Jaar van het mOnStErTjE
Het was begin oktober en de twee teams van BSG speelden voor het eerst sinds jaren weer gezamenlijk op zaterdag in het Denksportcentrum. Ik zat nog te denken om tijdens de eerste thuiswedstrijd Wim Stork te herdenken, maar ik heb het nooit durven voorstellen.
BSG 2 was na de promotie z'n beste drie spelers kwijtgeraakt. Dat betekende dat er spelers meededen die normaal gesproken in het derde zouden thuishoren. Het tweede was zwak, maar er waren genoeg teams die nog zwakker waren dan wij. We speelden tegen Het Witte Paard uit Haarlem. Volgens teamleider Bert Balke was het een van de sterkere teams uit de poule. Dat viel wel mee. Ze waren qua rating aan ons gewaagd. Toch verliep de wedstrijd moeilijk. Naast me speelde Jaques van Gelder, een invaller. Hij speelde met wit tegen een puber en deed dat niet goed. Hij speelde eigenlijk ontzettend zwak en verloor.
Zelf zat ik ook te worstelen. Ik had brutaal twee pionnen gesnackt in de opening en ik kwam erachter dat dat helemaal niet goed was. Mijn tegenstander vond het echter nodig om een stuk weg te geven, waarna ik met pijn en moeite won. Het was een lange en zware partij en echt veel tijd om tussendoor met mensen te praten had ik niet.
Monstertje
Tussen neus en lippen door vertelde PJF toen opeens dat hij het had uitgemaakt met het mOnStErTjE. Dat drong eerst niet zo in me door, omdat hij het zo vanzelfsprekend bracht. Toen ik 's avonds thuiskwam, vertelde ik het nieuws maar. Iedereen was geschokt.
Het was sneu. Een week daarvoor was het mOnStErTjE nog bij me thuis geweest. Het was heel gezellig, alleen... Ze vertelde toen dat het toch niet zo goed ging tussen haar en PJF. Dat baarde me wat zorgen, maar ik had nooit gedacht dat het dan ook daadwerkelijk zo snel gebeurd zou zijn.
2005 werd dan ook een troostjaar, maar als ik bij het mOnStErTjE was, was ze altijd weer vrolijk. Zo kende ik haar ook alleen maar. Ze oogde gelukkig.
JCC
In 2005 mocht ik voor de laatste keer meespelen in de Jeugdclubcompetitie. Baarn was in 2004 uit de meesterklasse gedegradeerd en we wilden graag weer promoveren. Het probleem was alleen dat we in een sterke poule zaten. DJC was ongeveer net zo sterk als wij en dan had je nog De Combinatie met Robin Swinkels. Geen makkelijke opgave dus.
De competitie begon op de laatste dag zonder dubbele cijfers; ofwel 9 september. We speelden tegen Moira Domtoren, dat in Melkpak en invaller (!) Hugo ten Hertog twee gevaarlijke spelers had. Hugo, die in een C-team speelde, mocht op bord vier invallen, terwijl hij eigenlijk de sterkste speler was.
Moira had gek genoeg een - mij niet bekende - 1800-speler aan bord één gezet, terwijl ik tegen een zwaar underrated Melkpak speelde. Die partij baarde me dan ook zorgen, achteraf baalde ik er een beetje van dat ik niet had gewonnen. Niet dat het heel erg was. Baarn won gewoon met 3½-½. Dat kwam vooral door de knappe zege van Pinda op Hugo.
De opzet van de JCC is zo dat je eerst een thuis- of uitwedstrijd hebt, gevolgd door drie speeldagen op een andere locatie. Die eerste locatie was een hut ergens in Brabant/Gelderland. Volgens mij organiseerde "De Combinatie" het gebeuren, maar ik kan het niet meer terugzoeken op internet. De Baarnse SV is aan een grote schoonmaak begonnen en de KNSB is op het dubieuze idee gekomen de site een nieuwe lay-out te geven. Jullie worden bedankt, sukkels!
We speelden die ochtend dan ook tegen de organiserende club. Ewood speelde tegen Robin en hij speelde Hollands. Zelf kreeg ik 1.e4 Pc6 tegen me. Ik besloot 2.Pf3!? te spelen en ik kwam erg goed uit de opening. In die tijd was ik erg gemotiveerd, omdat ik graag ook een goede schaker wilde worden. Ik hoopte dat mensen dan meer respect voor me zouden hebben. Helaas voor mij zorgde het ook voor een soort stress waardoor ik vaak goede stellingen weggaf. Dat gebeurde ook nu.
Pinda had alweer vlug gewonnen, terwijl Ewood een merkwaardige remise had gespeeld. Ik verloor dus en toen was Mug nog bezig. Hij had de opening slecht gespeeld en hij ploeterde in het eindspel kansloos door met een kwaliteit minder. Maar ja, toen besloot zijn tegenstandster d'r toren weg te geven...
In de middag ging het beter. Ik won eindelijk een partijtje en toen Mug de 2-0 scoorde, was er weinig aan de hand. Ewood speelde nu zelf een keer 1.f4?! en bereikte er niet veel mee tegen Martine M, Mugs latere bonkie. De matchpunten waren in de knip en daarom was het jammer dat Pinda na een lang eindspel verloor.
Tweemaal met 2½-1½ gewonnen, dat was mooi. We stonden aan kop met DJC, al hadden zij ondertussen meer bordpunten verzameld. Alles ging afhangen van de laatste ronde, als we tegen elkaar zouden spelen.
Maar eerst kwam er nog een tussenronde in Den Bosch. We speelden eerst tegen Sliedrecht en daarna tegen de organiserende vereniging. Het is een van de weinige artikelen uit die tijd die ik nog kan terugvinden.
Wordt vervolgd...
Het was begin oktober en de twee teams van BSG speelden voor het eerst sinds jaren weer gezamenlijk op zaterdag in het Denksportcentrum. Ik zat nog te denken om tijdens de eerste thuiswedstrijd Wim Stork te herdenken, maar ik heb het nooit durven voorstellen.
BSG 2 was na de promotie z'n beste drie spelers kwijtgeraakt. Dat betekende dat er spelers meededen die normaal gesproken in het derde zouden thuishoren. Het tweede was zwak, maar er waren genoeg teams die nog zwakker waren dan wij. We speelden tegen Het Witte Paard uit Haarlem. Volgens teamleider Bert Balke was het een van de sterkere teams uit de poule. Dat viel wel mee. Ze waren qua rating aan ons gewaagd. Toch verliep de wedstrijd moeilijk. Naast me speelde Jaques van Gelder, een invaller. Hij speelde met wit tegen een puber en deed dat niet goed. Hij speelde eigenlijk ontzettend zwak en verloor.
Zelf zat ik ook te worstelen. Ik had brutaal twee pionnen gesnackt in de opening en ik kwam erachter dat dat helemaal niet goed was. Mijn tegenstander vond het echter nodig om een stuk weg te geven, waarna ik met pijn en moeite won. Het was een lange en zware partij en echt veel tijd om tussendoor met mensen te praten had ik niet.
Monstertje
Tussen neus en lippen door vertelde PJF toen opeens dat hij het had uitgemaakt met het mOnStErTjE. Dat drong eerst niet zo in me door, omdat hij het zo vanzelfsprekend bracht. Toen ik 's avonds thuiskwam, vertelde ik het nieuws maar. Iedereen was geschokt.
Het was sneu. Een week daarvoor was het mOnStErTjE nog bij me thuis geweest. Het was heel gezellig, alleen... Ze vertelde toen dat het toch niet zo goed ging tussen haar en PJF. Dat baarde me wat zorgen, maar ik had nooit gedacht dat het dan ook daadwerkelijk zo snel gebeurd zou zijn.
2005 werd dan ook een troostjaar, maar als ik bij het mOnStErTjE was, was ze altijd weer vrolijk. Zo kende ik haar ook alleen maar. Ze oogde gelukkig.
JCC
In 2005 mocht ik voor de laatste keer meespelen in de Jeugdclubcompetitie. Baarn was in 2004 uit de meesterklasse gedegradeerd en we wilden graag weer promoveren. Het probleem was alleen dat we in een sterke poule zaten. DJC was ongeveer net zo sterk als wij en dan had je nog De Combinatie met Robin Swinkels. Geen makkelijke opgave dus.
De competitie begon op de laatste dag zonder dubbele cijfers; ofwel 9 september. We speelden tegen Moira Domtoren, dat in Melkpak en invaller (!) Hugo ten Hertog twee gevaarlijke spelers had. Hugo, die in een C-team speelde, mocht op bord vier invallen, terwijl hij eigenlijk de sterkste speler was.
Moira had gek genoeg een - mij niet bekende - 1800-speler aan bord één gezet, terwijl ik tegen een zwaar underrated Melkpak speelde. Die partij baarde me dan ook zorgen, achteraf baalde ik er een beetje van dat ik niet had gewonnen. Niet dat het heel erg was. Baarn won gewoon met 3½-½. Dat kwam vooral door de knappe zege van Pinda op Hugo.
De opzet van de JCC is zo dat je eerst een thuis- of uitwedstrijd hebt, gevolgd door drie speeldagen op een andere locatie. Die eerste locatie was een hut ergens in Brabant/Gelderland. Volgens mij organiseerde "De Combinatie" het gebeuren, maar ik kan het niet meer terugzoeken op internet. De Baarnse SV is aan een grote schoonmaak begonnen en de KNSB is op het dubieuze idee gekomen de site een nieuwe lay-out te geven. Jullie worden bedankt, sukkels!
We speelden die ochtend dan ook tegen de organiserende club. Ewood speelde tegen Robin en hij speelde Hollands. Zelf kreeg ik 1.e4 Pc6 tegen me. Ik besloot 2.Pf3!? te spelen en ik kwam erg goed uit de opening. In die tijd was ik erg gemotiveerd, omdat ik graag ook een goede schaker wilde worden. Ik hoopte dat mensen dan meer respect voor me zouden hebben. Helaas voor mij zorgde het ook voor een soort stress waardoor ik vaak goede stellingen weggaf. Dat gebeurde ook nu.
Pinda had alweer vlug gewonnen, terwijl Ewood een merkwaardige remise had gespeeld. Ik verloor dus en toen was Mug nog bezig. Hij had de opening slecht gespeeld en hij ploeterde in het eindspel kansloos door met een kwaliteit minder. Maar ja, toen besloot zijn tegenstandster d'r toren weg te geven...
In de middag ging het beter. Ik won eindelijk een partijtje en toen Mug de 2-0 scoorde, was er weinig aan de hand. Ewood speelde nu zelf een keer 1.f4?! en bereikte er niet veel mee tegen Martine M, Mugs latere bonkie. De matchpunten waren in de knip en daarom was het jammer dat Pinda na een lang eindspel verloor.
Tweemaal met 2½-1½ gewonnen, dat was mooi. We stonden aan kop met DJC, al hadden zij ondertussen meer bordpunten verzameld. Alles ging afhangen van de laatste ronde, als we tegen elkaar zouden spelen.
Maar eerst kwam er nog een tussenronde in Den Bosch. We speelden eerst tegen Sliedrecht en daarna tegen de organiserende vereniging. Het is een van de weinige artikelen uit die tijd die ik nog kan terugvinden.
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten