De gelekaartenregen van Webb
Het was geen mooie wedstrijd, de WK-finale tussen Nederland en Spanje. Het duel tussen de schier onverslaanbare teams was een matte vertoning zonder al te veel hoogtepunten. Scheidsrechter Coward Webb drukte nadrukkelijk zijn stempel op de wedstrijd door Nederland op te zadelen met een enorme vracht gele kaarten, een last die Nederland niet kon dragen.
Ondanks het matige spel van Oranje in de voorgaande ronden, was er reden voor optimisme. Het elftal scoorde namelijk gemakkelijk uit de weinige kansen die het zichzelf verschafte. Spanje combineerde dan wel mooi, het afmaken was er niet bij. De ploeg wist de vele kansen amper te verzilveren. Daar lagen de kansen voor Nederland: het spel frustreren en dan uit het niets scoren. Desondanks wees die kutinktvis Paul Spanje aan als winnaar. Jammer genoeg had het beest ook de troostfinale al goed voorspeld.
De finale begon slecht voor Nederland, dat in de eerste vijf minuten werd overspeeld en constant moest verdedigen. Gelukkig kreeg Oranje de controle al vrij snel weer terug over de wedstrijd. Dat ging echter wel ten koste van een aantal gele kaarten. Met name steunpilaren als Bommel en De Jong begingen onnodige en vooral harde overtredingen die slechts bestraft werden met geel. Aan de andere kant liet Spanje zich niet onbetuigd en sporadisch kregen ook de Spanjolen gele kaarten. Toch leek het alsof Coward W. met twee maten zat te meten, waardoor Oranje vaker geel kreeg dan Spanje.
Toen Bommel en De Jong zich koest moesten houden, was de angel uit het Nederlandse spel verdwenen. In tegenstelling tot de wedstrijd tegen Brazilië lukte het Nederland niet om de tegenstander te frustreren. Ze werden zelf gefrustreerd door de zeer slecht fluitende scheidsrechter, die constant in het nadeel floot van Nederland. Al snel was duidelijk dat Nederland het gevecht tegen de scheidsrechter nooit kon winnen, waardoor de wedstrijd al bijna verloren was.
Desondanks kreeg Nederland nog wel wat kansjes. Robben kwam een aantal keren in scoringspositie, maar steeds faalde hij hopeloos. Eigenlijk kon hij er ook helemaal niks van. Hij was sloom, zijn aannames waren dramatisch en hij verzuimde tot twee keer toe een levensgrote kans te verzilveren. Als Nederland had gescoord, was Spanje, dat aanvallend tot weinig in staat bleek, geklopt. Nu bleef het een stroperige wedstrijd die het aanzien nauwelijks waard was. Niemand begreep dan ook waarom Van Marwijk de immer tegenvallende Van Persie er niet direct uithaalde. De Arsenalspeler zou in de finale gaan schitteren, zo beweerde half Nederland ineens. Van Marwijk dacht er hetzelfde over, maar weer kon Persie het in hem gestelde vertrouwen geen moment terugbetalen. Wat een zakkenvuller.
Eigenlijk waren er maar weinig Oranjespelers die een acceptabel niveau bereikten. Keeper Stekelenburg was de beste man bij Nederland. Hij pakte een aantal onmogelijke ballen, al dan niet met geluk. Zijn fout tegen Uruguay is hem daarmee dubbel en dwars vergeven. Ook Giovanni speelde een puike wedstrijd. Zonder echt goed te spelen zorgde Spanje ervoor dat de Nederlandse verdediging in zijn voegen kraakte. Het gebrek aan scorend vermogen aan beide kanten zorgde ervoor dat het op een verlenging uitdraaide. Daarin kreeg Heitinga schlemielig zijn tweede gele kaart en kon vanaf de bank toekijken hoe Nederland de penalty's zou nemen.
Het liep echter anders. In plaats van dat Nederland een corner kreeg, kreeg Spanje de bal en drukte nu wel af. Met nog een paar minuten te spelen had Nederland een wonder nodig, maar dat kwam niet. Het geluid van de foefoesela's hield op en Nederland verloor voor de derde keer een WK-finale. Hier zullen ze in de toekomst vast nog vaak om worden afgerekend of uitgelachen, maar tegen een scheids die de Nederlanders drie keer zo veel gele kaarten geeft als Spanje is het moeilijk vechten. Blijkbaar profiteerde Spanje van het feit dat ze zo weinig gele kaarten hadden verzameld in het toernooi tot de finale: maar drie. Gezien het spel in de finale snap ik niet hoe dat kan. Blijkbaar durfde die Webb ze vanwege hun vermeende goede reputatie niet al te vaak te bestraffen, maar hoe kun je dan nog objectief zijn? Echt een waardeloze scheids.
Het was Nederland niet gegund om wereldkampioen te worden. Met Spanje is er een zeer matige ploeg wereldkampioen geworden op een zeer matig gespeeld WK. Veel liever had ik gezien dat Duitsland kampioen was geworden. Dat was een veel betere winnaar. Niet dat Nederland zo goed was, maar met een normale scheids denk ik dat ze negen van de tien keer wel hadden gewonnen van Spanje. Naast de schandalige weerstand tegen technische hulpmiddelen heeft de FIFA nog een tweede manier achter de hand om de uitslagen mee te manipuleren: door de scheidsrechters. Dit WK was een en al doorgestoken kaart. Dat u het even weet.
En verder was het gewoon een waardeloos toernooi voor heel Afrika en voor het voetbalminnende publiek. Hopelijk kan Nederland zich over twee jaar revancheren op het EK, maar dat is nog heel ver weg. Tot die tijd zal er veel inktvis worden gegeten, heten de Spanjaarden gewoon Spanjolen en is die Webb niet in Nederland welkom.
Gerelateerde artikelen:
Schade Deutschland, alles ist vorbei; 08-07 2010
2 opmerkingen: