2005, het schaakjaar
2005 was een best aardig schaakjaar. Ik kan me namelijk best wat schaaktoernooien voor de geest halen, maar goed, laat ik het chronologisch houden...
Studie
Ik studeerde in het begin van dat jaar nog in Utrecht. Op de koude Januaridagen liep ik dan van de bushalte naar dat grote gebouw met die vijver erin, dat ook wel bekend staat als het Minnaertgebouw. Ik had Natuurkunde in een of ander betonblok aan het eind van dat gebouw. Het was echt vervelend koud in dat gebouw. Verder had ik nog het vak statistiek, al bestond dat vak ook nog uit een ander, veel saaier deel. Ik haalde uiteindelijk beide vakken (tot mijn verbazing), waarna ik de vakken Scheikunde en een of ander kwebbelvak had.
Dat Scheikunde begon al lekker met een of andere presentatie die ik in de derde week moest houden over een onderwerp waar ik niks vanaf wist. Uiteindelijk kreeg ik er een vijf voor. Toen ik niet lang daarna een vier had voor een tussentoets, waarvan ik niet eens wist waarom ik zo'n laag cijfer had, was ik toch wel teleurgesteld. Ik vond het een best leuk vak, maar om dan met zo'n achterstand te beginnen...
Schaken
Maar goed, om het verhaal nog enigszins chronologisch te houden, zal ik maar wat over het schaken vertellen. De warme herinneringen aan mijn laatste partijen in de externe competitie op regionaal niveau, door sommigen neerdunkend "onderbond" genoemd, mogen ook worden opgehaald. Ze staan in schril contrast tot de harde wereld van de Universiteit.
Het schaakseizoen begon overigens al op zes of zeven Januari. De nieuwjaars-groeten waren dan ook niet van de lucht, al begreep ik dat het de laatste dag was dat je elkaar een gelukkig nieuwjaar mocht wensen. Het tweede speelde die dag tegen Utrecht 4. M'n ma had PJF en mij naar de locatie gebracht. PJF was dat seizoen de man van het tean, al kreeg hij die dag aan bord zeven een nederlaag te slikken. Zijn Sveshnikov ging niet helemaal goed. En dat terwijl mijn Schots niet helemaal goed ging. Mijn loper op h5 werd ingesloten. Met een stuk minder probeerde ik wanhopig de nul te vermijden, wat nog lukte ook. Het team won met 3-5, onder andere door een punt van Remmelt. Hij gaf het verslag daarom de titel "geen remise", omdat zijn tegenstander dacht dat het remise was en bla, bla, bla...
Verder waren er nog punten van Wim Stork, die de hele avond vertelde dat hij nog maar voor 50% werkte en zo. Ook Chris Kooijman won nog; 1-3 dus in overwinningen en aangevuld met remises dus 3-5.
Tegen Ons Genoegen kon ik niet meespelen. We hadden toen negen vaste spelers - een ongekende luxe - en het was nu mijn beurt om niet mee te spelen. Ik vond het niet eens erg. Ik had die tijd niet zo heel veel zin in schaken. Mijn rating was gestegen naar een vorstelijke 1936, maar ik kon 'm niet meer waarmaken. Het was me eigenlijk nooit overkomen.
PJK
Het begon allemaal op het PJK, het regionale jeugdkampioenschap met als inzet een plaats voor het NJK. Ik was als tweede geplaatst achter Jesper Nederlof, wat wel grappig was. Het toernooi begon nog redelijk, met een remise tegen Marc Schwartz, gevolgd door twee overwinningen. Daarna speelde ik echter tegen Pinda, die tot dat moment alles had gewonnen. De partij ging niet best. Ik stond nog wel goed na de opening, maar daarna begon het te rammelen. Het kostte me uiteindelijk een stuk en de partij. Daarmee werden mijn kansen op de toernooiwinst ineens wel heel klein. Zeker toen ik de week erna verloor van Le. Ik was alleen bij een overwinning gebaat, maar na een rare partij trok ik aan het kortste eind. Teleurgesteld speelde ik de laatste ronde tegen Dick Schenkeveld. Hij begon met nul uit twee en sloot zijn toernooi teleurstellend af door in een wat betere stelling zijn dame in te laten sluiten. Het was m'n eerste overwinning op hem en dat terwijl m'n hoofd niet naar schaken stond.
PK
Het PK was m'n eerste slechte toernooi en niet lang daarna volgde mijn tweede slechte toernooi. Ik speelde in Baarn het beruchte PK. Het was een beetje traditie geworden. Ewood en Sizzel speelden het jaar ervoor al mee en kwalificeerden zich voor de hoofdgroep. Ik had dezelfde intenties als zij en ik wilde deze groep zo snel mogelijk verlaten. Dat ik als derde geplaatst was zei genoeg.
Ik begon het toernooi weer eens met een remise en dat was duidelijk niet de bedoeling. Met wit speelde ik tegen een wat mindere speler remise nadat ik qua stelling en tijd veel beter stond. Nadat ik m'n voordeel verspeelde stond ik zelfs heel slecht, maar dat wist hij blijkbaar niet.
Daarna mocht ik lekker met zwart tegen Robin Oscar spelen. Code oranje voor verliesgevaar. Ik wist dat hij weinig respect voor me zou hebben en ik wist dat ik het met zwart hoe dan ook zwaar zou krijgen. Gelukkig deed hij het niet helemaal goed in de opening en kreeg ik groot voordeel. Daarna lukte het me om de partij met pijn en moeite te winnen.
Ik sloot de dag af met een slappe nederlaag tegen Johan de Zwart. Iedere keer dat ik eens een goed resultaat behaalde, verpestte ik het weer met een slecht resultaat. Heel frustrerend.
Enkele weken later won ik tweemaal, waarvan één fragment ooit eens deze weblog wist te halen. De laatste dag verliep echter heel slecht. Ik speelde met wit tegen PJF en dat zat me al niet lekker. Ik kreeg een aanval over me heen en verloor. Later heeft Leon Pliester de partij nog eens geanalyseerd, waarin hij niet mild was. In die tijd kon ik zwakkere spelers vaak vrij eenvoudig batsen, maar had ik het bij enige tegenstand al lastig. Echt goede partijen heb ik in m'n jeugd niet gespeeld, hoewel sommige partijen in weekendtoernooien in 2004 best aardig waren.
Het toernooi eindigde met een nederlaag tegen Large. Dat kon er ook nog wel bij. Ik stond best goed, maar ik verzuimde ergens ...Lg5 te spelen. En dat terwijl ik die zet nog gezien had ook... Large kon z'n geluk niet op en maakte me af.
Met 3½ uit 7 was ik niet bepaald blij. Ik vertelde Marco Meijer dat ik volgend jaar niet meer mee zou doen, zo teleurgesteld was ik. Ondertussen zag ik al m'n leeftijdsgenoten goede prestaties neerzetten, dus waarom kon ik dat niet?
Beter ging het met snelschaken. Hoewel ik met snelschaaktoernooitjes op de club steevast ergens onderaan eindigde (daar schrok ik ook van, maar ik vond eens wat uitslagen van oude toernooitjes en ik schrok er wel van dat ik dan vier uur van m'n leven verspeelde aan een gedeeld laatste plaats), ging het in Amersfoort opeens weer goed. Sizzel had Ewood en mij uitgenodigd om naar het toernooitje te gaan. We zouden dan bij zijn ma slapen.
Terwijl de meeste jeugdspelers in de lagere groepen speelden, zat ik tot m'n verrassing in de hoogste groep. Dat gaf me wel een boost. Ik speelde oa. tegen Wilbert Surewaard en ik stond best goed. Uiteindelijk verloor ik, maar hij was best te spreken over m'n spel. ;)
Later verloor ik kanslozer van 'm, maar dat was niet zo erg. Erger was dat Wilbert zichzelf een beetje voor schut zette door een partij te claimen tegen Die Mitrie van Leent. De sfeer was daardoor verpest. Ik had het geluk dat ik de ronde erna tegen Die Mitrie speelde en hij gaf gauw remise in een beter eindspel voor hem.
Toen het toernooi was afgelopen, gingen we naar het huis Sizzels ma. Het was een piepklein huisje en we sliepen op de grond, bij de hond Shadow of zo. Het was wel een maffe ervaring.
