Uit de oude doos

Geschiedenis

Vandaag is het 70 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog begon toen de Nazi's de havenstad Danzig bombardeerden. Vandaag is ook de dag dat het nieuwe collegejaar is begonnen. Voor het eerst in bijna twee maanden kreeg ik m'n medestudenten te zien. De eerste dag is toch nog steeds een dag van hectiek. Zo liep ik vanaf het station naar de Uni; blijkt dat ze er ineens een fietsenstalling aan het bouwen zijn... Ik wurmde me dus door wat hekken (ik was niet de enige), waarna ik langs een soort bouwput liep. Vervolgens moest ik zes trappen op, waarna ik tot de ontdekking kwam dat het lokaal waar we les zouden hebben net was bezet (!) door een andere groep. Voor de zekerheid checkte ik dus maar of ik wel goed zat (beter gezegd: of mijn rooster inmiddels niet achterhaald was), maar dat was niet zo. Langzaam maar zeker stroomde de gang vol met medestudenten. Zelfs Rolex was op tijd. Inmiddels was het klaslokaal ook weer ontruimd en begon de "les".

De les was kort en diende alleen als een soort introductie van wat komen gaat. Daarna moest er nog het nodige geregeld worden. We wisselden eenzijdig e-mailadressen uit met een ander groepje in kader van (hè, begin ik nu ook al dit soort zinnen te maken?) de vervolgopdracht van het veldwerk. Verder moest ik me nog aanmelden voor een vak, wat maar niet wilde lukken. Ook tikte Rolex alvast een schoolboek op de kop. Na dit alles gingen we maar weer naar het station, maar op weg naar de tramhalte merkte ik op dat ik nog geen OV-chipkaart heb. We liepen naar het station, waar een behoorlijke wachtrij was voor het loket. De meesten gingen hun OV-chipkaart ophalen, ik moest hem aanvragen. Ik kreeg echter een tijdelijke kaart mee. Eerlijk gezegd is me nog niet helemaal duidelijk hoe ik die kan omzetten in een permanente kaart. Dat stond niet duidelijk in de brief.

Wat vandaag ook bijzonder maakt, is dat deze weblog precies drie jaar oud is. Toch is het niet echt een hele vrolijke verjaardag. Daarom ga ik liever terug naar een andere gebeurtenis op 1 september 2006. Het is een terugblik op de zomervakantie van de witte. Het artikel heet, hoe kan het ook anders, "September". 

September

Vandaag is de dag dat alle Belgen weer naar school moeten. Zelf mag ik nog een weekend wachten maar maandag moet ik er ook weer aan geloven. Of ik er zin in heb? Niet echt eigenlijk. Tijd om terug te denken aan de vakantie. De afgelopen maanden dus.

Het lijkt alweer zo lang geleden, maar begin juli ben ik een weekje naar Bagneux (voorstadje van Parijs) geweest. In die tijd was het in heel Europa elke dag tegen de veertig graden. Niet echt ideaal voor mensen zoals ik die snel verbranden. Maja, de groep waar ik naar Frankrijk ging was echt supergezellig. Als begeleider van een groepje schakende kinderen mocht ik mee. Dat was best wel zwaar. Doordat we elke avond tot in de late uurtjes moesten voorbereiden op de volgende dag (alleen de begeleiders, de kinderen niet) heb ik mijn bed geen enkele dag eerder gezien dan half 2. En dan te bedenken dat de wekker steeds om 7 uur ging. Het hoogtepunt van de reis was natuurlijk de beklimming van de Eiffeltoren. Doordat ik hoogtevrees heb vond ik het van te voren best wel eng om die beklimming te gaan maken. Gelukkig zijn de trappen mooi aangelegd met een voldoende hoge railing, vallen is onmogelijk. Dat nam bij mij al mijn angst weg!

Na thuiskomst heb ik wel nog een dag in coma gelegen om weer lekker bij te slapen van de leuke, maar toch wel vermoeiende reis.

Daarna werk gezocht voor in de vakantie, maar daarover in een latere log misschien meer, want begin augustus was het weer tijd om naar Hengelo af te reizen. Op kosten van de organisatie mocht ik daar in een driesterrenhotel verblijven. Wel moest ik in ruil daarvoor verslagjes schrijven over de C-groep. Dat ging best aardig alleen het was een stuk saaier dan de E-groep waar ik vorig jaar over mocht schrijven. Dit kwam doordat het veel langer wachten was tot er iets interessants gebeurde (want veel langer speeltempo). Positief aan de C-categorie is dat deze wel in het stadhuis speelt en het daar toch nog altijd het gezelligst is.

In het hotel was ik niet allen de zwakste schaker (ik zat daar met andere leden van de persdienst en de Young Masters) maar bleek ik ook nog eens de minst begaafde voetballer te zijn. Dus ben ik af en toe maar het hotel ontvlucht om me iets beter te gaan voelen...

Na de hele week weer naar huis om weer het gewone leven op te pakken (na weer een dag in coma te hebben gelegen want ook Hengelo was erg vermoeiend) en nu dus weer bijna tijd om naar school te gaan.

Het wachten is nu op de 17e september. Dan geven mijn ouders een feest omdat ze maandag de 18e precies vijfentwintig jaar getrouwd zijn.

September; Blog van een schaker/trainer op 01-09 2006

Nou Jarno, wij Nederlanders moeten ook op 1 september weer naar school. Overigens had ik gisteren geen les, misschien wilden de roostermakers problematiek met een officieel niet-begonnen collegejaar vermijden, hoewel vast niet iedereen vrij had. Opmerkelijk vind ik wel dat de witte op vrijdag voor het eerst naar school moest. In 2006 viel de eerste maandag van september vrij laat: pas op de vierde. In 2007 (de 3e), 2008 (de 1e) en 2009 (31 augustus) is het begin van het collegejaar steeds verder naar voren geschoven. Niet eerlijk eigenlijk.

Daarom hoopte ik de lezer te vermaken met een underrated stukje van de witte, de eenzame pionier. Toedeloe!

Gerelateerde artikelen:

Uit de oude doos; 07-07 2009