Scalp
Ja ja, voor het eerst in ruim drie maanden ging ik weer naar de club om een schaakpartijtje te spelen. Mijn laatste partij was nog in de ronde voordat de externe competitie weer hervat werd. Destijds deed het me goed en kwam ik weer een beetje uit de misère. Ik moest dus weer vaker komen, maar helaas voelde ik me maandagavond niet goed genoeg om een leuk potje te schaken. Het is dus een beetje een vicieuze cirkel:
ellende --> geen zin in clubavond --> geen plezier op schaakclub --> nog meer ellende
Op de een of andere manier voel ik me wel thuis op de club, hoewel er bijna alleen maar ouwe mannetjes zijn. Misschien komt dat doordat iedereen bezig is met zijn "vak", waardoor men geïnteresseerd is naar hoe anderen het doen. Men geeft elkaar aandacht en dat doet me goed.
Nietsvermoedend fietste ik met Ewood naar de club. Ewood had wat problemen gehad met het inschrijven voor zijn studie, waardoor we voor mijn gevoel vrij laat waren. Je moet je officieel namelijk voor kwart voor acht aanmelden. Achteraf had ik me niet zo hoeven haasten. Nu moest ik me nog een kwartier vermaken met partijen tussen Tom de Ruiter en Bert Kieboom.
Indeling
Omdat ik dit seizoen pas vier wedstrijden had gespeeld, was ik teruggezakt tot de 43e plaats op de ranglijst. Beneden mijn stand natuurlijk... xD Ik rekende dan ook op een zwakke tegenstander. Dat was mooi, want dan kon ik effe gauw winnen zonder veel gestress. Dan kon ik met een goed gevoel het Denksportcentrum verlaten. Tot mijn verrassing werd ik echter gekoppeld aan Henk van der Poel. Met wit uiteraard, want tegen Henk krijg ik altijd wit. De drie witpartijen die ik me kan herinneren, leverden me precies een halfje op. Dat is ook weer wat weinig. Maar nu moest het me toch weer eens lukken om een resultaat te behalen. Of niet?
Verder waren er niet hele interessante duels: Balke - Pliester, Ewood - Kieboom, Markus - Weidema en Simonian - De Ruiter. Het door meneer Elo bedachte systeem zou de uitslagen in deze partijen goed voorspellen (voor zover dat mogelijk is met een kansverdeling.)
Partijen
Ewood was als eerste klaar. Hij weerlegde Kiebooms dubieuze opzet gauw. Kieboom, die mij nog vroeg waarom ik zo weinig kwam, vertelde dat hij soms ook geen zin had en dat hij dan maar iets dubieus op het bord kwakte, zoals nu. Ewood weerlegde het en daar kon Kieboom wel van genieten. Zodoende was Ewood al binnen een uur klaar en vertrok hij weer voldaan naar huis.
Zelf was ik langer bezig. In de opening had ik al niet echt een idee wat ik moest doen. Een gebrek aan kennis, zoals zo vaak. Ewood moest bijna overgeven toen hij mijn 8.Pxc6 zag, wat objectief niet de beste zet was. Zelf speelde ik zoals altijd weer een beetje van zet op zet, zoals vroeger. Als ik m'n partijen van vroeger bekijk, dan ziet het er een beetje onbeholpen uit. De tegenstanders lijken altijd een plan te hebben, terwijl ik zelf steeds zetten doe die los op zichzelf staan. Wel grappig om te zien.
Nu had ik wel een plan. Zorgvuldig onttrok ik mijn paard aan een dreigende afruil, toen Henk het bord opeens in vuur en vlam zette met 12...g5?!? Dat kon natuurlijk nooit goed zijn, maar hij zaagde wel aan de stoelpoten van mijn centrum. Ik ontdekte echter de zet 13.Lh5! en die beviel me wel. Na 13...gxf4 kwam de f-lijn open en dan werd f7 onverdedigbaar. Daarom deed Henk het anders en liet ik zijn pion op g5 in leven en hij mijn pion op f4. Daarnaast had ik nog mogelijkheden om op f7 een loper te offeren, maar ik zag geen geforceerde winst.
De partij kabbelde verder totdat Henk opeens kort rokeerde. Die zet had ik totaal niet verwacht, maar het was wel een goede praktische mogelijkheid. Volgens mijn gevoel stond ik steeds gewonnen, maar ik zag geen manier om dat ook te bewijzen. Weinig is zo erg als dat je denkt dat je gewonnen staat, maar dat je de zetten die je naar de overwinning moeten brengen niet ziet. En ondertussen werd het steeds lastiger met penningen over de f-lijn en een batterij op de diagonaal a8-h1. Ondertussen stond mijn dameloper nog op c1 en had ik het idee dat hij de sleutel vormde tot mijn succes. Ik wilde de loper naar de diagonaal a1-h8 ontwikkelen, maar dat kon nog niet. Daarom deed ik maar 20.b4!?? Niet de sterkste zet, maar ik zag tijdens de partij geen betere.
Henk verdedigde zich echter geducht en ik begon te vrezen dat ik nog wel eens onder de voet gelopen kon worden. Met 23.h4 (beter laat dan nooit) kon ik de stelling nog een beetje laten smeulen. Pas op de 25e zet vrat ik eindelijk die g5-pion op. De tijd begon op te raken, maar ik had wel vertrouwen in mijn stelling, waarin Henk moeite had tot een zet te komen. In tijdnood deed ik waarschijnlijk nog wel rake zetten, waardoor ik op zet 31 een hand kreeg.
Henk was bijzonder teleurgesteld na afloop. Meestal is hij een koele kikker, maar hij was genadeloos voor zijn eigen spel. "Dit jaar nog geen fatsoenlijke partij gespeeld", mompelde hij verdrietig. We gingen nog een beetje analyseren. Henk meende dat hij het beter had kunnen verdedigen, maar hij stond al lastig. Ik denk dat hij het een tijd lang goed heeft verdedigd. Voor mij was het in ieder geval een zware opgave om eindelijk eens van een sterke speler te winnen. Meestal kon ik niet verder dan remise, maar nu lukte het me om iemand met 2200+ te pakken. Natuurlijk was het maar een partijtje in de interne, waar iedereen wat losser speelt en had ik nog steeds de grootste moeite om te winnen, maar het is voor mij wel een mijlpaal. Misschien is dit het begin van iets moois.
De andere duels waren zoals gezegd in het voordeel uitgevallen voor de sterkste spelers. Leon kreeg al gauw het loperpaar cadeau, dus vanaf dat moment zal hij de partij wel langzaam maar zeker naar zich toe hebben getrokken. Tom de Ruiter kreeg al vroeg een stuk cadeau tegen Simonian en won dus ook; John Markus won, maar in de analyse verloor hij...
Al met al was het een leuke avond en klokslag twaalf uur ging ik weer naar huis. Voor m'n gevoel had ik best goed gespeeld en had ik een spannende partij gewonnen. Dat moet ik vaker doen, net zoals op de club komen. Helaas beginnen de Play-offs volgende week al. Geen idee of er dan nog wat te doen is voor degenen die nergens meer om spelen. Anders moet ik maar meedoen aan het zomerschaak, maar dat begint pas over vijf weken...
Uitslagen
B Balke - L Pliester 0-1
J de Groote - H van der Poel 1-0
J Markus - R Weidema 1-0
H Simonian - T de Ruiter 0-1
E de Groote - B Kieboom 1-0
Overigens kwam Coen niet en verzekerde hij zich daardoor van de vierde plaats in het klassement. Als ik het goed begrijp, gaan de winnaars van de twee periodes door, samen met de twee hoogst gerangschikte spelers die geen periode wonnen. In periode één won John Markus (3) en in periode twee won Leon Pliester (1). Kortom: de top 4 speelt gewoon de Play-Offs. Slecht nieuws misschien voor BSG 1, maar gezien het feit dat Coen jaar in, jaar uit vierde wordt, verdienen we niet beter.
Gerelateerde artikelen:
Interne competitie ronde 19; 03-02 2009
2 opmerkingen: