Revanche
Gisteravond kwam ik weer eens naar de club. Eén potje heb ik dit seizoen "al" gespeeld en dat is wat weinig. Zeker om "scherp" te worden voor de externe wedstrijd van aanstaande zaterdag, leek het me een goede oefening. Ik was verbaasd over hoe hoog ik stond. Ik was slechts teruggezakt tot de zevende plaats. En dat voor een overwinning op een toch wel wat zwakkere speler. Gaar systeem... ;)
Om kwart voor acht kwamen Ewood en ik aan in het broeierige Denksportcentrum. Iemand had de verwarming op de hoogste stand aangezet, dat was bij binnenkomst al duidelijk. Dat zullen de bridgers wel weer geweest zijn. Het was in het begin van de avond erg warm, waar Coentje, mijn tegenstander, last van leek te hebben. Hij zat dan ook op zijn gebruikelijke plaatsje, met zijn rug bij de verwarming. Met zijn zakdoek veegde hij het zweet van zijn voorhoofd.
Indeling
De indeling bood enkele aardige duels, zoals:
T Slisser - L Pliester
H van der Poel - R Weidema
E de Groote - T de Ruiter
J Markus - R Hilhorst
J de Groote - C van der Heijden
Partij
Vol vertrouwen ging ik de wedstrijd tegemoet. Precies een jaar geleden, of beter gezegd: precies 52 weken geleden leed ik een afschuwelijke nederlaag tegen Coen. "Het moest er eens van komen", wist ik. Meestal ben ik nog wel vrij solide met wit, maar vorig jaar rond deze tijd verloor ik in korte tijd driemaal met wit en dat is toch wel een teken dat er iets niet helemaal goed was met mij.
De partij van dit jaar begon hetzelfde: 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 Lc5 4.Pxe5!? Niet in de ijdele hoop dat 4...Pd4? zou volgen, want die weerlegging kan ik niet meer precies navertellen. Nee, ik deed het omdat ik dacht dat het de beste zet is. Na 4...Pxe5 5.d4 c6 deed ik het misschien wat vreemde 6.La4?! Er volgde in ieder geval een lange strijd, wat in ieder geval een verbetering was ten opzichte van vorig jaar. Het was een lastige partij, waarin de analoge (!) klok in een hoog tempo de minuutjes wegtikte. Ik miste hier en daar wat grapjes, waarna Coen mij braaf liet afwikkelen naar een remiseachtig eindspel. Daarin deed hij het niet heel handig, wat mij de kans gaf met m'n a-pion te gaan rennen. Met tijdelijk een pion minder speelde ik op de winst, hoewel zwart zich goed kon redden. Totdat hij zijn actiefste toren ging ruilen. Toen werd het wel heel lastig voor hem en kon ik hem pijnlijk van het bord schuiven.
Helaas was ik in de tijdnoodsfase zo aan mijn bord gekluisterd, dat ik de andere partijen amper heb gezien. Zo zag ik dat Ewood veelbelovend uit de opening kwam, maar dat hij het niet kon winnen van de taai spelende de Ruiter. Leon Pliester leek juist niet zo geweldig te staan, maar hij won wel. Ook John Markus was in zijn nopjes over zijn partij tegen Ruben Hilhorst. Hij gaf allerlei varianten, die mij niks zeiden omdat ik de partij niet had gezien.
Na de partij was Coen nogal geïrriteerd dat ik had doorgespeeld in een remisestelling en dat hij de remise had weggegeven. In de analyse kwam hij er steeds meer achter dat het nog niet zo makkelijk was voor hem. Stug bleef hij proberen om nog met een remisevariant op de proppen te komen, maar zelfs zonder torenruil was het niet zo simpel. Tevreden verliet ik dan ook de zaal en fietste ik met Ewood naar huis. Het was ondertussen al tegen enen.
Uitslagen
T Slisser - L Pliester 0-1
H van der Poel - R Weidema 1-0
E de Groote - T de Ruiter ½-½
J Markus - R Hilhorst 1-0
J de Groote - C van der Heijden 1-0
Stand
Gerelateerde artikelen:
Interne competitie ronde 7; 30-10 2007
Gisteravond kwam ik weer eens naar de club. Eén potje heb ik dit seizoen "al" gespeeld en dat is wat weinig. Zeker om "scherp" te worden voor de externe wedstrijd van aanstaande zaterdag, leek het me een goede oefening. Ik was verbaasd over hoe hoog ik stond. Ik was slechts teruggezakt tot de zevende plaats. En dat voor een overwinning op een toch wel wat zwakkere speler. Gaar systeem... ;)
Om kwart voor acht kwamen Ewood en ik aan in het broeierige Denksportcentrum. Iemand had de verwarming op de hoogste stand aangezet, dat was bij binnenkomst al duidelijk. Dat zullen de bridgers wel weer geweest zijn. Het was in het begin van de avond erg warm, waar Coentje, mijn tegenstander, last van leek te hebben. Hij zat dan ook op zijn gebruikelijke plaatsje, met zijn rug bij de verwarming. Met zijn zakdoek veegde hij het zweet van zijn voorhoofd.
Indeling
De indeling bood enkele aardige duels, zoals:
T Slisser - L Pliester
H van der Poel - R Weidema
E de Groote - T de Ruiter
J Markus - R Hilhorst
J de Groote - C van der Heijden
Partij
Vol vertrouwen ging ik de wedstrijd tegemoet. Precies een jaar geleden, of beter gezegd: precies 52 weken geleden leed ik een afschuwelijke nederlaag tegen Coen. "Het moest er eens van komen", wist ik. Meestal ben ik nog wel vrij solide met wit, maar vorig jaar rond deze tijd verloor ik in korte tijd driemaal met wit en dat is toch wel een teken dat er iets niet helemaal goed was met mij.
De partij van dit jaar begon hetzelfde: 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 Lc5 4.Pxe5!? Niet in de ijdele hoop dat 4...Pd4? zou volgen, want die weerlegging kan ik niet meer precies navertellen. Nee, ik deed het omdat ik dacht dat het de beste zet is. Na 4...Pxe5 5.d4 c6 deed ik het misschien wat vreemde 6.La4?! Er volgde in ieder geval een lange strijd, wat in ieder geval een verbetering was ten opzichte van vorig jaar. Het was een lastige partij, waarin de analoge (!) klok in een hoog tempo de minuutjes wegtikte. Ik miste hier en daar wat grapjes, waarna Coen mij braaf liet afwikkelen naar een remiseachtig eindspel. Daarin deed hij het niet heel handig, wat mij de kans gaf met m'n a-pion te gaan rennen. Met tijdelijk een pion minder speelde ik op de winst, hoewel zwart zich goed kon redden. Totdat hij zijn actiefste toren ging ruilen. Toen werd het wel heel lastig voor hem en kon ik hem pijnlijk van het bord schuiven.
Helaas was ik in de tijdnoodsfase zo aan mijn bord gekluisterd, dat ik de andere partijen amper heb gezien. Zo zag ik dat Ewood veelbelovend uit de opening kwam, maar dat hij het niet kon winnen van de taai spelende de Ruiter. Leon Pliester leek juist niet zo geweldig te staan, maar hij won wel. Ook John Markus was in zijn nopjes over zijn partij tegen Ruben Hilhorst. Hij gaf allerlei varianten, die mij niks zeiden omdat ik de partij niet had gezien.
Na de partij was Coen nogal geïrriteerd dat ik had doorgespeeld in een remisestelling en dat hij de remise had weggegeven. In de analyse kwam hij er steeds meer achter dat het nog niet zo makkelijk was voor hem. Stug bleef hij proberen om nog met een remisevariant op de proppen te komen, maar zelfs zonder torenruil was het niet zo simpel. Tevreden verliet ik dan ook de zaal en fietste ik met Ewood naar huis. Het was ondertussen al tegen enen.
Uitslagen
T Slisser - L Pliester 0-1
H van der Poel - R Weidema 1-0
E de Groote - T de Ruiter ½-½
J Markus - R Hilhorst 1-0
J de Groote - C van der Heijden 1-0
Stand
Gerelateerde artikelen:
Interne competitie ronde 7; 30-10 2007
10 opmerkingen: