Donderdagavond was het tijd om naar het Nederlands elftal te gaan kijken. Live, en niet al te ver van huis. De oplettende lezer zal wel begrijpen dat het hier niet om het elftal overbetaalde balletjesschoppers gaat dat op dit moment Zuidelijk Afrika (voorlopig met succes) onveilig aan het maken is. Nee, zo veel geld en reislust heb ik op dit moment niet.
Nee, het gebeurde waar Bussum, Naarden en Hilversum aan elkaar grenzen, op Hilversums grondgebied. Daar ligt namelijk de Gooische hockeyclub, alwaar de Nederlandse Dames een wedstrijd voor de Rabo Trophy mochten spelen. Tegenstander in de tweede poulewedstrijd van de Oranjedames was Argentinië. De wedstrijd begon om half 8.
Nadat ik uit mijn werk wat in de file had gestaan nuttigde ik een eenvoudige maaltijd en toog ik richting het sportpark aan de Bussumse Meerweg. Daar was nog de wedstrijd Nieuw-Zeeland - China bijna afgelopen. Er stond een 4-4-stand op het bord. Daar bleef het ook bij aangezien er in de laatste minuten niet meer gescoord werd.
Met nog ongeveer een uur te gaan tot de grote wedstrijd ben ik wat gaan rondlopen langs de velden. Honderden kinderen waren bezig met hockeyclinics, Teun de Nooijer was bezig zijn nieuwe boek te presenteren en deelde daarbij wat handtekeningen uit. De Chinese dames en hun Nieuw-Zeelandse collega's deden wat uitlooprondjes en toen was het tijd voor de Nederlanders en Argentijnen om het veld op te komen voor de warming up.
Ik zocht een plaatsje langs het veld, ongeveer ter hoogte van de cirkel aan Argentijnse zijde (aan Nederlandse zijde was het wat druk) waar de keepsters als eerste begonnen met de warming up. Vreemd voor mij om te zien was dat ze het niet al te grote hockeyballetje met de voet naar elkaar toe bewogen. Daarna kwamen ook de veldspelers hun oefeningen doen.
Van het thuisvoordeel werd door Nederland gretig gebruik gemaakt. Zo gingen de veldsproeiers aan Argentijnse zijde af en toe aan om de warming up te verstoren. De Nederlandse dames bleef deze nattigheid gespaard. Ondertussen was het toeschouwersaantal gestaag gegroeid en stonden we 2 a 3 rijen dik. Daarnaast was ook de geïmproviseerde tribune, die plaats bood aan ongeveer 500 betalende bezoekers volgelopen.
Het eerste wat ik merkte was dat hockeypubliek heel anders is dan voetbalpubliek. Waar bij voetbalpubliek agressie nogal eens de boventoon voert is dit bij hockey over het algemeen niet het geval. Ook willen voetbalfans hun helden graag naar de overwinning schreeuwen waar hockeyfans liever in stilte genieten van het mooie (of minder mooie) spel.
Dat werd duidelijk gemaakt toen enkele voetbaljongens luid roepend en licht provocerend langs de lijn stonden. Twee meisjes naast mij keken even naar de "domme" jongens. Uit alles was te merken dat zij nooit zo'n ordinaire jongen als vriendje zouden hebben. Ook mijn andere buren, een wat ouder echtpaar had geen goed woord over voor de kwajongens. Toen deze jongens aankondigden aan de andere kant te gaan staan ging er een zucht van opluchting door het publiek. Hopelijk hadden de mensen aan de andere kant geen last van ze.
Inmiddels waren er 35 minuten gespeeld en was de stand 3-1 in het voordeel van Nederland. Voornamelijk omdat de Argentijnse dames nogal slecht met hun kansen en vooral hun strafcorners omsprongen. De dames arbiters floten voor de rust. Weer wat geleerd: Een hockeyhelft duurt maar 35 minuten!
Ik bleef langs de lijn van het mooie weer genieten en wachten tot het tweede bedrijf zou beginnen. Hierin werd nog 3x gescoord door de Nederlandse dames. Een ruime overwinning dus en het uitlopen kon beginnen. Na ongeveer tien minuten verlieten de Argentijnse dames het veld en mochten hordes kinderen bij onze helden gaan bedelen om handtekeningen.
Zelf zocht ik een aantal voetbalhooligans op die ook naar het spektakel waren komen kijken en besloot de avond met een paar colaatjes. Eigenlijk is het jammer dat ik voetballer ben!
Hockeyfan, 05-07 2010
PS. Ik ben niet aansprakelijk voor mogelijke spelfouten of feitelijke onjuistheden in dit artikel.
Gerelateerde artikelen:
Beertjes-fan-BSG-feestje-wist-je-datjes; 01-05 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten