Tweede weekend SGS-PK

Schadebeperking

Zojuist is het Persoonlijk Kampioenschap van de SGS afgelopen. Dit weekend was het slotweekend, met twee wedstrijden op zaterdag en nog eentje op zondag. Voor Behirder viel er na zijn dramatische eerste weekend weinig eer meer te behalen. Gelukkig verliep het tweede weekend beter, met als hoogtepunt een remise tegen de uiteindelijke toernooiwinnaar. Dat werd Jaap van der Tuuk, de door iedereen gevreesde Nationaal Meester. Hij haalde uiteindelijk het indrukwekkende puntenaantal van zes punten uit zeven partijen. Tweede en derde werden Tim en Large, terwijl Michiel Blok en Arend van Oosten (die er op de slotdag niet was omdat hij een vrije ronde had gekregen) eveneens in de prijzen vielen.

Zaterdag

De vijfde ronde van het toernooi begon weer vroeg. Omdat Ptr, mijn reisgenoot in het eerste weekend, er niet bij kon zijn, besloot ik Large maar te vragen om mee te reizen. We zouden op Utrecht Centraal afspreken. Bij het plannen van de route merkte ik iets vreemds op: ik werd steeds met de bus naar station Hilversum gestuurd, waardoor de reis veel langer (en omslachtiger) werd. Ik dacht dat ik in de maling werd genomen door dat stomme ding, totdat ik erachter kwam dat er aan het spoor gewerkt werd en dat ik daarom moest omreizen. Gelukkig wist ik m'n ma zo ver te krijgen dat ze me bij het station afzette, waarna ik een kaartje (!) en een croissantje kocht en in de trein stapte.

Op Utrecht Centraal kwam ik Large tegen. Hij wist hoe we snel in de speelzaal van Oud Zuylen moesten komen. De vorige keer met Ptr ging dat niet helemaal goed. In de bus kwamen we tot onze stomme verbazing Sizzel tegen. Hij speelde in de Promotiegroep en hij was eveneens gebrand op een overwinning. We hadden alle drie iets recht te zetten: Large en Sizzel waren door een nederlaag achteropgeraakt in de titelstrijd, ik moest een barslechte score uit de eerste drie partijen wegpoetsen. De busrit duurde niet zo lang en we stopten voor het gebouw, dat verliep dus gesmeerd.

In de ochtend speelden zowel de Kampioens- als Promotiegroep. De Kampioensgroep bezette echter maar vier tafeltjes: Ptr en Rosmuller konden niet spelen en hadden daarom een bye opgenomen voor de ochtendronde, terwijl ze voor de middagronde gewoon geen punten kregen. Ptr had overigens een goede reden voor zijn absentie: hij was in Portugal om zijn vliegbrevet te verlengen. Verder had Le al vooruitgespeeld (wist niet dat dat kon), waardoor nog maar acht van de twaalf spelers in de toernooizaal aanwezig waren.

Wie er echter wel was, was mijn tegenstander, Mark Uildriks. Drie weken geleden had hij in een emotionele bui gezworen dat hij het toernooi zou verlaten nadat hij een reglementaire nul had gekregen. Nu bleek hij er toch weer bij te zitten en had hij de eer tegen ondergetekende te spelen. Hoewel ik erg moe was van een nacht niet kunnen slapen, lukte het me wel om een acceptabele partij te spelen. Dat kwam ook door m'n tegenstander, die geen Siciliaans deed, maar Spaans. In de "Huilvariant" besloot hij maar een gevaarlijke variant te spelen en dat ging goed mis.

 

Stelling na 15...Kc8. De stand is levensgevaarlijk voor zwart: zijn koningsvleugel is niet ontwikkeld. In de partij wist ik een mooi motiefje te vinden, waarmee ik snel won: 16.Pa4 De loper staat ideaal op c5, dus dwong ik hem een ander veld te kiezen. 16...La7. Op 16...Le7 was 17.Lxc7 gevolgd. 17.Le3 Lxe3? Dit verliest meteen. Zwart had het foeilelijke 17...b6 moeten doen, maar wie doet zoiets nou? Toch is zwarts stelling dan lastig te kraken. Nu maakte ik het geforceerd af met 18.Df5+ Kb8 19.Td8+ Ka7 20.Dc8 Lxf2+ 21.Kxf2 Dxa2 22.Da8#. Dat ging hard. Overigens was het gewone 18.Dxe3 ook niet verkeerd, maar de partijvoortzetting verdient natuurlijk de voorkeur.

Zodoende had ik al snel mijn eerste puntje binnen en kon ik bij de rest kijken. In de Promotiegroep viel mijn oog op de partij van Laurents van Twillert tegen een van de Flohrs. Van Twillert ken ik nog van de tijd dat hij een 1400-spelertje was. Vijf jaar terug verloor ik van 'm in een huilvariant. Gelukkig wist ik nu aan te tonen dat het toch niet zo'n slechte variant is... In zijn partij ging het minder goed: de Flohr schwindelde als een Aronian en won vervolgens een toreneindspel. Sizzel won wel. Hij kwam erg goed uit de opening, maar toen zijn tegenstander begon te offeren, werd het spannend. Gelukkig had Sizzel een Pacmanloper: Lg5xh6xf8xa3 of zoiets dergelijk, waarmee achtereenvolgens een pion, toren en dame in het doosje verdwenen.

In de Kampioensgroep waren eveneens spannende partijen bezig: Tuuk won door een vrijpion van Van Oosten, Blok versloeg mijn bedwinger toen-ie in een betere stelling opeens een loper weggaf. Schuine Tim en Large vochten helemaal een absurde partij uit. Large offerde zijn dame voor drie lichte stukken. Ooit beweerde hij dat drie stukken tegen een dame en twee pionnen al goed was, nu had wit maar één pion. Large zette zijn stukken netjes in het centrum neer en had goede kansen, maar in de tijdnoodfases leek wit eerder aan de winst te ruiken. Uiteindelijk eindigde de partij in remise door zettenherhaling.

In de (voor mij erg lange) pauze analyseerde ik nog wat met Sizzel en een heleboel anderen. Ik begon nu pas te voelen hoe moe ik was: ik zag helemaal niks meer. Het was alweer twee uur geweest en we werden naar binnen geroepen voor de tweede ronde van de dag. Ik keek wat versufd op en ik liep de speelzaal in. Ik kon mijn naam niet vinden op de lijst. Bleek ik ineens op het hoogste bord te zitten tegen Jaap van der Tuuk. Daar vatte ik niks van.

De partij was een ware uitputtingsslag. De Veteranengroep was erbij gekomen, waardoor het beademingsapparaat van een van de deelnemers steeds goed te horen was. Alsof dat nog niet genoeg was, was het ook nog eens snikheet. De partij was daardoor ook niet van een erg hoog niveau. Ik speelde de opening belabberd en ik besloot al snel maatregelen te treffen, voordat ik helemaal onder de voet zou worden gelopen: ik besloot actief te spelen en daarbij een geïsoleerde pion op de koop toe te nemen. In ieder geval bleef ik in de partij en omdat de NM ook niet echt doordrukte, wist ik zelfs te consolideren. In het eindspel had ik de geïsoleerde pion echter nog steeds en dat maakte het me leven niet gemakkelijk. Ik offerde het ding maar, waarna ik een eindspel remise moest houden. Toen ik ook nog eens dames liet ruilen, zag het er helemaal slecht uit, maar het paardeindspel bood nog goede praktische kansen. Ik won zelfs bijna, maar dat was te veel van het goede. Achteraf bleek wit uitstekende kansen te hebben gehad als de dames op het bord waren gebleven...

Ik was blij met mijn remise tegen de koploper, hoewel ik er ratingtechnisch weinig mee opschoot. Tuuk wilde na afloop niet analyseren, maar daar had hij een goede reden voor: hij was lichamelijk volledig uitgeput. De speelzaal was een grote sauna en iedereen had een kop als Johan Hut. De enige besliste partij van de ronde was tussen Le en La, of eigenlijk La en Le, want Large had wit. In opperste tijdnood won de jongste Oetoe een toreneindspel. Na afloop gingen we weer naar de bus, op weg naar huis. Ik belde Ewood op of hij me wilde ophalen. Op Hilversum stond hij bij de grijze Soezoekie te wachten, waarna hij het gaspedaal diep intrapte op weg naar huis. Thuis vrat ik een pizza op, klopte de partijen in en bereidde ik me voor op Large, waar ik in de laatste ronde tegen zou spelen.

Zondag

Heerlijk uitgerust werd ik wakker. De middagronde zou pas om twee uur beginnen, dus ik kon alles op m'n gemak doen. Ptr wilde nog wel meereizen. Hij belde aan het eind van de ochtend op en stond even later voor de deur, waarna m'n ma ons wederom naar Hilversum bracht. Om kwart over éé stonden we op Utrecht Centraal op de bussen te wachten. Ik wist dat we de bus moesten hebben die richting de Uithof gaat. In "mijn tijd" was dat bus 11. Het duurde maar voordat het ding er eindelijk was. Om half één was-ie er eindelijk. Het ding reed echter een hele andere route dan vroeger: dwars door de binnenstad, waardoor we helemaal niet langs "onze" halte kwamen. Pas op de Uithof stapten we uit en wachtten we op de bus de andere kant op. Inmiddels was het alweer twee uur en waren we mooi te laat. Ik baalde er wel van. Blijkbaar zijn lijn 11 en 12 een keer omgedraaid of zo, want lijn 12, die we de vorige keer hadden, ging wel de goede kant op.

Gelukkig viel de schade mee. Mijn klok was in werking gesteld en ik was twee minuten kwijt. Ik speelde natuurlijk 1.e4 en Large toverde een Moderne Verdediging op het bord. Ik had als voorbereidingsmateriaal een aantal partijen van de Pirc bekeken, maar dit was net weer anders. Het grote verschil: wit heeft geen aanval. We dachten de hele partij erg lang na en er begon al een beetje tijdnood op te komen. Na negentien zetten werd het bovendien echt link:

 

Hier had ik 19.Pc3 gespeeld, wat waarschijnlijk een zet te laat is. Vanuit positionele overwegingen had ik het zo gespeeld, maar nu greep Large zijn kans met 19...Lxe4! Ik had het wel gezien, maar ik geloofde er niet zo in. Na 20.fxe4 Txb2+ 21.Ka1 c5 stond ik echter wel bijna pat. Ik ging na 22.Dc1? Db7 23.Th3 Db4 24.Lg1 Da3 25.e5 Lh6 in ieder geval snel ten onder. Zo tricky was de stelling dus. De computer geeft nog 22.dxc5 Db7 23.Ld4 met als pointe 23...e5 24.c6! Zwart kan in ieder geval remise maken met 23...Txa2+ 24.Pxa2 Db2+ 25.Lxb2 Lxb2+. Misschien dat er nog iets beters is, maar het offer was in ieder geval correct. Overigens was de dekking van veld b2 door een loper of dame op d4 een veelvoorkomend motief in de analyse.

Tijdens de analyse kwam de prijsuitreiking. Tuuk had vanuit een slechte stelling gewonnen van Blok, terwijl CM Drost remise had gespeeld tegen FM Lammens, die daardoor Large langszij zag komen. Voor Ptr was het een apart toernooi: hij speelde al zijn (vijf) partijen remise. Hij is voortaan dus de nieuwe Mr draw. Ik had nog het plezier van een overwinning, dus voor mij zal de benaming Mr win or lose wel toepasselijker zijn. Verder had Lenaard een toernooi om gauw te vergeten, terwijl ratingfavoriet Large met een gedeeld tweede plek genoegen moest nemen, hoewel hij geen slecht toernooi speelde.

Het was inmiddels al zeven uur toen we het uitgestorven Rode Kruisgebouw verlieten. Pas om acht uur was ik weer thuis. Een slecht toernooi is afgesloten. De toekomst zal moeten uitwijzen of het ook een leerzaam toernooi was. Vooralsnog denk ik van wel.

Gerelateerde artikelen:

Eerste weekend SGS-PK; 27-02 2011