Uit de oude doos

Krantenhel

Ik heb lang gedacht of ik deze rubriek zou moeten doortrekken, maar aangezien het volgende artikel ooit een keer uit die doos gehaald MOEST worden, doe ik het nu maar. De mooiste herpublicatiedatum was 1 september, maar dat is ver weg. 1 juni had ook gekund, maar dat is misschien niet praktisch. Omdat Mei nog geen artikel uit de oude doos had gehad, doe ik het nu maar.

Het artikel heet dus "De krantenhel" en is waarschijnlijk het leukste verhaal dat KC ooit heeft geschreven. Tot vandaag lag het te verstoffen onder een stapel jongere artikelen, maar nu krijgt het weer de status die het verdient:

De krantenhel

"Eej, je moet krantenlopen!" Schreeuwt een donkere man tegen me. Versuft open ik mijn ogen. Het eerste was ik zie zijn de rode ogen van de man, die tegen me schreeuwde. "Dddddd-it klopt niet" stamel ik. "Jawel!" snauwt de man me toe en hij duwt een grote stapel kranten in mijn handen. "Lucifer zal je wel laten zien, waar je moet zijn." Hij wenkt een kleine man, met carnavalshoorntjes op zijn hoofd. "Is het carnaval?" vraag ik me verbaasd af. Ik kan het me niet herinneren. Het laatste wat ik me kan herinneren is dat ik in het ziekenhuis lag en te horen kreeg dat ik terminale kanker had. Kanker in het laatste stadium. Lang zou ik niet meer te leven hebben. Maar waar ben ik nu?

"Waar ben ik?" vraag ik aan 'Lucifer.' De zin komt er piepend uit. "In de krantenhel" grijnst Lucifer. "Oh, het is een droom," denk ik opgelucht. Twee maanden geleden ben ik al gestopt met krantenlopen en daar ben ik maar al te blij mee. Het was echt een hel! De krantendistribiteur gaf heel vaak te weinig kranten, waardoor ik voor één huis geen krant had en dan gingen die mensen zeuren...

Nog volop in gedachten verzonken over mijn leven als krantenmeisje voelde ik ineens de ijskoude, glibberige hand om mijn nek. Die hand knelde mijn nek steeds meer, totdat ik bijna stikte. Toen voelde ik ineens de grond onder me wegzakken. We vlogen! Maar in plaats van huizen en bomen, zag ik hoge vlammen. De hoge vlammen raasden steeds sneller voorbij. We gingen steeds sneller en sneller. Op een gegeven moment stopten we hoog in de lucht. 

"Nou veel plezier nog hè", zei Lucifer. Het volgende moment viel ik met een harde bonk op de grond. "Auuuuu" schreeuwde ik! Het was zo heet. Het leek wel alsof ik op een vuur gesprongen was. "Dat doet pijn" dacht ik hardop. Oh, het is zeker je eerste keer, klein krantenmeisje' hoonde een stem. "Jjjja" zei ik angsitg. "Nou dan moet je maar beginnen" zei de stem, die nergens vandaan kwam. Want hoe goed ik ook keek nergens zag ik een wezen. "Maar waar zijn de huizen" vroeg ik, maar het volgende moment zag ik het al. Er waren hier huizen van vuur! Moet ik daarheen gaan? dacht ik angstig. Ik was altijd al bang geweest voor vuur. Ik haatte vuur. Maar ik moest er wel heen, besefte ik toen ik als het ware naar het vuurhuis werd getrokken. Het leek wel op een hand, die me bij mijn nekvel pakte en naar het heus sleurde. Bij het huis duwde ik een krant in de brievenbus, maar voordat ik de krant goed had aangeduwd werd ik alweer naar het volgende huis getrokken. "Dat zullen de abonnees niet zo fijn vinden" wist ik. Als ik bij regen de kranten niet goed doorduwde, werden ze nat en kreeg ik klagen; nu met dat vuur zouden de kranten gaan verkolen en zouden ze ook gaan klagen. Ik wist het en de gedachte eraan maakte me boos. Ik wilde helemaal geen klachten! Ik kon echter gewoon niet anders. Bij geen enkel huis lukte het me om de krant goed door te duwen. 

Ik werd naar een huis gesleurd, duwde een krant erin en werd al naar het volgende huis getrokken, voordat ik het eenmaal goed doorhad. Zo ging het huis, na huis en huis na huis. Bij tientallen huizen, nee misscien wel honderden huizen, duwde ik een krant in de bus. Het waren echt ontzettend veel huizen, maar het leek wel alsof de stapel kranten in mijn handen niet kleiner werd. "Hoeveel huizen moet ik nog?" vroeg ik paniekerig. Ik wilde zo snel mogelijk klaar zijn, want dan kon ik weer lekker gaan slapen in mijn mooie ziekenhuisbed. "Noooit! Noooit" lachte de stem. "Waarom niet?" vroeg ik bijna in tranen. "HAHAHAHA" lachte de stem steeds luider en luider. "Dit is de krantenhel!!" bulderde de stem op het laatst.

KC punt punt op 01-09 2007.

Gerelateerde artikelen:

Uit de oude doos; 25-03 2009

Dom vragenlijstje

Hier een vragenlijstje dat Ewood voor me maakte. Verwacht een hoop domme vragen met nog dommere antwoorden. Als je zin hebt om je tot mijn (of Ewoods) niveau te verlagen, leef je dan uit op deze vragenlijst. 

1. Wie ben je?

2. Zijn we vrienden? 

3. Wanneer en hoe hebben we elkaar ontmoet? 

4. Geef me een nickname en vertel waarom je die hebt gekozen.

5. Omschrijf me in één woord. 

6. Wat was je eerste indruk van mij? 

7. Denk je dat nog steeds over mij? 

8. Wat herinner je je nog goed van mij? 

10. Hoe goed ken je me? 

11. Wanneer zag je me voor het laatst? 

12. Heb je ooit iets aan me willen vertellen maar het nooit gedaan? 

13. Wat moet ik studeren? 

14. Als we praten, waar hebben we het dan meestal over? 

15. Wat kan ik het allerbest volgens jou? 

16. Weet jij nog een vraag voor dit lijstje? 

Wat zou je doen als:

1. Ik tegen je zei dat ik je mag? 

2. Ik naast je woonde? 

3. Ik zou beginnen met roken? 

4. Ik iets had gestolen? 

5. Ik was weglopen van thuis? 

6. Ik zei dat ik je haatte? 

7. Je tien euro op straat zou vinden en er voor mij iets moest kopen? 

Wat denk je over mijn:

1. Persoonlijkheid? 

2. Ogen? 

3. Haar? 

4. Kleren? 

5. Manieren? 

6. Familie? 

7. Papiertjes op mijn bureau? 

8. Muzieksmaak? 

Wie/Wat passen/past het best bij mij? (Kijken of je me kent)

1. Aanvallen/Verdedigen 

2. Warm/Koud 

3. Pizza/Gewoon Nederlands eten 

4. Roemenen/Fransen 

5. Dammen/Voetbal 

6. Lange krabbels/Korte krabbels 

7. Gitaar/Triangel 

8. Groen/Blauw 

9. Wiskunde/Biologie 

10. Hoge cijfers/Lage cijfers 

Zou jij:

1. Liegen om me beter te laten voelen? 

2. Me wat geld lenen? 

3. Een kogel voor me vangen? 

4. In contact blijven? 

5. Proberen mijn problemen op te lossen? 

6. Van me houden? 

7. Met me uitgaan? 

8. Deze mooie lijstjes met nuttige vragen ook op je eigen Hyves plaatsen? 

Bedankt voor het invullen! 

Hyves @ 27-11 2008

Zomerschaak in mei

Ewood wint eerste ronde zomerschaak

De interne competitie is afgelopen, het zomerschaak is begonnen. Historisch vroeg, lijkt me. Vorige week was de laatste ronde van die interne competitie. De periodewinnaars John Markus en Leon Pliester hadden zich geplaatst, net als Henk van der Poel en Coen van der Heijden, die er weer bij zat. Dat betekende dat Ewood, die dit jaar graag clubkampioen had willen worden, er niet bij zat. Een kwestie van te weinig spelen. Nu moest hij zich maar vermaken in de eerste ronde van het zomerschaak. En dat terwijl het nog lente is.

Terwijl de partijen Markus - Van der Heijden en Pliester - Van der Poel begonnen, begon het snelschaaktoernooi ook. Volgens mij bepaalde Pieterse de toernooivorm op dubbelrondig 5' p.p.p.p. Dat betekende dus dat ik iedereen tweemaal tegen zou komen, dus ook Ewood. Daar was ik niet zo blij mee. Vroeger was ik nog wel goed in dubbelrondige toernooien, maar nu niet meer.

De indeling werd gemaakt. Ik begon tegen De Ruiter. Meestal win ik wel van 'm met snelschaken, maar nu ging het lastig. De tijd gaat tegenwoordig te snel voor me. Vroeger kon ik ook met snelschaken nog even weloverwogen een zet doen, maar nu niet meer. Ik moest dan ook de hele tijd in een hoog tempo spelen. Dat was des te lastiger, omdat ik heel slecht stond. De lopers op d6 en b7 stonden als een ballenmachine op me gericht vuurden steeds ballen op me af. De oorzaak van mijn problemen was een aantal onhandige zetten. In het Frans deed Tom heel saai 4...Pf6 en sloeg terug met de pion. Ik ontwikkelde rustig en na ...b6 ging ik even pesten met Ld3-e4. Zo doe je dat met wit. Vervolgens kwam ik op het idee om een keer Df3 te spelen, waarna zwart de pion op c6 dekte met ...Dc7 en vervolgens met ...f5 m'n loper wegschopte. Met ...c5 nam zwart het initiatief volledig over. Gelukkig speelde hij het niet op z'n best, maar strafte hij in het vervolg wel steeds onnauwkeurigheden aan mijn kant af. Slordig. Ik probeerde zo snel te spelen, dat ik mijn zetten daardoor onvoldoende checkte. Met een pion minder moest ik doorvechten, totdat Tom ineens zijn dame weggaf. Hij had meer verdiend.

In de terugwedstrijd had Tom wit en hij besloot weer eens een uitgestelde ruilvariant te spelen. Ik kwam op het ongelukkige idee de e-pion met de f-pion te gaan dekken, waarna ik een monument had op e7. Ik zag alles alweer fout gaan. Ik moest bijna wel mijn witveldige loper opgeven voor een paard op f5, waarna wit afwikkelde naar een eindspel met een goed paard tegen een slechte loper. Dat voordeel ruilde hij weer in voor een beter dame- toreneindspel. Met pijn en moeite kreeg ik een dame-eindspel op het bord waarin een pion minder had. Wit had echter nog steeds aanvalskansen en later twee vrijpionnen. Gelukkig had hij weinig tijd en toen Toms vlag viel, bood ik maar remise aan. (a) Dat was wel het minste wat hij verdiend had. Tom bood me nog wat te drinken aan. Ik had wel zin in een glaasje water. Het was drukkend warm, dus dan heb je wel wat vocht nodig.

Het toernooi liep vervolgens enige vertraging op. Wanhopig werd er gezocht naar paringstabellen. Er waren maar acht deelnemers en de geschikte paringstabellen waren niet aanwezig. Gelukkig stonden ze op de computer, maar op de een of andere reden kon Weidema geen uitdraai krijgen. Misschien lag het aan de printer, ik weet het eerlijk gezegd niet. Op internet kun je overigens heel eenvoudig de paringstabellen vinden. En anders kun je toch wel een handmatige indeling bedenken?

Hoe dan ook, ik had nog even de tijd om naar de play-offs te kijken. Er zijn dit jaar drie groepen gemaakt, die allemaal een winnaar moeten opleveren. Beetje een gaar systeem, als je het mij vraagt. Ik heb ook weinig meegekregen van de play-offs van de zwakkere spelers. Bij de "echte" play-offs kwam John Markus al gauw gewonnen te staan tegen Coen van der Heijden. Ik had John voor de partij al gewaarschuwd dat-ie wel moest winnen, omdat 't hem anders nog een jaar zou achtervolgen. Maar Sjonnie deed zijn ding. In een stelling met tegenovergestelde rokades speelde de strijd zich vooral af op de koningsvleugel, waar Coen zijn koning had geparkeerd. Dat ging dus wel goed. FM Henk leek zich te revancheren voor zijn nederlaag van afgelopen week. Leon begon met 1.c4, maar hij bereikte er helemaal niks mee. Hij kan nog eens wat leren van mij. ;)

Vervolgens kreeg ik een paar lesjes van Ewood. Tja, ooit zou ik tegen hem komen te spelen. Meestal pakt-ie wit tegen mij, maar nu ging ik achter de witte stukken zitten. Tijd voor een lesje Siciliaans... Nee, makkelijk zou ik het zeker niet krijgen tegen Ewood, die met bijna op elk vlak beter is dan ik en ook nog eens mijn zwakke plekken kent. Ik wilde dan ook per se met wit een remisetje spelen. Dan boeide het me niet wat ik met zwart zou doen. Ewood speelde "natuurlijk" Siciliaans tegen me. Vorige week, tijdens het hemelvaartstoernooi, speelde hij nog Spaans. Maar nu wilde hij me graag tweemaal vernederen. Ik kwam dan ook in de problemen toen ik zijn ...Lc5 "instinctief" beantwoordde met Pb3?! Daarna stond ik niet super, maar had ik het gevoel lekker mee te doen. Ewoods tijd slonk en ik kon op e6 een pion peuzelen. Zwart kreeg echter wel lekkere compensatie, maar ik kon dames ruilen en ik hoopte te consolideren. Echter, toen hij ...b5 deed, dacht ik nog wel tijd te hebben om die pion van het bord te rammen. Een pijnlijke fout. Ewood ontwikkelde de loper naar de lange diagonaal en dreigde opeens mat. Dat betekende stukverlies en na nog wat gespartel, waarbij ik me steeds harder naar een nederlaag vocht, gaf ik me over. Hoewel het witvoordeel voor mij niet groot is met snelschaak, had ik nog wel het idee dat ik met wit een resultaat zou kunnen behalen. Met zwart zou het veel moeilijker worden, zeker na 1.e4, want dat kent Ewood te goed.

Ik kreeg nog een aai over m'n bolletje en ik bedacht dat ik met zwart maar alles-of-niets moest spelen. Desnoods een vlijmscherpe draak of zo. Dus deed ik Siciliaans. Niet dat ik daar veel van kende, maar het is wel een goede opening voor zwart. Stiekem ben ik een beetje jaloers op die mensen die met wit 1.d4 spelen of zoiets slaps en met zwart Siciliaans. Die willen het beste van twee werelden of zo. Maar ja, het Siciliaans is tegenwoordig zo uitgekauwd, daar laat ik me normaal gesproken niet vrijwillig op in. Iedereen kent die opening, dus als je graag door iemands voorbereiding verslagen wilt worden, moet je dat vooral doen. Maar goed, ik hoopte op een verrassingseffect. Dat kwam ook een beetje, maar niet zoals ik gehoopt had. Ik deed namelijk 2...Pc6 en ik verwachtte 3.d4. Doet Ewood opeens 3.Pc3. Hmm... In plaats van iets scherps, kreeg ik nu iets saais. Er volgde 4.Lb5, waarna ik volgens Ewood nog een misser maakte ook, maar hij verzuimde te profiteren. Het was een beetje een stelling uit de gewone Lb5-variant. In 2006 versloeg Ewood Stefan Kuipers ermee in twintig zetten. Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe Stefan dat voor elkaar kreeg, want wits aanval is toch best op te vangen. Of niet? Na de partij was Ewood boos dat ik zo slecht had gespeeld. Hij vond ...Da5 niks. Hij zal wel een punt hebben, maar ik had met mijn randpionnen tegen zijn centrumpionnen niet meteen het idee dat ik er heel erg aan toe was. FM Henk wist in ieder geval niet wat hij zag, toen hij langs liep. De partij kreeg een raar einde, toen Ewood zijn centrum in beweging zette en daarbij miste ("overzag", zoals ik vroeger zou zeggen) dat daarbij zijn toren opeens instond. Een "bijwerkingsblunder" of zo noemde Piet Peelen dat. Helaas zag ik het pas nadat ik m'n dame had geëvacueerd. Het tweede stuk wat Ewood "en prise" zette, zag ik wel. Wat is zo'n loper op g7 toch leuk. Voor Ewood viel er weinig meer te lachen. Mijn pionnen stormden naar voren, wat hem een toren kostte. In tijdnood zag ik echter geen dame en promoveerde ik maar tot toren, waarna hij een loper sloeg. Zodoende bleef het nog spannend, maar na een k-zet aan mijn kant, moest hij toch de handdoek in de ring pleuren. Zodoende scoorde ik nog 1-1, waar ik best blij mee was. Ewood kookte op dat moment van woede.

Vervolgens mocht ik tegen Simonian, een gevaarlijke, doch niet al te sterke speler. In de eerste partij, waarin ik weer eens wit had, kwam ik na een vreemde opening erg goed te staan. Ik speelde het niet briljant, waardoor mijn voordeel niet veel groter bleef dan een pion. Een foutieve koningszet van zwart liet echter een paardvorkje toe.

Met zwart had ik het lastiger. In het Italiaans deed wit al vroeg Lg5, waarna ik met ...h6 en ...g5 de loper ging verjagen. Waarschijnlijk was mijn plan op wits andere loper af te ruilen niet zo handig, want wit opende het centrum, waarna de verzwakkingen op de koningsvleugel vervelend werden. Dat had ik dus niet zo slim gedaan. Gelukkig kon ik nog dames ruilen, maar speelde ik het vervolg niet handig. Ik dacht torens te ruilen, maar wit sloeg twee stukken. Ik pikte twee pionnen op, maar de tweede pion kostte me een kwaliteit... Met een stuk minder probeerde ik nog wat te klooien en op een gegeven moment kon Simonian zijn b-pion moeilijk meer dekken. Die vrat ik dan maar op, waarna ik drie mooie vrijpionnen had. Toen promotie onafwendbaar was, begon Simonian in het Armeens in zichzelf te vloeken, waarna hij opgaf.

Tot dat moment was ik steeds goed weggekomen. Tegen Bert Kieboom ging het anders. Hij begon met wit en speelde tot mijn verrassing Spaans. Misschien omdat hij niet zulke fijne ervaringen had met 1.d4. Hij bleek het Spaans best goed te kennen, want ik kwam minder te staan. Na een trucje verloor ik een pion, maar was ik wel van m'n slechte loper af. Na nog wat gekke zetten aan mijn kant bereikte ik een eindspel met een pion minder. Dat wist ik op remise te houden.

Vervolgens moest ik maar met wit winnen. Met zwart was ik geen moment in de buurt gekomen van een zege, dus moest het me maar met wit lukken. Bert speelde weer eens 1.e4 e5 2.Pf3 f5?! Ik deed maar 3.Pxe5 Df6 4.d4 d6 5.Pc4 fxe4 6.Le2?! Dat was volgens mij de zet van Sizzel, maar als ik me niet vergis heeft wit behoorlijk voordeel na 6.Pc3. Hoe dan ook, ik kreeg nog steeds voordeel. Ik maakte de pion op d5 zwak en ik kon 'm even later van het bord halen. Je zou verwachten dat iemand van mijn niveau zo'n partij dan rustig uitschuift, maar dat deed ik dus niet. Ik kwam op het idee het paard op d4 te veroveren, maar met een soort "voorbereidende zet" maakte ik m'n eigen plan onklaar. Het resultaat was tijdsverlies en toen ik de truc eindelijk kon uitvoeren, kocht zwart zich af met een kwaliteit. Daarna miste ik nog een paardvorkje en verloor ik enkele pionnen, waarna zwarts vrijpionnen omlaag kwamen. Die waren niet meer te stoppen, hoewel het me nog wel lukte ten koste van een toren. Er bleef een eindspel T tegen T + L + pion over. Ik probeerde nog een soort blokkade te vormen in tijdnood, maar de tijd was op. Balen.

En dan tegen Kooijman. Hij mocht de eerste zet doen en hij speelde weer Schots gambiet. Hij was zo slim om dan Lg5 te doen, de enige zet die niet slecht is voor wit. Jammer genoeg kent iedereen die zet tegenwoordig. :( Vroeger moest je dan volgens de boekjes ...h6 doen en ging die dame dan van h5 via g6 naar h7. Gelukkig bedacht iemand ...Ld6, waarna zwart geen problemen heeft. Helaas zit er dan ook niet echt meer in dan remise. Die remise was nog best lastig toen ik besloot kort te rocheren. Wit had wat initiatief, maar hij speelde het niet handig genoeg om daar echt wat mee te kunnen.

Dan maar winnen met wit, hoewel ik de bui al voelde hangen. Ik speelde de Kan-variant van het Siciliaans. Ik meende te herinneren dat wit ook na ...d5 c4 kan spelen. In de partij splitste zwart zich met een afschuwelijk lelijke gexc3xafsoleerde pion in de maag. De pion op e4 offerde hij zelf terug met ..e3, waarna de zwartveldige lopers geruild werden en ik zwarts pion op c6 moest houden. Ik moest dus Pc5 doen, maar ik koos gek genoeg voor d6. Zwart deed ...c5! en hoewel mijn paard mooi stond op d6, was ik niet helemaal tevreden. Het beest stond wat wankel en zwart dreigde een pion te winnen met Pxe5 en dan Txd6. Door middel van een ruiltransactie kon ik zwarts paard op g4 opruimen ten koste van een pion op b2 en de loper op c2. Vervolgens wikkelde zwart af naar een toreneindspel, waarin ik een dubbele e-pion had. Mijn toren was actief en daardoor bereikte ik een eindspel met een pluspion. In tijdnood vond zwart niet de juiste verdediging en won ik.

De slotrondes tegen de zwakste deelnemers leverden met vier punten op. Niet altijd ging dat even makkelijk. Ik speelde eerst tegen Weidema. Terwijl een passerend koufront voor de eerste regenbui van de avond zorgde, lukte het mij om met pijn en moeite de eerste partij te winnen. Lange tijd stond ik niet super, maar na zijn ...e5 had ik meteen kunnen winnen met Pd5 (valt een toren aan op c7 en dreigt Pf6+ met kwaliteitswinst.) Dat miste ik, maar zwarts stelling bleef lastig. Uiteindelijk moest hij een stuk geven en kon ik a tempo zetten blijven doen, waardoor hij door z'n tijd ging in hopeloze stelling.

Met zwart was het een ander verhaal. Hij speelde koningsgambiet en hoewel ik dacht dat ik best aardig stond, bleef het lastig met een paard op b6. Ook kon ik moeilijk rocheren. Ik liet uiteindelijk maar op e7 slaan, waarna ik kunstmatig wilde rocheren. Toen ik echter ...The8 deed, kwam niet Dg5+, maar Db4+. Ik stond eigenlijk gewoon mat. Ik had alleen nog Td6 om het schaakje op te heffen. Met een toren minder probeerde ik nog een heldendaad te verrichten. Dat lukte zowaar, want Rik ruilde dames in plaats van dat hij mijn pion op d4 pakte. Nu kreeg ik kleine tegenkansjes door druk op g2 en de vrijpion. In tijdnood verloor Rik helemaal de greep op de stelling en verloor hij. Au!

Tegen Pieterse had ik een vrij soepel slot. Met wit kreeg ik Spaans met 3...Pd4 voor de kiezen. Ik bereikte echter groot positioneel voordeel. Zwart kon niet meer rocheren. Tijd om het centrum op te blazen en alles ging mis voor zwart. "Niet mijn opening", was het commentaar van de verliezer.

Met wit deed hij het beter. Ik besloot om mijn d-pion te isoleren, om tegenwicht in het centrum te hebben. Vervolgens bleef het lastig, maar toen ik een mooi paard kreeg tegen een "slechte" loper, was ik blij. Ik won een pion, maar het dubbele toreneindspel was niet zo eenvoudig. Ik kon echter op f2 binnenkomen (zo'n toren op f5 is altijd wel lekker) en met twee torens op de tweede rij komt het wel goed. Je kan dan op twee manieren mat dreigen. Dat dwingt dan weer een koningszet af, maar Pieterse zag het niet en werd verrast door mat aan de andere kant.

Zo eindigde ik met 10½ uit 14. Ewood scoorde 12 uit 14 (hij verloor alleen nog van Kooijman) en werd dik eerste. Toen hij gewonnen had, was zijn humeur weer beter. De partijen in de play-offs waren ook bijna afgelopen. John Markus had allang gewonnen en er werd nog het een en ander geanalyseerd. Leon en Henk waren nog bezig. Terwijl de fanatieke snelschakers als Tom Fikkert en Klaas Been in het midden van de zaal luidruchtig stukken zaten weg te geven, verzocht Rik Weidema ze vriendelijk, DOCH DRINGEND om aan de andere kant van de zaal te gaan. Voor Henk begon het er opeens slecht uit te zien. Hij had een pionoffer van wit onderschat. Opeens kwamen de witte torens op bezoek en gesteund door de loper op e5, die lange tijd alleen wat lege velden had aangevallen, zorgde dat opeens voor de omslag. Arme Henk. Weer verspeelde hij een goed opgezette partij. Hij moest een kwaliteit offeren, maar niks hielp meer. Leon hoefde alleen nog maar een stuk op te halen, waarna Henk opgaf. Tijd voor ons om op te krassen. Ik had het Henk wel gegund. Zijn spel is degelijker en mooier dan dat van Leon, maar Leon heeft altijd wel momenten dat hij iets geniepigs heeft. Zeker tegen Henk levert hem dat gemiddeld wel een halfje extra op per partij.

De stand in de play-offs is dus simpel:

1. Markus, Plies

ter 1

3. Van der Poel, van der Heijden 0

Volgende week is er geen schaken vanwege het pinkstertoernooi. Over twee weken zullen de winnaars tegen de winnaars spelen en de verliezers tegen de verliezers: Markus - Pliester en Van der Heijden - Van der Poel. Spannend!

Eindstand eerste dag zomerschaak:*

1. Ewood 12

2. Behirder 10½

3. Kieboom 8

4. Kooijman 7

5. De Ruiter 6½

6. Weidema 5

6. Pieterse 5

8. Simonian 2

Uitslagen Behirder:

1. Behirder - De Ruiter 1-0 ½-½

2. Behirder - Ewood 0-1 1-0

3. Behirder - Simonian 1-0 1-0

4. Kieboom - Behirder ½-½ 1-0

5. Kooijman - Behirder ½-½ 0-1

6. Behirder - Weidema 1-0 1-0

7. Behirder - Pieterse 1-0 1-0

* Uit het hoofd

Gerelateerde artikelen:

Interne competitie ronde 30; 19-05 2009

Button op kampioenskoers

Monaco

Het afgelopen weekeinde reden de peperdure bolides van de formule 1 voor de laatste keer door de straten van Monaco. Nou ja, dat zou tenminste kunnen, want wie weet of er volgend jaar nog wel formule 1 is? Want de FIA is lekker bezig de formule 1 naar de knoppen te helpen met hun kostenbesparende maatregelen. Als het echt zo is dat de formule 1 moet bezuinigen, dan heeft de formule 1 dat volledig aan zichzelf te danken. Want als je geen tabaksreclame meer toelaat en er vervolgens een financiële crisis komt, dan krijg je het moeilijk als sport om voldoende geld binnen te halen.

Toch lijkt alles nog prima te gaan. Bijna alle auto's zijn competitief, dus wat wil je nog meer? Desondanks moet er zo nodig een budgetlimiet komen voor de teams. Dat klinkt erg communistisch en de gevestigde orde was er natuurlijk niet blij mee. Opmerkelijk was dat juist Ferrari, het lievelingetje van de FIA, zich tegen de autosportfederatie keerde. Helaas voor ze kregen ze in de rechtszaak de kous op de kop, maar de dreigementen om uit de sport te stappen, moeten serieus genomen worden.

Niet alleen Ferrari dreigt weg te gaan, ook BMW en Toyota denken erover om ermee op te houden. Toch hoeft de formule 1 niet leeg te stromen: een aantal GP2-teams wil de sprong naar de formule 1 maken, mits er een budgetplafond komt. Ook Lola wil zich inschrijven voor volgend jaar, in tegenstelling tot een aantal teams dat nu meerijdt. De deadline is 29 mei as.

Of het budgetplafond volgend jaar komt, of pas in 2011, het zal leiden tot een verschraling in de formule 1, waarin amateuristische teams lekker mee kunnen liften met de grote teams. Daarnaast zijn er ook nog allerlei belachelijke reglementswijzigingen, zoals het verbieden van bijtanken. Jacques Villeneuve, de slechtste wereldkampioen ooit, lijkt de toekomstige formule 1 geweldig. Mij lijkt dat er nog minder wordt ingehaald als er geen pitstops meer zijn.

Race

In Monaco bleek namelijk weer hoe moeilijk inhalen was. De beste kans was bij de start, iets wat Räikkönen ook wist. Hij had zich knap als tweede gekwalificeerd, tussen de Brawns. Hij wilde dolgraag winnen, dus moest hij bij de start zijn slag slaan. Helaas voor hem was Barrichello (3) beter weg en passeerde hem juist. Het bleek de sleutel in de wedstrijd, want de twee Brawns reden vanaf dat moment aan kop en daar zou weinig verandering in komen.

Daarachter was het spannender. Vettel had licht gekwalificeerd en baalde dat hij de pole had gemist. Dat had een vreemde race opgeleverd, want op de superzachte banden begon hij al heel gauw zeeën met tijd te verliezen. Vreemd dat die banden al na vijf ronden "op" waren. Langzaam kwam er een steeds grotere sliert auto's achter de jonge Duitser aan. Massa waagde een inhaalpoging bij de tunnel, maar verslikte zich en sneed de chicane af. Toen hij Vettel er weer langs moest laten, glipte Rosberg er ook nog eens langs. Niet lang daarna lukte het iedereen om de rijdende chicane in te halen. Vettel ging maar naar de pits en crashte even later uit de race. Wat een deceptie.

Toch was Vettel niet het enige slachtoffer van slechte banden. Ook Barrichello verloor veel snelheid. De Brawns waren als een van de weinige teams met de superzachte band vertrokken en die band bleek wel erg kwetsbaar. Barrichello kon zijn teamgenootje in de openingsfase goed volgen, maar plotseling verloor hij veel tijd. Zijn geluk was dat Vettel de mannen daarachter zo veel had opgehouden, waardoor hij nauwelijks in de problemen kwam. Alleen Räikkönen kon hem bedreigen, maar hij stopte eerder en kwam er niet voorbij. Na de pitstops was Barrichello op de hardere band weer in staat een goed tempo te rijden, maar Button was toen al ver weg.

Achterin gebeuren weer de gebruikelijke ongelukken. Zo ramt Buemi zichzelf en Piquet uit de race. Kubica valt ook weer eens uit. De Pool, die vorig jaar nog aan de leiding ging in het WK, is nu nog steeds puntloos. De BMW's waren het hele weekend al stuitend traag. Zelfs de Force India's waren sneller. In de race zet zich dat voort: hoewel Subtiel last heeft van slechte banden, rijdt Fisichella een wereldrace en finisht als negende. Hidefeld rijdt redelijk goed en finisht als elfde, daar toch twee plekken achter. Bij Toyota gaat het ook lekker: in de kwalificatie zijn de bolides al de traagsten, in de race doen Glock (10e) en Trulli (13e) het amper beter.

McLaren leek juist aardig op dreef. Kovalainen gooit echter in de slotfase van de race een zevende plaats weg door een klapper, Hamilton verprutste zijn weekend een dag eerder: juist toen hij een snelle tijd wilde neerzetten in de eerste kwalificatiesessie, sloopte hij zijn auto. Het resultaat: hij kwam niet door "Q1" en mocht achteraan starten. Dan weet je dat er weinig meer mogelijk is. Door een slechte strategie en een auto die toch niet zo snel bleek te zijn, werd Hamilton uiteindelijk twaalfde. Gek genoeg was hij nog best tevreden. 

Dit weekend valt de snelheid van de Ferrari's op. Opeens doen ze weer mee en dat op een circuit waar ze al jaren niet sterk meer zijn. Dat belooft wat voor de rest van het seizoen, of blijft het onvoorspelbaar? Na de crash van Vettel moet Mowk Webbah de eer van Red Bull ophouden. Dat doet hij met verve. Hij zet enkele malen de snelste raceronde neer en komt nog heel dicht bij de Ferrari's. Opmerkelijk is dat Massa, ondanks de tijd die hij in de openingsfase verloor, toch nog vlak achter zijn teamgenootje eindigt.

Nico Rosberg weet het potentieel van de Williams redelijk uit te buiten met een zesde plaats. Alonso wordt zevende, terwijl Bourdais het laatste puntje pakt. Fisichella komt slechts twee seconden tekort voor dat felbegeerde WK-puntje.

Door zijn overwinning bedraagt Buttons voorsprong op de nummer drie Vettel al 28 punten. Barrichello heeft 16 punten minder. Na zijn overwinning was Button zo blij, dat hij zijn bolide "fout" parkeerde, waarna hij nog een sprintje kon trekken naar het podium. Met zijn conditie zat het wel snor. Wie houdt hem nog tegen?

IndyCar

In de IndyCars reed Robert Doornbos mee. Op de beroemde oval van Indianapolis wist hij twee bolides af te schrijven in de kwalificatiesessies. Het blijft me verbazen hoeveel er mis kan gaan op een circuit dat juist gemaakt is om de hele tijd met je poot op het gaspedaal te kunnen blijven drukken. Een beetje met de baan meesturen is blijkbaar al te veel gevraagd.

In de race volgden de crashes elkaar al snel op. Na ieder ongelukje duurde het weer een aantal ronden voordat er geracet mocht worden. Robert Doornbos finishte de door Helio Castroneves gewonnen race niet. Ook nu klapte hij in de muur, wat toch wel een vervelende gewoonte begint te worden.

Links:

Formule 1-nieuws

Gerelateerde artikelen:

De formule 1-mol; 19-04 2009

Hemelvaartstoernooi te Soest

Belachelijke locatie

Vandaag was weer zo'n dag dat iedereen vrij had vanwege een of andere feestdag. Dat was dus een mooi moment voor een leuk schaaktoernooi, moeten ze in Soest gedacht hebben. Ewood, die toch alle tijd van de wereld heeft, vroeg mij om mee te doen. Dat deed ik dus maar en met een scalp op zak wilde ik wel eens zien of ik ook kan rapidschaken.

De dag begon vreemd, want terwijl ik me haastte om op tijd naar het station te gaan, zei Ewood rustig dat we met de auto zouden gaan... Dus toen zat ik op de bank TV te kijken. Niet dat er veel te zien was; de nieuwslezers en -lezeressen hadden een vrije dag, dus er was geen nieuws. De TV stond daarom maar op Die Uli's of zo, een serie over een aantal dikke Duitsers. Een vage serie. De aflevering ging ongeveer zo: Omdat hun oma honderd jaar zou zijn geworden, wilden ze opeens een Trabant, waarna een of ander best lekker wijf opeens zo'n ding af kwam leveren. Een andere knakker kreeg een auto cadeau en twee Britten (?) kregen bergen met onderdelen, ook al konden ze die Uli's niet verstaan. Van geld hadden ze nog nooit gehoord.

De sfeer zat er goed in na nog wat vreemde opmerkingen van m'n ma. Ewood reed ons naar Soest, waar de speelzaal gauw gevonden was., waarna Beppie weer terug reed. Ik had geen idee wie er mee zouden doen: de site van de organiserende vereniging was niet bepaald nuttig te noemen. Ewood en ik zaten natuurlijk in de hoogste groep, waar een hoop spelers meededen die voor mij lastig te verslaan zijn en een aantal sterke spelers, zoals Slingerfred en Eric de Haan.

Toernooi

In de eerste ronde speelde ik tegen Ronald Gouma met zwart. Geen zwakke speler; hij versloeg PJF eens in de promotieklasse toen PJF 7 uit 9 scoorde. Uitkijken dus. Er kwam Schots op het bord, waarin wit op c6 slaat en e5 doet en bla, bla, bla. Lekker schuiven dus. Ik kon het hem voor m'n gevoel al vrij snel lastig maken, maar het was nog niet meteen beslissend. Pas toen hij opeens een stuk weggaf, was de partij beslist. Ewood won van Tjerk Hacquebord, maar hij weerlegde diens dubieuze opening niet goed genoeg, waarna hij bagger stond: "Ja, poepopening en toen stond ik bout." Toen Tjerk het verkeerde plan koos, won hij alsnog.

In de tweede ronde speelde ik dan tegen Slingerfred. Als ik in deze partij een goed resultaat zou kunnen halen, dan was dat prima voor mijn toernooi. Zo'n partij als tegen Henk zag ik wel zitten. Helaas voor me ging werkelijk waar alles mis in die partij. Was het de kracht van m'n tegenstander, of deed ik het zelf? Ik vrees het laatste, want al in de opening ging het verkeerd. Sweshnikov? Naidorf? Nee, Draak. De ongebruikelijke zetvolgorde bracht me van streek, waardoor opeens ...Pg4 kwam. Ik meende nog wat te hebben, maar opeens hingen twee stukken. Dan erger je je wel aan die band die keihard zat te repeteren in een zaal naast ons. Als het een beetje mooi klinkt, dan is het nog tot daar aan toe, maar dit was gewoon zo hard mogelijk rammen. Geen melodie, niks. Wat een k-herrie. Nee, dan denk je wel aan Pinda, die dit een belachelijke locatie vond. Daar kon ik me toen wel in vinden. Ik rotzooide nog wat door, maar het had geen zin meer. Ik had een beetje een Vincent Rothuis-gevoel en dan had ik de problemen niet eens bewust opgezocht...

Ewood deed het beter. Hij won van Rob Bodicker door een kwaliteitsoffer. Lachend vertelde hij dat hij geeneens een pion ter compensatie had. De pionnen op de damevleugel stormden echter naar beneden. Wit kon de druk niet meer aan, verloor de kwaliteit weer en uiteindelijk ook nog een stuk. Ewood liet me graag de partij zien en met name het eindspel. Op MSN was Ewood kritischer: "We speelden beide nogal raar" en "(Het offer) was uit nood geboren omdat-ie ineens een pion dreigde te winnen".

In de derde ronde speelden we weer tegen bekenden. Ditmaal mocht Ewood tegen Slingerfred en speelde ik tegen Hacquebord. Hij vroeg nog over BSG 1 en of we terecht waren gedegradeerd. Ik kon alleen maar zeggen dat we op papier veruit het zwakste team hadden. Ondanks dat wilde ik als ex-meesterklasser wel winnen. Dat lukte zowaar. Ik kreeg opnieuw Schots tegen me. Opmerkelijk... Ik speelde het net als in de eerste partij, als hij opeens afwijkt. (of deed ik dat die zet daarvoor?) Hoe dan ook, ik gebruikte mijn ontwikkelingsvoorsprong om wits centrum aan te tasten. Dat leverde me een pion op, maar toen ik vrij gedachteloos een pion oppikte, zag ik dat ik misschien nog iets veel beters kon doen. Nu werden de dames geruild en kreeg wit tegenspel. Ik vreesde dat ik de winst had laten liggen, maar in tijdnood speelde hij het niet handig en verloor hij wat houtjes.

Ewood verloor. Hij wilde dames ruilen, maar slaagde er alleen in zijn eigen dame van het bord te laten verdwijnen. Volgens hem stond hij eerder wel goed, maar in de stelling waarin hij de dame weggaf al niet meer. "Nee, maar ik koos verkeerde plan, waarschijnlijk stond ik gewoon prima."

Toen was er pauze en kon ik nog tevreden zijn met 2 uit 3. Rustige openingen met zwart tegen zwakkere tegenstanders, dat ging wel goed. Nu maar eens een goeie vegen. Ik mocht tegen Marcel van Os. Tijdens het SGS-Snelschaakkampioenschap voor teams speelde ik ook tegen hem. Toen deed ik Naidorf met 6.a4 en won ik. Tja, tweemaal tegen dezelfde, da's ook niet heel leuk. Wat zal ik nu eens doen? Nu maar 6.Le2? Hmm, dat beviel me ook niet heel erg, dus deed ik toch maar 6.a4. Saai, maar misschien leverde het me weer wat op. Ik stond ook wel aardig, maar ik dacht lang na voor vrij kansloze zetten. Zoals het nu ging werd ik teruggedrongen en verloor ik. Overigens liet zwart met zijn slotzet alsnog eeuwig schaak toe, maar mijn vlag viel toen... Balen.

Ewood won van Hein-Piet van der Spek. Hij vertelde dat hij goed stond, maar dat hij het "onnodig tactisch liet worden". De tactiek bleek uiteindelijk in zijn voordeel en met een stap-2-trucje besliste hij de partij. Dat ging dus goed.

Ik was inmiddels weer afgezakt naar de tweede rij. Aan bord 7 speelde ik tegen Elmer van Veenendaal, een vrij anonieme ex-jeugdspeler, maar ook weer niet iemand om te onderschatten. Tijdens het PJK in 2006 hield hij PJF in de eerste ronde op remise. Dat kon mij ook overkomen. Of erger, al hield ik daar niet zo'n rekening mee. Overigens zie ik dat hij in de partijen voor de ratinglijst van mei alleen maar met zwart heeft gespeeld. Zou dat verklaren waarom hij met wit het weinig ambitieuze 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lc4 Pf6 4.d3?! deed? In dergelijke stellingen ga ik gewoon "staan". Lekker schuiven. Wit heeft toch al niet echt meer openingsvoordeel en dan moet het wel goedkomen. Ik veroverde het loperpaar en ik hoopte de stelling te kunnen opengooien. Met zetten als c4 en g4 voorkwam wit dat, maar desondanks had ik nog steeds mogelijkheden. Wits dubbelpion wegruilen, dan druk zetten op de half-open lijn en ondertussen de zwakke pionnen dekken met de lopers. Heel thematisch. ;) Het eindspel was geen pretje voor wit, want hij verloor een pion, waarna mijn vrije a-pion de partij besliste.

Ewood won van Adriaan de Jongh. Hij hield een heel verhaal na afloop van de partij, dat hij met zijn toren en een loper op b6 f2 aanviel en dat wit dat moest dekken met een paard op d1, maar dat hij niet zag hoe hij dat uit moest buiten, waardoor hij op het idee kwam om ...Lc7 te doen, om wits e-pion aan te vallen, wat voor de toren op e3 lastig te dekken was en bla, bla, bla...

In de zesde ronde zat ik weer aan een hoog bord. Ditmaal speelde ik tegen meneer van der Spek. Ik was blij met de opening, waarin ik de partij De Groote - Martens verbeterde en met Dd4 weer een pion kon oppikken. :P Uiteraard had ik de "krachtzet" voorbereid met Kh1. Ik won de d6-pion, maar ook zonder die pion bleek de zwarte stelling lastig te kraken. Zwarts stukken waren te actief. Ik besloot maar eens wat stukken te ruilen, maar dat hielp niet echt. Ondanks een minuspion hield zwart vrij gemakkelijk remise. :(

Ewood won van Eric de Haan. In het Siciliaans kon zwarts koning geen kant meer op en daardoor won Ewood opmerkelijk eenvoudig van zo'n sterke speler. Met 5 uit 6 stond hij zelfs gedeeld eerste; Slingerfred had twee remises afgestaan: tegen van Os in die ronde en eerder tegen de Haan.

Dat werd dan ook mijn laatste tegenstander. Zou ik mijn 100%-score met zwart kunnen vasthouden? Het antwoord was nee. In een soort Nimzo kwam ik vreemd te staan. Niks nieuws, maar het werd al gauw penibel. Wit won een toren op a8. Ik kon een toren op h1 winnen, maar ik meende dat wit dan dames kon ruilen en met het paard kon vluchten. Daarom sloeg ik maar een centrumpion en ging ik het paard later ophalen. Met twee pionnen voor de kwaliteit had ik de materiaalbalans in ieder geval nog niet laten doorslaan, maar mijn stelling was lastig te spelen. In tijdnood wilde ik tegenaanval starten, maar door een penning verloor ik opeens mijn centrumpionnen. Daarna stond ik heel slecht en werd ik gevlagd in slechte stelling. Opmerkelijk was dat wit met zijn laatste zet een toren weggaf...

Ik had nog wel een grappige partij gespeeld, maar 0 uit 3 tegen sterkere tegenstanders is wel wat mager. Ewood was niet blij met zijn remise tegen Marcel van Os. Naar eigen zeggen stond hij heel goed, maar blunderde hij zijn vrijpion weg. Daarna was hij blij met remise.

Dat betekende dat Slingerfred won. Een beetje een vage gast, maar niet onaardig. Hij was geïnteresseerd in mijn verrichtingen. Na afloop hebben we hem dan ook gefeliciteerd. Ewood mocht de tweede prijs delen met De Haan. Samen kregen ze 80 euri, net zoveel als de winnaar.

Wie ook nog in de prijzen viel, was Erik-Jan Smedema. Hij speelde gek genoeg in de tweede groep en werd gedeeld vierde/vijfde. Niet briljant voor iemand die al jaren in het bezit is van stap 6. ;) Toen ik mijn jas pakte sprak hij me nog aan. Hij vroeg nog of ik er bij de massakamp Baarn - Soest zou zijn, maar dat wist ik niet; ik ben immers geen lid meer van Baarn. Geen idee of en wanneer de massakamp gehouden wordt.

Dat was het dan weer. We reden mee met Klaas Been, die netjes 4 uit 7 scoorde in de derde groep. Hij had met een schaaktoernooi nog een aantal potten jam gewonnen en daar moest hij vanaf, dus zocht Ewood naar een potje aardbeienjam. Tja, je ziet ze niet vaak, BSG'ers op toernooien. Klaas Been is echter een uitzondering op de regel. Toernooi na toernooi loopt hij af. In de auto was hij vooral bezig met praten en keek hij vaker achterom dan op de weg. Desondanks kon hij adequaat reageren op de rest van het verkeer. Wel had hij moeite met de juiste weg te vinden. "Gaan we zo nog goed?", vroeg hij dan enigszins paniekerig. Op de snelweg reed hij bijna richting Almere, maar net op tijd week hij af. Bij Gooi Noord: Ewood: "Hier moet je linksaf, anders rij je de snelweg weer op." :P

We werden precies voor ons huis afgezet. Een lange schaakdag was afgelopen.

Links:

Eindhoven; 29-10 2006

Harmonie 2006; 07-01 2007

Verhaal van de minicompetitie; 02-12 2007

BSG in het nieuws; 29-03 2009

Gerelateerde artikelen:

SGS-Snelschaakkampioenschap; 15-11 2008

Twee partijen

Scalp

Hieronder twee partijen die ik onlangs speelde. De ene is tegen Robin Swinkels, die door mijn toedoen grootmeester werd en de tweede is tegen FM Henk van afgelopen maandag. Het was mijn eerste overwinning op Henk in een partij met een "normaal" speeltempo. Toen ik jong was verloor ik nog van 'm, maar langzaamaan ging het beter. Begin 2006 kon ik er nog een beetje een partij van maken, later dat jaar maakte ik zelfs remise. Daar was ik best trots op. In 2007 kwam weer een terugslag, want ik verprutste de opening en verloor. Maar nu was het eindelijk zover!

Ook tegen Robin Swinkels heb ik wel eens gespeeld. Tijdens mijn enige NJK speelde ik in de derde ronde tegen hem. Hij zat in een hogere categorie dan hij gewend was en samen met wat andere knapen die in de achterhoede bivakkeerden, grapten ze over de poedelprijs of zoiets dergelijks. In die partij stond ik een tijdlang minder, maar counterde ik me uiteindelijk naar een prima stelling, waarin ik genoegen nam met remise. Ditmaal kreeg ik die kans niet en verloor ik na een aantal onnauwkeurige zetten. 