Studie
Het ging steeds minder met m'n studie. Het werd het voorjaar van de hel voor mij, met de felle Zon en de gebrekkige communicatie. Ik voelde me niet meer op m'n plaats.
Nadat ik Scheikunde met een goede eindtoets nog had gehaald, brak de laatste periode aan. Ik had Biologie en een soort lineair programmeren. Van dat lineair programmeren heb ik toen nooit wat gesnapt. Biologie ging wat beter, al miste ik uiteindelijk nog bijna een tentamen. Ook dat kwam weer door een sterk staaltje miscommunicatie.
Het andere vak ging al heel gauw mis toen ik tijdens het NK van Schagen naar Utrecht ging. Ik was blijkbaar buiten de groepjes gevallen en ik keerde onverrichter zake terug naar huis. Ik volgde alleen het vak Biologie nog, waarna ik Utrecht in rust en stilte verliet.
Ik begreep namelijk dat er bij de VU begeleiding was. Hoewel ik niet naar de grote, enge stad Amsterdam wilde, werd ik overtuigd door de mededeling dat het eigenlijk buiten Amsterdam lag. Daar ging ik dus verder.
Schaken
De zomer brak aan en daarmee begon een veel fijnere periode. BSG 2 was gepromoveerd en ik dacht hoe zalig het was om landelijk te spelen. Het ging weer wat beter met het schaken. Ik speelde tijdens het Pinkstertoernooi en het OKU voor het eerst mee in de hoofdgroep. Ik scoorde in beide toernooien 2½ punt. Niet slecht, maar het had beter gekund. Minder slim was de verloren partij in de bekercompetitie van de SGS, al heb ik daar ook al eens over geschreven.
Ondertussen was het schooljaar afgelopen en waren PJF en het mOnStErTjE geslaagd. Er was een feest bij het mOnStErTjE, waar ik ook bij was. 2005 was het jaar van het mOnStErTjE. Ik vond het altijd enig toen mOnStErTjE en PJF iets met mekaar hadden. Ze waren zo aardig en vrolijk, maar daarover later meer. mOnStErTjE ging volgens mij een soort lerarenopleiding doen, maar hier laat m'n geheugen me een beetje in de steek. Het was volgens mij ook iets met economie en mOnStErTjE zei dat ze misschien ook wel econometrie wilde doen.
Econometrie. Dat ging ik dus doen. Een lastige studie, maar misschien wel een die bij me paste. Ik had er een beetje m'n vraagtekens bij, want de tijd dat ik elke dag de krant las en in economische cijfertjes was geïnteresseert, was allang voorbij. Maar misschien zou het nog komen.
PJF ging trouwens proberen zijn VWO-diploma te halen, wat betekende dat hij bij Ewood in de klas zou komen. Het waren mooie tijden.
Pardubice
Ik ging deze vakantie voor het eerst een buitenlands schaaktoernooi spelen. Het was het grote toernooi van Pardubice. Met zo'n beetje de halve Baarnse SV ging ik daarheen. We waren met z'n tienen: behalve Ewood en ik waren er de witte, Sizzel, Pascal, Marco M, Ton van der Heijden, Ted Barendse en uiteraard Robin Oscar met Monique.
Vroeg in de ochtend vertrokken we naar Tsjechië. Onze rustplaats was een hotel in Pardubicem, hotel Birdie heet het volgens mij. Vorig jaar zijn we er nog even naartoe gereden. Het zag er nog net zo uit als in 2005. ;)
We zaten op de bovenste verdieping, op drie verschillende kamers. Sizzel, Ewood en ik in de kamer op het hoekje. Robin en Monique zaten in de kamer daar tegenaan, waar we altijd doorheen moesten om in de gang te komen. Ontwerpfoutje?
De anderen zaten in een grotere kamer, met allemaal kamers eraan. Marco zat in een kamertje aan de rand, dat via een trap was te bereiken. De kamer lag dan ook een stukje lager dan de rest. De verdere kamerindeling weet ik niet meer. Wel was er een soort ruimte in het verlengde van de gang, waar oa. het ontbijt kon worden genuttigd en 's avonds spelletjes werden gespeeld.
Het was echt een dolle week. Een nadeel van het toernooi is dat de partijen pas om 15:00 uur beginnen. De dag kwam dan ook wat traag op gang. Op een paar dagen gingen we dan ook 's ochtends/in het begin van de middag zwemmen. Indrukwekkend was dat Ton met z'n lenzen in ging zwemmen.
Na de partij werd ik dan vaak op m'n fouten gewezen. Dat deed vooral Ted, die liet zien dat hij een echte schaaktrainer is. Hij strooide met handige regeltjes waarvan ik had gewild dat ik ze eerder kende. Voor de partij bijvoorbeeld. Qua schaken maakte hij ook indruk. 6 uit 9 scoorde hij tegen wat zwakkere tegenstanders. Hij verloor twee keer, waarvan één keer in een geweldige stelling. Daar stonden dus ook vijf (!) overwinningen tegenover. Daarmee scoorde Ted een halfje meer dan Ton, die begon en eindigde met een overwinning, en voor de rest remises speelde. Ewood deed het ook goed. Hij wist zijn 2200-rating lange tijd waar te maken. Met 5½ uit 8 ging hij de laatste ronde met een halfje voorsprong in op Ted. Helaas verloor hij die partij, een kleine domper.
Zelf speelde ik als enige in de "B2"-groep. Met 3 uit 3 in de slotfase wist ik nog net 50% te scoren. Het leverde me tevens een startrating van 2002 op voor m'n FIDE.
De anderen zaten lager. Pascal deed mee in de C-groep, waarvoor hij (veel) te sterk was. Hij begon met 4 uit 4 en eindigde met 7 uit 9 op de derde plaats. Uiteindelijk scoorde iedereen 50% (ik dus) of meer (de rest), wat best knap was.
Na het toernooi gingen we nog een dag naar Praag. Bijna nog zonder Sizzel, die zich zat op te tutten toen we weg MOESTEN. We moesten namelijk nog een trein halen. Gelukkig rende hij het hotel uit toen we net op de straat waren.
In Praag tikte ik nog een t-shirt op de kop en meer weet ik niet te vertellen. Ach, het was mooi weer.
Na dit toernooi kwam Hengelo...
Wordt vervolgd
2005 was een best aardig schaakjaar. Ik kan me namelijk best wat schaaktoernooien voor de geest halen, maar goed, laat ik het chronologisch houden...
Studie
Ik studeerde in het begin van dat jaar nog in Utrecht. Op de koude Januaridagen liep ik dan van de bushalte naar dat grote gebouw met die vijver erin, dat ook wel bekend staat als het Minnaertgebouw. Ik had Natuurkunde in een of ander betonblok aan het eind van dat gebouw. Het was echt vervelend koud in dat gebouw. Verder had ik nog het vak statistiek, al bestond dat vak ook nog uit een ander, veel saaier deel. Ik haalde uiteindelijk beide vakken (tot mijn verbazing), waarna ik de vakken Scheikunde en een of ander kwebbelvak had.
Dat Scheikunde begon al lekker met een of andere presentatie die ik in de derde week moest houden over een onderwerp waar ik niks vanaf wist. Uiteindelijk kreeg ik er een vijf voor. Toen ik niet lang daarna een vier had voor een tussentoets, waarvan ik niet eens wist waarom ik zo'n laag cijfer had, was ik toch wel teleurgesteld. Ik vond het een best leuk vak, maar om dan met zo'n achterstand te beginnen...
Schaken
Maar goed, om het verhaal nog enigszins chronologisch te houden, zal ik maar wat over het schaken vertellen. De warme herinneringen aan mijn laatste partijen in de externe competitie op regionaal niveau, door sommigen neerdunkend "onderbond" genoemd, mogen ook worden opgehaald. Ze staan in schril contrast tot de harde wereld van de Universiteit.
Het schaakseizoen begon overigens al op zes of zeven Januari. De nieuwjaars-groeten waren dan ook niet van de lucht, al begreep ik dat het de laatste dag was dat je elkaar een gelukkig nieuwjaar mocht wensen. Het tweede speelde die dag tegen Utrecht 4. M'n ma had PJF en mij naar de locatie gebracht. PJF was dat seizoen de man van het tean, al kreeg hij die dag aan bord zeven een nederlaag te slikken. Zijn Sveshnikov ging niet helemaal goed. En dat terwijl mijn Schots niet helemaal goed ging. Mijn loper op h5 werd ingesloten. Met een stuk minder probeerde ik wanhopig de nul te vermijden, wat nog lukte ook. Het team won met 3-5, onder andere door een punt van Remmelt. Hij gaf het verslag daarom de titel "geen remise", omdat zijn tegenstander dacht dat het remise was en bla, bla, bla...
Verder waren er nog punten van Wim Stork, die de hele avond vertelde dat hij nog maar voor 50% werkte en zo. Ook Chris Kooijman won nog; 1-3 dus in overwinningen en aangevuld met remises dus 3-5.
Tegen Ons Genoegen kon ik niet meespelen. We hadden toen negen vaste spelers - een ongekende luxe - en het was nu mijn beurt om niet mee te spelen. Ik vond het niet eens erg. Ik had die tijd niet zo heel veel zin in schaken. Mijn rating was gestegen naar een vorstelijke 1936, maar ik kon 'm niet meer waarmaken. Het was me eigenlijk nooit overkomen.
PJK
Het begon allemaal op het PJK, het regionale jeugdkampioenschap met als inzet een plaats voor het NJK. Ik was als tweede geplaatst achter Jesper Nederlof, wat wel grappig was. Het toernooi begon nog redelijk, met een remise tegen Marc Schwartz, gevolgd door twee overwinningen. Daarna speelde ik echter tegen Pinda, die tot dat moment alles had gewonnen. De partij ging niet best. Ik stond nog wel goed na de opening, maar daarna begon het te rammelen. Het kostte me uiteindelijk een stuk en de partij. Daarmee werden mijn kansen op de toernooiwinst ineens wel heel klein. Zeker toen ik de week erna verloor van Le. Ik was alleen bij een overwinning gebaat, maar na een rare partij trok ik aan het kortste eind. Teleurgesteld speelde ik de laatste ronde tegen Dick Schenkeveld. Hij begon met nul uit twee en sloot zijn toernooi teleurstellend af door in een wat betere stelling zijn dame in te laten sluiten. Het was m'n eerste overwinning op hem en dat terwijl m'n hoofd niet naar schaken stond.
PK
Het PK was m'n eerste slechte toernooi en niet lang daarna volgde mijn tweede slechte toernooi. Ik speelde in Baarn het beruchte PK. Het was een beetje traditie geworden. Ewood en Sizzel speelden het jaar ervoor al mee en kwalificeerden zich voor de hoofdgroep. Ik had dezelfde intenties als zij en ik wilde deze groep zo snel mogelijk verlaten. Dat ik als derde geplaatst was zei genoeg.
Ik begon het toernooi weer eens met een remise en dat was duidelijk niet de bedoeling. Met wit speelde ik tegen een wat mindere speler remise nadat ik qua stelling en tijd veel beter stond. Nadat ik m'n voordeel verspeelde stond ik zelfs heel slecht, maar dat wist hij blijkbaar niet.
Daarna mocht ik lekker met zwart tegen Robin Oscar spelen. Code oranje voor verliesgevaar. Ik wist dat hij weinig respect voor me zou hebben en ik wist dat ik het met zwart hoe dan ook zwaar zou krijgen. Gelukkig deed hij het niet helemaal goed in de opening en kreeg ik groot voordeel. Daarna lukte het me om de partij met pijn en moeite te winnen.
Ik sloot de dag af met een slappe nederlaag tegen Johan de Zwart. Iedere keer dat ik eens een goed resultaat behaalde, verpestte ik het weer met een slecht resultaat. Heel frustrerend.
Enkele weken later won ik tweemaal, waarvan één fragment ooit eens deze weblog wist te halen. De laatste dag verliep echter heel slecht. Ik speelde met wit tegen PJF en dat zat me al niet lekker. Ik kreeg een aanval over me heen en verloor. Later heeft Leon Pliester de partij nog eens geanalyseerd, waarin hij niet mild was. In die tijd kon ik zwakkere spelers vaak vrij eenvoudig batsen, maar had ik het bij enige tegenstand al lastig. Echt goede partijen heb ik in m'n jeugd niet gespeeld, hoewel sommige partijen in weekendtoernooien in 2004 best aardig waren.
Het toernooi eindigde met een nederlaag tegen Large. Dat kon er ook nog wel bij. Ik stond best goed, maar ik verzuimde ergens ...Lg5 te spelen. En dat terwijl ik die zet nog gezien had ook... Large kon z'n geluk niet op en maakte me af.
Met 3½ uit 7 was ik niet bepaald blij. Ik vertelde Marco Meijer dat ik volgend jaar niet meer mee zou doen, zo teleurgesteld was ik. Ondertussen zag ik al m'n leeftijdsgenoten goede prestaties neerzetten, dus waarom kon ik dat niet?
Beter ging het met snelschaken. Hoewel ik met snelschaaktoernooitjes op de club steevast ergens onderaan eindigde (daar schrok ik ook van, maar ik vond eens wat uitslagen van oude toernooitjes en ik schrok er wel van dat ik dan vier uur van m'n leven verspeelde aan een gedeeld laatste plaats), ging het in Amersfoort opeens weer goed. Sizzel had Ewood en mij uitgenodigd om naar het toernooitje te gaan. We zouden dan bij zijn ma slapen.
Terwijl de meeste jeugdspelers in de lagere groepen speelden, zat ik tot m'n verrassing in de hoogste groep. Dat gaf me wel een boost. Ik speelde oa. tegen Wilbert Surewaard en ik stond best goed. Uiteindelijk verloor ik, maar hij was best te spreken over m'n spel. ;)
Later verloor ik kanslozer van 'm, maar dat was niet zo erg. Erger was dat Wilbert zichzelf een beetje voor schut zette door een partij te claimen tegen Die Mitrie van Leent. De sfeer was daardoor verpest. Ik had het geluk dat ik de ronde erna tegen Die Mitrie speelde en hij gaf gauw remise in een beter eindspel voor hem.
Toen het toernooi was afgelopen, gingen we naar het huis Sizzels ma. Het was een piepklein huisje en we sliepen op de grond, bij de hond Shadow of zo. Het was wel een maffe ervaring.
Studie
Het ging steeds minder met m'n studie. Het werd het voorjaar van de hel voor mij, met de felle Zon en de gebrekkige communicatie. Ik voelde me niet meer op m'n plaats.
Nadat ik Scheikunde met een goede eindtoets nog had gehaald, brak de laatste periode aan. Ik had Biologie en een soort lineair programmeren. Van dat lineair programmeren heb ik toen nooit wat gesnapt. Biologie ging wat beter, al miste ik uiteindelijk nog bijna een tentamen. Ook dat kwam weer door een sterk staaltje miscommunicatie.
Het andere vak ging al heel gauw mis toen ik tijdens het NK van Schagen naar Utrecht ging. Ik was blijkbaar buiten de groepjes gevallen en ik keerde onverrichter zake terug naar huis. Ik volgde alleen het vak Biologie nog, waarna ik Utrecht in rust en stilte verliet.
Ik begreep namelijk dat er bij de VU begeleiding was. Hoewel ik niet naar de grote, enge stad Amsterdam wilde, werd ik overtuigd door de mededeling dat het eigenlijk buiten Amsterdam lag. Daar ging ik dus verder.
Schaken
De zomer brak aan en daarmee begon een veel fijnere periode. BSG 2 was gepromoveerd en ik dacht hoe zalig het was om landelijk te spelen. Het ging weer wat beter met het schaken. Ik speelde tijdens het Pinkstertoernooi en het OKU voor het eerst mee in de hoofdgroep. Ik scoorde in beide toernooien 2½ punt. Niet slecht, maar het had beter gekund. Minder slim was de verloren partij in de bekercompetitie van de SGS, al heb ik daar ook al eens over geschreven.
Ondertussen was het schooljaar afgelopen en waren PJF en het mOnStErTjE geslaagd. Er was een feest bij het mOnStErTjE, waar ik ook bij was. 2005 was het jaar van het mOnStErTjE. Ik vond het altijd enig toen mOnStErTjE en PJF iets met mekaar hadden. Ze waren zo aardig en vrolijk, maar daarover later meer. mOnStErTjE ging volgens mij een soort lerarenopleiding doen, maar hier laat m'n geheugen me een beetje in de steek. Het was volgens mij ook iets met economie en mOnStErTjE zei dat ze misschien ook wel econometrie wilde doen.
Econometrie. Dat ging ik dus doen. Een lastige studie, maar misschien wel een die bij me paste. Ik had er een beetje m'n vraagtekens bij, want de tijd dat ik elke dag de krant las en in economische cijfertjes was geïnteresseert, was allang voorbij. Maar misschien zou het nog komen.
PJF ging trouwens proberen zijn VWO-diploma te halen, wat betekende dat hij bij Ewood in de klas zou komen. Het waren mooie tijden.
Pardubice
Ik ging deze vakantie voor het eerst een buitenlands schaaktoernooi spelen. Het was het grote toernooi van Pardubice. Met zo'n beetje de halve Baarnse SV ging ik daarheen. We waren met z'n tienen: behalve Ewood en ik waren er de witte, Sizzel, Pascal, Marco M, Ton van der Heijden, Ted Barendse en uiteraard Robin Oscar met Monique.
Vroeg in de ochtend vertrokken we naar Tsjechië. Onze rustplaats was een hotel in Pardubicem, hotel Birdie heet het volgens mij. Vorig jaar zijn we er nog even naartoe gereden. Het zag er nog net zo uit als in 2005. ;)
We zaten op de bovenste verdieping, op drie verschillende kamers. Sizzel, Ewood en ik in de kamer op het hoekje. Robin en Monique zaten in de kamer daar tegenaan, waar we altijd doorheen moesten om in de gang te komen. Ontwerpfoutje?
De anderen zaten in een grotere kamer, met allemaal kamers eraan. Marco zat in een kamertje aan de rand, dat via een trap was te bereiken. De kamer lag dan ook een stukje lager dan de rest. De verdere kamerindeling weet ik niet meer. Wel was er een soort ruimte in het verlengde van de gang, waar oa. het ontbijt kon worden genuttigd en 's avonds spelletjes werden gespeeld.
Het was echt een dolle week. Een nadeel van het toernooi is dat de partijen pas om 15:00 uur beginnen. De dag kwam dan ook wat traag op gang. Op een paar dagen gingen we dan ook 's ochtends/in het begin van de middag zwemmen. Indrukwekkend was dat Ton met z'n lenzen in ging zwemmen.
Na de partij werd ik dan vaak op m'n fouten gewezen. Dat deed vooral Ted, die liet zien dat hij een echte schaaktrainer is. Hij strooide met handige regeltjes waarvan ik had gewild dat ik ze eerder kende. Voor de partij bijvoorbeeld. Qua schaken maakte hij ook indruk. 6 uit 9 scoorde hij tegen wat zwakkere tegenstanders. Hij verloor twee keer, waarvan één keer in een geweldige stelling. Daar stonden dus ook vijf (!) overwinningen tegenover. Daarmee scoorde Ted een halfje meer dan Ton, die begon en eindigde met een overwinning, en voor de rest remises speelde. Ewood deed het ook goed. Hij wist zijn 2200-rating lange tijd waar te maken. Met 5½ uit 8 ging hij de laatste ronde met een halfje voorsprong in op Ted. Helaas verloor hij die partij, een kleine domper.
Zelf speelde ik als enige in de "B2"-groep. Met 3 uit 3 in de slotfase wist ik nog net 50% te scoren. Het leverde me tevens een startrating van 2002 op voor m'n FIDE.
De anderen zaten lager. Pascal deed mee in de C-groep, waarvoor hij (veel) te sterk was. Hij begon met 4 uit 4 en eindigde met 7 uit 9 op de derde plaats. Uiteindelijk scoorde iedereen 50% (ik dus) of meer (de rest), wat best knap was.
Na het toernooi gingen we nog een dag naar Praag. Bijna nog zonder Sizzel, die zich zat op te tutten toen we weg MOESTEN. We moesten namelijk nog een trein halen. Gelukkig rende hij het hotel uit toen we net op de straat waren.
In Praag tikte ik nog een t-shirt op de kop en meer weet ik niet te vertellen. Ach, het was mooi weer.
Na dit toernooi kwam Hengelo...
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten