Quote

Op de laatste dag van het weblogjaar kwam ik op MSN deze "quote" tegen:

Evgeny Grotovsky:
"Ik ga eten, doei!"

 

Kleine Claudia:"Neeej, niet weggaan! Nu is kleine Claudia verdrietig en dan gaat ze huilen, net als Geert Wilders! Straks ga ik je aanklagen voor verwaarlozing!"

 

Evgeny Grotovsky:
"Maar als ik niet eet klaag ik mezelf aan wegens verwaarlozing."
Ik had eigenlijk nog het betoog willen plaatsen van 'n knul die tegen de politie uitviel op 'n station, maar helaas ben ik dat voor het grootste deel weer vergeten.

01-09 2006 - 31-08 2007
Over negenentwintig en een half uur bestaat deze weblog precies één jaar*! Dit is dus de laatste dag van mijn weblog z'n nuljarige bestaan! Nog acht uur en een kwartier en dan is het 1 september!

* Tijd tot eerste artikel

Ajax verprutst het opnieuw

Drama in Tsjechië

Net als vorig jaar is Ajax er niet in geslaagd de Champions League te bereiken. De Amsterdammers verloren de tweede wedstrijd met 2-1 van Slavia Praag, waar een 2-1-zege de dag had gered.

 

Laconiek
Voorafgaand aan de wedstrijd deed coach Ten Cate relaxed. Hij vond het niet de wedstrijd van het jaar: "Vorig seizoen hebben we ook al vijf wedstrijden van het jaar gehad. Er kan maar één wedstrijd van het jaar zijn... en dat is deze niet!"

Natuurlijk was het wel de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De Champions League verknallen tegen zo'n ploeg zou niet alleen genant zijn, het kost ook veel geld en het ontneemt de spelers een kans om op echt hoog niveau te acteren.
De 0-1-thuisnederlaag was volgens de coach ook gewoon pech en het zou niet nog een keer gebeuren.

De wedstrijd
Ajax kreeg al snel het initiatief in de wedstrijd. Dit resulteerde in kansen, maar ze gingen er niet in. Net als in de heenwedstrijd scoorden de Tsjechen wel uit hun eerste kans. Gelukkig maakte Ajax al snel de 1-1, maar die tweede goal moest nog vallen.
In de tweede helft was het spelbeeld hetzelfde, maar kreeg Ajax wéér niet de bal tussen de palen. De tunnelvisie, door het te veel spelen op de aanval, werd de Amsterdammers fataal. De 1-2 hing voortdurend in de lucht, maar de Tsjechische aanval sneed plotseling door de verdedigingslinie: 2-1. Toen was wel duidelijk dat het weer niks werd. Ajax verloor ook de tweede wedstrijd.

 

Ajax - Slavia Praag* 0-1 1-2

 

Twee nullen
Het gebeurt niet vaak dat Ajax tweemaal op rij van dezelfde tegenstander verliest. In 2004-2005 was PSV tweemaal te sterk, (2-0 en 0-4) in 2005-2006 waren dat o.a. Feyenoord (1-2 en 3-2) en Utrecht, (1-0 en 1-4) maar vorig jaar geen enkele ploeg.

Waarom ging het tegen deze zwakke ploeg dan twee keer zó gruwelijk mis? Is het pech, of is het iets anders? De oorzaak is - denk ik - dat Ajax veel moeilijker tot scoren kwam dan Slavia. Slavia verdedigde alleen maar en profiteerde van de knullige fouten die Ajax achterin maakte. De tactiek pakte prima uit: Ajax scoorde in drie uur maar één keer (uit achthonderddrieënnegentig kansen). De les is dat de ploeg die de minste (erge) fouten maakt wint, niet de ploeg die de meeste kansen creëert.

Zuur is het wel. In de Nederlandse competitie heeft Ajax "2 uit 2", in Europa "0 uit 2". Ajax speelt aanvallend, maar vaak ook naïef, net als de meeste andere Eredivisieploegen. In het oostblok wordt veel minder weggegeven, waardoor ze lastig te bespelen zijn voor Nederlandse ploegen.

Overzicht van de resultaten van de Nederlandse ploegen in voorrondes voor Europees voetbal:

2005-2006:Feyenoord - Rapid Boekarest 1-1 0-1
AS Monaco - Willem II 2-0 3-1

 

Brondby IF - Ajax 2-2 1-3Krylia - AZ 5-3 1-3
Banik Ostrava - Heerenveen 2-0 0-5

 

2006-2007:
FC Kopenhagen - Ajax 1-2 2-0
Twente - Levadia Tallinn 1-1 0-1
Partizan Belgrado - Groningen 4-2 0-1

 

AZ - Kayserispor 3-2 1-1
Vitoria Setubal - Heerenveen 0-3 0-0
Lokomotiv Sofia - Feyenoord 2-2 0-0

 

2007-2008:
Ajax - Slavia Praag 0-1 1-2

Karten

Ewoudtoernooi

Het toernooi om Ewoods niet-slagen te herdenken is helaas op niets uitgelopen. Niet dat iemand daar een traan om gelaten heeft. Schakers karten nou eenmaal liever dan dat ze schaken.

Bij Coronel hadden ze een of andere actie, dat je de hele (mid)dag kon rijden voor een "zacht" prijsje. Het plannen leek een probleem te gaan worden, aangezien er geen datum was dat iedereen kon. Uiteindelijk bleek iedereen nog net te kunnen vandaag.

Haven
Rond kwart voor twee fietsten Ewood en ik naar Huizen, net als Pinda, al kwam die uit Blaricum. Halverwege de fietstocht werd ik gebeld door 'm, (!) m'n mobieltje bleek nog "aan" te staan. Pinda was al aangekomen, hoorde ik al fietsend. Toen we aankwamen zaten Pinda, viswijf en Large aan de kade. Viswijf verklapte waarom hij de laatste tijd zo geheimzinnig was en verder werd er nog wat gebabbeld. Het vreemde was dat Jarno er niet was.

Het was inmiddels al half drie en de roze Twingo was er nog steeds niet. Komt Jarno opeens uit de deur. Ik denken dat-ie al een half uur binnen zat, maar gelukkig was dat niet zo. Hij was via de andere ingang gekomen.

Inschrijven
In het onaangenaam donkere hok kwamen we binnen. We gingen ons aanmelden door op de tast een formuliertje in te vullen. Vervolgens moest er diep in de buidel worden getast. Er werd wat onhandig met het geld geklooid (ik liet me oplichten door Ewood) en kon het feest beginnen. Terwijl ik onhandig een of ander roze ding om m'n pols zat te vouwen, deelde Jarno de "tickets" uit.

Eerste heat
Om drie uur begon de eerste heat. Iedereen dus zo'n overall aandoen en 'n helm opzetten. Dat verliep niet vlekkeloos: eerst paste m'n rechterschoen niet door die pijp en daarna bleef m'n schoen steken. Nadat ik eindelijk een goede overall had gevonden, deed ik zo'n truttig haarnetje op en zocht ik naar een geschikte helm voor m'n grote hoofd.

Ik was eerst gespannen. Bang om mensen aan te rijden, genant te crashen, of gewoon geen tempo te hebben, denk ik.

Bij de start ging ik er meteen furieus vandoor. Jarno en Ewood reden achter elkaar en ik haalde ze binnendoor in. Soms voel ik me net Jean Alesi. In de eerste heat waren er gek genoeg maar weinig deelnemers. Behalve wij zessen waren er nog twee anderen. Toch waren er veel ongevallen, waardoor de gele vlag vaak werd getoond. Ik had een snelle kart, met een belabberde wegligging. Pas tegen het einde durfde ik op de snelle stukken echt volgas te geven. In de scorechart had ik gek genoeg slechts de zesde tijd neergezet, ruim drie seconden slomer dan Jarno. Bovendien was ik tweemaal gedubbeld, terwijl ik nergens was ingehaald. De conclusie was dat ze mij hadden omgewisseld met iemand die ik niet kende. Waarschijnlijk had ik de derde tijd gereden.
Jarno was dus de snelste, een halve seconde sneller dan Pinda. Ewood was slechts vijfde, nog binnen een seconde. La (+8,54) en Le (+10,52) waren veel trager in hun debuutrace.

Tweede heat
Na de "race" hadden we nog een half uur om aan te klooien; je moest twee "heats" pauze nemen. Ewood gaf een rondje, waarna we ons weer gingen omkleden, om weer een tiental rondjes te rijden. Ditmaal had ik een slomere kart, of een kart met een betere wegligging. Met deze kart kon ik alle bochten probleemloos nemen. Er waren ditmaal elf deelnemers, waardoor Le en La tiende en elfde werden qua rondetijden. Vooral Large had pech, want bij het uitkomen van de tunnel stopte zijn motor er mee, wat de marshalls (of hoe je die lui ook mag noemen) niet doorhadden. Ik begon dus maar te zwaaien, (iets dat ik overnam van pinda, dacht ik.) waarna hij een nieuwe kart kreeg. Ook een gestrande kart onder de brug werd genegeerd door de marshall.

Ewood was nu goed op stoom en zette een 34,88 neer, meteen de snelste tijd van de dag. De snelste tijd van de maand was overigens 31,67, iets wat Ewood niet kon geloven. Jarno bleef met 35,15 niet ver achter, terwijl ik derde was met 35,75, vlak voor Pinda (36,06).
La (42,75) en Le (43,47) verbeterden hun tijden, maar waren toch minstens vijf seconden trager dan alle andere deelnemers.

Derde heat
Tussen de heats door zat ik te kijken naar de knoeiers en prutsers die op dat moment reden. Botsingen, stomme crashes en spins op de meest gekke plekken. Het was opeens veel drukker geworden: Lennart en ik konden geen kart vinden. Gelukkig mochten we plaatsnemen in de karts in een ander spoor. Ik zat achter Le en ik was blij dat er niemand achter me zat, want in de andere baan zat iedereen elkaar op te duwen. Dat leek me niet comfortabel. Terwijl de race nog niet begonnen was, drukten die malloten wel gewoon steeds het gas in. Nergens voor nodig, uiteraard.

Het volgende geluk was dat Viswijf en ik als eerste mochten vertrekken. Ik haalde het viswijf al meteen in en begon vreselijk uit te lopen. Al in de tweede ronde begon ik de achterblijvers te dubbelen. Toch zag ik achter me iemand opdoemen die sneller was dan ik. Na de tunnel zat hij aan de binnenkant al bijna naast me en liet ik hem er simpel langs, om in zijn spoor goede rondetijden neer te zetten. In de eerste ronde achter hem verloor ik echter behoorlijk veel tijd. Vooral toen ik de scherpe bocht achterop het circuit uitkwam, zag ik dat het gat aanzienlijk was. In de ronde die volgde hield ik hem beter bij en toen hij een achterblijver tegenkwam had ik het gat dichtgereden. Ik wist hem nog vlak voor de finish in te halen, toen hij klem zat en ik er binnendoor voorbij stak.

Ewood had echter een verbluffend snelle ronde neergezet: 34,10 in de tweede (!) ronde. Jarno kon slechts een paar goede ronden rijden. Zijn beste tijd was 34,64. Ik was vierde met 35,19, pinda was zesde met 36,48. Hij was zichtbaar teleurgesteld over de tijd. Le en La waren dertiende en veertiende (van de zeventien), weer gebroederlijk achter elkaar. Ditmaal was Le negen honderdsten sneller, (41,18 om 41,27) of beter gezegd, minder langzaam.

Vierde heat
We wilden nog een vierde heat doen. Ik had kramp in mijn nek, dus echt veel zin had ik niet meer. Ik stond ergens halverwege de "startopstelling", tussen mensen die ik niet kende. Ik had gelukkig een kussentje in m'n stoel, dat leek me wel comfortabel. Minder comfortabel was dat die gasten achter me steeds zaten te beuken. Toen de pitsstraat werd open gemaakt, werd ik door de deelnemers achter me al naar voren geduwd. Ik werd hier zo gek van, dat ik bij het eind van de pits even op m'n rem ging staan, waardoor die gast achter me op me knalde. Ik reed door en ik zag dat er niemand achter me zat. Die mongool achter me kreeg volgens mij een dikke preek. Ik lachte me ziek.

In de laatste heat kon ik - zonder druk van achteren - lekker mensen opjagen. Ik zat echter vast achter een pipo met een oranje slinger aan z'n helm. Hij reed ongelooflijk slecht, maar ik kon er maar niet voorbij komen. Nou ja, tot een bepaald moment. Toen was ik er voorbij en wilde ik wegrijden. Maar net toen ik bij de scherpe bocht achterop 't circuit kwam, kreeg ik bij 't remmen een beuk en verloor ik die plaats weer.

Op dat moment zat ik dus weer vast achter die mafkees en ging Ewood (te herkennen aan zijn bruine schoenen) me voorbij. Hij kwam uiteindelijk wel langs die gast, volgens mij. Maar ja, even later reed ik achter Ewood, toen aan de onderkant van de brug twee pipo's slipten. Ewood remde om er niet bovenop te knallen en spinde ook. Ik moest ook hard remmen en slipte, maar dan nog wat ongelukkiger. Terwijl de "boosdoeners" al snel wegreden, stond Ewood wat onhandig tegen de binnenmuur, ik stond met mijn voorkant tegen de muur en kon onmogelijk weg. Dus moest ik wachten totdat een marshall me weer de weg op hielp. Ewoods kart werd als eerste op weg geholpen, daarna pas de mijne. Die gozer duwde m'n kart terug tegen de andere muur, waarna ik wegstoof en nog een snelle ronde wilde neerzetten. Helaas was de race toen afgelopen.

Slot
Pinda en viswijf moesten nog schaken. Viswijf wilde om zes uur al thuis zijn. We mochten niet een heat eerder rijden, waardoor er niets anders opzat dan te vertrekken. Het was een adrenalinerijk dagje!

Snelste rondetijden per heat:
1. Ewood 35.90, 34.88, 34.10, 34.54 34.10 (1)
2. Jarno 35.12, 35.15, 34.64, 34.79 34.64 (4)
3. Jep 35.80, 35.75, 35.19, 35.19 35.19 (9)
4. Pinda 35.63, 36.06, 36.48, 36.57 35.63 (11)
5. Large 43.66, 42.75, 41.27, 39.30 39.30 (29)
6. Viswijf 45.64, 43.47, 41.18, 39.99 39.99 (--)
Voor herhaling vatbaar... ;)   

Zomerschaak 5

De Groote dubbelzege

Gisteravond werd de laatste ronde van het zomerschaak gespeeld. De nazomer is alweer begonnen, de competitie gaat weer van start. Het was de laatste kans voor mij om van het zomerschaak nog wat leuks te maken. Misschien dat ik nog in de "prijzen" kon vallen.

 

Deelnemersveld
Ewood en ik kwamen vrij laat aan. De Ootes' (waarvan eentje zich de laatste dagen bizar gedraagt) waren er niet. FM Henk kwam wel. Misschien wilde hij weer scherp worden voor de competitie. In tegenstelling tot Leon Pliester slaat FM Henk snelschaakavonden niet altijd over. Toen Pliester net lid was, was hij (per ongeluk) wel eens op een snelschaakavond. Als hij dan weer eens had verloren van Emile Wüstefeld, was de lol er wel weer van af voor hem.

FM Henk is geen snelschaakspecialist, maar door zijn nauwkeurige spel en behoorlijke openingskennis, slaagt hij erin redelijk te scoren. Toen ik bardienst had won hij zelfs een

zomerschaakavond (hij hoefde slechts een halfje af te staan), tijdens het traditionele oliebollentoernooi werd hij echter maar derde in een vrij zwak deelnemersveld.

Verder deden de oudjes De Ruiter, Kieboom en Slisser mee. De rommelaars Simonian, Pieterse en van de Velden waren er ook, terwijl Pijl, Balke en Tijssens ook (nog) geen lopende punten zijn voor mij. En dan was er nog een jongen die zich "Ewood" laat noemen.

Nee, ik schatte mijn kansen niet hoog in. Als het een beetje tegenzat, zou ik nog moeite hebben om de 50% te scoren.

Het "toernooi"
Terwijl Jarno ijverig een indeling zat te maken voor de langzame schakers, zat Eddy of Squares de indeling voor de snelschakers te maken. Na wat gestreep had hij er dan toch een. Ik begreep dat er steeds een oneven aantal was (als iemand zich aanmeldde, kwam er ook weer iemand zeggen dat ie niet mee wilde doen, of dat-ie nog niet op de lijst stond of zoiets), waardoor het lang duurde voordat de indeling er was.
Het speeltempo was weer 5'+3'' Bronstein, wat betekende dat je drie seconden "gratis" mocht denken, voordat je tijd weer ging lopen.

 

Eerste ronden
Ik had aan het begin een vrij "makkelijk" programma. In de eerste ronde speelde ik tegen Tijssens, die qua rating veruit de zwakste was. Maar net als een tijdje terug had ik heel veel moeite om iets te bereiken tegen hem. In het middenspel waren er veel valstrikken gespannen. Ik dacht steeds wat leuks te zien, maar het kon steeds niet. Ik moest een pion offeren, maar ik kon met m'n toren op zijn achterste rij komen. De volgende stelling ontstond ongeveer:

 

 

J de Groote - R Tijssens
Wit aan zet.

Ik zat hier aardig in tijdnood en ik zat al een tijdje over 1.Pd5 te speculeren. Ik verwierp de zet, omdat zwart na 1...L¡ 2.Pb6 Lf6! (Nauwkeurigheid staat bij Fritz voorop) 3.Txc8 (Nu moet ik met de toren slaan) Txc8 4.Pxc8 Ld4+, waarna c5 valt en het paard gevangen zit.
Daarom deed ik maar het armoedige 1.Kf1, als ik het goed heb. Het elimineert het schaakje op d4, waarna de bovengenoemde "combinatie" beter uit de verf komt. Zwart speelde het "logische" 1...Ke7. Beter was ook hier 1...Lf6. Nu speelde ik 2.Tg8, de enige zet die de penning handhaaft. En mijn gevoel zei dat het tactisch wel snor zat. Zwart deed 2...Kf7, hopend op herhaling van zetten. Maar toen kwam 3.Txg7+ Kxg7 4.Pd5+ Kf7 5.Pb6, waarna zwart materiaal verloor. Hij liet merkwaardig genoeg gewoon op a8 slaan. Na 5...Ta7 is 6.Pxc8 prima. Wit kan ook voor 6.Le5!? kiezen, met de dreiging 7.Lb8. Hoe dan ook, zwart heeft een passieve toren tegen twee stukken en staat zo goed als verloren. Een maffe wending en mijn eerste gelukje.

 

Daarna speelde ik tegen Eddy of Squares. Ditmaal speelde ik een "gewone" variant van het Koningsgambiet. Ik had geen zin in maffe dingen als 1.e4 e5 2.f4 d5?!, dus ik sloeg en ging met 3...d6 en 4...g5 verder. Ik kon al vrij snel de dames ruilen, maar ook zonder dames had hij druk. Ik verloor de pion weer en kwam in een beroerd eindspel. Hij bood remise aan, wat ik gezien de tijd en stelling aannam. Ik was even vergeten dat Eddy altijd beweert dat hij niks van toreneindspelen kan. Had ik misschien toch door moeten spelen...

 

In de derde ronde speelde ik met wit tegen Simonian. Dolgraag had ik Vincent Rothuis' innovatie tegen het Russisch willen spelen, maar de beste man deed 2...Pc6. Ik balen, natuurlijk. Gelukkig wist ik in Morphy-stijl een goede stelling te krijgen. (3.Lb5 d6?! 4.d4 exd4 5.Dxd4! Ld7 6.Lxc6 Lxc6 7.Lg5!) Ik vond mijn stelling zó goed, dat ik tussen allerlei goede zetten moest kiezen. "e6 wint een kwaliteit tegen een pion, maar dat is toch te weinig..." Ik won uiteindelijk een pion. In een dubbeltoreneindspel kon ik zijn pionnen aanvallen (bij nader inzien stond mijn toren op a4 niet echt gelukkig...) Ik won nog drie pionnen, maar vervolgens gaf ik ze ALLEMAAL weg in tijdnood. Weer remise en ik schaamde me diep. Vooral omdat ik nooit win van Simonian...

 

Tot mijn verrassing had ik daarna opnieuw wit. Tegen Mark Pieterse wilde ik dolgraag wraak nemen. Hij gooide snel die vage opening op 't bord die Tobíàs Kábòs ook speelt (1.e4 e5 2.Pf3 f5).
Ik moet nog maar eens goed op de "weerlegging" oefenen. Hij offerde gelukkig een pion, maar tegen Pieterse ga ik altijd twijfelen. Hij wisselde echter zetten die ik niet begreep af met sterke zetten. Opeens offerde hij een loper op h2. Hij had echter geen vervolg. Ik begreep er echt niets meer van. Vervolgens dacht ik/deed ik alsof ik dacht en ging ik bijna door mijn tijd. Hij bood nog remise aan "Anders ga je weer door je vlag, net als vorige week." Ik zei: "Maar nu komt er tijd bij." Of zoiets dergelijks. Ik begon vanaf dat moment (met nog zo'n 30 seconden op de klok) snel te zetten, waarna hij van alles weggaf. "Ja, zo is het niet zo moeilijk om niet door je tijd te gaan," zei hij na afloop.
Ewood zei: "Sneller zetten." Hij had op dat moment alles gewonnen en ik mocht nu tegen hem.

 

Loodzwaar middengedeelte
Ik had pas drie punten gescoord en de "goeien" moest ik nog krijgen. Ewood was de eerste "goeie". Het werd weer een Spaanse partij met 5.De2. Vorige week speelde Ewood eerst 5.0-0, waarna ik 5...Le7 deed. Ik wist alleen nog van het boek "Play the Ruy Lopez" ,of hoe dat ook mocht heten, dat de loper op c5 hoorde, om d4 zo lang mogelijk tegen te houden. Het leek er op dat Ewood een foutje maakte in de zetvolgorde, maar dat weet ik niet zeker.
Het leek weinig uit te maken. Ik kwam moeilijk te staan. Met ...Le6 ruilde ik de witveldige lopers, waarna veld f5 een serieus probleem werd. Toen de tijd opraakte werd het spannend. Ik sloeg op g2 en we verbruikten beiden bijna alle tijd om de problemen op te lossen. In tijdnood won ik een kwaliteit, maar zijn vrolijk ronddansende paarden maakten me het moeilijk om met elf tegen zes seconden te winnen. Hij bood remise aan en mijn gevoel wilde het accepteren. Dat was wel verstandig, want zijn paard was op rampenkoers.

 

In de zesde ronde speelde ik tegen De Ruiter. Ik had wit en hij had geen zin om weer Siciliaans te doen. Dus speelde hij Frans, een opening die hem ongetwijfeld goed beviel, omdat hij er in de IC laatst bijna van mij mee won.
Na 1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 Pf6 4.e5 Pe4!? hield mijn boek op. Ik sloeg op e4, ookal dacht ik dat het slecht was. Ik wist gewoon geen beter alternatief. Het werd een spannende partij, waarin ik de pion op d4 offerde, (weggaf) waarna hij op b2 nog een pion pakte. Via Ta1-b1-b5-c7xc7 kwam mijn toren in het spel. Dit leverde ongeveer deze stelling op:

 

 

J de Groote - T de Ruiter
Wit aan zet.

Hier kon ik met 1.Txc8 Taxc8 2.Lxe6+ Kh8 3.Lxc8 Txc8 mijn pion terugwinnen, maar de eindstelling beviel me voor geen meter. Daarom deed ik 1.Dd2, waarna hij blunderde met 1...Kh7? (Beter was 1...De5) Na 2.Ld4 was het al uit. Overigens ben ik niet zeker of die pion nog op e4 stond, want ik kon ergens Ld3+ doen. Wel had ik een pion minder.

 

Na deze karper te hebben binnengehaald, kreeg ik helemaal een vette vis te verteren: ik mocht met zwart tegen FM Henk. En hij ploeterde. Terwijl die oude de Ruiter door mij zijn eerste nederlaag leed, had Henk slechts een paar punten gescoord. Ik zag hem verliezen van Eddy of Squares en het deed mij ook pijn. Hij was in ieder geval te verslaan, al dacht ik dat het vast domme pech was dat hij zo vaak verloor.
In plaats van zijn gebruikelijke Schots, speelde Henk nu Spaans met 5.De2 (dat boekje is wel populair, zeg) en ging hij snel met a4 mijn damevleugel aantasten. Ik deed het - misschien mindere - ...Tb8, waarna hij sloeg en met tempowinst zijn paard kon ontwikkelen. Op c3 stond het paard niet zo goed en ik negeerde de dreiging. Ik kon namelijk nog op e4 slaan en zo. Ik overleefde de opening. Met c3 en d4 zette hij m'n loper buitenspel. Zoiets had ik op internet ook eens tegen me gehad en ik vond het maar niks. Op de koningsvleugel ging hij aanvallen en ik verknoeide nog twee tempi met een ongelukkige loperuitval. In tijdnood werd het een heksenketel. Ik sloeg een pion, waarna hij m'n verdedigende loper sloeg en met een penning dreigde. Ik nam blijkbaar een enorm risico, want de omstanders zagen mat (Henk: "Ja, ik wilde Tg4 eerst ook doen.), ik niet. Ik deed a tempo maar wat zetten en toen zijn stukken begonnen te hangen won ik een toren terug. Met een kwaliteit meer won ik heel snel. In plaats van zijn loper te slaan, ging ik allemaal loze tussenzetten doen (niets is erger dan dat, weet ik) en gaf hij op. Hij moet zich vreselijk hebben gevoeld. De overwinning op FM Henk maakte veel los bij me.

Tegen Gert Pijl, die trakteerde op allerlei gore hapjes, kwam er amper een goede zet uit mijn trillende vingers. Ik stond matig, maar ik mocht aanvallen en won ook nog. Soms kan het zo simpel zijn...

Het slot
Daarna speelde ik tegen Slisser. Ik besloot een pion te offeren. Ik had compensatie vanwege mijn voorsprong in ontwikkeling. Ik won de pion terug, waarna er remise overeengekomen werd (nadat hij de klok ingedrukt hield bij zijn remiseaanbod).

Tegen Bert Kieboom had ik een makkelijk partijtje. Zijn ...e5? in het Hongaars zorgde voor lelijke verzwakkingen en ik bezorgde hem een pijnlijke partij. Toen hij ook nog de f-lijn ging openen, kwam ook mijn tweede toren in het spel, met dodelijke gevolgen.

Gelukkig is Bert Kieboom een hele aardige, leuke man, waarmee je na de partij nog wel kunt praten. Andere Bert is soms ook wel spraakzaam. Het ontbreekt hem echter (nog) aan zelfvertrouwen, want terwijl hij met goed spel (zo vaak zie je dat hier niet) twee kwaliteiten (!) won, wist hij het eindspel met twee torens en drie pionnen tegen twee paarden en een pion nog bijna te verliezen. De ene toren gaf hij weg tegen een paard, (ik had nog zes seconden, hij veertig of zo) de tweede toren verloor hij door een vorkje. Soms heb je alle geluk van de wereld nodig om ongeslagen te blijven...

Eindstand
Doordat Ewood de laatste ronde nog verloor (hij ging door zijn vlag), was ik zelfs gedeeld eerste. Tom de Ruiter had nog een paar keer verloren, waardoor hij derde is geworden, schat ik zo. Helaas was Eddy of Squares al heel snel vertrokken, waardoor ik geen details kan geven.
Maar wat was ik blij!

 

Resultaten:
1. R Tijssens (1667) 1 w +0.15
2. E van de Velden (1776) ½ z -0.25
3. H Simonian (1766) ½ w -0.26
4. M Pieterse (1782) 1 w +0.26
5. E de Groote (2178) ½ z +0.27
6. T de Ruiter (2070) 1 w +0.74
7. H van der Poel f (2307) 1 z +0.88
8. G Pijl (1948) 1 w +0.47
9. T Slisser (2049) ½ z +0.11
10. B Kieboom (1968) 1 w +0.50
11. B Balke (1843) ½ z -0.17

Tot: 1941 8½  1w +2.70
TPR 1941 + 213 = 2154
Net als vorige week 8½ uit 11. Ik zit met verbazing te kijken.

Eredivisie ronde 2

Als mosterd na de maaltijd nog de uitslagen van de Eredivisie. Van de topploegen liet AZ een flinke steek vallen door te verliezen van Vitesse. De andere favorieten wonnen dik: PSV - NEC en Feyenoord - NAC werden 5-0, terwijl Ajax met 4-1 won van het niet kinderachtige Heerenveen. Hierdoor staan deze drie ploegen bovenaan, samen met Vitesse.

Verder onderin
FC Twente kwam thuis niet verder dan 2-2 tegen FC Utrecht, dat zich herstelde van de 0-3-nederlaag tegen Feyenoord. Groningen blameerde zich vreselijk door thuis met 0-2 te verliezen van de Graafschap. Ook de andere nieuwkomer, VVV, wist te winnen. Excelsior kreeg een 3-1 nederlaag te slikken.
Dat Roda met 2-1 won van Heracles en dat Willem II en Sparta 2-2 speelden, is niet echt verrassend te noemen.

Kneuzen
Onderin hebben NAC en Excelsior de klappen opgevangen. NAC heeft er twee afschuwelijke wedstrijden opzitten, (een belachelijk ruwe wedstrijd tegen Groningen en in de pan gehakt door Feyenoord) terwijl Excelsior tweemaal vrij kansloos verloor. Vooral de wedstrijdinstelling van beide ploegen is teleurstellend: ze spelen bijzonder afwachtend.
Heracles heeft ook nog geen punten. Tegen PSV waren ze er dichtbij en ook tegen Roda had het gekund, maar ze staan nog steeds met lege handen.
Sparta, FC Utrecht, Heerenveen en NEC hebben slechts één punt. Voor de laatstgenoemde drie ploegen is dat vertekend door het programma, dus die zullen nog wel stijgen.

 

Uitslagen:
Roda (2372) - Heracles (2196) 2-1 (1-0)
PSV (2534) - NEC (2273) 5-0 (2-0)
Willem II (2184) - Sparta (2204) 2-2 (2-1)
VVV (2048) - Excelsior (2114) 3-1 (1-1)
Vitesse (2247) - AZ (2518) 1-0 (1-0)
Ajax (2532) - Heerenveen (2377) 4-1 (2-1)
Feyenoord (2305) - NAC (2221) 5-0 (1-0)
Groningen (2348) - Graafschap (2097) 0-2 (0-0)
Twente (2420) - Utrecht (2333) 2-2 (1-1)

Simons verjaardag

Gisteren vierde Simon zijn dertiende verjaardag. Vorige week waren Ewood en ik opeens uitgenodigd voor zijn verjaardag, een hele eer.
Het begint misschien traditie te worden, want vorig jaar waren we er ook. In de vakantie hadden we hem en zijn familie op de schaakcamping ontmoet (een week kan veel uitmaken in een mensenleven) en anderhalve maand later waren we op zijn verjaardag. Zo snel kan dat dus gaan.

 

Voorbereiding
Natuurlijk komt er wel wat kijken bij een verjaardag. Allereerst waren er wat cadeautjes nodig. Dat is niet zo makkelijk. Donderdag was de markt in Bussum en mijn moeder vroeg of ik mee wilde gaan, waarom weet ik al niet meer. Misschien om iets leuks uit te zoeken voor Simon... Hoe dan ook, er was een kraampje met allerlei Ajax-, Feyenoord- en PSV-artikelen. Ik dacht dat Simon voor Ajax was (toch nog goed onthouden), dus ik kocht een Ajax-kaartspel. Misschien had hij er al tien van, dacht ik. Dat is altijd het risico met verjaardagcadeaus.

Vervolgens hoorde ik op MSN dat Simons broer Richard binnenkort ook jarig is, (11 september!) dus dan zou het wel aardig zijn om hem ook een cadeau te geven. Op de hete zaterdag gingen we met z'n allen 't dorp in. M'n ouders waren van alles aan 't kopen. M'n moeder ging steeds voor zo'n armbandje kijken voor Simon, terwijl ik gezegd had dat Simons moeder dat niet zo'n goed idee vond. Toen ik dat in die winkel opnieuw zei, werd ze boos. Lekker is dat...

Later gingen Ewood en ik naar de speelgoedwinkel, waar ze nog een gaaf kaartspelletje hadden. "Take 5" of zo, maar wij noemen 't altijd koeienkoppen. M'n vader had het voor z'n verjaardag gekregen, (dat is humor) maar wij gingen er toen mee spelen (ook wel humor.) Ik begreep eerst totaal niet wat de bedoeling was, maar Ewood wel. Het was een gaaf spel en ik dacht dat het wel mooi was als tegenhanger van het Ajax-kaartspel.
Ik had toen best wat cadeaus: twee kaarten, twee kaartspellen, een pot met snoep en het boek "Stupid white men", wat Richard en Claudia zo graag wilden lezen.

Vervolgens moest ik de route plannen. Ditmaal had ik via internet de snelste route gevonden. Anders dan vorig jaar gingen we nu via Haarlem, wat aanzienlijk sneller was dan via Leiden. Wel moesten we drie keer overstappen.

De verjaardag
Ik had de wekker om kwart voor negen gezet en met mijn slaperige hoofd kwam ik mijn bed uit. De kaarten moesten ook nog beschreven worden en er was onenigheid over wie welke cadeaus kreeg. M'n moeder vond het leuk om Simon beide kaartspellen te geven, ik vond dat Richard ook een kaartspel mocht. Overigens is "Take 5" het spel van het jaar 1994, toevallig Simons geboortejaar.

Om kwart voor negen fietsten we naar het station. Ditmaal vergat ik niet om kaartjes te kopen (soms vergeet ik dat in het weekend).
Vervolgens kwam de trein en bij zowat elk station moesten we overstappen. Om 18 over 11 kwamen we aan in de noordelijkste gemeente van Zuid-Holland. Ik had gebeld en vlak nadat we aankwamen, reed Simons pa langs. Kleine Claudia was er ook, ze vond het haar nachtrust (dagrust?) blijkbaar wel waard.

Poker
Eenmaal aangekomen deelde ik de cadeaus uit. Ewood ging lekker op de stoel zitten en liet mij alles opknappen. Ik had mijn taart net op, toen ze opeens wilden pokeren. Ik speelde heel voorzichtig en zag hoe Ewood als eerste failliet ging. Inmiddels deed een vriendje van Simon ook mee. Daarna kwamen JLA en haar vriendin en ze wilden opeens meespelen. Ze deden natuurlijk maar wat (lukraak alles inzetten) en waren meteen al veel fiches kwijt. Ze zaten de hele tijd vaag te doen, waardoor niemand meer zin had. Bo ging "all in" en doneerde al zijn fiches aan hun. Iedereen blij.

 

Koeienkoppen
Daarna gingen we "koeienkoppen". Hoewel het spel eigenlijk van Richard ("Simon, het is geen spel voor koeienkoppen!") was, gingen we er als eerste mee spelen.
Ik mocht de stand bijhouden in Claudia d'r schrift (het was eigenlijk haar dagboek), wat ik wel grappig vond. Ewood won uiteindelijk (na veel treuzelen) en Simon verloor. De tijd begon te dringen, het was inmiddels alweer vier uur of zo.

 

Risk
Vervolgens gingen we nog een lang spel spelen; Risk. Simon had al meteen de rode legers gepakt, (die wilde ik hebben!) dus ik nam maar genoegen met blauw. Ewood nam roze (?!) en Claudia wilde groen, maar die kleur had ik haar al gegeven.
Ik had meteen al een leuke opdracht: "vernietig de paarse (roze) legers." Ik vroeg voor de zekerheid na of "paars" "roze" was, om de anderen een kans te geven.

Simon ging voortvarend. Hij had al aardig wat continenten in zijn bezit. Ik had Australië, dus ik deed het ook nog wel aardig. De anderen wisten geen continent te bemachtigen en deden het gelijk al een stuk slechter. Ik wachtte het juiste moment af voor mijn actie. Ik had het continent Europa veroverd (een niet-aanvalsverdrag met Simon) en kreeg zeven legers per beurt. Toen ik nog tien legers kreeg voor m'n "kaarten", greep ik mijn kans. Eerst ramde ik Ewood in Noord-Amerika van 't bord, daarna ramde ik met mijn vele legers in Australië richting Japan, waar zijn laatste legertjes stonden. Triomfantelijk liet ik mijn opdracht zien.

In het tweede potje had ik de opdracht "vernietig alle groene legers". Net toen ik mijn duivelse plan wilde uitvoeren, gingen we eten.

Avond
Net als vorig jaar aten we friet. Richard schijnt 't te hebben gehaald. Daarna kregen we nog een ijsje en zat ik vol. Vervolgens ging ik nog wat voetballen met Ewood en Simon. Ewood schoot steeds keihard tegen de pas opgepompte bal. Soms schoot hij 'm snoeihard in 't doel, maar vaker knalde hij 'm gewoon hard naast.

 

Kippen
Toen de zon onderging, gingen we weer naar binnen, waar we gingen "kippen" of zo. Ik was verdiept in een pokerboek, waardoor ik niet echt zat op te letten. Ewood en Simon hadden allerlei gare tekens afgesproken, zoals om de tijd vragen. Eén keer wilde hij het echt weten. Een minuut later vroeg hij het weer. Het was net alsof hij verstrooid was. Ook hadden ze een teken dat ie twee keer met z'n kop op tafel moest rammen. Volgens Ewood deed hij het één of drie keer. Bleek dat Simon steeds een kip had... Zei Simon nog dat-ie hoofdpijn had. Hoe zou dat toch komen...

 

Terugreis
Toen was de tijd echt op. We gingen weer naar huis. Volgens de routeplanner was de trein van 22.12 het snelst. Om 23.30 kwamen we aan, een reistijd van een uur en achttien minuten, negen minuten langer dan de heenreis. Dat kwam omdat we op Amsterdam Centraal zo lang moesten wachten.

Het was een mooie dag, maar ook aan mooie dingen komt een eind.

 

Tot 15 april!

Bla, bla, bla

Wist je dat...

... Ewoud al vijf maanden en vijftien dagen z'n blog niet heeft geüpdate?
... Vincent Rothuis ½ uit 7 heeft op het Euwe Stimulans-toernooi?
... Dat twee punten minder zijn dan Lars Ootes heeft in de regionale groep?
... Nakamura met 4½-1½ won van Mamedyarov op Playchess?
... Ik door de hitte eigenlijk geen zin heb in schrijven?
... Ik nu geen Wist-je-datjes meer weet?

Over tien jaar
Hoe zou mijn leven eruitzien over tien jaar? Wie ken ik dan nog? Die vraag spookt weleens door mijn hoofd. Veel mensen zeggen wel eens tegen mij dat ze me nooit zullen vergeten en zo. Dat we altijd contact zullen hebben en zo. Maar ja, wie ken ik nog van tien jaar geleden?

Tien jaar geleden, dat is 1997... Tja, toen zat ik nog op de basisschool. Van de basisschool ken ik eigenlijk niemand meer. Zelfs van de middelbare school ken ik nog maar een paar mensen. Zo snel gaat dat.

Waar ken ik eigenlijk al mijn vrienden* dan van?
Tja, het zielige antwoord is dat ik bijna iedereen van het schaken ken. Ach, eigenlijk valt die zieligheid wel mee. Schakers zijn soms een beetje vreemd, maar doorgaans wel aardig. Prima volk dus, want lang niet alle mensen zijn aardig.

Karten
Volgende week woensdag is kartavond, heb ik gehoord. Dat wordt dus spannend!
Overigens is karten een beetje tussen de muren door sturen en op de gele vlaggen letten. De laatste keer dat ik gekart heb, was op vorig jaar op Ewoods verjaardag. Dat heb ik niet gerapporteerd.

Amateurastronoom
Gisteren heb ik voor het eerst mijn telescoop gebruikt. Als echte amateur besloot ik om eerst maar naar de Maan te kijken. De maan staat eindelijk in een stand dat-ie goed te zien is. Tenminste, hij is al redelijk verlicht, wat eveneens betekent dat hij ver van de zon af staat aan de hemel. Daardoor is-ie 's nachts te zien. Helaas voor mij staat de maan erg laag aan de hemel. Ik kan hier wel uitleggen hoe dat precies zit, maar dat bewaar ik voor een andere keer.

Verstoppertje
Hoe dan ook, de maan komt amper boven de bomen achter onze tuin uit. Het "vangen" van de maan was al lastig, temeer omdat het object zich steeds verplaatst aan de hemel. Bovendien, als ik 'm met mijn zoeker gevonden had, zag ik 'm niet met m'n echte telescoop. Na veel geduld en gepruts had ik 'm eindelijk te pakken. Ik probeerde scherp te stellen. Het lukte me in ieder geval om de bladeren van de boom die voor de maan zat vlijmscherp in beeld te krijgen, de maan zelf bleef wazig.

Toen de maan steeds verder westwaarts ging, moest ik met mijn telescoop steeds verder draaien. Ik kwam achter de beperkingen van mijn kamertje. Ik keek steeds tegen de vensterbank aan. Oplossing: zet er een tafel onder. Zo stond mijn telescoop hoger en keek ik over de vensterbank heen. Helaas was de maan daarna niet meer te zien. Hij had zich verstopt onder de horizon.
Hopelijk gaat 't vannacht beter. 

Maan zoals hij gisteren was te zien. De rechterkant is al verlicht, de linkerkant nog niet. Ongeveer drie dagen na Eerste Kwartier.

* Ik ben soms/vaak (doorhalen wat niet van toepassing is) bot, maar dat is niet persoonlijk. Soms ben k ff ergens mee bezig en wil ik niet worden gestoord. "Zet dan je MSN uit," zou je denken. Helaas doe ik dat dan nooit. Dat vergeet ik weleens. 

Einde van de zomer

Nazomer

 

Als de zon ondergaat, begint op het noordelijk halfrond de nazomer. Rond kwart voor negen vanavond staat de zon precies tussen de kreeftskeerkring en de evenaar. Dit is voor mij de reden om een nieuw seizoen te introduceren.

 

 

De zon staat precies tussen de kreeftskeerkring en de evenaar aan het begin van de nazomer. In de nazomer haast de zon zich met grote snelheid richting het zuidelijk halfrond, waar de lente aanbreekt.

 

Zes seizoenen
Er zijn nu zes seizoenen, die elk ongeveer twee maanden duren. De zomer, winter en herfst bestaan nog. Daarbij komt de nazomer en de twee lentes. Voor die twee lentes heb ik nog niet echt goede benamingen.
Het voordeel van de nieuwe indeling is dat de zomer nu meer op zichzelf staat. Vaak wordt september al niet echt meer tot de zomer gerekend. Het kan nog wel erg heet zijn, maar de dagen zijn vrij kort en het "normale" leven begint weer.

 

Data
Daarom heb ik de laatste maand van de zomer aan een ander seizoen geplakt: de nazomer. De nazomer duurt van 22-08 tot 24-10. Het omvat dus de laatste maand van de echte zomer en de eerste maand van de herfst. In de nazomer kan het nog warm zijn, maar de zomerdrukte is voorbij. De nazomer stopt vlak voor de omschakeling op wintertijd, dat is dus ook mooi.

 

Nazomer
Data: 22-08 - 24-10 (2-4 maanden na zonnewende)
Seizoenen: zomer, herfst
Temperatuur: bovengemiddeld
Positie Zon: 11.7 graden N - 11.7 graden Z
Daglengte (Nederland): 14u 17m - 10u 07m
Daglengtewinst: -4 minuten/dag
Tijd: zomertijd

 

Temperatuur
Het voornaamste argument voor de zes seizoenen is dat het mooi overeenkomt met een seasonal lag van een maand. In dat geval is gemiddeld de warmste dag 21 juli en valt dan precies halverwege de zomer. De zomer bestaat dan uit de twee maanden die statistisch gezien het warmst zijn.

Voor de winter gaat het minder mooi op. De koelste periode is vaak vanaf begin januari tot halverwege februari. Eind februari kan het nog steeds erg koud zijn. Toch komt de natuur dan vaak al op gang. Vandaar dat eind februari de "voorlente" begint. Eind april, als de zon hoog aan de hemel komt te staan en de temperaturen aangenaam worden, komt de "echte lente".

Alle seizoenen:

Seizoen, startdatum, daglengte, temperatuur
Zomer 21-06, lang, maximaal
Nazomer 22-08, gemiddeld, gemiddeld-hoog
Herfst 24-10, kort, laag-gemiddeld
Winter 22-12, kort, minimaal
Voorlente 18-02, gemiddeld, laag-gemiddeld
Echte lente 20-04, lang, gemiddeld-hoog

 

De herfst duurt nu nog maar twee maanden, een voordeel vind ik. De herfst is dan ook de enige periode zonder pluspunten. De dagen worden korter, het is koud en de dagen zijn al kort. Gelukkig is december de feestmaand, die alle ontberingen doet vergeten. Vervolgens is er weer een nieuw jaar, waarin de dagen weer langer zullen worden.

Zomerschaak 4

De Playchess-regel

De verjaardag van Leon Pliester werd een schaakdag voor mij. 's Middags speelde ik op internet een aantal partijen tegen Pinda. Hij zal er vast geen probleem mee hebben dat het genoemd word. Misschien heb ik nog grappige partijen van de match.

In de avond toog ik naar het Denksportcentrum. Leon Pliester had ik niet gezien, dus ik kon hem ook niet feliciteren. Eenmaal binnen zag ik een heleboel kleine kindjes en Lennart. Jarno was er ook en noemde mij zijn ex-collega, iets wat Lennart niet leek te begrijpen.

Schaken
Ik speelde nog wat tegen Lennart. Zelfs toen had hij al een raar trekje: in tijdnood gooide hij de stukken om, waarna ik door m'n vlag ging... Vervolgens werd het tijd voor het echte werk. Het speeltempo was zeven minuten pppp., dat was dus vrij traag.

Inkomen
In de eerste ronde speelde ik tegen Ewood. Een broedermoord met voorbedachte rade. Ewood zeurde aan het begin nog: "Jammer dat ik wit heb. Met zwart ben je makkelijker te verslaan." Dat rotjoch... graag had ik hem verslagen, maar het mocht niet zo zijn. "Brutale mensen hebben de halve wereld," zou Edwin Baart dan zeggen. "Als ik de andere helft maar heb," mompelde ik toen. Het werd echter een dikke nul. Dertien minuten lang ging de partij gelijk op, maar in hevige tijdnood was zijn stelling makkelijker te spelen.

Daarna speede ik tegen Bert Kieboom. In een soort Nimzo-Indisch besloot ik ditmaal mijn witveldige loper niet naar b7 te ontwikkelen. Deze innovatie gaf me goed spel, maar ik kon er niet makkelijk van profiteren. Uiteindelijk ruilde ik mijn sterke paard voor zijn loper om een pion te winnen. Ondanks tijdnood won ik en had ik mijn eerste puntje.

De partij tegen Lennart was mijn eerste witpartij van het toernooi. Ik speelde zeer matig, maar toen Lennart een stuk wegblunderde, bood ik remise aan, wat hij aannam. Ik dacht: "Straks gooit ie weer alle stukken om."

In de vierde ronde speelde ik tegen Mark Pieterse. Hij speelde 1.b4 en ik besloot meteen een pion in het centrum te zetten. Zorgvuldig dacht ik steeds na en ik probeerde een goede stelling te krijgen. Hij deed standaardzetten en ik kreeg niet echt grip op zijn stelling. Door hevige tijdnood ging ik uiteindelijk ten onder, ondanks dat hij het vreselijk uitspeelde. Hij zei: "Ja, hij dacht drie minuten na." of zo. Misschien moet ik de volgende keer maar gewoon alles blind a tempo zetten tegen 'm.

De Tjerk Sminia-regel
De Tjerk Sminia-regel ging voorlopig niet op. Volgens die regel zou een zware dag op Playchess (internet) juist een goed voorteken zijn voor de echte wedstrijd. Daar had ik nog niet veel van gemerkt. Ik speelde knap beroerd.

In de vijfde ronde speelde ik tegen Chris Kooijman. Met zwart had ik het Schots Gambiet kunnen proberen te weerleggen, met wit moest ik iets tegen zijn Siciliaans doen. Dat was nog niet zo makkelijk, zeker niet toen ik een pion weggaf en m'n damevleugel offerde om aan de andere kant een aanval te krijgen. Hij gaf echter z'n dame weg en verloor. Hoewel, ik deed het in tijdnood kalm aan en hield slechts drie seconden over.

Drie seconden
Dat deed me denken aan het introductieweekend van Econometrie. Toen speelde ik tegen madU Tan. Met nog drie seconden op de klok rondde ik mijn geslaagde tegenoffensief af met Dxf7+, waarna hij zijn hand uitstak. Zijn koning op h5 bleek mat te staan, iets wat ik niet gezien had.

 

Reeks
Na deze overwinning speelde ik tegen Bert Balke (ik heb de volgorde nagevraagd aan Ewood.) Ik had weer eens zwart. Het werd een soort Siciliaanse opstelling (!), waarin hij op c6 ruilde en ik snel ...d7-d5 doorzette. Hij tastte het punt echter gemakkelijk aan met c2-c4 en later e2-e4. Ik dacht lang na, maar ik wist uit de problemen te blijven. Hij gaf nog een kwaliteit weg, maar in tijdnood zag ik niet hoe ik snel een tegenaanval moest opzetten. Gelukkig hielp hij me door zelf aan te vallen. Ik jaagde op goed geluk zijn koning naar voren en wist een matje af te leveren.

Daarna speelde ik tegen Eddy van de Velden. Die naam past niet zo bij Eddy. Hij geeft nog wel eens velden weg, namelijk. Ik wilde geen 2...Pc6- Siciliaan spelen, dus speelde ik à la Ewood 1.Pf3, waarna 1...f5 kwam. Dat was nou ook weer niet de bedoeling... Ik speelde 2.d3?! 3.Pc3 en 4.e4, gevolgd door een plan met g3, Lg2, 0-0, Pe1 en f4, om de stelling onder controle te houden. Ik had nog geruild op f5 en eigenlijk ging het. Toen hij Pf6-g4-h6 deed, zette ik een paard op g5, gevolgd door Ld5 en Dh5, waarna hij opgaf. Een maffe partij.

Serieuze tests
Ook tegen Slisser hield mijn innovatie prima stand. Meestal weerlegt Slisser mijn openingen, maar tactisch (!) ben ik vaak wel zijn Angstgegner. Ook nu zag ik een grappige mogelijkheid. Ik liet op h3 een paard verdwalen, waarna ik op h4 een stuk offerde. Zoals het in de partij ging leverde het me een kwaliteit op. Pas in tijdnood wist ik het -toch nog lastige- duel eindelijk te beslissen.

In de negende ronde bewees ik Ewood onbewust een goede dienst. Ik versloeg Tom de Ruiter. Er kwam een variant op het bord die Ewood ook altijd tegen mij speelt met zwart. Meestal mag ik dan blij zijn met een halfje, nu werd het meer. Ik wist de problemen over de zwarte velden te vookomen, waarna hij een toren offerde voor mijn zwarte loper. Het offer bleek best speelbaar te zijn, want ik had weinig mogelijkheden om de zwarte stelling aan te tasten. De partij was plotseling voorbij toen hij vanwege een penning een loper verloor.

Ook de een-na-laatste ronde was een serieuze test. Tegen Disselhoff, een lid dat niet meer bij BSG externe competitie speelt, moest ik een aanval overleven. Na 1.Pc3 Pf6 kwam een zet die Vincent Rothuis ongetwijfeld kent: 2.g4!? "Wat is het nut van die zet?" "Het opent lijnen en het paard staat dom op g4," zou hij dan zeggen. Na 3.e4 d6 4.d4 had wit zeker compensatie. Ik speelde een soort Pirc-opstelling, waarin ik met Pf6, Le7, Pbd7, c6, e5, b5, a6 en Lb7 een actie op de damevleugel ging voorbereiden. Iets met exd4, c5 en c4 leverde een stuk op. Ik won nog ergens een stuk, waarna ik kon afwikkelen. Toch was het wel een spannende partij, want met zo'n passieve opstelling kan het ook goed misgaan. Het was in ieder geval een gevecht.

Laatste partij
In de laatste ronde speelde ik tegen een moedeloze Cees Beijen. Hij had een punt, (tegen Eddy van de Velden) maar daar was het bij gebleven. Snel wilde hij naar huis.
In het Scandinavisch morste hij wat tempi. Ik bouwde een mooie stelling en met een grappige aftrekaanval won ik een stuk. Hij kon namelijk kiezen uit mat of stukverlies. Daarna spartelde hij wat door en speelde ik heel rustig met het stuk meer (later een volle toren meer.)

Na deze partij zag ik de mooie reeks die ik ongemerkt had gemaakt: zeven opeenvolgende overwinningen! Ongetwijfeld een record! Dank je, Lennart!!!

Eindstand
Ewood won het toernooi. Ik vroeg hem of hij alles had gewonnen. Nee, hij had niet gewonnen van de Ruiter. Zelfs geen remise, zo bleek. Kan gebeuren, dacht ik. Toch bleek de Ruiter Ewoods voornaamste uitdager. Hij eindigde slechts een halfje achter hem. Het halfje bleek hij aan Lennart te hebben afgestaan. Goed zo, Lennart!

Zelf eindigde ik met 8½ uit 11 waarschijnlijk als derde. Niet slecht, al had ik het aan het begin verprutst. Om een toernooi te winnen, moet je (ook) goed beginnen.

Lennart scoorde niet zo best. In de laatste ronde versloeg hij Disselhoff, die nog een praatje maakte. Hij was in de laatste drie ronden de jeugdspelers tegengekomen en die hadden hem drie nullen bezorgd. Zo kan dat gaan...

Eindstand:

1. Ewood (2178) 10
2. De Ruiter (2070) 9½
3. Jep (1966) 8½...

12. Beijen (1673]) 1

Persoonlijke scores:1. E de Groote (2178) 0 z -0.23
2. Kieboom (1968) 1 z +0.50
3. Ootes (1974) ½ w +0.01
4. Pieterse (1782) 0 z -0.74
5. Kooijman (1943)1 w +0.47
6. Balke (1843) 1 z +0.33
7. Van de Velden (1776) 1 w +0.25
8. Slisser (2049) 1 z +0.61
9. De Ruiter (2070) 1 w +0.64
10. Disselhof (1896) 1 z +0.40
11. Beijen (1673) 1 w +0.15

Tot: 1923 8½ 1z  +2.41
TPR = 2136.

Dit vind ik nou mooie cijfertjes...

Eredivisie ronde 1

Het nieuwe seizoen is weer begonnen!!!

 

Het voetbalseizoen 2007-2008 is weer begonnen! In het laatste weekend van de zomer stond de eerste krachtmeting op het programma. Vanaf nu konden we een beeld schetsen van hoe de krachtsverhoudingen liggen.

De eerste ronde was niet bepaald een spannende. Slechts twee remises waren te bewonderen. De top 4 lijkt er goed voor te staan, zoveel werd duidelijk. Lastiger hadden de nieuwkomers het. Verder is er nog niet heel veel te zeggen, daarvoor waren de niveauverschillen tussen de ploegen te groot.

 

Heerenveen (2385) - Willem II (2175) 0-0
In de eerste wedstrijd van het seizoen vielen geen doelpunten. Een gemiste kans - vooral van Heerenveen - zou ik zeggen.

 

NAC (2233) - Groningen (2335) 0-3 (0-1)
Op slag van rust werd NAC wakker gemaakt toen Lovre scoorde. Misschien dat het groen van de shirtjes van Groningen de NAC'ers aanzette tot agressie, want de Bredase ploeg vocht zich steeds harder naar de nederlaag. Zonder heethoofd Mtiliga (rood na 50 minuten) waren de overige tien NAC'ers nog steeds goed voor smerige overtredingen. Groningen antwoordde door nog twee keer te scoren.
Trainer Ernie Brandts probeerde grappig te doen door te zeggen dat ze vorig jaar nog dikker verloren in de openingswedstrijd, (8-1 tegen AZ) dus dat die 0-3 niet zo gek was...

 

NEC (2268) - Roda (2376) 1-1 (1-0)
NEC leek drie punten binnen te halen, maar moest vlak voor tijd toch nog de gelijkmaker slikken. Daar word je hard van.

 

AZ (2527) - VVV (2050*) 4-0 (2-0)
AZ won zoals verwacht. De Alkmaarders kwamen snel op voorsprong en freewheelden naar een ruime zege. VVV stapte uiteindelijk opgelucht van het veld. De 4-0-nederlaag viel niet tegen.

 

Excelsior (2119) - Twente (2415) 0-2 (0-1)
Het stugge Excelsior kreeg het in de thuiswedstrijd niet voor elkaar FC Twente af te schudden. Door een vroeg doelpunt speelde het kleine Rotterdamse clubje de subtopper in de kaart. De behoudende tactiek ging niet op. Na rust werd het nog erger, toen N'Kufo een penalty benutte.

 

De Graafschap (2100*) - Ajax (2529) 1-8 (0-2)
Het eerste halfuur was er nog weinig aan de hand voor De Graafschap. Er was nog niet gescoord, maar daar kwam gauw verandering in. Huntelaar brak de ban en nog voor rust stond het al 0-2. Na rust kwam Ajax pas echt op stoom. Het stond 0-6, toen De Groot namens de thuisclub nog wat terug deed. Huntelaar maakte er in ieder geval een (bijna) hattrick van door de laatste drie Ajax-goals te scoren, waarvan een uit een penalty. Zo eindigde de wedstrijd in 1-8. De Graafschap weet inmiddels weer waar het staat. Word je hard van.

 

Sparta (2213) - Vitesse (2238) 1-2 (1-0)
Drama bij Sparta, dat bijna de hele wedstrijd had voorgestaan, maar tegen het einde van de wedstrijd toch met lege handen stond. 1-2 was de eindstand, net als vorig jaar.** Word je hard van.

 

Utrecht (2353) - Feyenoord (2284) 0-3 (0-1)
Het nieuwe Feyenoord begon het jaar goed. De ploeg speelde degelijk en was scherp op de counter. Dat was meteen ook het grote probleem van FC Utrecht. Doelman Grandel, die niet bepaald de reputatie heeft als betrouwbare keeper, had de voorkeur gekregen boven Vorm. Misschien omdat hij beter in vorm was, al was daar niet veel van te merken. De 0-1 werd de doelman ernstig aangerekend.
Na de 0-1 van Bruins werd Utrecht weggecounterd. In de tweede helft vielen de 0-2 en de 0-3, een grote zege voor Feyenoord in een lastige uitwedstrijd.

 

Heracles (2199) - PSV (2530) 0-2 (0-0)
PSV had het erg lastig met Haracles. Op het - net op tijd goedgekeurde - kunstgrasveld was de landskampioen amper beter. De openingswedstrijd leek - net als twee jaar terug - een dure te gaan worden voor PSV, maar door twee strakke afstandsschoten wonnen de Eindhovenaren alsnog. De Almeloërs hadden goed gespeeld, maar geen punt(en). Word je hard van.

 

* Geschatte rating
** Vincent R vond dit ergens in een link waar mijn MSN-adres hoorde te staan

De plank misslaan

Microscoopjournalist

We leven in een tijd dat de jeugdspelers het voor het zeggen hebben in de schaakwereld. Niet zelden zie je jonge schakers met speels gemak veel sterker geachte schakers van het bord rammen. De bewering "30 jaar zegt meer dan 300 elopunten" snijdt bijna nog hout ook.

Tegenwoordig is er veel meer kennis over het schaakspel als dan natuurlijk vroeger. Ook is de jongere generatie beter bekend met de huidige techniek. Als je dan ook nog eens bijna fulltime getraind wordt, gaat het hard.

Inflatie
In het buitenland zie je overal goede spelers opduiken. Weer een paar 2700-spelers er bij, een jongen van 12 die grootmeester is... het kan niet op. Tegelijkertijd verschraalt de onderkant. Mensen met een rating van 1500 of lager komen er al helemaal niet meer aan te pas en stoppen er mee. Beginners stoppen ook steeds vaker. Schaken begint pas leuk te worden bij 2000+.

Ondertussen zitten al die nieuwe grootmeesters elopunten weg te graaien bij... die ouwe mannetjes. Ook op lager niveau gebeurt het. Niet zelden zie ik dat het oude mannetje een strategisch puike partij speelt, vooral op ervaring. De jongeling deelt snel steeds wat speldenprikjes uit, maar ontmantelt zijn eigen stelling steeds meer. Net als de opa kan gaan oogsten, trapt hij met open ogen in een val en verliest.

Training
Zo vloeien de ratingpunten naar de jongelingen. Als ze beter worden en goed getraind worden, gaan de zwakke plekken er al gauw uit. Wat ik me bij trainingen voorstel is dat met name het openingsrepertoire waterproof wordt gemaakt. Op zo'n manier krijg je een soort robots, die eerst 20 zetten theorie oplepelen en daarna laten zien dat ze niet kunnen schaken. Zulke spelers zie je tegenwoordig heel veel.
Bij serieuze trainingen worden ook die zwakke plekken aangepast. In de database worden partijen gezocht van de gespeelde openingen, zodat de leerling een beetje gevoel krijgt voor de stelling. De speler kan dan proberen de techniek van de bestudeerde grootmeesters te reproduceren.

De vraag is natuurlijk wat er gebeurt als iedereen zo getraind zou worden...

Talent
Hier in Bussum woont een groot schaaktalent, dat een enorm aanzien geniet. Niet alleen thuis, maar ook in de schaakwereld. Het is niet Evgeny Grotovsky. Ondanks zijn status als jeugd sub-topper kent bijna niemand hem. Zijn bezoek aan Hengelo ging al helemaal aan zowat iedereen voorbij.

Nee, heel anders is het met Robin Oscar. Twaalf jaar nog maar en al in het bezit van een rating van 2180 of zo. In Nederland is dat erg veel. Toch vraag ik me wel eens af of dat niet geflatteerd is. Soms gaan tegenstanders al op hun pootjes liggen. Op het zgn. PK in Utrecht herinner ik me Jan Jaap Janse die met wit al binnen tien zetten een stuk weggaf of zoiets. Op USF deed hij nog alsof hij een coole partij had gespeeld.

In Hengelo gebeurde net zo iets. Lennart Ootes verloor al na veertien zetten een pion en gaf maar meteen op. Raar, want Lennart is meestal iemand die taai kan verdedigen.

USF
Vervelend is het dat iedere overwinning zo overdreven veel aandacht krijgt. Vooral op datzelfde USF, waar ene microscoopjournalist JH niet kan ophouden om over hem te schrijven. Een microscoopjournalist vind ik een benaming voor iemand die alleen aandacht heeft voor iets heel kleins.

 

Hier een fragment op Utrechtschaak:

Datum:

zaterdag 18-08-2007 14:11

Naam:

Johan Hut

Link:

Robin van Kampen

Ja, remise tegen een grootmeester, dit gaat alweer de goede kant op.
Mooi gedaan, Robin.

Datum:

zaterdag 18-08-2007 22:10

Naam:

overzien?

Om dan vervolgens te verliezen van Sebastiaan Smits. Maar daar kijkt iedereen overheen.

Datum:

zaterdag 18-08-2007 22:13

Naam:

overzag

Niet geplugd tot zet 40?

Datum:

zaterdag 18-08-2007 22:24

Naam:

overzag

Robin toch. Ik vrees dat hij nu nog meer moet 'oefenen'. Dat valt me wel van hem tegen. Maar dat is zijn probleem.

Datum:

zaterdag 18-08-2007 23:05

Naam:

Iemand

Nee dat is toch echt jouw probleem.

Robin speelde (net als o.a. Stefan Kuipers) in Spanje een schaaktoernooi. Hij won de eerste ronde en speelde daarna remise tegen een zwakke grootmeester. Dat-ie daarna van Sebastiaan Smits verloor was wel een domper voor hem, maar daar hoor je dan niemand over.

Vervelender is de reactie van "iemand". Dat had uiteraard "iemand zonder humor" moeten zijn. Zijn reactie slaat de plank echt totaal mis.

Zetjes onthouden
Ik vind het jammer dat iedereen tegenwoordig alleen nog maar zetjes kan onthouden. Ik zou graag een schaker willen zijn zonder (veel) openingskennis, die wel goed kan schaken. Tactisch goed en strategisch sterk. Aangezien ik dat niet ben, zie ik me genoodzaakt om wat theorie te leren. Gelukkig heb ik op MSN zat van creatieve schakers die nog wel eens wat grappigs bedenken. Ik bedenk soms wel eens mijn eigen systemen. Soms gewoon achter het bord, zoals in de wedstrijd Hardenberg - BSG, november 2005 en in Pardubice de zevende (geslaagd en nog bekend ook) en achtste (minder geslaagd) partij.

Echte schakers
Tot slot wil ik het hebben over echte schakers. Schakers die niet teveel van boekjes kennen en gewoon zelf spektaculair spelen. Iemand die aanvallend en origineel schaakt, is Jesper Nederlof. Hij zal ook wel veel theorie kennen, maar hij speelt graag scherpe en maffe varianten. Veel schakers wachten maar een beetje af en schuiven wat stukken heen en weer, maar hij niet. Met origineel spel kan hij vreselijk hakken. Zulke spelers zijn goed voor het schaken.

Gambiet
Onlangs ging Vincent Rothuis rare varianten spelen. Wel leuk hoor, maar veel levert het niet op. Op zijn niveau wordt je er gewoon hard afgeramd. Je moet dus eigenlijk iets licht dubieus spelen, waarmee je kunt hakken als de tegenstander een fout maakt. Dat is 1.Pf3 en 2.Tg1 niet. Dat is gewoon leuk voor een keertje. Toch valt het niet mee om zoiets te bedenken. Gambieten als het Morra- en Koningsgambiet zijn misschien nog wel leuk. De computer weerlegt het vaak, maar mensen zijn anders. Misschien is pluggen op zo'n opening een goed idee. Zeker met Vincents tactische talent en gevoel voor offers kan het dan leuk worden.

Euwe Stimulans
En het mag tijd worden dat Vincent weer gaat winnen. Hij wilde in Arnhem zijn derde en laatste IM-norm scoren, maar met een start van 0 uit 3 (au!) zit dat er al bijna niet meer in. Arme Vincent. Ook is zijn rating virtueel nog maar net boven de 2400 (hij heeft nu 2441).
ZET 'M OP, VINCENT!!!!!!

In een lagere groep speelt Large mee. Hij heeft tot nu toe 50%.

Playchess

Chatten, wat een lol

Sinds eind 2004 schaak ik regelmatig op de schaaksite Playchess. Hoewel ik van iedereen hoor dat ze er elk jaar voor moeten dokken, of dat hun account is verlopen, (zoals Vincent R vorig jaar om de haverklap overkwam) heb ik al jarenlang een gratis account. Sterker nog, ik heb er zelfs twee.

Het geheim hiervan is dat Ewood het schaakprogramma Fritz 8 kocht toen het net uit was. Bij deze vette deal zaten drie accounts op Playchess inbegrepen. GRATIS EN VOOR NIETS!!! (Ik weet dat dit heel erg dubbelop is.)

Wat is er te doen?
Behalve schaken, kun je ook nog bij partijen van andere (sterke) spelers "meekijken", of bij "uitzendingen" naar partijen kijken van grootheden waar je in die magazines zo vaak over leest. Verder kun je toernooitjes organiseren. Dat is goed voor je aanzien op de server.
Zelf schaak ik nog wel eens. Je kunt "rated" spelen en "unrated". Aangezien ik worstelend ten onder kan gaan tegen zowat elke knuppel die een muis kan hanteren, speel ik niet zo veel voor rating. Ik ben trots op mijn 2200+ voor zowel blitz (snelschaak) als bullet (de overtreffende trap van snelschaak). Dat lijkt misschien heel wat, maar geloof me, het stelt niet veel voor. Hoewel mijn blitzrating best wel oké is.

Risico's
Bij schaken op internet kunnen dingen snel misgaan. Niet alleen al in een enkele partij, waarin een mouseslip je stelling van straal gewonnen naar kansloos verloren degradeert, maar ook over meer partijen. Soms zit het even tegen, blunder je in goede stelling, krijg je een k*topening tegen je en ga je een keer door je tijd als je een matje aan het berekenen bent... het is dan makkelijk om je hoofd te verliezen, gefrustreerd te spelen, waardoor je nog meer verliest.

 

Met zgn. bullet-partijen kun je binnen een kwartier al een paarhonderd elopunten verprutst hebben. Met blitz gaat het wat trager, maar ook dan kan je elografiek eruit zien als de AEX nu.

 

Dit is de ratinggrafiek van mijn account "Jepper", waar ik een tijdje geleden lustig op los speelde. Goed is te zien dat mijn top zo rond de 2200 ligt en al snel was benaderd. Het is overigens bullet.

Bekenden
Wat Playchess zo leuk maakt, is dat je er vaak "bekenden" tegenkomt. Sterke Nederlandse sub-toppers bijvoorbeeld, maar ook buitenlandse helden. Onlangs sprak ik de in Nederland "bekende" Georg Meier over de Young Masters. Toppunt was wel die keer dat "King Loek" vroeg: "Ben jij DE Apenhoofd?" Ik dacht dat hij vast op bijvoorbeeld Utrechtschaak iets had gelezen van mij wat hem niet beviel, dus ik zei maar iets vaags. Toen zei hij iets van: "Die zegt nog wel eens wat nuttigs op Utrechtschaak. Dat kan niet iedereen zeggen. Jammer dat jij hem niet bent." Humor!

Externe competitie
Ook heb ik gechat met IM Koen Leenhouts en met Eelco de Vries. In het echt ben ik wat minder spraakzaam, zoals jullie wel van me weten. Ik kwam Eelco vorig jaar november nog tegen (voor m'n gevoel is het een paar maanden geleden...) in de wedstrijd ASV - BSG. Ik viel toen in en maakte na een lange partij remise. Eelco had toen al lang en breed van Hans Ree verloren. De wedstrijd eindigde in een klinkende 1-7-overwinning (!) voor BSG. ASV werd uiteindelijk nog tweede in de poule.

Onbekenden
Op Playchess speel ik doorgaans tegen onbekenden. Dat is maar goed ook, denk ik wel eens. Anders zou ik me er toch door laten beïnvloeden. Nu is het gewoon "onbekend kneusje vernederen". Sommige mensen durven hun naam nog wel eens in hun profiel te proppen. Soms zijn ze zelfs op de FIDE-lijsten te traceren. Ik kan me er wel eens over verbazen dat sommige FM's met snelschaken nog slechter zijn dan ik. Misschien word het wat met mij...

Aan de andere kant zijn er ook gastjes met amper 1800 rating in het echt die op internet 2600 of meer halen. Toen ik net op internet schaakte, kwam mijn rating vrij zelden boven de 2000 uit. Pas na het aanwenden van bepaalde technieken, sneller zetten en minder priegelen, wist ik eindelijk te klimmen. Op eigen kracht haalde ik vorig jaar juli opeens 2300 met bullet. Ik blij. Daarna is het echter een beetje ingestort.

Irritatie
Wat me (vooral de laatste tijd) irriteert is dat sommigen de chat gebruiken om mensen er verbaal van langs te geven. Ja, ik weet wie zich nu heel erg aangesproken voelt, maar wat die gozer me flikt is slechts een fractie van wat anderen me wel eens toebijten.

Ik zat laatst eens met m'n duffe kop unrated te spelen. Ik speelde weliswaar bullet, maar het was een moeilijke variant en ik wilde goede zetten doen. Goed, dat lukte niet, maar ik vond het een nobel streven. Terwijl ik nadacht las ik op de chat iets van : "u're soooooooooooooooooooooooooo weak" en dat ging zo maar door. Ik gaf de partij op (er stond toch niks op het spel) en gaf de eikel een slechte evaluatie. "Dat zal hem leren", hoopte ik. Maar die arrogantie...

 

Gisteren gebeurde zoiets opnieuw. Ik speelde tegen een of andere pipo die volledig anoniem was. Terwijl ik het idee had een vrij strak tempo te hanteren, zag ik dat mijn vlag al bijna op vallen stond, terwijl hij nog een halve minuut had. "Vuile @#$%^&*!!! lagger", dacht ik. Ik zal wel ergens iets verkeerd hebben gedaan, want ik verloor in een vlakke stelling opeens een pion en stevende af op een nederlaag. Ik werd op de volgende manier bedankt voor mijn twee partijen:

Niet geschikt voor kinderen onder de twaalf, schat ik zo.
Inderdaad, het kan nog veel erger, maar vrolijk werd ik er niet van. Ik gaf hem een slechte evaluatie en rapporteerde misbruik (je moet toch wat.)

Daarna speelde ik in shock een partij tegen een tamelijk zwakke speler. Hoewel het er vrij link uitzag, dacht ik de zaakjes wel redelijk onder controle te hebben met een kwal meer. Totdat ik opeens een toren weggaf en mat werd gezet. De lol gaat er op zo'n manier toch wel een beetje af, dacht ik.

Beloning
Als ik een originele beloning kan bedenken, dan zou ik iedereen die die Pattwitz een slechte evaluatie geeft (en dat kan aantonen, screenshotje maken bijvoorbeeld) belonen.

Begin van het voetbalseizoen

De geschiedenis herhaalt zich

Het nieuwe voetbalseizoen staat voor de deur. Na weken van slappe oefenduels en transfers, nu de eerste wedstrijd die er om gaat. In Mei wist Ajax zich te plaatsen voor de voorronde van de Champions League. Tegenstander was Slavia Praag, een ploeg die, als die in de eredivisie zou spelen, waarschijnlijk per seizoen twee nederlagen te slikken zou krijgen.

 

Steenezel
Maar nu ging het voor de Champions League. De herinneringen gaan terug naar vorig jaar. Toen speelde Ajax tegen Kopenhagen. Uit wonnen ze - weliswaar niet overtuigend - met 1-2. Vervolgens werd de thuiswedstrijd met 0-2 (!) verloren. Dat was jammer en misschien ook onterecht. Zoiets kan gebeuren; er zijn twee doelen, dus beide ploegen kunnen scoren. Maar je zou verwachten dat een ezel zich niet tweemaal aan dezelfde steen zou stoten.

Teleurstellend
De afgelopen week was een mooie voor Ajax. PSV voor de derde achtereenvolgende keer verslagen voor de JC-schaal en 27 miljoen gecasht voor Sneijder. Vandaag kon de eerste stap gezet worden naar een verblijf in de Champions League. Zoals gezegd speelde Ajax tegen Slavia Praag. In tegenstelling tot vorig jaar, speelde Ajax eerst thuis.
De tot en met vorig jaar getalenteerdste ploeg van het jaar was niet bijster goed ingespeeld. Ajax was geen geoliede machine, maar meer een apparaat dat haastig en elkaar was gezet.
De eerste helft heb ik - wegens ziekte - niet gezien. Ajax was beter dan de afwachtende Tsjechen, maar stelde toch teleur. Dat zegt ook wel wat over het verwachtingspatroon.

Penalty
Toen ik eindelijk de juiste zender had gevonden, hoorde ik de wedstrijd aan. De tweede helft was in ieder geval levendig. Ajax kwam er af en toe gevaarlijk uit, maar de afronding was - om het maar zacht te zeggen - matig.

In de 62e minuut veroorzaakte Suarez een penalty. Hij liet zich gewillig vallen en juichte een paar vreugdedansjes. Klaas Jan Huntelaar mocht de wedstrijd openbreken. Iedereen had de 1-0 al geteld, een 1-0 die de omslag in de wedstrijd kon betekenen.

Huntelaar ging bijna naast de bal staan en nam een hele scheve aanloop. Hij schoot de bal echter slecht in, precies op de keeper van Praag. Huntelaar (direct na de wedstrijd): "Ik raakte die bal eigenlijk onderop. Hij kwam wat naar boven. Gewoon slecht ingeschoten."

Een domper voor Ajax en nog geen kwartier later werd het nog erger. Praag benutte een penalty wèl. De overeenkomst met die wedstrijd tegen Kopenhagen werd steeds duidelijker. De 0-2  bleef gelukkig uit.
Na de 0-1 probeerde Ajax gehaast de "gelijkmaker" te produceren. De ballen werden echter lukraak naar voren gepoeierd, waar de Tsjechische verdedigers de bal steeds uit de lucht vingen.
Vijf volle minuten duurde de extra tijd, maar ook daarin werd niet gescoord.

Wonden likken
Ajax likte na de wedstrijd de wonden. Ten Cate: "We hebben legio kansen gehad... en bla, bla, bla..." Het gebrek aan scorend vermogen was schrijnend.
Na de thuisnederlaag is het doel duidelijk in Praag: Winnen! Geen remise proberen af te dwingen, maar winnen. Mocht het Ajax lukken te winnen, dan is het in ieder geval verzekerd van een verlenging. Dat is dan nog een geluk bij een ongeluk. Aan de andere kant: een uitzege is niet makkelijk te bewerkstelligen.
Twee thuisnederlagen, dat heeft wel iets onbevredigends, eigenlijk. Denk aan al die mensen in het stadion, die hun ploeg zien verliezen.

Return
Over "twee weken" is de return. Een domper zoals vorig jaar kan Ajax zich niet veroorloven. Echter, als het - net als vorig jaar - 1-2 word, is Ajax door. Dat de geschiedenis zich maar herhaalt.
Leve het Nederlandse voetbal!

Uitslag:
Ajax - Slavia Praag 0-1 (0-0)

Recente schaakpartijen

Schaakmaand Augustus

De afgelopen tijd is er weer veel geschaakt, denk aan het ONJK te Hengelo. Hier een paar aardige partijen. De eerste is een partij tussen Vincent Rothuis (blind) en Lennart Ootes (niet blind). Deze partij werd gisteren gespeeld. Vincent wil een goede blindschaker worden. Tweemaal won hij van Lennart, daarna won Lennart iets van vier keer. Toch knap van Vincent.

Om te laten zien dat Lennart geen enorme kneus is, twee winstpartijen van hem. Ze zijn gespeeld op het ONJK. Lennart deed het daar goed, met 5½ uit 9. Opmerkelijk genoeg liet hij met zwart slechts een halfje liggen (tegen zelfs nog een van de zwakkere broeders) en scoorde hij met wit slechts één punt (de partij tegen Kasper Euser.) Hoogtepunt van zijn toernooi was vast de mooie overwinning op Jan Breukelman. Dieptepunt de ontluisterend slappe nederlaag tegen Robin Oscar.

Pinda had een wat minder toernooi. Zijn score was echter wel hoger dan die van mij in mijn laatste twee jaar Hengelo.

Ewood deed in Hengelo voortdurend in de top of sub-top mee. In de dagverslagen wordt hij amper genoemd. Kennelijk spreekt Ewoods positionele stijl verslaggever Geon Knol niet zo aan. En dat is jammer, want Ewood speelt doorgaans technisch puike partijen.

Gisteren werden de IM's van BSG "ingeschaakt". Ewood speelde tegen Leon Pliester en Emile Wüstefeld speelde tegen Frans Borm. De IM's verloren allebei, heb ik me laten vertellen. Hieronder Ewoods partij. Hij had met wit volgens mij altijd remise gespeeld. Nu kwam de kentering. Na zijn matige prestaties in Pardubice is Ewood weer helemaal terug!