Robin Swinkels - Jesper de Groote

02-05 2000 ½-½ (41)

10-05 2009 1-0 (37)

Jesper de Groote - Henk van der Poel  (vanaf 2006)

23-01 2006 0-1 (49)

30-10 2006 ½-½ (38)

26-11 2007 0-1 (49)

18-05 2009 1-0 (31)

Mijn eerste scalpje. Dat belooft wat voor het Pinkstertoernooi. ;)

Lijstjes

Meesterklassejaar

Zo, nog maar een terugblik op het afgelopen meesterklassejaar. Hieronder een aantal lijstjes. Wie speelde de langste partij? Wie speelde tegen de jongste tegenstander? De data heb ik verzameld uit de ingezonden partijen die op schakers.info zijn te vinden. Helaas is daar wel wat over op te merken (lijst 1 ;))

- De invoer van namen is soms bedroevend. Sommige mensen voeren nog steeds de namen in "het eerste vakje" in, terwijl er duidelijk twee vakjes zijn: het eerste is de achternaam (tja, logisch is anders, maar het is nou eenmaal zo) en het tweede vakje is de voornaam. Onthoud dat nou eens. Tevens moet de naam correct gespeld zijn (klinkt logisch, maar er worden nog wel eens spelfouten gemaakt) en moet de naam met een HOOFDLETTER geschreven worden. Ook tussenvoegsels moeten met een hoofdletter. Pas dan heb je kans dat Chessbase de speler herkent.

- Steeds heet het toernooi anders, de een noemt het Meesterklasse KNSB 2008-2009, de ander gewoon Meesterklasse en anders heet het weer KNSB Bussum. En dan zijn dat nog de normale namen. Zelf heb ik de toernooinaam gehomogeniseerd naar Meesterklasse 2008-2009.

- Niet altijd is de partij goed ingeklopt. Soms ontbreken er zetten (vaak omdat men de notatie niet meer kan ontcijferen.)

- De rondenummers zijn zeer sporadisch en soms zelfs onjuist ingevoerd.

- Soms worden de FIDE-ratings van de spelers nog vermeld. Overigens alleen door HMEC en Utrecht, de "jongste" clubs van de meesterklasse. Zelf heb ik de destijds geldende KNSB-ratings vermeld.

Zo, dat over de 90 partijen van BSG in de meesterklasse. Acht partijen werden gewonnen, plus nog een reglementair punt. Overigens nam Ton de helft van deze overwinningen voor zijn rekening. Verder werden er nog 29 remises gespeeld. Large en Hans waren de remisekoningen met vijf remises. Tot slot nog 62 nederlagen. In nederlagen bij elkaar spelen was iedereen wel goed. Alleen invaller Emiglio bleef ongeslagen.

Terug naar de lijstjes. Hieronder het aantal gescoorde punten (toch wel het eerste wat opvalt):

1. Ton 4½ uit 9

2. Large 3½ uit 9

3. Hans 2½ uit 8

4. Henk 2½ uit 9

5. Vin$ 2 uit 8

6. Leon 2 uit 9

7. Jip 2 uit 9

8. Frans 1 uit 2

9. Coen 1 uit 9

10. Emiglio ½ uit 1

11. Ewood ½ uit 7

12. Le ½ uit 9

En hoe was de gemiddelde tegenstand van de vaste spelers?

1. Leon 2510 (bordgemiddelde 2,3)

2. Vin$ 2444 (4,3)

3. Large 2438 (5,2)

4. Hans 2427 (3)

5. Ewood 2420 (5,6)

6. Henk 2370 (5,4)

7. Jip 2363 (7,8)

8. Le 2359 (6,2)

9. Ton 2350 (5,6)

10. Coen 2331 (7,9)

Uit deze twee gegevens volgen natuurlijk de TPR's (en de overscores)

1. Large 2360 +1,01

2. Ton 2350 +1,24

3. Leon 2292 -0,8

4. Hans 2290 -1,4

5. Vin$ 2253 -0,7

6. Henk 2204 -0,7

7. Jip 2145 +0,4

8. Ewood 1974 -1,1

9. Coen 1970 -0,9

10. Le 1867 -1,4

Dan nu de wat trivialere dingen: De duur van de partij en de leeftijd van de tegenstanders. Hieronder de gemiddelde duur van de partijen per speler en de kortste en langste partij.

1. Jip 55,2 29 105

2. Large 49,2 26 83

3. Leon 46,6 23 74

4. Hans 43,5 21 64

5. Henk 43,3 18 60

6. Ewood 41,7 24 64

7. Coen 39,1 20 59

8. Le 38 25 83

9. Ton 36,6 19 59

10. Vin$ 29,1 22 41

En de gemiddelde leeftijd. (leeftijd op 31 december 2008 voor het gemak)

1. Vin$ 40,3

2. Henk 37,3

3. Large 33,7

4. Hans 33,3

5. Coen 32,4

6. Leon 32

7. Jip 29,9

8. Ton 29,8

9, Le 28,2

10. Ewood 25

Deze lijstjes zijn gebaseerd op data die fout kan zijn; ik heb Chessbase al een aantal keer betrapt op verkeerde geboortejaren. Ook het aantal zetten hoeft niet te kloppen, dus als iemand aanvullingen heeft, dan hoor ik het graag.

De reden dat ik deze lijstjes heb gemaakt, is omdat Ewood zeurde dat hij altijd jonge tegenstanders had. Dat klopt. Met een gemiddelde leeftijd van 25 jaar had Ewood zelfs veruit de jongste tegenstanders. Hij zal dan ook wel pech gehad hebben met de tegenstanders: de leeftijd van onze tegenstanders varieerde van zo'n 17 tot 60 jaar. Oude knarren zie je inderdaad niet terug in de meesterklasse. De teamgemiddeldes waren 27,8 (Utrecht) tot 36,9 (Voerendaal en ESGOO) jaar. Dan is het best opmerkelijk om tegenstanders van gemiddeld 25 jaar te "trekken". Overigens heeft BSG met een gemiddelde van 37,4 jaar duidelijk een te oud team. Voerendaal degradeerde en ESGOO wist het noodlot net te ontlopen. Nee, de jonge teams hebben de toekomst!

Opmerkelijk genoeg speelde Vin$ vooral tegen oudere tegenstanders. Desondanks speelde Vin$ gemiddeld de kortste partijen. Slechts één partij was pas na de eerste tijdcontrole beslist. Zelf speelde ik gemiddeld de langste partijen. Daar zullen de partijen tegen Ondersteijn (102 zetten) en Caessens (105) wel aan hebben bijgedragen.

Ook opmerkelijk is de gemiddelde tegenstand. Vin$ en Large hadden "meer" tegenstand dan Hans, hoewel hij gemiddeld aan een hoger bord zat. Ook Ewood had flinke tegenstand, ondanks dat hij vrij laag zat. Zelf had ik meer tegenstand dan Lenaard, hoewel hij in totaal 14 borden hoger zat dan ik. Tons lage gemiddelde tegenstand kwam door de partij tegen Sarah Hoolt, die nog steeds een hele lage KNSB-rating heeft. Dat drukte zijn TPR dan ook. Overigens speelde Ton ook tegen vrij jonge tegenstanders.

In de onderstaande Excel-file nog wat wetenswaardigheden:

* De meeste punten hadden aan bord 10 gescoord moeten worden, bord 3 was bij ons het zwakst bezet

* Met wit werd 13½ uit 45 gescoord (eigenlijk 12½ uit 44) en met zwart 10 uit 45

* Hans, Ton, Lenaard, Frans en ik scoorden beduidend meer met wit

* Vin$, Henk en Ewood waren sterker met zwart

* Ton behaalde als enige vaste speler een plusscore met een kleur (2xc2xbd uit 4 met wit)

* In de database scoort wit 54% (namelijk ½(0,3 + (1-0,22)) = 0,54)

Bestanden

Download Statistieken.xls

Download MeesterklasseBSG.pgn

Gerelateerde artikelen:

BSG degradeert, trainer blijft zitten; 17-05 2009

Interne competitie ronde 30

Scalp

Ja ja, voor het eerst in ruim drie maanden ging ik weer naar de club om een schaakpartijtje te spelen. Mijn laatste partij was nog in de ronde voordat de externe competitie weer hervat werd. Destijds deed het me goed en kwam ik weer een beetje uit de misère. Ik moest dus weer vaker komen, maar helaas voelde ik me maandagavond niet goed genoeg om een leuk potje te schaken. Het is dus een beetje een vicieuze cirkel:

ellende --> geen zin in clubavond --> geen plezier op schaakclub --> nog meer ellende

Op de een of andere manier voel ik me wel thuis op de club, hoewel er bijna alleen maar ouwe mannetjes zijn. Misschien komt dat doordat iedereen bezig is met zijn "vak", waardoor men geïnteresseerd is naar hoe anderen het doen. Men geeft elkaar aandacht en dat doet me goed.

Nietsvermoedend fietste ik met Ewood naar de club. Ewood had wat problemen gehad met het inschrijven voor zijn studie, waardoor we voor mijn gevoel vrij laat waren. Je moet je officieel namelijk voor kwart voor acht aanmelden. Achteraf had ik me niet zo hoeven haasten. Nu moest ik me nog een kwartier vermaken met partijen tussen Tom de Ruiter en Bert Kieboom.

Indeling

Omdat ik dit seizoen pas vier wedstrijden had gespeeld, was ik teruggezakt tot de 43e plaats op de ranglijst. Beneden mijn stand natuurlijk... xD Ik rekende dan ook op een zwakke tegenstander. Dat was mooi, want dan kon ik effe gauw winnen zonder veel gestress. Dan kon ik met een goed gevoel het Denksportcentrum verlaten. Tot mijn verrassing werd ik echter gekoppeld aan Henk van der Poel. Met wit uiteraard, want tegen Henk krijg ik altijd wit. De drie witpartijen die ik me kan herinneren, leverden me precies een halfje op. Dat is ook weer wat weinig. Maar nu moest het me toch weer eens lukken om een resultaat te behalen. Of niet?

Verder waren er niet hele interessante duels: Balke - Pliester, Ewood - Kieboom, Markus - Weidema en Simonian - De Ruiter. Het door meneer Elo bedachte systeem zou de uitslagen in deze partijen goed voorspellen (voor zover dat mogelijk is met een kansverdeling.)

Partijen

Ewood was als eerste klaar. Hij weerlegde Kiebooms dubieuze opzet gauw. Kieboom, die mij nog vroeg waarom ik zo weinig kwam, vertelde dat hij soms ook geen zin had en dat hij dan maar iets dubieus op het bord kwakte, zoals nu. Ewood weerlegde het en daar kon Kieboom wel van genieten. Zodoende was Ewood al binnen een uur klaar en vertrok hij weer voldaan naar huis.

Zelf was ik langer bezig. In de opening had ik al niet echt een idee wat ik moest doen. Een gebrek aan kennis, zoals zo vaak. Ewood moest bijna overgeven toen hij mijn 8.Pxc6 zag, wat objectief niet de beste zet was. Zelf speelde ik zoals altijd weer een beetje van zet op zet, zoals vroeger. Als ik m'n partijen van vroeger bekijk, dan ziet het er een beetje onbeholpen uit. De tegenstanders lijken altijd een plan te hebben, terwijl ik zelf steeds zetten doe die los op zichzelf staan. Wel grappig om te zien.

Nu had ik wel een plan. Zorgvuldig onttrok ik mijn paard aan een dreigende afruil, toen Henk het bord opeens in vuur en vlam zette met 12...g5?!? Dat kon natuurlijk nooit goed zijn, maar hij zaagde wel aan de stoelpoten van mijn centrum. Ik ontdekte echter de zet 13.Lh5! en die beviel me wel. Na 13...gxf4 kwam de f-lijn open en dan werd f7 onverdedigbaar. Daarom deed Henk het anders en liet ik zijn pion op g5 in leven en hij mijn pion op f4. Daarnaast had ik nog mogelijkheden om op f7 een loper te offeren, maar ik zag geen geforceerde winst.

De partij kabbelde verder totdat Henk opeens kort rokeerde. Die zet had ik totaal niet verwacht, maar het was wel een goede praktische mogelijkheid. Volgens mijn gevoel stond ik steeds gewonnen, maar ik zag geen manier om dat ook te bewijzen. Weinig is zo erg als dat je denkt dat je gewonnen staat, maar dat je de zetten die je naar de overwinning moeten brengen niet ziet. En ondertussen werd het steeds lastiger met penningen over de f-lijn en een batterij op de diagonaal a8-h1. Ondertussen stond mijn dameloper nog op c1 en had ik het idee dat hij de sleutel vormde tot mijn succes. Ik wilde de loper naar de diagonaal a1-h8 ontwikkelen, maar dat kon nog niet. Daarom deed ik maar 20.b4!?? Niet de sterkste zet, maar ik zag tijdens de partij geen betere.

Henk verdedigde zich echter geducht en ik begon te vrezen dat ik nog wel eens onder de voet gelopen kon worden. Met 23.h4 (beter laat dan nooit) kon ik de stelling nog een beetje laten smeulen. Pas op de 25e zet vrat ik eindelijk die g5-pion op. De tijd begon op te raken, maar ik had wel vertrouwen in mijn stelling, waarin Henk moeite had tot een zet te komen. In tijdnood deed ik waarschijnlijk nog wel rake zetten, waardoor ik op zet 31 een hand kreeg.

Henk was bijzonder teleurgesteld na afloop. Meestal is hij een koele kikker, maar hij was genadeloos voor zijn eigen spel. "Dit jaar nog geen fatsoenlijke partij gespeeld", mompelde hij verdrietig. We gingen nog een beetje analyseren. Henk meende dat hij het beter had kunnen verdedigen, maar hij stond al lastig. Ik denk dat hij het een tijd lang goed heeft verdedigd. Voor mij was het in ieder geval een zware opgave om eindelijk eens van een sterke speler te winnen. Meestal kon ik niet verder dan remise, maar nu lukte het me om iemand met 2200+ te pakken. Natuurlijk was het maar een partijtje in de interne, waar iedereen wat losser speelt en had ik nog steeds de grootste moeite om te winnen, maar het is voor mij wel een mijlpaal. Misschien is dit het begin van iets moois.

De andere duels waren zoals gezegd in het voordeel uitgevallen voor de sterkste spelers. Leon kreeg al gauw het loperpaar cadeau, dus vanaf dat moment zal hij de partij wel langzaam maar zeker naar zich toe hebben getrokken. Tom de Ruiter kreeg al vroeg een stuk cadeau tegen Simonian en won dus ook; John Markus won, maar in de analyse verloor hij... 

Al met al was het een leuke avond en klokslag twaalf uur ging ik weer naar huis. Voor m'n gevoel had ik best goed gespeeld en had ik een spannende partij gewonnen. Dat moet ik vaker doen, net zoals op de club komen. Helaas beginnen de Play-offs volgende week al. Geen idee of er dan nog wat te doen is voor degenen die nergens meer om spelen. Anders moet ik maar meedoen aan het zomerschaak, maar dat begint pas over vijf weken...

Uitslagen

B Balke - L Pliester 0-1

J de Groote - H van der Poel 1-0

J Markus - R Weidema 1-0

H Simonian - T de Ruiter 0-1

E de Groote - B Kieboom 1-0

Uitslagen

Overigens kwam Coen niet en verzekerde hij zich daardoor van de vierde plaats in het klassement. Als ik het goed begrijp, gaan de winnaars van de twee periodes door, samen met de twee hoogst gerangschikte spelers die geen periode wonnen. In periode één won John Markus (3) en in periode twee won Leon Pliester (1). Kortom: de top 4 speelt gewoon de Play-Offs. Slecht nieuws misschien voor BSG 1, maar gezien het feit dat Coen jaar in, jaar uit vierde wordt, verdienen we niet beter.

Ranglijst

Gerelateerde artikelen:

Interne competitie ronde 19; 03-02 2009