Jeugd
Drie jaar geleden sloot ik mijn periode als jeugdspeler af. Tot die tijd had ik redelijk wat jeugdtoernooien gespeeld. Dat begon denk ik met het jeugdteam van BSG (haast niet voor te stellen, hè?), toen ik pas net een aantal jaartjes schaakte. Later kwamen daar echte toernooien bij, zoals "Hengelo", het open NK Jeugd. Dat was overigens pas in 2001, zelfs nog een jaar na mijn "echte" NK. Aan de "plaatsingstoernooien" voor het NK deed ik vanaf 1999 mee, toen ik nog een bruggertje was. Hoewel ik het schaken altijd erg spannend vond, was het wel een mooie tijd. Toernooien als "Hoevelaken", "Hengelo" en de schoolschaakkampioenschappen; ze brengen mooie herinneringen bij me naar boven.
Maar langzaamaan begon ik me te realiseren dat het einde in zicht was. Zo mocht ik in 2005 voor de laatste keer meedoen aan de JCC. En in 2006 zou ik steeds m'n laatste toernooi spelen. Mijn laatste PJK, mijn laatste keer Hengelo, mijn laatste keer Eindhoven en mijn laatste keer Hutton. Ik was heel verdrietig toen ik in februari in de barrage de plaatsing voor het NK misliep. Ik zou nooit meer aan het NK Jeugd kunnen meedoen! 2006 gaf me dan ook niet de afsluiting die me voor ogen stond, want ook "Hengelo" verliep vrij dramatisch.Tegen het einde van het jaar, speelde ik in Rotterdam mijn laatste toernooi als jeugdspeler: het Huttontoernooi.
Het Huttontoernooi is een toernooi waar jeugdspelers van verschillende bonden tegen elkaar spelen. In 2006 was de opzet nog gewoon twee partijen met één uur bedenktijd per persoon. Inmiddels is het weer anders, maar het uiteindelijke doel was hetzelfde: de bond met de meeste punten won. Het was destijds een tof toernooi. We waren met een grote groep op reis, ik had een grote zak snoep mee en ik speelde twee leuke partijen. Het was gewoon een leuke dag. Een beter afscheid kon ik me eigenlijk niet wensen.
In de jaren daarna stond ik steeds naast de zijlijn de verrichtingen van mijn clubgenoten te volgen. Dat was overigens al heel snel na het Huttontoernooi: ik was één keer teamleider en een keer observer bij de JCC.
Ook het PJK van 2007 heb ik op de voet gevolgd, net zoals het zoveelste NK van Ewood. Toekijken is heerlijk rustgevend, maar soms kriebelt het om zelf weer eens mee te doen. Helaas mocht ik mijn kunstjes "slechts" vertonen in toernooien zonder leeftijdsdiscriminatie, zoals het Pinkstertoernooi, of Pardubice. En dan kom je erachter hoe groot de impact was van die jeugdtoernooien.
Na deze inleiding zou natuurlijk ook een enorm artikel moeten komen, maar in dit geval is de inleiding een opzichzelfstaand artikel. Daarom nu deel twee:
Het was denk ik tijdens het NK "rapit" in 2007 dat ik op de hoogte werd gebracht van een extra leeftijdscategorie bij dit toernooi. Hoewel ik inmiddels oud en versleten was, deed dit nieuws me weer een jaartje jonger voelen. Misschien zou ik toch nog een jeugdtoernooi spelen!
De tand des tijds kwam echter in het spel en ik was het toernooi allang weer vergeten, toen Ptr tijdens het SGS-Snelschaakkampioenschap voor teams over Eindhoven had. Die avond keek ik nog op internet en warempel, ik kon nog meedoen! Sociaal als altijd vroeg ik of Ewood nog mee wilde doen, net zoals wat andere mensen. Uiteindelijk wilde Sizzel meedoen. Hij was net niet te oud voor de nieuwe groep: <25.
Druk
Alles was geregeld, maar ik zag dat het druk ging worden. Gisteren was namelijk een vriend van econometrie jarig en hij vierde zijn verjaardag op vrijdag de dertiende. Ik dus 's avonds naar Osdorp en weer terug. Ik had nog net de laatste trein gehaald en om een uur of kwart over één was ik thuis. En dat terwijl ik al om half twaalf was vertrokken. :P Het resultaat: ik kon maximaal vijf uur slapen voordat de wekker ging.
Na dit korte nachtje gingen we via Amersfoort naar Eindhoven. In Amersfoort kwamen we Sizzel - zoals gepland - tegen. Dat ging dus goed, maar het B-team is dan ook goed georganiseerd. Om tien uur waren we in Eindhoven, waar de plaatselijke Universiteit eenvoudig werd gevonden. In OV-chipkaartroze borden werden we onthaald en bij het inschrijven kregen we ook een tas in die nichterige kleur mee. Daarna was het tijd voor het inschaken, waarin ik mijn kruit al aardig verschoot door Ewood een paar keer te verslaan, hoewel hij mij ook een aantal keren ownde.
Voor het toernooi had ik niet echt hoge verwachtingen, ik voelde me immers nogal moe. Toch vond ik dat ik in de eerste ronde nog wel aardig speelde. Tegen Sander van Eijk sliep ik daarentegen. Ik kwam al niet lekker uit de opening en ik miste daarna veel van zijn zetten. Desondanks kon ik in tijdnood nog wat terugdoen, waarna ik er zowaar een remisestelling uit had gepeurd. Helaas werd ik toen gevlagd.
Vervolgens raakte ik in een complexe stelling tegen Birgitta van Weersel een stuk kwijt. Een wanhoopsoffensief leverde me echter alsnog het punt op. Vervolgens verloor ik weer een moeilijke Siciliaanse partij van Sebastiaan Smits, ondanks dat ik een pion meer had. Halverwege het toernooi had ik mijn eenvoudigste partij tegen Arjan Dijksta. Hij besloot creatief een stuk te offeren in een - naar mijn weten - theoretisch bekende stelling. Dat was niet goed en nadat-ie nog een stuk weggaf won ik eenvoudig. Tegen Joep Nabuurs kwam ik uiteindelijk goed te staan na 1.e4 a6. Ik besloot maar een stuk te offeren voor drie pionnen. Mat ging het niet, maar in het eindspel werden de pionnen sterk. Met 18 tegen 13 seconden in een gewonnen stelling nam ik echter een remiseaanbod van hem aan. Het was binnen die tijd misschien toch niet te winnen, maar het was toch een wat karige beloning voor de partij.
Vervolgens maakte ik nog remise tegen Joey Grochal. In de Keresverdediging kon ik op h3 offeren, waarna ik na wat omwegen eeuwig schaak moest houden. Helaas is deze variant inmiddels weerlegd, heb ik begrepen. :( Misschien wel een gewonnen halfje... In de achtste ronde won ik nog een halfje (of meer), toen ik van Erik-Jan Hummel won. Ik stond heel erg verkreukeld in het Frans, toen hij ineens stukken ging ruilen. In het Dame-Toreneindspel had mijn koning weinig bescherming, wat dan ook resulteerde ik een klopjacht. Daarbij kon ik enkele houtjes oppeuzelen en uiteindelijk won ik het eindspel. :P Als beloning speelde ik de laatste ronde op een livebord tegen de ongenaakbare MadU Tan. Ik kreeg - zoals de oplettende kijker wel zal hebben gezien - Frans met 3...h6 tegen me. Mijn aanpak was niet al te best, waarna ik slecht stond. Desondanks kon ik het op het einde nog wel remise houden. 56.Ta6+ was noodzakelijk en misschien was de stelling na 58.Kf2 nog te houden. Maar ja, het valt ook niet mee om met nog een minuut bedenktijd goed te schaken.
Al met al had ik nog een best behoorlijk toernooi gedraaid en werd ik negende met de op-zeven-na-hoogste TPR. Sizzel was het hele toernooi veroordeeld tot het leveren van een achterhoedegevecht. Hij verklooide keer op keer goede stellingen. Grappig genoeg won hij een eindspel met twee torens tegen twee torens, een loper en wat pionnen van Jokim van den Bos. In tijdnood is Sizzel ineens wel snel, zoals de ongelukkige zwartspeler ondervond. Met 3 uit 8 en een bye deed Sizzel het naar omstandigheden nog best goed.
In de 1989-1990-discriminatie draaide Ewood het hele toernooi bovenin mee, maar hij verloor steeds op de liveborden. Uiteindelijk moest hij genoegen nemen met 5½ uit 9, waarmee hij desondanks nog 10 euri won.
Pascal
Direct na mijn partij kreeg ik te horen dat we bij Pascal zouden eten. Hij wilde de prijsuitreiking nog bijwonen, want een aantal van zijn pupillen had een prijs gewonnen, net als Ewood dus. We stapten in Pascals vierkante auto, waarna we naar Soest reden. Daar gingen we met de kat spelen, bughousen en natuurlijk nog eten bestellen. Met de laatste trein konden we nog naar Bussum rijden. Het was me het dagje wel.
Scores
Jip 5
Sizzel 4
Ewood 5½
Gerelateerde artikelen:
Terug in de tijd in Italië; 13-09 2009
NK "Rapit"te Eindhoven; 21-10 2007
3 opmerkingen: