Wenen

Partijen

Gisteravond kwam ik thuis na tien lange dagen in Wenen te hebben vertoefd. Zin om er een verslag over te schrijven heb ik nog niet. Het zal vast heel leuk zijn om er weer een wist-je-datjes-verslag van te maken, maar ik vrees dat ik dan snel klaar ben. Het Vienna Chess Open was het eerste toernooi waarin ik een schootcomputer ter beschikking had om me mee voor te bereiden. Daar heb ik veel gebruik van gemaakt, hoewel het me qua resultaat waarschijnlijk maar weinig heeft uitgemaakt. Ik begon goed aan het toernooi en dat leverde me een aantal partijen op tegen sterke tegenstanders. Als opwarmertje voor het echte werk heb ik hieronder een aantal fragmenten van m'n partijen geselecteerd waar de lezer mee kan stoeien. Vind de beste zet!

Diagram 1: Zwart aan zet.

Diagram 2: Wit aan zet

Diagram 3: Zwart aan zet

Diagram 4: Wit aan zet

Diagram 5: Zwart aan zet

Diagram 6: Zwart aan zet

Diagram 7: Zwart aan zet

Binnenkort meer!

Gerelateerde artikelen:

Fragmenten Wenen; 27-08 2009

Preview B-team

Prefew

Twee jaar terug had ik al min of meer aangekondigd dat vandaag de derde strip van het B-team zou verschijnen. Dat is helaas niet gelukt. Het digitaliseren van de stripjes kost veel tijd, of in ieder geval meer tijd dan ik ervoor wil vrijmaken. Daarom ga ik in dit artikel de personages van het B-team verder uitwerken; hun bijnamen en karakters moesten nog worden ingevuld.

Het B-team is een parodie op The A-Team, wat op zijn beurt weer een "parodie op actie- en oorlogsfilms" is. Het gaat om vier geschifte jongelui die mensen graag helpen met problemen en daarmee een goede reputatie hebben opgebouwd. Het B-team reageert op nood-sms'jes die mensen in nood versturen. Iedere ochtend vormt de SMS-check een belangrijk ritueel. Dan wordt bepaald wie die dag hulp nodig heeft. De rest van de dag zijn ze dan bezig met zichzelf in en uit de problemen te werken. Ondanks dat ze een hoog "cop wanted level" hebben, riskeren ze de confrontatie met de politie om behulpzaam te zijn.

Het B-team bestaat uit vier personen:

Sizzel

De leider van het team. Oppervlakkig gezien is hij een soort kruising tussen Hannibal en B.A. in de echte serie. In het B-team gedraagt hij zich anders: hij deelt weliswaar de bevelen uit, maar echt diepe plannen denkt hij niet uit. Op bijzonder intelligent gedrag is hij niet te betrappen: zo bestuurt hij als groepsoudste vaak de vluchtauto's, hoewel hij geen rijbewijs heeft. Andere zaken laat hij wel graag aan zijn onderdanen over. Zijn bijnaam is overigens "Dog's face", afgeleid van "Face".

Ewood

In het B-team is Ewood ongeveer de Face van het A-Team. Hij is de versierder van het B-team, waardoor hij veel voor elkaar krijgt, zoals bijvoorbeeld een visburger die hij gratis mee mag nemen, of een honkbalknuppel die hij voor lange tijd mag lenen. Daar weet het B-team vervolgens wel raad mee. Eveneens opvallend is zijn rol als "handige harry": hij snapt computers vrij goed en hij kan auto's ontvreemden. Zijn standaardzinnetje is: "... zijn mietjes" of zoiets dergelijks en zijn bijnaam is "Dick", afgeleid van "Murdock".

Jesper

De impopulaire nerd wordt gespeeld door Jesper. Hij is een beetje de wetenschapper van het team. Hij maakt nuttige apparaten, zoals een uitklapbare schuur of een machine die valse nummerplaten kan maken, maar veel waardering krijgt hij er niet voor. Wat daar mogelijkerwijs bij meespeelt zijn zijn plotselinge woedeaanvallen. Jesper, ofwel "Mr. Tea" (vernoemd naar "B.A.", die nu onder de naam "Mr. T" door het leven gaat) is een soort kruising tussen de karakers van Murdock en B.A.

Lenaard

Lenaard is tijdens de serie bij het B-team gekomen. Hij kan in de serie vertrouwen op een feilloos voorgevoel. Daarnaast ontpopt hij zich steeds meer als plannenbedenker van het team. Doordat hij vegetariër is, moet hij het vaak ontgelden. Zijn teammaten hebben hem als een soort diss "Gehaktbal" genoemd, wat overigens wel erg veel lijkt op "Hannibal" in de echte serie.

Preview

In de derde aflevering gaat het B-team gretig in op een oproep om iets te doen aan geluidsoverlast. Onvoorbereid gaan ze op pad en al snel hebben ze de politie achter zich aan. Benieuwd hoe het afloopt? Dan zul je nog even moeten wachten totdat Behirder de volgende zes pagina's heeft ingescand. Hoe u hem daarbij kunt helpen: door hem uit te leggen hoe een ingescande tekening in een mum van tijd kan worden omgetoverd tot een duidelijk plaatje zonder grijstinten op de achtergrond. Wordt hopelijk nog vervolgd!

Gerelateerde artikelen:

Het B-team; 09-08 2009

Het B-team; 06-08 2007

Zomerschaak 2

Kneuzenkoppel

De kans dat Ewood de zomerschaakcompetitie gaat winnen, is na gisteren zo goed als verkeken. De krullenbol bleef steken op een derde plaats. De witte liet de minste punten liggen en werd de verrassende winnaar.

De zomercompetitie, die nog tot en met 5 september duurt, is het hoogtepunt van de interne competitie van BSG. Iedereen kan vrolijk een avondje schaken. Huisschakers en andere mensen die je anders nooit ziet, zijn ineens van de partij. Uiteindelijk gaat het ook nog ergens om. De zwakke schakers spelen bij voorkeur een lange partij. De sterkere spelers verkiezen het snelschaken. Je hoeft geen genie te zijn om deze "niveautweedeling" te snappen, maar ergens is het wel raar dat juist de sterkere spelers voor het snellere werk kiezen. Waar precies om gespeeld wordt, is me niet bekend. Het zal wel weer een of ander lullig bekertje zijn, maar dat mag de pret niet drukken. 

Momenteel voert Eddy Sibbing het klassement aan met vier overwinningen en twee tweede plaatsen. Aangezien de beste vijf resultaten tellen, zal het voor de concurrentie erg moeilijk worden om deze score te verbeteren. De laatste avonden is Eddy Sibbing echter niet meer gesignaleerd, dus was er een kans dat de concurrentie dichterbij kon komen. Ewood begon goed met twee overwinningen. Vorige week haalde hij een vrij waardeloze tweede plaats binnen, dus moest het er nu maar van komen.

De tegenstand moest komen van ondergetekende, de witte, Tom de Ruiter en Bert Kieboom. Ben ik nog iemand vergeten? Het was dus een vrij matig bezette snelschaakavond en dat bleek al snel. Ondergetekende pakte al snel een aantal punten. Het Fischertempo was in ieder geval niet in het voordeel van zijn tegenstanders, zo bleek. De witte pakte echter ook aan de lopende band puntjes, Ewood was door een remise tegen Rob Disselhoff in de eerste ronde al op achterstand gezet, hoewel dat ook nog weinig zei.

Alles zou dus aankomen op de onderlinge duels. Ik wist dat ik tegen Ewood niet al te veel kans zou maken, terwijl ik het vermoeden had dat de witte meer kans tegen hem zou maken. Zo nu en dan heeft de witte opmerkelijke uitschieters, zoals die keer dat hij Robin Oscar uitschakelde met snelschaken in de Baarnse bekercompetitie. Ook Ewood balanceerde in een bekerfinale op de rand van de afgrond toen hij de eerste partij verloor. Zijn geluk was toen dat de finale over twee partijen ging. 

Ik had het idee dat ik de partij tegen de witte moest winnen. Als ik in het vervolg geen fout meer zou maken en Ewood (die ik nog met wit kreeg) kon weerstaan, zou ik kampioen worden. Het was typisch een competitie die in de onderlinge duels werd beslist. Maar hoe kon ik mijn kansen op een overwinning vergroten? De vorige keer speelde ik met wit een Caro-Kann en dat was me toch niet heel erg goed bevallen. Ik besloot daarom maar met 1.Pf3 te openen, waardoor er eenzelfde soort stelling op het bord kwam als de witte wit had gehad. In de eerste keer dat ik meedeed aan de zomercompetitie, had ik daar een zwaarbevochten punt tegen gepakt. Helaas kreeg ik het voor elkaar om de pion op c4 zwak te laten worden, waardoor ik 'm maar moest ruilen voor een a-pion. Alsof dat niet erg genoeg was, stonden m'n paarden op a7 en b5. Gelukkig waren ze ook niet makkelijk aan te vallen, maar wat kon ik er verder nog mee? Toch kwam ik nog goed te staan, maar in tijdnood zag ik het niet meer. Het gevolg: een hoop zetten die niet to the point waren of gewoon erg slecht waren. De witte zag de simpele goede zetten wel steeds en daarnaast zag hij ook een heleboel wat ik niet meer zag. Hij won een toren en offerde deze even later om in een gewonnen toreneindspel te komen.

Na deze domper gingen de volgende partijen ook meteen erg moeizaam. Niet dat het eerst allemaal zo makkelijk ging: zo kwam ik er tegen Rob Tijssens ook totaal niet doorheen, totdat hij door z'n vlag ging. Tegen Mark Pieterse had ik nu juist weinig tijd. Ik stond toen wel goed, maar helemaal gerust was ik er niet op. Gelukkig blunderde hij toen opzichtig. Tegen Rik Weidema had ik daarentegen het gevoel prima uit de opening te zijn gekomen. Dat viel wel mee en al gauw had ik het idee best belabberd te staan. Op het eind gaf hij opeens een paard weg. Hij gaf gek genoeg zelf aan dat hij het beest had losgelaten op een veld waar -ie geslagen kon worden. Ik vond het wel best zo. Ik voelde de krachten wegvloeien en ik was blij als de avond was afgelopen. Maar ik moest nog tegen Ewood!

In de voorlaatste ronde trof ik hem. Ik dacht dat hij een half punt boven me zou staan, maar ook hij bleek van de witte te hebben verloren. Ik sprak m'n laatste restje bravoure aan door te zeggen dat ik geen remise wilde tegen zo'n kneus. :P Ik had ook wel het idee dat dit een mogelijkheid was om 'm te pakken. Ik besloot maar weer een suf systeem te spelen en hij speelde een drierijensysteem. Daarin zat ik volkomen talentloos te spelen en op een gegeven moment moest ik me in allerlei bochten wringen om pionnen te dekken. Uiteindelijk ging er eentje verloren en daarmee stortte de stelling in. Ik probeerde nog wat tegendreigingen te scheppen, maar het licht ging uit en ik verloor alleen maar pionnen.

In de laatste ronde won ik dan nog eenvoudig van Racekamp. Op de een of andere manier scoor ik met zwart beter met snelschaak, hoewel ik er buiten het niveau van de tegenstanders niet echt een logische verklaring voor kan geven. Het geeft wel te denken. Terwijl ik naar de tafel van Mark Pieterse liep, overdacht ik mijn zonden. Tevreden was ik niet met m'n derde plaats en met m'n spel al helemaal niet. Ik was benieuwd of de witte niet gewoon een honderdprocentscore had. Hij had echter anderhalf punt laten liggen, waardoor ik maar een halfje achter de twee winnaars was geëindigd. Dat viel dus nog mee. Toen zag ik pas dat Ewood er nog een nul had bijgekregen. Hij had in de laatste ronde van Tom Fikkert verloren...

Het betekende dat de witte de ongedeelde winnaar was. Hij sprong een gat in de lucht en danste een vreugdedansje. Het was volgens hem alweer zes jaar geleden dat hij een zomercompetitieavond had gewonnen. Aangezien hij in de onderlinge duels de sterkste was geweest, was het wel verdiend. De meeste moeite had hij nog met de "kleintjes", waar hij op het eind punten tegen liet liggen. Ewood wilde gauw weg. Het kneuzenkoppel verliet het Denksportcentrum met de staart tussen te benen. Op de terugweg deed Ewood zijn beklag. Hij klaagde over zijn slechte spel en schaakmoeheid. Ik wist ook niet hoe ik me moest voelen. Moest ik blij zijn dat ik boven Ewood was geëindigd? Jammer genoeg komt de stand toch niet op internet.

Verder waren er ook nog wat teleurstellingen te verwerken. Ik was een beetje teleurgesteld omdat ik onder de verslaggever van de D-categorie was geëindigd en dat ik in de onderlinge duels de minste was. Verder was ik teleurgesteld over mijn krachteloze, talentloze spel. Dat moet in Wenen echt beter.

Links:

Tussenstand (BSG-site)

Standen en rangen (BSG-site)

Gerelateerde artikelen:

Zomerschaak; 26-07 2011 

ONJK 2011

Door de ogen van een verslaggever

Het is in theorie de mooiste baan die er maar is: mensen afzeiken en er nog voor betaald worden ook. In de praktijk is het toch anders. Dat het leven van een toernooiverslaggever niet over rozen gaat, was me al langer bekend. In 2007 was ik verslaggever van de E-categorie van het ONJK. Toen had ik het na vier dagen schrijven wel weer gehad en was ik voor drie jaar genezen. Dit jaar mocht ik de A-categorie volgen en heb ik het voor de komende drie jaar ook wel gehad.

Het zag er allemaal nog zo mooi uit: BSG was met ondergetekende (A), de witte (D) en Lenaard (E en lager) goed vertegenwoordigd in de bulletinploeg. Daarnaast had redacteur Fonz een BSG-verleden. Verder kende ik Joël de Vries (B) en Blaffie (cameraman) enigszins. Alleen mijn uiteindelijke kamergenoot Martin van Velzen was nieuw voor mij. Een ideale omgeving om mooie stukjes te schrijven. Toch had ik de nacht voorafgaande aan het toernooi een vervelend voorgevoel. Ik kon amper slaap vatten, waardoor ik voor de eerste ronde erg brak was. Gelukkig merkte ik daar tijdens de ronde weinig meer van, hoewel de nachtrust een probleem bleef.

Na een groot aantal jaren in Hengelo, werd het toernooi drie jaar in Enschede op de campus van de Universiteit Twente gespeeld. Dit jaar werd er uitgeweken naar het gehucht Borne. De bulletinploeg overnachtte echter, met uitzondering van Joël, op een appartement op de campus. De organisatie had vervolgens de fout gemaakt om geen vervoer te regelen. Mogelijkerwijs had dit te maken met het volledig ontbreken van de "Young Masters", die in "mijn tijd" (2007) in een ander hotel op de campus verbleven en vanaf daar naar de speelzaal (toen nog in Hengelo) werden vervoerd. De verslaggevers konden eveneens van deze bus gebruikmaken.

Dit jaar waren we aangewezen op Fonz en de witte, die als enige een auto (en rijbewijs) hadden. Fonz had een miniautootje waar net drie Japanners in konden. Meer mensen konden met de witte mee, maar hij had geen zin om steeds als taxichauffeur te spelen. Omdat hij zelf ook naar de speelzaal moest, was dit natuurlijk nog geen valide argument. Gecompliceerder werd het toen hij aangaf graag enkele nachten op de Höllsbehk te overnachten, een soort boerderij waar veel (populaire) schakers zaten en Hiddo Zuiderweg. Daardoor viel één auto weg en dat was vooral 's middags of 's avonds vervelend, als de bulletinploeg naar "Logica" (het appartementencomplex) wilde en de witte niet. Op de voetbaldag was Fonz al snel vertrokken en was de witte niet bereid om de drie verslaggevers en Arthur Pijpers, die in de A-categorie speelde, zelfs maar op het station van Borne af te zetten. Dat werd hem met name door Blaffie niet in dank afgenomen.

