€ 25,-
De laatste dag! Het toernooi was bijna afgelopen, slechts één ronde restte het toernooi dat voorlopig wel weer mijn laatste schaakactiviteit is buiten de externe competitie om.
Tevreden over de 1½ punt die ik op een vreemde manier had binnengehaald, ging ik naar huis. Thuis aangekomen zag ik dat ik tegen Hugo ten Hertog zou spelen. Ik maakte me er geen zorgen om. Ik zat nog tot één uur met Le te tikken en ging toen naar bed.
Om 5:20 ging de wekker en sloop ik naar beneden om de eerste formule 1-race van het seizoen te bekijken. Het formule 1-seizoen is weer begonnen. Om half vier (!) plaatselijke tijd begon de race in Australië. Het werd een heet foutenfestival. Al bij de start ging van alles mis en uiteindelijk viel twee derde van het veld uit. Misschien was het de hitte (37 graden C en dat in de nazomer) waardoor het een - voor de toeschouwers - gave race werd.
Daarna ging ik weer slapen, tot een uur of half twaalf. Tijd voor het ontbijt.
Om een uur of één bracht Beppie me naar Utrecht, waar de plaatselijke FC een thuiswedstrijd speelde. Het was dus druk op de weg, maar ik was nog op tijd.
Laatste ronde
In de laatste ronde stond nog wel wat op het spel. Large stond aan kop met een vol punt voorsprong en kon met een remise zijn koppositie veiligstellen. Daarachter streden nog wat spelers voor de prijs voor de beste loser.
Dit keer kreeg de NM de kans om de koploper pootje te haken. Vanuit een Siciliaanse stelling waar ik niet veel van begreep, probeerde hij op de winst te spelen.
Zelf speelde ik dus tegen Hugo ten Hertog. Ik had nog effe snel wat dingetjes van het Schots bekeken, waarvan ik dacht "het zal wel remise worden".
Maar ja, de stelling die gisteren al ter sprake kwam, maakte zijn reputatie meer dan waar toen Hugo 3.Lb5 deed. Hmm... Spaans dan maar. Voor m'n gevoel ligt die opening me wel, maar kun je je gevoel wel vertrouwen? (Dick van Geet) Ik was benieuwd hoe ver ik zou komen met mijn theoriekennis.
Gelukkig voor mij speelde hij een variant die ik goed ken. Na 17 zetten stond er een stelling op het bord die ik liever met zwart zou spelen dan met wit (al moet ik zeggen dat ik het nog nooit met wit heb gespeeld.)
Hugo offerde na lang denken een kwaliteit, iets wat ik in zijn tijd ook had bekeken. Het compliceerde de strijd behoorlijk. Voor m'n gevoel had wit niet genoeg compensatie, maar met een paard op c6, een pion op d5 en h7 (!) had wit zeker kansen. Met solide spel probeerde ik de partij naar me toe te trekken. In tijdnood werd het nog wat spannend, maar op de 37e zet wist ik af te wikkelen naar een gewonnen eindspel. Op de 41e zet gaf hij een stuk weg en gaf op.
Analyse
Ik was blij met de partij. Met 4 uit 7 had ik zelfs meer dan 50 procent gescoord. Ik ging nog analyseren. In de analyseruimte was zo'n beetje iedereen die aan het toernooi had meegedaan. Le, met een groot glas bier voor zijn neus en La, de toernooiwinnaar keken nog naar de analyse.
Ondanks een "klapje" voor Hugo, (hij verloor van het Melkpak en La en nu dus ook van mij) leek hij niet aangeslagen. Hij vond dat zijn offer niet goed genoeg was.
Ondertussen eiste Rosmuller weer alle aandacht op. Hij had vanuit een voordelige stelling verloren van Marijn O. Hij had heel wat meer noten op zijn zang dan de winnaar. Werkelijk waar alles van Marijn werd belachelijk gemaakt. Terwijl Marijn werd gedisst, disste Meindert van der Linde de grijsaard nog door hem schaaktechnisch de les te lezen.
Prijzengeld
Het ging zo door tot de prijsuitreiking. La had het toernooi met 6 uit 7 (met bye en een vol punt voorsprong op de achtervolgers) gewonnen. Ook Van der Tuuk kwam er niet aan te pas. Hij speelde vol op winst en liet daarbij zijn eigen koning eventjes in de steek. Hij liet mat in één toe...
Terwijl Behirder blij en trots de envelop met 25 euri openmaakte, kreeg Large het tienvoudige bedrag. Ach ja, verschil moet er zijn... Large was zo blij met zijn geld, dat ik niet eens twee strippen voor de busreis hoefde te dokken.
Zelf was ik ook blij met mijn geldbedrag: toch 55 oude guldens. Ook zal mijn rating binnenkort met een kleine dertig punten worden aangevuld, waardoor mijn rating dichter in de buurt zal liggen van 2100 dan 2000. Jammer genoeg telt het toernooi niet mee voor FIDE-rating; die CM-titel heb ik nog lang niet (momenteel heb ik een FIDE van 1980, met nog 15 in de lucht.)
Ondertussen is Large dicht bij de 2300 gekomen. Ongelooflijk; vorig jaar was-ie nog een 2000-speler en scoorde hij op hetzelfde toernooi twee halfjes. Als hij deze lijn weet door te trekken...
Voor Le was het een wat minder toernooi. Met zwart hield hij drie keer de nul, met wit verloor hij met 1-2. Gelukkig voor hem maakte hij de aansluitingstreffer in zijn laatste partij, waardoor hij ook weer een beetje tevreden kan zijn.
Misschien smaakt dit succesje naar meer. Misschien kom ik volgend jaar weer, ondanks dat het me nogal slecht uitkomt. Ach, dat zie ik dan wel weer.
Tevreden over de 1½ punt die ik op een vreemde manier had binnengehaald, ging ik naar huis. Thuis aangekomen zag ik dat ik tegen Hugo ten Hertog zou spelen. Ik maakte me er geen zorgen om. Ik zat nog tot één uur met Le te tikken en ging toen naar bed.
Om 5:20 ging de wekker en sloop ik naar beneden om de eerste formule 1-race van het seizoen te bekijken. Het formule 1-seizoen is weer begonnen. Om half vier (!) plaatselijke tijd begon de race in Australië. Het werd een heet foutenfestival. Al bij de start ging van alles mis en uiteindelijk viel twee derde van het veld uit. Misschien was het de hitte (37 graden C en dat in de nazomer) waardoor het een - voor de toeschouwers - gave race werd.
Daarna ging ik weer slapen, tot een uur of half twaalf. Tijd voor het ontbijt.
Om een uur of één bracht Beppie me naar Utrecht, waar de plaatselijke FC een thuiswedstrijd speelde. Het was dus druk op de weg, maar ik was nog op tijd.
Laatste ronde
In de laatste ronde stond nog wel wat op het spel. Large stond aan kop met een vol punt voorsprong en kon met een remise zijn koppositie veiligstellen. Daarachter streden nog wat spelers voor de prijs voor de beste loser.
Dit keer kreeg de NM de kans om de koploper pootje te haken. Vanuit een Siciliaanse stelling waar ik niet veel van begreep, probeerde hij op de winst te spelen.
Zelf speelde ik dus tegen Hugo ten Hertog. Ik had nog effe snel wat dingetjes van het Schots bekeken, waarvan ik dacht "het zal wel remise worden".
Maar ja, de stelling die gisteren al ter sprake kwam, maakte zijn reputatie meer dan waar toen Hugo 3.Lb5 deed. Hmm... Spaans dan maar. Voor m'n gevoel ligt die opening me wel, maar kun je je gevoel wel vertrouwen? (Dick van Geet) Ik was benieuwd hoe ver ik zou komen met mijn theoriekennis.
Gelukkig voor mij speelde hij een variant die ik goed ken. Na 17 zetten stond er een stelling op het bord die ik liever met zwart zou spelen dan met wit (al moet ik zeggen dat ik het nog nooit met wit heb gespeeld.)
Hugo offerde na lang denken een kwaliteit, iets wat ik in zijn tijd ook had bekeken. Het compliceerde de strijd behoorlijk. Voor m'n gevoel had wit niet genoeg compensatie, maar met een paard op c6, een pion op d5 en h7 (!) had wit zeker kansen. Met solide spel probeerde ik de partij naar me toe te trekken. In tijdnood werd het nog wat spannend, maar op de 37e zet wist ik af te wikkelen naar een gewonnen eindspel. Op de 41e zet gaf hij een stuk weg en gaf op.
Analyse
Ik was blij met de partij. Met 4 uit 7 had ik zelfs meer dan 50 procent gescoord. Ik ging nog analyseren. In de analyseruimte was zo'n beetje iedereen die aan het toernooi had meegedaan. Le, met een groot glas bier voor zijn neus en La, de toernooiwinnaar keken nog naar de analyse.
Ondanks een "klapje" voor Hugo, (hij verloor van het Melkpak en La en nu dus ook van mij) leek hij niet aangeslagen. Hij vond dat zijn offer niet goed genoeg was.
Ondertussen eiste Rosmuller weer alle aandacht op. Hij had vanuit een voordelige stelling verloren van Marijn O. Hij had heel wat meer noten op zijn zang dan de winnaar. Werkelijk waar alles van Marijn werd belachelijk gemaakt. Terwijl Marijn werd gedisst, disste Meindert van der Linde de grijsaard nog door hem schaaktechnisch de les te lezen.
Prijzengeld
Het ging zo door tot de prijsuitreiking. La had het toernooi met 6 uit 7 (met bye en een vol punt voorsprong op de achtervolgers) gewonnen. Ook Van der Tuuk kwam er niet aan te pas. Hij speelde vol op winst en liet daarbij zijn eigen koning eventjes in de steek. Hij liet mat in één toe...
Terwijl Behirder blij en trots de envelop met 25 euri openmaakte, kreeg Large het tienvoudige bedrag. Ach ja, verschil moet er zijn... Large was zo blij met zijn geld, dat ik niet eens twee strippen voor de busreis hoefde te dokken.
Zelf was ik ook blij met mijn geldbedrag: toch 55 oude guldens. Ook zal mijn rating binnenkort met een kleine dertig punten worden aangevuld, waardoor mijn rating dichter in de buurt zal liggen van 2100 dan 2000. Jammer genoeg telt het toernooi niet mee voor FIDE-rating; die CM-titel heb ik nog lang niet (momenteel heb ik een FIDE van 1980, met nog 15 in de lucht.)
Ondertussen is Large dicht bij de 2300 gekomen. Ongelooflijk; vorig jaar was-ie nog een 2000-speler en scoorde hij op hetzelfde toernooi twee halfjes. Als hij deze lijn weet door te trekken...
Voor Le was het een wat minder toernooi. Met zwart hield hij drie keer de nul, met wit verloor hij met 1-2. Gelukkig voor hem maakte hij de aansluitingstreffer in zijn laatste partij, waardoor hij ook weer een beetje tevreden kan zijn.
Misschien smaakt dit succesje naar meer. Misschien kom ik volgend jaar weer, ondanks dat het me nogal slecht uitkomt. Ach, dat zie ik dan wel weer.
10 opmerkingen: