Vijftiende met Soest op schaakvoetbaltoernooi

En vandaag doet alles zeer

Het schaakvoetbaltoernooi is een nog niet heel lang bestaand jaarlijks evenement waarin, zoals de naam al zegt, schaken en voetbal worden gecombineerd. Ik had er wel van gehoord, maar ik kon zelf nooit meedoen, want ik had geen team. Dit jaar was het anders. Waar Ewood werd gevraagd om voor Max Euwe te spelen, zijn tweede club nu hij in Enschéde studeert, werd ik door de witte gevraagd om voor Soest te spelen. Aanvankelijk was ik niet zo enthousiast. Wie gaat er nou tijdens een van de allerwarmste dagen ooit schaken èn voetballen? En ja, voetballen, daar ben ik ook lang niet meer zo goed in als vroeger. Het studentenleven heeft in dat opzicht zijn wrange vruchten afgeworpen: ik ben een zoutpilaar van een voetballer geworden.

Maar ja, een team dat net één speler tekort komt, terwijl ik prima voor ze kon meespelen, dat kun je toch moeilijk weigeren. Dus besloot ik maar mee te doen. Kon ik het ook een keertje meemaken. Nou, dat heb ik geweten...

Om acht uur (!) stond de witte al op de stoep om Ewood en mij op te halen. Hij bracht ons naar het clubgebouw van Soest, waar de andere teamleden verzamelden. Ik wist dat we op papier geen geweldig schaakteam hadden, maar ik hoopte dat sommigen van ons konden voetballen. Die hoop werd al meteen de grond in geboord. Ewood kon zijn lol niet op. Hij zat in misschien wel het sterkste team dat er was, met veel goede schakers die ook wel konden voetballen. En het ergste was nog wel dat we in dezelfde poule zaten.

Het toernooi werd gespeeld op een sportcomplex op De Uithof. Het was al behoorlijk druk toen ik aankwam. Ik inspecteerde de speellocatie, waarna ik maar buiten in de felle zonnestralen ging zitten bij het team van Amersfoort. Ook Amersfoort zat bij ons in de poule. Zij hadden uiteraard Le en La in de gelederen, wat bekende namen als Beter Zonder en Jeroen Schuil en Pinda. Dat was verrassend, maar aangezien HSG niet meedeed (prominenten als King Look en Job D. deden mee voor het Zwakke Schaap of zo), moest-ie wel vreemdgaan.

Poelfase

De witte wist door het toernooischema dat we om tien voor tien (als ik het me goed herinner) begonnen. In de kleedkamer deed ik mijn gloednieuwe (!) sportschoenen aan, waarna ik helemaal klaar was voor de strijd. We begonnen tegen Hardenberg met schaken. Er werd geloot om de kleurverdeling en uiteindelijk kreeg ik zwart en zat ik op een verrotte bank met een gat in het midden. Mijn tegenstander was een dikke gast met een Gerrard-T-shirt die geen woord zei. Ik had geen idee wie het was en hoe goed hij was. Wel speelde hij vrij snel en handig, waardoor ik niet echt lekkere compensatie kreeg voor m'n pion. Later speelde hij volgens mij wat te ver achteruit en won ik met een trucje m'n pion terug. Vervolgens schoof ik het eindspel gemakkelijk naar winst. Naast me aan bord één bracht Reynir Helgason eveneens een puntje binnen. In een dame-eindspel had zijn tegenstander nog maar een paar seconden, waardoor hij natuurlijk geen schijn van kans meer had. Aan de andere kant verloor Kevin Rijpert wat schlemielig in een remise-eindspel door een vorkje. Uiteindelijk werd de eindstand 5-3 in ons voordeel, wat goed was te noemen met onze 1200-spelers aan de laagste borden.

Met het voetballen ging het iets minder goed tegen ze. Hoewel het niveauverschil me nog meeviel, won Hardenberg uiteindelijk met 2-0. Heel gek was dat niet, met ons talentloze gelegenheidselftal dat totaal niet op elkaar was ingespeeld, desondanks had ik het idee dat er meer had ingezeten. Zelf speelde ik nog eventjes mee, nadat ik buiten de basis was begonnen. Ik merkte echter dat er een scherp puntje zat op m'n schoen, waarna ik maar naar de kant ging. In de kleedkamer deed ik een vreemde ontdekking: die punaise waar het prijskaartje aan vast zat, zat er nog steeds. Naast een wondje aan m'n vinger (van het voelen), had ik een paar krassen op m'n been. Daar was ik dus niet zo blij mee.

Hoe de volgorde nou precies was, weet ik al niet meer. Het kan zijn dat we in de volgende krachtmeting voetballes kregen van Max Euwe. Daar wil ik het liever niet meer over hebben. Op naar het schaken tegen Amersfoort. Ik zat aan bord twee, op diezelfde verrotte plek als eerst, met zwart te spelen tegen Le. Daar was ik ook niet zo gelukkig mee. In serieuze partijen is de stand 3½-½ voor hem, dus vandaar. Met snelschaken is de stand wat beter in evenwicht. Maar ja, ik had wel liever wit gehad, want met zwart had ik eigenlijk niet goed een idee wat ik moest doen... Hij deed echter 1.e4 e5 2.Pc3 Pf6 3.g3. Dat kende ik niet, maar in ieder geval kon ik nu een echte partij spelen. Ik besloot vlug het centrum in te pikken, maar na een breekzet stond ik gelijk klote. Dus maar een pion geofferd voor het loperpaar, maar ook daar kon ik weinig mee. Gelukkig had ik nog wel wat activiteit in het eindspel en in een zinderende tijdnoodfase pakte ik uiteindelijk onverwachts nog het punt. De match werd jammer genoeg met 5-3 verloren, ondanks een knappe zege van Helgason op Large.

We konden gelijk revanche nemen met voetballen. Ik was redelijk optimistisch: misschien hadden we nu eindelijk een gelijkwaardige tegenstander, dus daar wilde ik wel van winnen. Het was voor beide ploegen de laatste voetbalwedstrijd van de poulefase en we hadden allebei nog niet gescoord. Ik verwachtte dat het wel bij 0-0 zou blijven. Ewood was komen kijken en hij zag hoe Soest zelfs op voorsprong kwam. De voorsprong werd echter al spoedig weer uit handen gegeven en vlak voor tijd viel zelfs de 1-2. Gelukkig bepaalde een solo van Helgason de eindstand op 2-2, maar ik had het gevoel dat er wel meer had in gezeten. Maar we hadden in ieder geval een punt.

Vervolgens was het tijd om tegen Max Euwe te schaken. Dat konden ze helaas nog beter dan voetballen... Zelf speelde ik tegen Floris van Assendelft en besloot ik om op 1.e4 c5 2.Pf3 d6 3.Lb5+ te spelen, om na loperruil een soort Maroczybind te hebben zonder slechte loper. Vervolgens was het een hele tijd schuiven en manoeuvreren. Ik verhinderde de karakteristieke doorbraken ...b5 en ...d5 en ik viel wat pionnetjes aan, maar ik had verder geen idee wat ik nog kon doen. Het was een beetje schuiven en stukken ruilen, waarna ik in de tijdnoodfase niet al te handig speelde en opeens in grote moeilijkheden was. Om een lang verhaal kort te houden: ik verloor dus en daardoor werd het 8-0 voor de enige Nederlandse schaakwereldkampioen.

Uiteindelijk werden we glansloos laatste in de poel des doods. Amersfoort werd op grote afstand tweede, waardoor zij voor de hoogste acht plekken vochten. Hardenberg werd comfortabel derde en vocht net als wij voor de negende plek.

Knock-outfase

We begonnen de KO-fase tegen Paul Keres. Met schaken hadden we weinig in te brengen. Ik speelde uiteindelijk tegen Paul Hommerson, waarvan jullie wel zullen zeggen dat-ie op me lijkt. Aanvankelijk zou ik tegen Anton Rosmuller spelen en zat ik te twijfelen hoe ik zou openen. Nu deed ik dat niet. In de bekerwedstrijd Paul Keres-BSG kwam Le al snel goed te staan tegen hem. Dus deed ik 1.e4. Maar na 1...c5 2.Pf3 e6 3.d4 cxd4 4.Pxd4 Pc6 5.c4?! Pf6 6.Pc3 Lb4 wist ik het niet meer. Ik dacht dat 7.Pb5 nog wel kon en na 7...Pxe4 deed ik 8.Dg4 Pxc3 9.bxc3 Lf8 10.La3 Lxa3 11.Dxg7 en uiteindelijk werd het remise. Een vreemde partij. Aan bord drie vlagde Rijpert die Rosmuller nog, waardoor de schade beperkt bleef tot een 6-2-nederlaag.

We moesten dus met minimaal 4-0 winnen met voetbal, maar daarmee waren we zo mogelijk nog kanslozer. En ik maar denken dat we eindelijk teams ontmoetten die net zo knudde waren als wij... Uiteindelijk verloren we met 4-1.

In de strijd om de dertiende plek speelden we tegen Lonneker of zo. Ik speelde tegen Jokim van den Bos als ik me niet vergis. Op Playchess is hij een redelijk gehaaide snelschaker. In deze kroeg bleek daar echter weinig van. Hij speelde Schots gambiet en dat leek-ie niet echt te kennen. Hij kwam op het idee om de d-pion terug te winnen, maar de tijd die hij daarmee verloor, woog niet op tegen de winst van een zwakke, geïsoleerde pion. De penning op het paard op f3 was niet zo leuk en ik kon al snel een paar pionnen rapen, de koning het halve bord over jagen, een dame winnen en het vervolgens uitschuiven. Het had vast sneller gekund, maar ik zie niet zo gek veel, dus probeer ik zo eenvoudig mogelijk te spelen. Het team won zelfs met 4½-3½, wat betekende dat we het met voetbal zelfs een voorsprong mochten verdedigen... Een kwartier later waren we echter nog verder gekelderd in het klassement na een forse afslachting.

In de strijd om de laatste plek (of eigenlijk de één-na-laatste plek) vochten we tegen Vegdluzd (of hoe je dat ook schrijft.) Met voetbal bleven we aardig bij door een krappe 2-1-nederlaag. Met schaken zouden we het moeten kunnen winnen. Dat bleek ook wel. Ik speelde tegen een gastje dat tempi verknoeide in de opening en daardoor ook een kostbare pion. Vervolgens speelde ik niet al te overtuigend verder en besloot ik maar wat sneller te zetten. Prompt gaf -ie een stuk weg en kon ik het gauw uitschuiven. Bij een stand van 4-3 was de witte nog bezig. Zijn koning werd ver het witte kamp in gejaagd, maar uiteindelijk won hij wel. Daarmee werd de eindstand 5-3 en waren we op het nippertje één-na-laatste geworden.

Winnaar werd uiteindelijk het Zwakke Schaap, met King Look in de gelederen. Hij was in een titanenduel halverwege het toernooi helaas te sterk voor Dimitri R. Van wie ze in de finale wonnen, weet ik niet eens. De spelers van Max Euwe werden uiteindelijk derde, wat een bittere teleurstelling was. De voetbalwedstrijd wonnen ze met 4-0 van de uiteindelijke winnaar, maar het schaken ging wel heel erg mis: ze verloren met 7-1. Uiteindelijk vochten ze met het verrassende Amersfoort (twee zeges, vierde plaats) om de derde plaats. Het was na de poelfase de tweede keer dat de teams tegenover elkaar stonden. Nadat de voetbalwedstrijd in 8-0 was geëindigd, hadden de schaakwedstrijden schriftelijk kunnen worden afgedaan. Uiteindelijk won Max Euwe met 6-2.

Toen de wedstrijden waren afgelopen, gingen veel mensen weer naar huis. Zo kon het gebeuren dat de witte en ondergetekende een vlaai voor Soest mochten uitkiezen en dat Pinda even later hetzelfde mocht doen voor Amersfoort. Ewood bleef nog barbecueën met zijn team, ik kon met de witte mee terugrijden naar het knusse Bussum. Mijn ouders zaten lekker in de tuin te eten, waarna voor de witte en Behirder maar een pizza werd besteld. Het was me het dagje wel.

Minder gelukkig was ik die nacht. Mijn kop barstte bijna uit elkaar van de koppijn. Later kwamen daar nog keelpijn en spierpijn bij. Volgend jaar doe ik alleen mee als het weer het toelaat!

Gerelateerde artikelen:

Schaken...; 23-01 2008

De stand-up comedian in de Heineken Music-Hall

Bijna perfecte voorstelling Crowded House

Afgelopen zondag had ik een welkome afwisseling op het saaie geschrijf van een Bachelorthesis: ik ging - samen met mijn ouders, tante en Victor v K. - naar een concert van Crowded House. Deze band ken ik al vanaf toen ik nog een klein jochie was. Mijn verste herinneringen gaan terug tot de tijd waarin ik nog twee opa's en oma's had. Ik ben er dus mee opgegroeid. 

Ik ben eigenlijk met bijna alleen maar Engelstalige muziek opgegroeid. Nooit had ik enig idee wat er nou bezongen werd, het enige wat ik herinnerde was hoe de klanken gingen. Bij benadering dan. Nederlandstalige muziek heb ik altijd knap waardeloos gevonden. Misschien juist omdat daarbij wel meteen duidelijk is wat er nou gezegd wordt. In een taal die je niet kent komen de rijmpjes veel minder oppervlakkig over, dus waardeerde ik het meer. Inmiddels speelt de taalbarrière een mindere rol, maar nog steeds boeit het me niet waar een lied nou over gaat. Als het maar mooi klinkt. Dat is bij Crowded House altijd wel in orde.

Reis

Het was inmiddels vijf uur 's middags en we gingen op pad. Eerst werd m'n tante opgehaald, gevolgd door Viktor. Oorspronkelijk zou Ewood meegaan, maar hij had de dag erop belachelijk vroeg een tentamen, waardoor hij niet op een normale manier op tijd in Enschede kon zijn. Daardoor ging Viktor - vader van Nederlands bange hoop in dagen, het schaaktoptalent Robin v K. - voor hem in de plaats. Als muzikant was hij een waardig vervanger.

Hoewel het concert pas om acht uur zou beginnen, wilden we er eerder zijn, want we zouden daar in de buurt nog gaan eten. We kwamen echter in de file te staan, maar gelukkig loste deze al snel op. Vervolgens moest de auto geparkeerd worden. Loulou dook eerst een parkeergarage in, maar dat leek de dames niks, want we hadden jaren geleden, bij een ander concert, ergens op een veldje gestaan. Loulou reed daarom maar weer achteruit de helling op. We reden een paar rondjes, op zoek naar parkeermogelijkheden. Bij een bank was een enorm parkeerterrein en nergens stond dat we er niet mochten parkeren. Bij nadere inspectie bleek dat niet zo te zijn, dus gingen we maar weer verder zoeken. Uiteindelijk hadden we een stoffig veldje gevonden, maar daar had m'n pa weer geen goed gevoel bij. Terwijl wij richting de ArenA liepen, ging Loulou de auto maar weer in zo'n parkeergarage zetten.

Daarna gingen we een hapje eten in een drukke vreethut of zo. Het was inmiddels half acht geworden en we gingen voorzichtig naar de HMH. Nadat de kaartjes waren gecontroleerd, kochten m'n ouders nog een T-shirt. We zaten vrij dicht bij de ingang, op vrij grote afstand van het podium. Ik herinnerde me de zaal weer, waar ik vijf jaar geleden ook was geweest. Toen was er een concert van de Finn-Brothers en stond ik helemaal achteraan, onder het "balkon" en achter de laatste stoelen. Het was een geweldige plaats, met een mooi uitzicht en weinig mensen die je begluren. Destijds waren er vooraan staanplaatsen, nu waren het zitplaatsen.

Voorprogramma

Langzaam druppelden de mensen binnen. Ik zat op mijn horloge te kijken. De wijzer kroop bij wijze van spreken naar de "12" toe* en ik werd steeds "meer zenuwachtig". Om acht uur ging er een soort gong en kwam het voorprogramma. Vreemd, ik dacht dat het voorprogramma altijd al van tevoren bezig was, als een soort sfeerverhogend achtergrondkoortje. Nu hadden ze echter de aandacht van iedereen. Het zullen wel jonge talenten uit Nieuw-Zeeland zijn geweest, maar echt veel konden ze er niet van. De zanger had een verrotte stem en verder was het ook niet veel soeps. Viktor v K. vond dat ze ook niet al te best gitaar konden spelen, maar daar weet hij dan ook meer van dan ik.

Het voorprogramma duurde en duurde maar. Het was inmiddels bijna kwart voor negen, toen ze er maar mee nokten. Daarna werd het podium nog verbouwd en was het inmiddels negen uur geworden.

Het concert

Toen het podium uiteindelijk naar wens was, begon het publiek zich te roeren. De "helden" waren het podium opgekomen. Jammer genoeg kon ik vanaf mijn plek niet veel zien, maar het begon meteen goed met I feel possessed, wat ik een opmerkelijk openingsnummer vond, maar zeker geen slechte. De drummer had er zo te horen duidelijk zin in, zo hard als zijn slagen klonken. Prachtig. En dan Neils stem, die een welkome afwisseling was vergeleken die kraai van het voorprogramma. Zijn stem is in al die jaren niet veranderd.

Vervolgens kwamen er veel nieuwere nummers aan bod. Ik kende ze niet, maar kwalitief was het weer eens hoogstaand. Op een CD zouden ze niet misstaan. Vooral dat aanstekelijke Say that again klonk geweldig. Daarnaast kan natuurlijk Amsterdam niet onvermeld blijven. Tussendoor kwamen nog wat "oude" nummers ter afwisseling. 

Interactie

Na een tijdje begon Neil meer tegen het publiek te praten dan te zingen, alsof hij een stand-up comedian was. Ik volgde lang niet alles wat hij zei (mensen verstaan is niet mijn sterkste punt), maar uiteindelijk ging het over de politieke situatie. Net als in Belgixc3xab -waar ze de dag daarvoor optraden- zitten we hier in een politieke impasse. Hier kwamen enkele (gexc3xafmproviseerde?) rijmpjes over, zoals de suggestie dat Nederland en Belgixc3xab dezelfde premier moesten hebben, want dat was goedkoper of zo. Op het eind kwam er iets als "A Prime minister or a prime ministeress, or a man in a dress." Hij kent Rutte dus al.

Verder probeerde hij het publiek nog mee te laten zingen, wat wel aardig lukte. Later werden er nog twee 10-jarige jochies op het podium geroepen, waar ze een hardloopwedstrijd gingen doen. Volgens mij zijn ze tijdens het restant van het optreden op het podium gebleven, maar dat kon ik niet goed zien.

Hits

Op het eind kwamen er nog een beetje de hits. Ik vond het wel komisch dat het best rebelse Chocolate cake werd gespeeld. Later kwam ook nog het mooie Distant sun en was ik helemaal tevreden. Op het eind kwam er nog een toegift, maar de tijd was toen al bijna op. Daarmee kwam het einde aan een bijna perfecte voorstelling. Bijna, want Neil vergat zoals gebruikelijk geregeld zijn tekst, een klein, maar verwacht minpuntje. 

Iets na elven was het afgelopen. We liepen naar buiten, waar het nog steeds niet helemaal donker was. Op de terugweg maakte zich een prettig gevoel van me meester, maar de dag erna wachtte weer de thesis.

Links:

Setlist

Recensie

Gerelateerde artikelen:

Ewoods weblog; 04-07 2007

* Ik heb een digitaal horloge

BSG Internetkampioen!!?

BSG wint van Goes

Het is al een hele tijd geleden, toen ik voor het laatst over de Internetclubcompetitie schreef. We speelden toen tegen Terneuzen en die wedstrijd maakte weinig positieve gevoelens los. De indeling liep in de soep, waar we continu gezeur over kregen en we verloren de wedstrijd uiteindelijk. Het kampioenschap leek ver weg, hoewel de eindstand op bordpunten zouden worden bepaald. We hadden nog alles om voor te vechten. Een maand later speelden we tegen Charlois Europort. Toen de wedstrijd werd gespeeld, lag ik op een studieboek te slapen. Weer een maand later speelden we tegen de "Premovebaronnen" en zat ik in Oostenrijk. Daar zag ik dat BSG de wedstrijd met maar liefst 15½-½ had gewonnen. Afgelopen maand speelden we tegen "De Toren" en was ik wel van de partij. Destijds had teamleider Lenaard besloten dat degene die de minste punten zou halen, het verslag zou schrijven. Mij jaag je daar geen schrik mee aan, maar Ewood wel. Hij moest dan ook het verslag schrijven. De uitgestelde wedstrijd verliep niet best, maar doordat Terneuzen verloor, stonden we qua matchpunten gelijk en kwamen we vijf bordpunten voor.

De naderende zomer(vakantie) zorgde ervoor dat het competitieschema in de knoei kwam. Doorgaans speelden we één ronde in de maand, maar dat zou betekenen dat de ICC in het slechtste geval pas op 31 juli zou zijn afgelopen. Rond die tijd van het jaar komen meer mensen terug van vakantie dan dat er op vakantie gaan. Dat was dus niet wenselijk. De meeste achterhoedeteams hadden sowieso weinig trek meer in nog een ronde; ze speelden immers nergens meer om. Eigenlijk wilde alleen Terneuzen dat de laatste ronde gespeeld zou worden, want dan hadden ze meer kans om de titel binnen te halen. Wij wilden dat uiteraard niet en we konden ons een beetje verschuilen achter de andere teams. Volgend jaar moeten we gewoon in oktober beginnen, zoals afgesproken. En anders had de competitieleider eerder moeten ingrijpen. Wat er nou precies is besloten, is mij niet bekend. Wij gingen er in ieder geval van uit dat dit de laatste ronde zou zijn.

Doordat Terneuzen nog niet had gespeeld, was ons doel om meer dan 11 bordpunten te pakken, zodat we gegarandeerd kampioen zouden zijn. Tenminste, als de competitie na deze ronde was afgelopen. De tegenstander was de Goese Schaakvereniging, de nummer 11 van de competitie. Zij stonden zelfs nog lager dan de Premovebaronnen die niet meer dan een half bordpunt wisten te behalen tegen ons. Maar de indruk die ik kreeg van het team, was dat ze slecht aan de competitie waren begonnen en dat het vervolgens steeds beter ging. Terneuzen had echter weinig vertrouwen in een stunt van hun buurvereniging, want de eerste felicitaties kwamen al onze kant op.

Goes speelde met webmaster (?) Joey Grochal (Kroket), Louis Nieuwenhuijse (Louis g4), Joey van de Braak (Yordivdb) en Maxim le Clercq (Torodeboro). BSG speelde met het gebruikelijke kwartet. BSG had dan ook een ratingoverwicht waar je "U" tegen zegt, aangezien al onze spelers op papier sterker waren dan die van Goes.

1e ronde

Lenaard deelde de teams een beetje raar in, waardoor ik meteen in de eerste ronde tegen Kroket kwam te spelen. Tijdens het NK Rapid voor jeugd van vorig jaar (!) speelde ik tegen hem en kon ik remise maken door eeuwig schaak in een theoretisch weerlegde variant. Ik had de internetcompetitie echter serieus genomen en ik besloot om maar Berlijns voor te bereiden. Met wit verlies ik er altijd tegen, dus nu zat ik hopelijk aan de goeie kant. Dat viel tegen. Ik besloot het inflexibele 9...Ke8 te spelen in plaats van 9...h6 waar ik zo weg van ben, maar echt lekker speelde ik niet. Echt slecht stond ik niet, maar opeens liet ik met m'n domme hoofd m'n loper insluiten. Ik kon de strijd nog wat rekken door een kwal te offeren, maar uiteindelijk scoorde ik wel een nul. De rest van het team won gelukkig wel. De score van 3 uit 4 met zwart was goed te noemen. Als we elke ronde zoveel zouden scoren, zouden we kampioen zijn.

2e ronde

Ook in de tweede ronde kreeg ik een voorbereide opening op het bord. Ik had weinig zin in een Siciliaanse partij, dus besloot ik mijn oude repertoire op te pakken. Na 1.e4 c5 2.Pf3 Pc6 deed ik 3.Lb5!? Vroeger had ik weinig succes met die opening, maar ik besloot nu om op het centrum te spelen. In de partij kreeg ik een prettig ruimteoverwicht en daardoor had ik de betere kansen. Die kansen benutte ik echter niet. Op de belangrijke momenten miste ik de beste zet. In tijdnood kreeg ik echter binnen een paar zetten beslissend voordeel.

Ondertussen had Large van mijn kwelgeest uit de eerste ronde gewonnen. VR kon in een dame-eindspel een schaakje met een schaakje pareren en na de afruil promoveerde zijn a-pion. Ewood was echter in een ellendig eindspel gekomen, waarin hij zwarts vrijpionnen niet meer kon afstoppen. Een tegenvaller, maar desondanks weer 3-1. Het kampioenschap kwam in zicht.

3e ronde

Ik was benieuwd of ik nu wel met zwart zou kunnen winnen. Ik speelde tegen Louis g4 en inderdaad, die naam had -ie niet voor niets. Hij begon met 1.g4. Tja, op de club speelt Mark Pieterse altijd 1.b4. Dan speel ik 1...e5, dus mijn standaardreactie was nu 1...d5. Achteraf was 1...e5 misschien wel beter, al was het maar in de ijdele hoop het Narrengambiet (2.f4) uit te lokken. Zoals het nu ging, werd wits koningsloper sterk. Een check met de computer leert me dat wit in de partij een kwaliteit had kunnen winnen als hij met het andere stuk op d5 had geslagen. Zoals het in de partij ging, kwam ik behoorlijk te staan en wist ik het plusje met vaste hand (al zeg ik het zelf) uit te breiden.

Ook nu werd de ronde met 3-1 gewonnen. Ewood verloor van Kroket en kon zich alvast gaan richten op het schrijven van het verslag. Hopelijk gaat hij niet zitten copy/pasten uit dit verslag. Het publiek wil de Ewood terugzien uit het SUPERBLONDT-tijdperk.

4e ronde

We moesten nog 2½ punt om zeker te zijn van de titel. Met wit moest dat toch gaan lukken? Ik kreeg weer mijn Lb5-variant op het bord en na matig openingsspel van mijn tegenstander, had ik het centrum in handen gekregen. Ik speelde vervolgens echter ongelukkig verder, waardoor mijn centrum veranderde in een zwakke pion, terwijl zwarts stukken goede velden kregen. Na een zet of twintig ging het dan ook de verkeerde kant op. Maar goed, ik moest kalm blijven. Ik had in real life ruim 300 elopunten meer. Ik moest wachten totdat hij zichzelf in de voet zou schieten. Dat moment kwam op zet 28, waar ik de kans kreeg een aanval op mijn d-pion te beantwoorden met een geniepige tegenaanval, die een kwaliteit won. Ik had mazzel dat die truc in de stelling zat. Mijn tegenstander was nogal verbolgen over het partijverloop, blijkens de opmerkingen die hij maakte over de chat.

Het team won deze ronde met maar liefst 4-0, waardoor de eindstand werd bepaald op 13-3, wat ruim voldoende was voor het kampioenschap. 

BSG is de eerste Internetkampioen!!!!

Gerelateerde artikelen:

De Toren - BSG; 12-05 2010

Hamilton wint onoverzichtelijke GP van Canada

Hogebandenslijtagerace

In 1997 was bandenfabrikant Bridgestone voor het eerst actief in de formule 1. Het was het begin van de bandenoorlog. Voorheen was alleen Goodyear de bandenleverancier, maar daar was nu verandering in gekomen. Door de bandenoorlog werden de banden sneller en daardoor minder slijtvast. Althans, dat ging op voor Goodyear. Op sommige "bandenvretende" circuits zoals Spanje en Canada (!) hadden de Goodyearcoureurs iedere drie ronden wel nieuwe banden willen hebben, zo hard sleten die banden. De Bridgestonebanden hadden meestal nergens last van. Anno 2010 is de situatie helemaal omgekeerd. Bridgestone gaat de formule 1 verlaten en tijdens de GP van Canada speelde de bandenslijtage een toch wel kwalijke hoofdrol.

De kwalificatie beloofde al gelijk veel goeds. Luis pakte als eerste niet-Red Bull-rijder de pole. Op de laatste benzinedampen reed hij een zeer scherpe tijd. Webbah en Fattle kwamen daarvoor een paar tienden tekort, maar zij hadden nog genoeg benzine over om de pits te halen. Luis niet. In de laatste bocht voor de pitsingang kreeg hij te horen dat hij de wagen moest stilzetten, zodat er nog brandstof overbleef voor een brandstofmonster. Als straf kreeg McLaren een vette boete, maar Luis kon als een held uit zijn rollende bolide stappen, een beeld dat - zoals al 999 keer gezegd - de jaarboeken gaat halen. In dat opzicht waren die 10.000 dollars nog best goed besteed.

De race zou ditmaal vanuit strategisch oogpunt ongekend spannend kunnen worden, daar de Red Bull-coureurs op een andere bandenstrategie zaten dan Luis en de als vierde gekwalificeerde Alonso. De Red Bulls hadden namelijk op de harde band gekwalificeerd en moesten daarmee de race ook aanvangen. Een opmerkelijke zet, want doorgaans zijn de zachte banden beter in de kwalificatie. Bovendien kun je dan vroeg in de race overstappen naar de harde band, waarmee de race gemakkelijk mee is uit te rijden. Als je op de harde band begint, kun je pas later in de race overstappen naar de zachte band en verlies je doorgaans veel tijd doordat je langer met "oude" banden rondrijdt. In Canada zou het echter heel anders gaan...

Race

Door een versnellingsbakwissel verloor Webber zijn tweede startplaats en moest hij zich vanaf de zevende plek opwerken. Fattle schoof daardoor naar de tweede plek en hij wist zijn bolide bij de start al bijna naast die van Luis te zetten. Alonso is derde, maar verder achterin gaat het behoorlijk mis als Petjerov zijn bolide bij het aanremmen (?) verliest en Pedro de la Rosa het gras op ramt. Ondertussen hebben Massa en de ijzersterk gekwalificeerde Liuzzi het aan de stok gekregen met elkaar. Tot tweemaal toe raken ze elkaar, waarna Liuzzi spint. Massa is ook niet zonder schade, want als allerlaatste (!) zoekt hij de pits op, maar na een reparatiestop kan hij ook beginnen met racen.

Voor Co Biaggi zit de race er dan al op. Hij komt in de eerste ronde de "Wall of Shame" tegen als hij een wilde inhaalactie onderneemt op Hülkenberg. Die besluit de chicane af te snijden, waar Co Biaggi over de kerbstones wordt gelanceerd en de muur raakt. Een domme fout.

Vooraan beginnen de McLarens en Alonso problemen te krijgen met de banden. De superzachte banden hebben na vijf ronden hun beste tijd al gehad. De tactiek van Red Bull lijkt te gaan slagen. Button is de eerste die nieuwe banden haalt, Luis en Alonso volgen een ronde later. Alonso heeft een snellere pitstop en komt Luis zodoende voorbij. Het zou niet de laatste positiewisseling worden tussen de McLarens en de Ferraririjder.

Door de vroege pitstops van de concurrenten rijden de Red Bulls aan kop. Het tempo van de achtervolgers is echter wat hoger dan dat van de Red Bulls zelf. Dit noopt de Red Bull-coureurs dan ook tot een vroege eerste pitstop. Webbahs blijft echter op de harde banden rijden, wat betekende dat de Australiër in ieder geval nog een keer binnen zou komen. Fattle stapt wel over naar zachte banden, maar daar zou hij realistisch gezien ook niet de race mee uitrijden.

Op dat moment heette de verrassende leider Bümi. Van hem kon niet verwacht worden dat hij daar nog lang zou rijden. Alonso wordt steeds groter in zijn spiegels, maar hij geeft geen krimp. Luis kan profiteren en slipstreamt voorbij de Ferrari, terwijl Bümi de pits opzoekt. De eerste pitstops hebben Red Bull dus niet heel veel gebracht. Opmerkelijk is wel dat Fattle zijn zachte banden niet stukrijdt. Hij haalt pas halverwege de race zijn derde bandensetje, net als de McLarencoureurs en Alonso. Webbah probeerde zijn strategie te doen werken door niet naar de pits te komen, maar het pakt niet zo best uit: na verloop van tijd vliegen er seconden per ronde van zijn voorsprong af, ongeveer in hetzelfde tempo als waarmee de stukken rubber van zijn banden vliegen.

Webbah kwam daarom maar weer binnen voor nieuwe banden en het vervelende was dat hij nog op de zachte banden moest rijden. Zijn bandengok had hem dus alleen maar een hoop tijd gekost. Vooraan maakten Luis, Alonso en Button de dienst uit. Alonso verloor de aansluiting met Luis, waarna Button hem onder druk zette. Wanneer Alonso wordt opgehouden door een hrt-bak, ziet Button zijn kans schoon en vliegt er voorbij. De stand vooraan is daarmee wel bepaald.

Achterin is meer spanning. Felipe Massa is opnieuw met de Force India's in gevecht. Bijna wordt hij op hetzelfde punt als waar hij Liuzzi er afduwde er zelf afgeduwd, maar het loopt goed af. Door de rijdende chicanes weet hij zelfs Subtiel, die eveneens een vrij ongelukkige race reed, te passeren. Zijn race wordt echter verpest door Shoeface, die zichzelf in het weekend op alle mogelijke manieren belachelijk maakt en bij talloze incidenten is betrokken. Hij duwt Massa het gras op aan het eind van het lange rechte stuk, waarbij de Braziliaan zijn voorvleugel beschadigt en verder niet meer in het stuk voorkomt. Shoeface, die van een beschamende dertiende startplaats vertrok en in de race door een lekke band op een vreemde bandenstrategie zat, is in de slotfase zo traag dat hij de Force India's in zijn spiegel krijgt. Liuzzi gaat het duel fanatiek aan. De wagens raken elkaar en de brokstukken vliegen er vanaf, maar de heren kunnen verder. Liuzzi passeert de ex-wereldkampioen even later en ook Subtiel passeert hem nog, waardoor Shoeface zelfs geen puntje overhoudt aan deze trieste vertoning.

Feest is er bij McLaren, dat de nummers één en twee in het klassement heeft. Door zijn overwinning gaat Luis niet alleen zijn teamgenootje voorbij, ook Webbah keldert in het klassement. Het zit vooraan nog steeds dichtbij elkaar. Alonso staat maar 15 punten achter Luis, Fattle 19. Zij hebben echter een gaatje geslagen met Rosberg, Kubica en Massa, maar heel veel is het niet. Pas achter Massa is er opeens een groot gat naar Shoeface. Er is dus niks beslist, maar misschien is er de laatste races een kentering opgetreden en heeft niet Red Bull, maar McLaren de snelste auto. In dat geval kan het kampioenschap wel gauw beslist worden, aangezien McLaren dit jaar veel stabieler oogt dan Red Bull. En vergeet Alonso niet. Hij finishte toch maar mooi voor de Red Bulls. Wie weet wordt ook dat structureel.

Vast staat dat we een bizarre race hebben gezien, waarin de bandenslijtage voor het eerst in jaren weer centraal stond. In hoeverre deze race wat zegt over de rest van het seizoen, weet ik niet, maar het kan maar zo dat deze races volgend jaar standaard zijn. We kunnen van bijvoorbeeld Pirelli niet meteen superbanden verwachten.

Links:

F1 Fanatic

Gerelateerde artikelen:

Fattle houdt Webber tegen; 30-05 2010

Een lange verkiezingsnacht

Het Amsterdamsyndroom

Gisteren ook wezen stemmen? Ik in ieder geval wel. Op deze feestdag van de democratie bracht ik mijn stem uit in een Bussums fort. Ik kreeg een enorme kaart in m'n handen gedrukt en ik mocht één piepklein vakje rood kleuren. Over papierverspilling gesproken. Toen ik de enorme kaart eindelijk had uitgevouwen, bemerkte ik dat het nog best moeilijk was om de kandidaten aan de linkerkant van de kaart aan te kruisen. Geen wonder dat het CDA zo fors verloor...

Nadat de stembureaus waren gesloten, werden de eerste prognoses gemaakt. Het CDA, dat het bij verkiezingen doorgaans beter doet dan in de peilingen, verloor nog forser dan verwacht. En dat terwijl de opkomst laag was. De PvdA verraste door gelijk te komen met de VVD. Het kon weleens een heel mooi avondje worden, want dat het zo spannend zou worden, daar hadden weinig mensen rekening mee gehouden.

Al direct werd er vooruitgelopen op de mogelijke coalities. Het hing steeds af van maar enkele zetels of er nou wel of geen meerderheid was voor een bepaalde coalitie. Een belangrijkere vraag was wie er nou de grootste zou worden en daarom bleef ik dan ook op. Lange tijd ging de PvdA aan kop. Het zou een soort "gewogen" tussenstand zijn. De PvdA stond zo'n 30.000 virtuele (?) kiezers voor. Het zou een vrij stabiele marge moeten zijn. De voorsprong liep 25.000 en 35.000 zelfs nog wat op; ongeveer een halve kamerzetel voorsprong voor de PvdA. Bij de VVD, waar de bar inmiddels al was gesloten, was het stil geworden. Je kunt wel de hele tijd voorstaan in de peilingen, maar als je uiteindelijk toch niet wint, dan baal je wel stevig.

Maar opeens was de PvdA zijn voorsprong helemaal kwijt. De voorsprong werd zelfs een achterstand en die achterstand liep steeds verder op. Ik had een beetje hetzelfde gevoel als met de Amerikaanse Presidentsverkiezingen in 2004. Toen stond die Curry voor en ging ik rustig slapen. Toen ik wakker werd, had Bush ineens gewonnen. En nu was ik de halve nacht opgebleven om de VVD uiteindelijk toch te zien winnen. Bah...

Doordat de VVD de grootste partij is, kunnen zij het voortouw nemen in de coalitievorming. Net als in 2003 kwam de PvdA net tekort om de grootste te worden. Destijds liep het uit op een enorme sof. Balkenelende had totaal geen zin in een kabinet met de PvdA en vormde met de nog steeds in populariteit dalende VVD en D66 een kabinet. Na het gedonder met LPF-kamerleden in Balkenende I, zaten nu de VVD'ers elkaar de tent uit te jagen, waarna de D66 de stekker er maar uittrok. En desondanks kreeg Balkenellende eind 2006 weer de gelegenheid een kabinet te leiden.

Na de verpletterende verkiezingsnederlaag van gisteren kondigde Balkenende zijn vertrek aan. Vreemd genoeg wilde hij ook niet in de oppositie om eventueel weer tegen een "paars" kabinet tekeer te gaan. Een slappe zet. Voelde hij zich te goed voor de oppositiebankjes of zo?

VVD-PVV-CDA?

Aan het komende kabinet de taak de rotzooi van acht jaar Balkenende op te ruimen, maar met welke poppetjes? De PVV lijkt zijn lesje te hebben geleerd van de gemeenteraadsverkiezingen. Ze willen ineens dolgraag regeren. De machtsgeile autoverkoper Geert Wilders besloot zelfs te breken met zijn AOW-breekpunt. De motivatie was in de trant van: "Ja, we vinden het natuurlijk wel een belangrijk punt, maar regeren vinden we nog belangrijker." Gezien het grote percentage PVV-kiezers in de leeftijdscategorie 50-64 jaar, moet het AOW-standpunt voor veel mensen belangrijk zijn geweest. De verkiezingen zijn nog geen dag geleden gehouden of de PVV pleegt al ordinair kiezersbedrog. Maar dat zijn de kiezers over vier jaar allang weer vergeten...

Terwijl de VVD en PVV al zijn begonnen aan het paringsritueel, komt het CDA ook weer in beeld. Maxime V. zal zich prima thuis voelen in dit kabinet. De PVV staat zwak gezien de regeringsplicht die ze verschuldigd zijn na de gemeenteraadsverkiezingen. De VVD en CDA zouden hiervan misbruik kunnen maken door de PVV overal flink veel water bij de wijn te laten doen. De vraag is echter wat de PVV wel mag doen: op economisch gebied voor Sinterklaas spelen of het de moslims het leven zuur maken. Aan het gedraai over het AOW-standpunt te zien gaat de PVV voor het laatste.

Bij de PvdA blijft het voorlopig stil. Ze moeten wachten totdat de onderhandelingen tussen de VVD en PVV stuklopen. Eens te meer geldt: Second place is the first loser. Hieronder een voorlopig overzicht van de uitslagen:

Tussenstand:

1. VVD 20,4 % 30,6 (31) zetels

2. PvdA 19,6 % 29,4 (30) zetels

3. PVV 15,5 % 23,25 (24) zetels

4. CDA 13,7 % 20,55 (21) zetels

5. SP 9,9 % 14,85 (15) zetels

6. D66 6,9 % 10,35 (10) zetels

7. GL 6,6 % 9,9 (10) zetels

8. CU 3,3 % 4,95 (5) zetels

9. SGP 1,7 % 2,55 (2) zetels

10. PvdD 1,3 % 1,95 (2) zetels

Rest 1,1 % 1,65 (0) zetels

Gerelateerde artikelen:

Weg met Balkenellende!; 06-06 2010

Weg met Balkenellende!

Verkiezingen

Over drie dagen zijn de Tweede Kamer-verkiezingen alweer. Wat de toekomst zal brengen, is nog onzeker. Een aantal maanden geleden voorspelde ik dat Wilders de macht over zou nemen. Ik vreesde dat hij Job met boter en suiker in zou maken tijdens de debatten. Dat gebeurde niet en het was uiteindelijk de VVD die in de peilingen de macht naar zich toetrok. 

De vraag is of we daar blij mee moeten zijn. Een extreem-rechts kabinet met de VVD, CDA en PVV zie ik niet zitten. Met Balkenende II heb ik namelijk hele slechte ervaringen. Naast het constante geschreeuw van de politici en de verschillende bevolkingsgroepen die tegenover elkaar werden uitgespeeld waren er kille bezuinigingen terwijl er wel geld was voor rechtse hobby's zoals de hypotheekrenteaftrek. Een soort "Paars" lijkt me een heel wat leuker kabinet. Beter uitgebalanceerd en met goede mogelijkheden om de juiste plannen tegen elkaar weg te ruilen.

Het belangrijkste is dat Balkenende vertrekt. Ieder volk krijgt de leider die het verdient, maar ik voel al jaren dat mij onrecht is aangedaan door deze lapzwans. Ik heb immers nog nooit op hem gestemd en toch vertegenwoordigt hij wel mijn land als minister-president. Leve de democratie! Als leider heeft hij ontzettend weinig leiding gegeven wanneer dat echt nodig was. Liever zat hij als schoothondje bij Bush in het Witte Huis als de belangrijkste bondgenoot van de Verenigde Staten in een niet te winnen oorlog tegen "terrorisme". Ondanks dat zijn kabinetten het doorgaans niet erg lang volhielden, wist het CDA steeds weer net genoeg stemmen te halen om opnieuw de grootste partij te worden. De lastercampagne tegen de PvdA in 2006 was een triest dieptepunt, zeker omdat het CDA met de PvdA moest regeren. Totaal ongeloofwaardig natuurlijk. 

Het wordt tijd dat het extreem-rechtse CDA voor eens en voor altijd ophoepelt uit de regering. De christelijke kiezer kan veel beter voor de Christenunie kiezen. Een grote CU zal het CDA ook weer wat naar het midden trekken en dat is alleen maar goed. De christelijke waarden zijn moeilijk te verenigen met het rechtse beleid dat het CDA de afgelopen jaren heeft uitgevoerd.

Als toegift een grappig filmpje over Balkenende uit de oude doos. Koefnoen zal hem missen!

Gerelateerde artikelen:

Nederland in 2020; 13-03 2010