De overnachtingsplek was ook niet de gelukkigste ooit. Toen het toernooi op de campus werd gehouden, had de locatie een belangrijk pluspunt (het lag op loopafstand van de speelzaal), maar nu het toernooi was uitgeweken naar Borne, verviel dat pluspunt. Logica is een zeer ongezellig complex, met een soort onbeschutte woonkamer en wat slaapkamers. Gelukkig werden de overnachtingen betaald, want ik snap eerlijk gezegd niet hoe ze een kleine tweepersoonskamer met een veel te zacht bed voor vijftig euro per nacht kunnen verhuren. Gelukkig was er wel internet, maar afgezien van de eerste dag, heb ik daar geen gebruik van gemaakt. Op Faceboek was het rustig, de dagbulletins stonden nog niet op internet en het weerbericht was ook nog steeds hetzelfde.

Sfeer

Ik zal er niet omheen draaien. De sfeer was niet goed. Hoewel de bulletinploeg misschien wel goed was uitgebalanceerd in journalistiek opzicht, was de chemie verder ver te zoeken. Iedereen zat een beetje op z'n eigen eilandje te klootviolen, mensen waren alleen met zichzelf bezig (Höllsbehk, computeren, expres een ander dagritme aanhouden dan de rest), waardoor ik na het eten maar meteen ging douchen en slapen. Blijkbaar had de witte dat ook al snel door. Hoewel Logica zich er niet voor leent, hadden we misschien toch eens een gezelschapsspel kunnen spelen. Verder had een evaluatie van de dag geen kwaad gekund; wat kon er beter, wat vonden de anderen van je verslag, welke tips hadden ze nog, enz.

De communicatie was eveneens een zwak punt. Fonz zal het vast allemaal goed bedoelen, maar wat betreft communicatie is hij niet bepaald een genie. Hij zegt weinig en is onduidelijk, terwijl hij juist de bevelen moet geven. Daarnaast slaagt hij er ook niet heel goed in mensen te motiveren. Zijn woorden klinken verwijtend en hij kent geen humor. Wel vind ik dat hij zijn taak als redacteur goed heeft uitgevoerd; de boekjes zagen er goed uit en hij heeft de meeste spelfouten en kromme zinnen van ondergetekende goed verbeterd. Eigenlijk begon zijn werk pas nadat wij klaar waren. Toch moest hij iedere dag vroeg op om wat journalisten weg te brengen, waar hij terecht niet erg blij mee was. Als het aan hem had gelegen, had hij iedere dag pas rond het middaguur opgestaan.

Toernooi

Het toernooi zelf was wel de moeite waard. Hoewel het deelnemersaantal nog verder was teruggelopen dan in de voorgaande jaren (er kwamen nu nog maar 250 deelnemers naar het toernooi, nog niet de helft van een jaar of vijf geleden), leverden ze wel een hoop spektakel. Jammer genoeg sneeuwde dit een beetje onder bij de aanwezigheid van de "Babbelbox" en de Wist-je-datjes. Dat laatste was me wel bekend: in de tijd dat ik op de middelbare school bij de schoolkrantredactie zat, viel het me pas echt op dat de leerlingen eigenlijk alleen de lerarenuitspraken lazen, waarna ze de schoolkrant in de dichtstbijzijnde prullenbak flikkerden. En dat terwijl er zat leuke verhalen in stonden. In dat licht had het bulletin kunnen volstaan met het dagverslag van de categorie in kwestie plus de Wist-je-datjes, zoals vroeger het geval was. Nu kon iedereen hetzelfde dagverslag pakken, waar alle verslagen in stonden, waarvan een hoop niet werd gelezen.

Toch vind ik het wel jammer dat het accent op de bijzaken wordt gelegd. Het ONJK is namelijk de eerste plaats een belangrijk jeugdtoernooi, waarin hoge geldbedragen (tot 800 euro) zijn te winnen, plus eventuele vrijplaatsen voor het echte NJK. Nu ging de aandacht vooral naar populaire kinderen die vakantie zaten te vieren. Als deelnemer had ik vroeger nooit zo het idee met vakantie bezig te zijn. Het voornaamste doel was toch om goed te schaken. Daarnaast heb ik in De Lutte niks aan gezelligheid gemist, hoewel dingen als uitgaan tijdens een toernooi me volledig vreemd zijn. Ik vond het dan ook jammer dat ik nooit in de bulletins kwam: noch in de Wist-je-datjes, noch in de rondeverslagen. Nou ja, behalve als ik heel snel had verloren. Dan wisten ze me ineens wel te vinden...

De Wist-je-datjes vind ik buiten het populaire-kinderengehalte nog wel te doen, hoewel er vaak wel erg grote onzin in staat, die soms zelfs beschadigend is voor de betrokkenen. De Miss-en-Mister-ONJK-Verkiezing vind ik daarentegen helemaal niks. Het is niets anders dan een Wie-heeft-de-meeste-vriendjes-verkiezing en daar heb ik niks mee. Dat die onzin het echte Open NK (te Dieren) een keer heeft gehaald, vind ik een niet te beschrijven dieptepunt. "Bord 24" vind ik daarentegen een goede rubriek, maar misschien is het interessanter om die voor bijvoorbeeld de C-categorie te houden. Die kleine kinderen die schijten alle kleuren van de regenboog. Bovendien zijn hun conversaties van een Jip-en-Janneke-niveau waar je als lezer vaak ook niet echt iets aan hebt. Aandoenlijk is het wel.

Volgend jaar is het toernooi weer in Borne. Ik weet niet of ik er dan ook zal zijn als verslaggever. Er zal daarvoor een hoop moeten veranderen, zoals ik hierboven heb beschreven. Ik weet dat niet alles haalbaar is, maar er hoeven slechts kleine dingen worden aangepast om het schrijfplezier merkbaar te vergroten. De organisatie is daarbij eerst aan zet. Daarnaast wil ik nog opmerken dat ik niks met Borne heb. Helaas is al besloten dat het volgende ONJK hier weer zal worden gehouden. Jammer. Ik vond Hengelo veel meer sfeer hebben. Daarnaast zat je daar vlak bij het stadscentrum. Nu moest ik steeds een kwartier lopen naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Het is geen toeval dat het deelnemersaantal al jaren in een dalende tendens zit. Dat zeiden de kampioenen van de A-categorie ook al: Hengelo was gewoon een betere locatie.

Apenhoofdquote:

"Wat een slaapverwekkend gedrein die openingsceremonie van het ONJK te Borne. Tot vervelens toe werd er geleuterd over de "Leukste-dorp-van-Overijssel-v?erkiezing", die het gehucht Borne zou moeten gaan winnen. "Borne, past als een warme jas!", aldus het propagandafoldertje. Daar kom je ver mee midden in de zomer..."

Dat brengt me tot het laatste punt: waar is dat laatste bulletin nou? Ik heb me zaterdag eerst heel slecht gevoeld toen het interview mislukt was en toen het via MSN wel lukte, heb ik het gauw uitgewerkt en opgestuurd. Inmiddels is het bulletin nog niet online. Wie leest dat nou nog? En dat terwijl ik er m'n best op heb gedaan, maar daar vertel ik een andere keer nog wel over.

Gerelateerde artikelen:

ONJK 2010; 15-08 2010

Afsluiting ONJK; 14-08 2008

ONJK te Enschede; 10-08 2008

Hengelo 2007 (4); 11-08 2007