Snelschaakavond

Vier op een rij

Gisteravond was er een snelschaakavond, een leuke afwisseling op het serieuze geschaak. Het snelschaak trok enkele SOPSWEPS-sukkels en L. aan, die lekker aan de bar zat. L. is volgens mij een van de weinige mensen die niet boos kan worden, een bijzondere eigenschap. Ewood was er ook nog en hij besloot te gaan schaken tegen Emiglio. Hij speelde vreemd en kwam steeds ruk te staan. Blijkbaar vond hij het leuk.
 

Indeling
Rik Weidema kwam nog langs om iedereen die mee wilde doen op de deelnemerslijst te zetten. Vervolgens liet hij de computer een indeling maken. Gek genoeg was zowat de helft niet ingedeeld, waaronder L. Hij had zich een paar keer nadrukkelijk gemeld, maar toch had RW hem niet ingedeeld.
Daarna kwam er een nieuwe indeling, maar ook die was fout,
daarna kwam er een nieuwe indeling, maar ook die was fout,
daarna kwam er een nieuwe indeling, maar ook die was fout,
daarna kwam er een nieuwe indeling, maar ook die was fout...

De voorrondes
Eindelijk, na veel geruil van tegenstanders, was de definitieve indeling er. Ik zat tegenover Wim Vijvers, die een stuk offerde. Ik wist nog wat enge momenten te overleven en toen gaf hij nog van alles weg en won ik. Ik speelde nog een tijdje door toen z'n vlag was gevallen.
Daarna speelde ik tegen Rob Thijssens, die afweek van z'n normale repertoire, waarna ik hem zonder veel moeite kon overmeesteren.
In de derde ronde speelde ik tegen Emiglio. Ik maakte voor de verandering geen fouten in de opening, maar speelde daarna wat matig. Hij had ook niet echt wat, maar ik moest zo nodig een pion offeren. Het eindspel hield ik remise, al had hij nog kunnen winnen.
In de vierde ronde kwam het titanengevecht: ik speelde tegen L.! In het Berlijns lukte het me niet om iets te bereiken, maar L. was zo aardig om in tijdnood een stuk weg te geven... Soms zit het mee...

Tegenslag
Met 3½ uit 4 ging ik vol vertrouwen het duel tegen Ewood tegemoet. Ik probeerde een partij te herinneren, maar m'n geheugen liet me ernstig in de steek. Ik speelde het zo briljant dat ik stukverlies niet meer kon vermijden. Daarna pruttelde ik nog wat door, zonder resultaat.
Het gepruts bleef doorgaan. Tegen Tom de Ruiter won ik een pion en later een kwaliteit, maar ik dacht zolang na over hoe ik het best kon spelen, dat ik in tijdnood kwam en van alles weggaf. Domme kneus die ik ben...
Tegen Gert Pijl probeerde ik ook een andere opening uit. Hij speelde bizar tegen, maar ik zag niet hoe ik het kon weerleggen. In tijdnood kon ik geen afdoende oplossing bedenken en ging ik uiteindelijk door m'n vlag. Hij had vast ook wel mat kunnen zetten, maar ja.

Kneuzengroep
Door m'n gepruts had ik me niet eens gekwalificeerd voor de finalegroep, waar het Loensreptiel, Sibbing, Grotovsky, Emiglio om de titel streden. Voor Eb en Vloed was het allang leuk dat hij in die finalegroep zat.
Ik zat in een kneuzengroep en daardoor liep ik een gouden mogelijkheid mis om tegen Loensreptiel en Sibbing te snelschaken. Dat vond ik erg jammer. Ik had meer zin in slapen dan in schaken (dat is meestal andersom).

Eind goed...?
Tegen Pieterse had ik het weer eens moeilijk. Ik stond wel wat beter, maar de stelling was niet gemakkelijk. Ik dacht te lang na en werd gevlagd, terwijl ik op stelling helemaal gewonnen stond (ondanks dat ik een dame weggaf). Soms zit het tegen...
Daarna speelde ik weer tegen L. De opening verliep nog zo zo, daarna werd het een gevecht om de vreemste zetten te doen, waarin ik eerst een pion "won", om er daarna tig te verliezen. In tijdnood bleef ik snel zetten, in tegenstelling tot L., waardoor mijn achterstand op de klok een voorsprong werd. L. deed nog moeilijk door mijn klok in te drukken toen een pionnetje omviel, waarna ik hem maar vlagte. Ik was niet eens blij.
Daarmee had ik het hoogtepunt van het toernooi wel gehad. Ik won nog van van Swinderen (stuk weggegeven), Sueters (dame weggegeven), Of Squares (voor de verandering niks weggeven, hij liet opeens ondekbaar mat toe), Vijvers (die een stuk weggaf, ik ben niet de enige dus) en nog een partij tegen iemand die ik niet kende.

Finalegroep
Met 6 uit 7 had ik de losergroep nog gewonnen. Ik voelde me nu echt een loser. 
In de finalegroep won het Loensreptiel al zijn partijen. Hij schijnt hier en daar wel wat weggegeven te hebben, maar hij bleef cool en cashte toch steeds netjes het punt. Rassnelschaker Eddy Sibbing werd verslagen alsof hij een beginner was. Het slot heb ik niet gezien, omdat Rob van Swinderen zijn partij eerder wilde spelen.
Ewood verging het wat minder. Hij had zijn kruit verschoten in de voorronde, waarin hij de meeste punten verzamelde. Helaas voor hem ging de teller weer op nul en leverde de finalegroep hem behalve keelpijn niet meer op dan een vijfde plaats.

Vier nederlagen verpestten m'n avond... Tijd voor revanche!