden met het zandlopertempo. In het begin speelde de chick van de jeugdopleiding mee, maar toen het kinderbedtijd was geweest, speelde de witte mee. Aan Behirders zijde vocht Yme B. mee. Ondanks een groot ratingtekort vlogen we er vol in en dat leidde soms tot resultaten. Vooral toen Ewood besloot om tegen Behirder een passieve Schotse opstelling in te nemen met zwart. Vaak wint degene die op f7 (of f2) timmert, maar dat viel nu wat tegen. Vaak kon de verdedigende partij voldoende consolideren. Het meeste succes had ik dan ook met rustige drukstellingen, om pas na ...d6 op f7 te beuken en wat leuks te doen op de witte velden.
Pas om half één, toen er amper nog mensen over waren, werden we gesommeerd te stoppen. De witte was al eerder afgehaakt, hij wilde wat eerder weg vanwege zijn werk. Bleef -ie vervolgens nog gezellig aan de bar staan... Samen met Yme B. fietsten we weer terug naar huis. Dronkenpionnenschaak, bughousen, strategoschaak, ik had zo'n beetje alle varianten van het schaakspel wel weer gehad. Kan ik nog normaal schaken? Als dat volgende week maar goed gaat...

Gerelateerde artikelen:

15-12-2010

Anderhalve maand computerproblemen


Spelletjesdag uitgesteld

Tegenwoordig kan niemand meer zonder computers. En computers kunnen niet zonder internet. Als student weet ik er alles van. Alle benodigde informatie is op internet (Blackboard) te vinden. Van een internetprobleem, zoals de afgelopen weken, word ik dan ook niet vrolijk. Gisteren is het probleem gelukkig verholpen, zodat ik weer een verhaaltje kan tikken en "Van Deursen" het weer kan lezen.

Sinds begin oktober woon ik in Amstelveen. Vooraf verheugde ik me op het hebben van een eigen laptop. Als schaker kun je bijna niet meer zonder: hoe kun je je anders nog voorbereiden tijdens een buitenlands toernooi? In ieder geval had ik nu een nieuw apparaat dat ik naar eigen inzicht kon invullen, niet zo chaotisch als het ding thuis. Daarnaast had het ding minder tijd nodig om op te starten en maakte het ook geen storend lawaai. Bovendien kon ik weer op Dominategame. Dat waren ook wel de enige pluspunten van het verhuizen, dacht ik toen. Inmiddels ben ik wat optimistischer. Het studeren valt me nog steeds zwaar, maar met mijn huisgenoten kan ik het goed vinden. Vandaar dat het me ook leuk leek om een spelletjesavond te organiseren, maar daarover later meer.

Al gauw kwam ik erachter dat het computeren hier ook niet alles was. Er waren al snel internetproblemen. Dan had de een geen internet en dan de ander niet. Bovendien had ik door de studie en andere huishoudelijke taken ook niet al te veel tijd meer over voor leuke dingen. Vooral na de eerste week in m'n nieuwe huis had ik het echt even gehad.

In die tijd had ik nog wel MSN. Dat veranderde anderhalve maand geleden, toen ik MSN per ongeluk had laten updaten. Eén van de weinige rustige dagen ging volledig op aan pogingen om de update weer ongedaan te krijgen. Dat lukte mooi niet. In de week die volgde, zat ik geregeld op e-Buddy, maar vanwege het onbetrouwbare internet begon dat ook te zuigen. De verbinding viel steeds weg, waarna er een trage opstartprocedure volgde. In de tijd dat ik weer alle instellingen had hersteld en het gesprek wilde voortzetten, lag de verbinding er weer opnieuw uit. Samengevat in drie woorden: waardeloos!

In de weken die volgden, heb ik nog een aantal pogingen gedaan om MSN te herstellen, maar na verloop van tijd had ik er ook geen zin meer in. Het studeren begon steeds meer tijd te vergen. Zo had ik bijvoorbeeld op 3 december een presentatie over een artikel. Dat was uiteraard in het Engels. Het was de eerste keer dat de hele klas verplicht naar mijn Engelse gestamel zat te luisteren. Dat ik de presentatiemiddag aftrapte, hielp ook niet mee. Het verhaal leek nergens op. Wel was ik er een week mee bezig geweest, samen met mijn groepsgenoot Kasper.

Het was bovendien een periode zonder internet. Na een paar weken goed gefunctioneerd te hebben, was de verbinding opeens overal verbroken. We vroegen ons af of het door een storing kwam, want ook de OV-chipkaartlezers op de Sacharovlaan deden het niet. Zoals zo vaak bleken deze zaken niets met elkaar van doen te hebben gehad. Vorige week kwam er eindelijk een pipo om het internet te repareren. Hij trok een aantal snoeren door het huis, waarna we internet zouden moeten hebben. Dat was echter niet het geval. Weer ging er een internetloze week voorbij.

Maandag zou hij er weer moeten zijn. Ik was speciaal vanwege het internet nog enigszins op tijd naar Amstelveen gekomen, maar daar aangekomen bleek dat de internetpipo's pas dinsdag zouden komen. Had ik dus weer geen internet...
Gisteren waren ze er dan eindelijk. Het probleem zou liggen in een foute instelling. Na veel gedoe was het internet dan eindelijk hersteld, waarna de twee nog wat schoonheidsfoutjes wegwerkten, zoals het wegwerken van een internetkabel, waardoor mijn kamerdeur niet meer dicht kon.

Sinds gisteren heb ik dus weer internet. Ik heb maar gelijk MSN gedownload, waarna ik me nog ging uitleven op internet. Ik had weer een achterstand in te halen. Het resultaat is wel dat ik de afgelopen dagen weinig aan mijn studie heb gedaan. Daarbij komt dat ik me de laatste dagen ook niet al te best voel (keelpijn en zo), dus daarom leek het mij slimmer om volgend jaar een spelletjesavond (of -middag) te organiseren. Vanwege de drukte in de weekenden (ik heb de afgelopen vijf zaterdagen besteed aan schaaktoernooien) en de afwezigheid van internet doordeweeks, is de aankondiging er ook niet van gekomen. Dat betekende niet dat een spelletjesdag voor mij niet hoeft, maar dat het vooralsnog vrij lastig valt te combineren met mijn studie en het (min of meer) zelfstandig wonen.

Daarom: wie is er voor een spelletjesavond in de eerste of tweede week van januari?

PS. Gaan jullie nog wat doen met Oud & Nieuw?

Gerelateerde artikelen:

12-12-2010

BSG heer en meester in Enschede

BSG met dank aan Grotovsky veel te sterk voor Dr. Max Euwe

Enschede. Een grote stad vlakbij de Duitse grens. De hoofdstad van de oostelijke Randstad. Daar werd BSG afgelopen zaterdag geacht te gaan spelen. Niet tegen de eigenwijze schakers die onnodig opgeven, maar tegen niemand minder dan Dr. Max Euwe. Gelukkig speelden we niet tegen de wereldkampioen zelf, maar tegen het eerste team van de vereniging. Het team is een mengelmoes van Duitsers en Nederlandse talenten. Het is er altijd een vrolijke boel, Dr. Max Euwe is de club van Enschede. Sinds Ewood studeert, is hij lid van de club en gelijk zijn zijn schaakprestaties verbeterd. Hij kent de spelers redelijk en speelde als dubbellid wat informatie door naar BSG, dat de KNSB-wedstrijd mede daardoor eenvoudig won.

Voor Ewood, die voor deze gelegenheid zijn clubshirt had aangetrokken, was de confrontatie eigenlijk gewoon een thuiswedstrijd. "Grotovsky" kon in zijn kamertje lekker uitslapen, terwijl zijn teamgenootjes een twee uur durende treinreis maakten. Voor de helft van het geld, dat weer wel. In Enschede stond hij ons op zijn fiets vrolijk op te wachten, waarna hij ons de weg wees naar de speelzaal.

In de speelzaal stonden 26 (!) liveborden te wachten om de zetten van de drie teams van Dr. Max Euwe uit te zenden. Voor BSG was het een spannend moment: hoe zou de opstelling uitpakken? Verwacht werd (inside-information!) dat de thuisploeg het eerste bord zou "opofferen". Daarom hadden wij daar Die Tatjana opgesteld. Aan bord twee zou Leon spelen en pas op het derde bord werd ons "kanon" Der Aleksandar opgesteld. Zou de thuisploeg ons "naaien" door voor de verandering niet met een tactische opstelling te spelen?
Aan de opstelling was te zien dat de thuisploeg wel had geanticipeerd op een "normale" opstelling: Evert Rademakers, volgens Grotovsky een remiseschuiver, werd daar opgesteld met de bedoeling Berelowitsch op remise te houden. Door die tactiek ging nu mooi een dikke streep. Aan bord twee speelde Floris van Assendelft, een creatieve hakker die op het punt staat IM te worden. Aan bord drie had de thuisploeg topscorer Bart Konijn uit de hoge hoed getoverd, dus dat was ook geen kattenpis. Grappig genoeg hadden beide teams een vrij normale opstelling bedacht, afgezien van het eerste bord. Het "tactische" gedeelte streepte mooi tegen elkaar weg, waardoor BSG op vrijwel elk bord een klein ratingvoordeel had.

Wedstrijd
De wedstrijd Dr. Max Euwe-BSG werd aan twee tafels gespeeld: aan de ene tafel stonden de even borden en aan de andere tafel de oneven borden. Ik zat daardoor als zevendebordspeler tussen Large (5) en invaller Coen (9) in. De BSG'ers zaten met de ruggen naar elkaar toe, terwijl de thuisploeg aan de randen zat. De wedstrijdleider was hier niet zo gelukkig mee, omdat de spelers van Dr. Max Euwe hierdoor naar elkaar zouden kunnen seinen. Niet dat ik er bang voor was, maar de BSG'ers zaten wel een beetje in de verdrukking, wat niet helemaal eerlijk is.

Hoewel de ingrediënten voor een lastig middagje aanwezig waren, werd het een complete walk-over voor BSG. Het begon allemaal bij Coen, die de dag voor de wedstrijd werd opgeroepen. Ptr wilde niet voor Robert Ris invallen, want hij wilde liever tegen Pete Paylen spelen. EB moest zich de blaren op de tong praten om de oudste Van der Heijden te laten invallen. Lenaard vond het niet eens een probleem om desnoods nog een partij met zwart te spelen. Pas na lang aandringen ging Coen akkoord. Het resultaat was er niet minder om. In het Tweepaardenspel won Coen een pion, terwijl zwarts compensatie steeds twijfelachtiger werd. De ongelukkige zwartspeler gooide er zowat al zijn bedenktijd tegenaan, maar verder dan een verloren eindspel kwam hij niet.

Large en Behirder waren vrijwel tegelijkertijd klaar. Hoewel Behirder in de trein nog naar de Franse opening had gekeken, kreeg Large die opening juist op het bord. Echt openingsvoordeel krijgt hij ook niet. Lange tijd gaat het positionele gevecht gelijk op, totdat een paard op h5 zich in de strijd mengt en een loper op e8 met schaak verorbert.
Heel wat groter waren de openingsproblemen bij ondergetekende, die net als vorig jaar in Dieren tegen Ton Ellenbroek speelde. In de databases is hij te vinden met een FM-rating, inmiddels is hij zelfs gezakt tot onder de 2000. Soms speelt de beste man solide partijen, maar soms blundert-ie als een kind. In de opening vond Behirder het in ieder geval nodig om lang na te denken. In het Scandinavisch werd een onnauwkeurigheid meteen afgestraft. De witte stelling zag er niet al te hoopvol uit, maar na een paar mindere zetten van zwart, kwam er een min of meer gelijkwaardig middenspel op het bord. Tegenwoordig mag ik dus al blij zijn als ik met wit niet met groot nadeel uit de opening kom... Vervolgens rook mijn tegenstander zijn kans en besloot op winst te spelen door de stelling uit balans te brengen. Een loper werd geruild voor een paard, waarna Behirder demonstreerde waarom een loper in een eindspel doorgaans sterker is dan een paard. Over het technische gedeelte was ik wel te spreken, maar het was me op eigen kracht nooit gelukt om te winnen. In ieder geval had ik mijn eerste competitiezege van het seizoen binnen.

De stand was dus 3-0 voor BSG en daar kwam nog een puntje van FM Henk bij. Hij had een rommelige partij weten te winnen. Echt tevreden was Henk niet. Hij had een foutje gemaakt in de opening, waardoor hij minder was komen te staan. De stelling bleek echter licht ontvlambaar, want binnen de kortste keren stonden her en der stukken aangevallen. In de analyse leek het erop dat het witte flensje de slagenwisseling haast ongeschonden zou moeten overleven, in de partij kreeg zwart echter de overhand. Schuine Tim offerde nog een stuk, maar de "tegenaanval" werd probleemloos opgevangen.

Het eerste matchpunt werd binnengehaald door "Grote Beer", die in een complexe Spaanse stelling ergens een kwaliteit had gewonnen en de boel vervolgens uitschoof. Voor de niet-GM's was de partij waarschijnlijk even ondoorgrondelijk als voor de gewone huis-tuin-en-keukenschaker.

Na de tijdnoodfase verzuchtte Ton dat hij het had verprutst. Een iets betere stelling was omgeslagen in een zo goed als verloren eindspel. Na de tijdscontrole had de witspeler alle tijd om even een winstvariant uit te rekenen. Hoe groot is de verbazing dan ook als blijkt dat het remise is geworden. Wit besloot namelijk maar zetten te herhalen, waarna Ton slim remise aanbood. Zodoende was de wedstrijd al beslist.

Ewood was niet al te blij met de opening die hem werd voorgeschoteld. Het bleek echter dat de witspeler zijn "slappehapvariant" ook niet echt kende, waardoor hij al snel positioneel verloren kwam te staan. Ewood rokeerde vrolijk lang en schroefde zijn h-pion wits stelling binnen. Het loperpaar kwam zodoende nooit tot zijn recht. Ewood won twee pionnen en gaf er toen eentje terug om in een gewonnen eindspel te komen. Zodoende had "Grotovsky" tegen zijn oude team gescoord. Aangezien hij zijn respect voor zijn tweede club niet kon laten blijken door het juichen achterwege te laten, besloot hij maar "sorry" te schrijven achter de uitslag op het scorebord.

De stand was zodoende een fenomenale ½-6½. De vraag was of er nog veel bij zou komen. De evaluaties van de resterende partijen veranderden met de zet. Zo moest Die Tatjana aan #1 een iets minder toreneindspel keepen, veel kon er niet misgaan. Leon had een kwaliteit tegen een pion meer. Ook hier leek een remise een logisch resultaat, al weet je het met Leon nooit. En ten slotte Lenaard, die als een krant stond, maar zich nog taai verdedigde. Wie weet zou dat dus ook remise worden.

De partijen duren en duren maar voort. Die Tatjana heeft het zichzelf iets moeilijker gemaakt dan nodig was. Met een doordringende blik voert ze steeds de zetten uit, een beetje arrogant. Alsof ze wil zeggen: "Waarom speel je nog door, dit is potremise." Maar Evert R. laat zich niet intimideren. Hij wil alle mogelijkheden van de stelling benutten. Tatjana ploetert voort. Met tegenzin worden er wachtzetten uitgevoerd. Maar dan gebeurt het. In de veronderstelling dat alles wel remise is, maakt ze het wel heel bont. De koning wordt naar Siberië verbannen en de laatste witte pion wordt geruild. Terwijl zwarts g-pion naar de overkant loopt, houdt de toren de witte monarch aan de grens tegen. Bijna op Wüstefeldiaanse wijze is ze tegen een nul opgelopen.

Beter vergaat het Leon, die er in het eindspel lekker voor gaat zitten. Floris, die aanvankelijk (naar eigen zeggen) goed had gestaan, kon mentaal niet meer overstappen naar het verdedigen van een lastig eindspel. Leon klaarde de technische klus vervolgens als een echte prof.

Lenaard liet ons vervolgens nog in spanning. Zijn passieve stelling was nog verbazingwekkend venijnig. De witspeler slaagde er in ieder geval niet in om een weg naar de winst te vinden en begon te klooien. Opeens moest wit oppassen. Lenaard kwam dan ook gewonnen te staan, maar hij had er wel een hoge prijs voor moeten betalen: hij had weinig tijd. Een psychologisch probleem? Een probleem van de laatste tijd? In tijdnood beginnen foute gedachten door zijn hoofd te spoken en slaagt hij er niet in om de partij ook te winnen. Een afwikkeling naar een verloren pionneneindspel is het trieste gevolg.

Daardoor bleef de teller staan op 7½ punt, desondanks een ongekend ruime overwinning. Na de magere duels tegen SOPSWEPS en Philidor was dat ook wel nodig. Toch overheerste er niet het gevoel dat we ook fantastisch hadden gespeeld. Dat kan positief of negatief worden uitgelegd. Ik vrees dat we gewoon hebben geprofiteerd van een off-day van de thuisploeg. Volgende wedstrijd, tegen Purmerend, zal allesbepalend worden voor het kampioenschap. BSG zal die wedstrijd moeten winnen en waarschijnlijk is daar meer voor nodig dan wat we nu hebben laten zien, niet in de laatste plaats omdat we daar geen infiltrant hebben rondlopen.

Uitslagen

Dr. Max Euwe (2178) - BSG (2262) 2½-7½
1. E Rademakers (2183) - T Rozenfeld (2137) 1-0
2. F van Assendelft f (2331) - L Pliester m (2358) 0-1
3. B Konijn (2219) - A Berelowitsch g (2575) 0-1
4. T Lammens f (2283) - H van der Poel f (2244) 0-1
5. F Brümmer (2138) - La Ootes (2383) 0-1
6. P Wilde (2239) - T van der Heijden (2259) ½-½
7. T Ellenbroek (1991) - J de Groote (2132) 0-1
8. C Scho (2154) - E de Groote (2291) 0-1
9. A Bündgen (2082) - C van der Heijden (2054) 0-1
10. L Compagnie (2161) - Le Ootes (2187) 1-0

Na de wedstrijd leidde Ewood ons naar het stadscentrum, waar we bij een Mexicaan gingen eten. Hoewel we niet altijd het juiste gerecht kregen, was de bedieningssnelheid wel in orde. Desondanks was het alweer bijna twaalf uur voordat ik thuis was. Een lange werkdag zat er weer op. ;)

Gerelateerde artikelen: