Tactisch plan takelt Purmerend toe

BSG 1 blaast kampioenschapskansen nieuw leven in

Het was niet zomaar een wedstrijd, de wedstrijd van BSG 1 tegen Purmerend. BSG, dat tegen SOPSWEPS een lelijke misstap had begaan, moest van de ongenaakbare koploper Purmerend winnen om in de race te blijven voor promotie. In een overvol Denksportcentrum slaagde BSG 1 daarin met vlag en wimpel: het werd 7-3. BSG 2 verloor daarentegen nogal sullig van Oud Zuylen en zag daarmee de kampioenschapskansen verdampen.

Vorig jaar liep Purmerend, net gepromoveerd uit de tweede klasse, het kampioenschap mis door in de laatste twee ronden te verzaken. Dat mocht blijkbaar niet nog een keer gebeuren, dus werd Dimitri Reinderman gehaald. Het team werd daardoor een geduchte concurrent voor BSG 1, dat met de komst van Robert Ris eveneens versterkt was. De vraag was welk team er het meest op was vooruitgegaan. Vorig seizoen speelden we in Purmerend met alle geluk van de wereld een gelijkspel bij elkaar. Dat moest nu beter gaan, wilden we de kampioenschapskansen in eigen hand houden.

Blijkbaar had BSG meer geleerd van die bijna fatale afloop. Destijds speelde BSG doodleuk in dezelfde opstelling als in de wedstrijd daarvoor. Purmerend besloot daarop de eerste borden "op te offeren" en helaas waren ze daar (bijna) succesvol mee, hoewel het natuurlijk ook de verdienste was van de opgeofferde spelers dat ze allebei zonder veel moeite remise maakten. Dit jaar wilde BSG daar niet meer intrappen en dus bedacht meesterbrein Edwin Baart, die grote man, om twee mannen met baarden aan de hoogste borden "op te offeren". Grootmeester Berelowitsch verschool zich aan bord 3. Het wachten was op verrassingen van de uitploeg, maar ze bleken in een "gewone" opstelling te spelen. Sukkels! xD

Wedstrijd

Ondergetekende (met een "baardje van drie dagen", hoewel-ie zich al maanden niet heeft geschoren...) zat vrolijk aan bord één. Hij had zich de dag ervoor flink zitten voorbereiden op zijn tegenstander. Grote kans dat dat Reinderman was, die steeds afwisselend aan bord 1 en 3 speelde, hoewel dat in uitwedstrijden juist de plaats was van Yong Hoon de Rover. Aangezien van Reinderman meer partijen waren te vinden, was mijn voorbereiding ook voornamelijk op hem gebaseerd. Tot mijn geluk (?) bleek hij ook echt aan bord één te zitten. Hoewel hij zijn best deed om diplomatiek over te komen, zal hij wel in elke vezel van zijn lijf hebben gebaald van de indeling, aan de andere kant zal hij wel hebben gedacht: "Gratis elopunten!" Er ging bij hem al een lampje branden bij het lezen van het volgende berichtje dat MC Jec achterliet op Utrechtschaak:

vr 07-01-2011 12:32 MC Jec

De mogelijke allesbepalende wedstrijd BSG-Purmerend (topduel Reinderman-Berelowitsch) volgen is natuurlijk veel praktischer.

Ik hoopte hiermee te benadrukken dat er een echt topduel aan zat te komen, dus of Purmerend zo vriendelijk zou willen zijn om hun sterkste speler aan het hoogste bord te zetten. Onzin natuurlijk, maar Reinderman zat wel waar we hem hebben wilden. Aan de andere kant: er was een reële kans dat hij aan bord drie zou spelen, waardoor het titanenduel Reinderman - Berelowitsch alsnog op het programma stond. 

In ieder geval zat ik bij het oplezen direct aan m'n bord. De overige rangschikking der spelers ging dan ook volledig langs me heen. Het was nu tijd geworden om de bestudeerde openingen ook in de praktijk toe te passen. Dat ging helaas niet al te best. Blijkbaar zijn die 2600-spelers (ik heb zelfs in de meesterklasse niet tegen zulke sterke spelers gespeeld, een nieuwe ervaring derhalve) toch een maatje te groot voor me. Ik haalde wat systemen door elkaar, waardoor ik slecht kwam te staan. Vervolgens werd ik in hoog tempo van het bord gespeeld. Binnen twintig zetten zat ik tegen een stelling aan te kijken die nog wel het meeste weg had van een pingoruxc3xafne. Voor de vorm speelde ik nog wat zetjes door, zodat ik pas zou verliezen als mijn supporters kwamen. Toen ik eindelijk de pion op a2 te pakken had gekregen, vond ik het een mooi moment om te stoppen en gooide ik de handdoek in de ring. Na zijn successen op het Pinkstertoernooi, gaat Reinderman gewoon door met winnen in Bussum... De grootmeester vulde de rest van zijn dag noodgedwongen met suffe activiteiten als Donald Ducks lezen. Wie weet heeft hij inspiratie gevonden om zijn schaaklog mee te vullen, al lijkt die kans klein.

Na afloop ging ik maar stilletjes naar de analyseruimte beneden. Rvv en Le Snelle waren meegekomen en ik kon ze nog even gauw laten zien wat er allemaal mis was gegaan. Een partij om snel te vergeten. Omdat het beneden erg koud en rustig (!) was, gingen we maar weer naar boven. Juist op dat moment kwam Fliffer naar beneden. Hij groette ons niet, maar hij begon ineens over zijn eigen partij te jammeren.

Boven was het een drukte van jewelste. Purmerend had een heel elftal van supporters meegenomen. Het hele Denksportcentrum zag zwart van de mensen. BSG 1 stond door Behirders nul met 1-2 achter, want verder hadden FM Henk en Die Tatjana twee snelle grootmeesterremises geschoven. Gelukkig zag het er bij Ton goed uit. Net als vorig jaar speelde hij tegen Enrico Blays. Ton had hij zwart en won hij met een portie mazzel die karakteristiek was voor die dag. Ditmaal had hij wit en ging het veel gestroomlijnder. In een scherpe stelling miste de zwartspeler iets simpels en verloor daarmee enkele tempi, die fataal bleken te zijn. De witte stukken domineerden het bord en zwart kon de genadeklap slechts afwachten.

De wedstrijd inmiddels al vier uur bezig en op zes borden was het nog erg spannend. Een belangrijk puntje bracht ons "alphamannetje" (met baard!) Le binnen, die natuurlijk geen opoffering is (aldus de bewoordingen van Evert Rademakers.) Hij bracht Yong Hoon de Rover, die ongetwijfeld graag tegen Berelowitsch had willen spelen om eventueel een IM-norm te scoren, zijn eerste nederlaag van de competitie toe. In een aparte Caro-Kann stond hij eerst niet best, maar nadat hij zich als een zombie van de buitenwereld had afgesloten (zijn geheime wapen), ging zijn tegenstander allemaal slechte zetten doen en werd hij vreselijk toegetakeld. Een vrijpion op f7 was de nagel aan zwarts doodskist. Zodoende stond BSG voor het eerst op voorsprong, het was 3-2.

Berelowitsch speelde tot zijn spijt niet tegen Reinderman, maar tegen Hopman. In een pionneneindspel moest hij tandenknarsend in remise berusten. Ook Frans Borm bleef steken op remise. In een eindspel waarin beide spelers nog twee paarden hadden en een zooitje pionnen (hoe vaak zie je zoiets?), kon hij blijkbaar geen gaatje vinden in de verdediging.

Een remise had Larges tegenstander ook graag gehad. De teamleider van Purmerend vond het goed, maar Edwin Baart besloot dat Large het gezien de onzekere prognose nog moest

proberen. Het ratingoverwicht zou zich dan wel doen voelen. Dat gebeurde uiteindelijk ook, hoewel het ratingverschil uiteindelijk toch niet zo groot bleek. Large speelde namelijk tegen Purmerends geheime wapen: een Duitser met bijna 2300 die wel op de ratinglijst stond, maar nooit speelde. Een knappe prestatie derhalve. Het eerste matchpunt was in ieder geval binnen en de resterende borden zagen er inmiddels ook goed uit.

Leon Pliester zat de hele partij te pielen tegen Rop Zgorl. Na bijna zes uur duwen en trekken is er een eindspel ontstaan waarin wits torens beduidend sterker zijn dan zwarts toren, loper en pluspionnen. Leon kennende wikkelt hij vlekkeloos af naar winst, de matchpunten zijn in de tas.

Ewood speelt de tijdnoodfase met het mes tussen de tanden. Hoewel hij een kwaliteit heeft geofferd, heeft hij met zijn pluspionnen juist wel goede kansen. Als wit een remisekans onbenut laat, wikkelt Grotovsky maar af naar een toreneindspel met twee pluspionnen. Hoewel het eindspel niet eenvoudig is te winnen, speelt Ewood zo arrogant dat het lijkt alsof het een gelopen koers is. Gauw pakt hij een dame, om aan te geven dat hij zometeen gaat promoveren. Tegenstander Nicky Law laat zich niet intimideren door de act en verweert zich nog taai. Doordat Ewood ook niet altijd de handigste zet doet, blijft het nog lang spannend. Uiteindelijk lukt het hem om wits laatste pion af te ruilen, waarna het overgebleven eindspel gewonnen is. Een zwaarbevochten zege. Door de eindsprint werd de eindstand 7-3, een ongekende luxe.

Faalhazen

BSG 2 had een minder plezierige middag. De faalhazen aan de eerste drie borden faalden opzichtig. Vooral Ptrs nederlaag tegen een niet nader te noemen NM kwam hard aan. Bij een 3-4-achterstand lag het lot in handen van Tom de Ruiter. In een totaal gewonnen stelling ziet hij een dolletorenwending over het hoofd en moet in remise berusten. Hij lacht zich een breuk, maar zoiets knulligs zou iemand met zo'n schat aan ervaring eigenlijk niet mogen overkomen.

Na afloop werd de overwinning gevierd in de pizzahut bij het station. De speciale gasten waren Rvv, Le Snelle en m'n ouders. Op kosten van BSG konden zij meegenieten van het feest. Als zielige faalhaas kon ik niet echt meegenieten. Volgend jaar weer naar de derde klasse. Helaas. Ik kon me slechts troosten met de gedachte dat mijn (toekomstige) clubgenoten volgend jaar wellicht in de meesterklasse spelen. Het tactische plan pakte geweldig uit en dat op het belangrijkste moment van het seizoen. BSG doet weer volop mee in de strijd om promotie!

Uitslagen

BSG (2291) - Purmerend (2258) 7-3

1. J de Groote (2132) - D Reinderman g (2602) 0-1

2. Le Ootes (2187) - Y de Rover (2297) 1-0

3. A Berelowitsch g (2575) - P Hopman (2300) ½-½

4. L Pliester m (2358) - R Schoorl (2272) 1-0

5. E de Groote (2291) - N Law (2149) 1-0

6. F Borm m (2343) - R Overveld (2211) ½-½

7. La Ootes (2383) - T Thiel f (2282) 1-0

8. T Rozenfeld (2137) - W de Weerd (2157) ½-½

9. H van der Poel f (2244) - L van Mil (2121) ½-½

10. T van der Heijden (2259) - E Blees (2189) 1-0

Gerelateerde artikelen:

BSG heer en meester in Enschede; 12-12 2010

BSG pakt onverdiend punt in Purmerend; 01-11 2009