Gisteren speelde BSG zijn één-na-laatste wedstrijd in de meesterklasse. Die klasse bleek de afgelopen wedstrijden een paar niveautjes te hoog, getuige de vele 8-2-nederlagen. Maar juist nu het einde in de meesterklasse nadert, lijkt het erop dat BSG meesterklassewaardig begint te worden. Na een lange middag schaken was ik dan ook positief verrast over de 5½-4½-nederlaag en kon ik nog filosoferen waar we dat halfje nou vandaan hadden moeten halen...
De dag begon minder hoopvol. Ik was nog steeds doodop van een twee dagen durende excursie. Laat kwam ik m'n bed uit en laat vertrokken Ewood en ik naar het station. Eén minuut voordat de trein zou vertrekken, liep ik het perron op... Dat ging dus nog maar net goed. Wie ook de trein nam, was Ivan Sokolov. Zijn reis ging niet verder dan Hilversum Centraal, waar hij moest afrekenen met een ongelukkige HSG'er. Voor ons ging de reis nog verder, hoewel we moesten overstappen in Hilversum. FM Henk sprak Ivan de verschrikkelijke nog aan. Ivan stond hem beleefd te woord. Hij had ook "get lost!" kunnen zeggen.
Op VR, Leon en Coen na zat iedereen in de trein. Terwijl Le en La nog de laatste voorbereidingen deden, probeerde ik een uiltje te knappen. Ik voelde me niet echt in staat om een potje te schaken. Wetende dat Apeldoorn vooral sterk is in de breedte, kon dat een vervelend middagje worden. Zeker omdat BSG 1 de laatste jaren steeds maar gelijkspeelde tegen Apeldoorn 2 en Apeldoorn 3 (De Schaakmaat heette dat toen nog.) Dat laatste gelijkspel kostte ons toen overigens promotie.
Nee, om dit team te verslaan hadden we wel een topdag nodig. En als zij een topdag hadden, dan kon het wel eens een pijnlijk middagje worden en daar leek het in eerste instantie ook op uit te draaien, gezien de tussenstand en de resterende borden.
De match
Om tien voor één kwamen we aan bij het schaakgebouw. VR en zijn vader waren daar, net zoals Leon Pliester, onze bord-1-speler. Hij wilde zijn tanden zetten in Artoer Joessoepov, een voormalig wereldtopper. Jammer genoeg deed die man niet mee. Apeldoorn besloot zijn beste spelers niet in te zetten. Het is het gewraakte "spelen op halve kracht" en wij moesten dat afstraffen. Ondanks dat had Apeldoorn een enorm elo-overschot; gemiddeld 170 punten per bord. Dat nivelleer je niet zomaar.
Aan bord één trof Leon Roelieboelie, wat vast een teleurstelling voor hem moet zijn geweest. Ton trof aan bord twee Thomas Henrichs, een sterke meester die Erwin l'Ami in de eerste ronde een nul bezorgde. Daarbij kwam dat deze man ook van die "vreselijk systemen" speelde, waar Ton niet blij mee was. Zeker niet omdat hij tot dusver alles had verloren met zwart.
Aan bord drie was Lenaard "opgeofferd". Hij speelde tegen Ilja Zaragatski, een jonge meester die op grootmeesterkoers is. Aan bord vier vond een grootmeesterduel plaats. De pas tot grootmeester gepromoveerde Sebastian Siebrecht nam het op tegen Hans Ree. FM Henk speelde aan bod vijf tegen Merijn van Delft, de motor achter het hele Schaakstad Apeldoorn. Ewood trof Kafka, een sterke meester met een half dozijn grootmeesternormen. VR trof Alexandr Kabatianski, een meester die ik niet kende. Coen speelde tegen Arthur van de Oudeweetering. Hem zag ik eens bij een training van Menno Okkes, waar ook Cor van Wijgerden, de bedenker van de stappenmethode, bij was. Aan bord negen speelde ikzelf tegen Ali B. Hij won van de zomer het open NK in Dieren met een fenomenale score, maar hij heeft ook vaak hele matige optredens. Daar moest ik maar op hopen... Aan bord tien speelde Large tegen Stefan Kuipers, een leuk gevecht tussen twee spelers die qua spel en qua spelniveau aan elkaar gewaagd zijn.
Door de opstelling van de borden kon ik naast mijn eigen partij alleen die van Large zien. Wij zaten lekker naast elkaar met de rug naar een soort bar, ver weg van de andere borden. Die stonden in twee rijen opgesteld. Daarachter was Apeldoorn 3 gepropt, terwijl Apeldoorn 2 in een kerk speelde.
Tja... Wat kan ik over mijn eigen partij zeggen? Aan de openingsopzet te zien, had ik al gauw het idee dat m'n tegenstander een Draak wilde spelen. Daar had ik eerlijk gezegd niet zo'n zin in, maar hoe ontwijk je dat? Ik kwam uiteindelijk door middel van een zetverwisseling in een hoofdvariant terecht. Zelf het ik in een grijs verleden Draak gespeeld met zwart. Soms win je er eens mee, soms verlies je, maar ach, dat kan met zwart... Helaas begon ik er te vaak mee te verliezen en begreep ik dat ik beter geen scherpe openingen kon spelen. Met wit is het een ander verhaal. Meestal kan ik de Draak nog wel ontlopen, maar nu had ik geen schijn van kans. Dat werd dus vechten!
Na een zet of tien begon Ali langer na te denken en besloot ik mijn lunch maar in te halen. Ondertussen liep ik langs de borden. Leon had een lekkere Koningsindiër met wit en mijn ervaring is dat hij vrijwel altijd wint in goede stellingen. Ton stond juist een beetje listig, maar ik maakte me daar niet veel zorgen over. Lenaard leek juist al snel krampachtig te staan. Ik vroeg me af of hij niet iets had gemist, of dat hij het paard op e4 kon insluiten. Hans Ree had met zwart al snel wat stukken geruild en leek simpel op een stevige remise af te stevenen. Henk en Ewood zaten te ver weg voor mij, VR had al gauw een stuk geofferd voor misschien wat aanval, hoewel daar - nu ik de partij heb gezien - geen sprake van was. Ik dacht dat hij vast nog wel wat leuks had gezien, dus ik kon nog hoopvol zijn. En Coen dan? Die had het loperpaar als compensatie van een dubbelpion en wit had op dat moment al geen voordeel meer. Zelf zat ik nog in het boek, terwijl "De Kuip" uit de losse pols een pion offerde tegen Large.
Als ik een prullebak zoek, ontdek ik een analysezaal en nog een zaal met een demonstratiebord. Daar zat een jeugdspelertje - Armen Hachijan, als ik me niet vergis - een partij te bespreken. Het was zo te zien niet mijn partij en ook niet zijn partij (hij speelde tegen de beruchte N.O.), maar toch wilde ik niet kijken. Wel hoorde ik VR, die dus al gauw klaar was. Was het dan toch remise geworden? Nee... De 1-0 voor Apeldoorn stond al op het scorebord. Waar is de VR die ik al die toernooien zie winnen?
De situatie werd nog erger toen Lenaard de pijp aan Maarten gaf. Het is een dramatisch seizoen voor de man met het oranje haar. ½ uit 8 inmiddels... Twee witborden hadden ons dus nog niks opgeleverd en met nog enkele beroerde stellingen te gaan (zoals bij Large bijvoorbeeld), leek het goed de verkeerde kant op te gaan. Zeker omdat het niveauverschil vaak pas later in de partij naar voren komt.
Ditmaal bleef de schade echter beperkt. Coen, de andere man met ½ uit zeven, liet een keurig halfje noteren met zwart, iets waar hij heel blij mee was. Als steun gaf ik hem na afloop maar een schouderklopje, waarna hij een heel verhaal hield over zijn partij.
Ook Hans Ree maakte soepeltjes remise met zwart. Voor het eerst in ruim een jaar (!) maakte hij remise met zwart. Vorig jaar rond deze tijd verloor hij in onze kampioenswedstrijd zijn eerste wedstrijd in Bussumse dienst. Ook FM Henk speelde een nette remise. Volgens mijn computer stond hij veel beter in de slotstelling, maar misschien stelde het niet veel voor.
Ewood had het minder naar zijn zin. Hij speelde een beetje een vreemde variant, stond wat minder en moest een eindspel met een pion minder verdedigen. Dat kan gebeuren, maar Ewood was totaal niet te spreken over zijn partij. In het eindspel werd hij nog een keer getruct, waardoor wits stukken wel heel dominant kwamen te staan.
Zelf miste ik - naar later bleek - tig winsten/winstkansen. Na een wat weinig doortastend optreden stond ik minder, maar Ali speelde het in zijn tijdnood niet handig en ging verdedigen. Zelf zag ik niet beter dan naar een gunstig eindspel af te wikkelen en besloot ik al gauw zijn remiseaanbod aan te nemen. Na afloop zei Ali niks meer. Hij was vast teleurgesteld. Dat hebben mensen al gauw tegen mij. Hoewel ik mezelf niet echt scherp vond, had ik het idee dat Ali ook niet helemaal lekker was, aan zijn gesnif te horen. Maar goed, mijn vierde remise inmiddels. Voor de winterstop lukte helemaal niks, nu gaat het me opeens vrij eenvoudig af, zo lijkt het. "Het leven is niet altijd even makkelijk", zegt men dan.
Na afloop gingen we dan ook niet analyseren. Wel liet ik Coen nog mijn partij zien, waarna Large binnen kwam wandelen. Hij had er nog een remise uitgebluft. Op een gegeven moment leek het erop dat hij helemaal gesloopt werd, maar dat viel mee. Uiteindelijk combineerde Kuipie zich een pion rijker, maar was het onvoldoende voor de winst.
De matchpunten waren ondertussen al verdeeld, waarmee de minieme theoretische kans op handhaving was vervlogen. De hoogste borden leverden gelukkig twee volle punten op. Leon stond fraai en wist de buit zonder moeite binnen te halen. De eerstebordtheorie: mensen gaan beter schaken aan een hoog bord. Misschien gaat die theorie alleen op voor Amsterdammers, want alleen Coen en Leon stegen opeens boven zichzelf uit... Andere spelers hoeven blijkbaar niet gemotiveerd te worden...
Ondertussen was Ton nog steeds bezig. Hij kwam gedurende de partij beter te staan en ging zijn tegenstander steeds proberen te trucen. In een toreneindspel won hij een pion en kreeg bij het verzilveren daarvan hulp van zijn murw gespeelde tegenstander. Zijn eerste resultaat met zwart en wat voor een...
Uiteindelijk werd het dus 5½-4½, waar de inmiddels best stil geworden Apeldoorners schaapachtig om konden lachen. Hadden ze bijna nog van de degradatiekandidaat verloren... In de analysezaal waren ze overigens minder stil. Het was één jolige boel, waarin iedereen probeerde zo hard mogelijk te lachen om flauwe grappen. In een analysezaal heb je daar nog niet zoveel last van, als je tenminste niet doof wordt, maar in de wedstrijdzaal is het best vervelend als mensen uitgebreid met elkaar zitten te kleppen. Ik zat vlak bij de "bar" en ik vond het best rumoerig.
De sfeer was prima na afloop. Het besef dat BSG steeds meesterklassewaardiger begint te worden, lijkt door te dringen. Eindelijk weer een goede wedstrijd! Onder een heerlijk avondzonnetje liepen we het centrum van Apeldoorn in, waar we een Italiaan tegenkwamen. Of het nou door de kredietcrisis komt, of dat het centrum van Apeldoorn uit elkaar begint te vallen, alles was enorm afgeprijsd. Voor een bedragje van vier euri kreeg ik een pizza die ik niet op kreeg. Daar kunnen ze zelfs in het binnendorp van Bussum nog een puntje aan zuigen...
Ieder mens heeft een illusie nodig
Al met al was het een mooie dag, die nog wat belooft voor de slotronde van de meesterklasse. Volgend jaar gaan we de eerste klasse weer opvreten en daarna meteen goed starten aan de meesterklasse. Dan gaan we ons op eigen kracht handhaven.
Uitslagen
Apeldoorn [2401] - BSG [2231] 5½-4½
1. R Pruijssers m [2430] - L Pliester m [2361] 0-1
2. T Henrichs m [2386] - T van der Heijden [2243] 0-1
3. I Zaragatski m [2463] - Le Ootes [2118] 1-0
4. S Siebrecht g [2426] - H Ree g [2419] ½-½
5. M van Delft m [2372] - H van der Poel f [2257] ½-½
6. M Hoffmann m [2443] - E de Groote [2161] 1-0
7. A Kabatianski m [2410] - V Rothuis m [2331] 1-0
8. A van de Oudeweetering m [2324] - C van der Heijden [2090] ½-½
9. A Bitalzadeh m [2453] - J de Groote [2068] ½-½
10. S Kuipers f [2303] - La Ootes [2262] ½-½
Gerelateerde artikelen:
Beter één vogel in de hand...; 29-03 2009
8 opmerkingen: