27-02-2011

Eerste weekend SGS-PK


Slechtste toernooi ooit?

Afgelopen weekend werd het Persoonlijk Kampioenschap van de SGS gespeeld. In dit toernooi, dat ooit een kwalificatietoernooi was voor een kwalificatietoernooi voor het NK (de "halve finales"), is nu slechts een suf "dertien-in-een-dozijntoernooi" waarbij het om het prijzengeld en de elopunten draait. Na zijn gemakkelijke winst in de externecompetitiewedstrijd tegen SMB dacht Behirder wel klaar te zijn voor het echte werk. Hoogmoed komt voor de val, zo bleek. Werkelijk waar niks lukt dit toernooi. Als een echte gokker heb ik de winst van die competitiewedstrijd er alweer dubbel en dwars doorheen gejaagd.

Vrijdag
Het toernooi begon vrijdag al. Niet voor ondergetekende, want die had een bye aangevraagd.

Zaterdag
Het toernooi begon voor mij dus op zaterdag. Er stonden twee duels op het programma en toen ik me 's ochtends haastte om op tijd de trein te kunnen pakken, had ik nog wel even tijd om te kijken tegen wie ik zou spelen: het was CM Drost, die remise had gespeeld tegen de titelloze CM Lenaard. Het toeval wilde dat hij mijn reispartner was. Om tien over half acht stond ik doorweekt en wel op Naarden-Bussum, waar ik een kaartje kocht en vervolgens op Ptr wachtte. Ik ontdekte een klein probleem: voor de busreis had ik geld nodig op mijn chipkaartje en het oplaadpunt op het station zat in een Albert Heijn die pas om acht uur open ging. Dat deed ik daarom maar op Utrecht Centraal, waarna we met de bus naar een verlaten wijk aan het Amsterdam-Rijnkanaal reden. We hadden geen idee waar de speelzaal kon zijn. Ptr vroeg het maar aan een oude man die aan een lolly zat te likken. Volgens hem zaten we helemaal verkeerd, maar toen we de instructies hadden opgevolgd, waren we er zo.

Ik speelde dus tegen Ptr met zwart. Hij verraste me niet echt met 1.d4, maar daarna speelde hij het een beetje apart. Ik beging al snel een onnauwkeurigheid. Het kwam niet doordat ik wits "combinatie" niet had zien aankomen, maar doordat ik de stelling die ontstond volledig verkeerd had ingeschat. 

 
Dit was de stelling na 14.Lc3. Nu pas zag ik dat de koningsstelling echt zwak was: op het geplande 14...Lxc3 komt 15.Dh5+ en 16.Pg5 en kassa. Daarom deed ik maar 14...g6, waarna ik erg slecht stond. Ik moest me verdedigen, maar uiteindelijk kon wit afwikkelen naar een gewonnen eindspel:

 
Na 24.Pxe6+ kan wit in een gewonnen eindspel komen. Hij kan er ook voor kiezen om de dames op het bord te houden, maar als je een eindspel kunt winnen, waarom zou je dat dan nalaten? Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten (zelfs voor 1300-spelers), maar ook 24.h4, wat Ptr deed, is vanuit een theoretisch oogpunt niet verkeerd. Wel vanuit een praktisch oogpunt: Ptr begon lang na te denken hoe hij in de aanval zou winnen, maar zag daarbij zijn voordeel verdwijnen en verloor in de tijdnoodfase naar de veertigste zet nog bijna. Uiteindelijk redde hij zich nog net en bood remise aan, wat ik maar aannam.

We gingen nog analyseren, waarbij veel winnende varianten voor wit werden gevonden, hoewel het vaak niet zo makkelijk was. Het bleek inmiddels alweer twee uur te zijn en ik mocht aantreden tegen Tim Lammens, een (zwakke) FM die bij Dr. Max Euwe speelt. Hij speelde Spaans met 3...Pge7, wat ik niet kende. Ik deed maar 4.c3, waarna 4...d5?! kwam. Volgens Ewood was het dubieus. Hoewel ik het niet helemaal vertrouwde, kwam ik wel goed te staan.


Hier had ik vrolijk 13.Pc4 gedaan. Het paard is op weg naar e3 en de loper op b5 is indirect gedekt. Zwart is in moeilijkheden, omdat zijn stukken enorm met elkaar verstrengeld zijn geraakt. In de partij besloot zwart met 13...Lg6 14.Pe3 De6 15.d5 Txd5 16.Pxd5 Dxd5 17.Tad1 maar een kwaliteit te offeren, wat wel zijn beste kans is. De stelling is niet zo eenvoudig te winnen. Dat roept overigens wel de vraag op of ik niet beter 13.Pb3!? had kunnen doen, om met c3-c4 en d4-d5 te kunnen voortzetten. Daarnaast kan het paard naar c5 (of eventueel a5) gaan. Zwart staat al bijna verloren.

Hoe dan ook, in de partij kon ik na 17...Dc5 maar geen manier bedenken om te winnen. Er is maar één open lijn en de loper op g3 staat bijna ingesloten:

 
Ik vond 18.b4 Db6 19.Dc4 Pe5 20.Lxe5 Lxe5 niet overtuigend. Na lang nadenken koos ik maar voor het matige 18.Lxc6 Dxc6 19.f3, om zodoende de loper weer mee te laten doen. Dat plan was zo slecht nog niet, maar 18.b4! Db6 19.a4! was heel sterk. Er dreigt 20.a5, dus moet zwart 19...Pe5 doen, maar na 20.a5 De6 21.Lxe5 Lxe5 22.a6 b6 23.Dc4 komt wit vernietigend binnen. Zo had het dus gemoeten. In de partij kon ik echter nog steeds "voor twee resultaten spelen", maar al spoedig nam de partij een vreemde wending:

 
Hier had ik 21.Dg4+ gespeeld, met de bedoeling om na bijvoorbeeld 21...Kb8 22.Dxg5 te doen met matdreiging. Zwart deed echter 21...f5 en ik dacht dat ik in de maling werd genomen, want 22.exf5?? wint op slag: welke loper gaat zwart verliezen? Na 22...Lh5 zag ik wat ik had aangericht: zo'n beetje al m'n stukken hingen. Ik dacht lang na en probeerde nog 23.f6+ Lxg4 24.fxg7 Te8 25.Tde1 (op 25.Tf8 volgt rustig 25...Lxd1) 25...Td8 26.Tf8 Le6. Hier had ik nog 27.Lf2 kunnen proberen, maar in tijdnood greep ik mis met 27.T1f1? en na 27...hxg3 kon ik er wel mee ophouden.

Het was een nederlaag die hard aankwam. Zo denk je te winnen en zo verlies je ineens keihard. Voor de omstanders kwam het ook als een verrassing. In één zet vergooide ik de hele partij. Wat een kutspel. :S

Ik vertrok met Ptr, die snel klaar was en snel naar huis wilde, maar uit nieuwsgierigheid bleef kijken. We liepen door de regen naar buiten, naar de bushalte, waar Lenaard zich bij ons voegde. De titelloze CM kon zich na twee nullen op een aangevraagde rustdag verheugen. De BSG'ers deden het belabberd, want zelfs Large verloor van een Paul Keresspeler. Terwijl de Oetoes een vrije zondag hadden, moest ik die dag nog een potje spelen. Ik kwam pas om een uur of acht thuis, waarna ik maar wat boterhammen naarbinnen werkte en m'n partijen ging analyseren. De conclusie was dat de analyses met Ptr vrij goed waren, de meeste ideeën overleefden de kritische blik van de engine. Dat stelde me gerust.

Zondag
Na een rustig nachtje was ik goed uitgeslapen om mijn volgende tegenstander een lesje te leren: namelijk Pascal Boittin. Natuurlijk baalde ik van mijn onnodige nederlaag van de dag ervoor, want met zwart zou het niet zo makkelijk worden om te winnen. Toch baalde ik nog meer van het weer: het regende constant. Mijn moeder wilde me daarom wel naar het station brengen. Dat had ze achteraf gezien niet hoeven doen, want toen we op de bus wachtten, werden we alsnog kletsnat. We reden met "Bus 12" richting de Uithof, om ergens halverwege uit te stappen. Ik herkende de route, waardoor ik wist waar we moesten uitstappen. Was dat jaartje studeren in Utrecht toch niet voor niets geweest. Ptr, die de routeplanner aan het werk had gezet, schrok wakker, waarna we gauw uitcheckten en de bus verlieten.

We waren al om half twee in het Rode Kruisgebouw, waar een stel bejaarden Carnaval zat te vieren. In het kille speelzaaltje zaten we gelukkig ver weg van het kabaal, maar wanneer de deur van de speelzaal open ging, hoorde ik die goedkope Hollandse prulliederen toch. Langzaam maar zeker druppelden er mensen binnen. Mijn tegenstander was er eveneens vroeg bij. Later kwamen de toppers en Arend van Oosten, die op blote voeten (?!) liep. Om twee uur zijn er nog twee plaatsen leeg: Ptr wacht op Michiel Blok, de man zonder schoenen moest op Mark Uildriks wachten. Eerstgenoemde telaatkomer was gewoon te laat, de ander stond bij het verkeerde gebouw te wachten en kwam bijna een uur te laat binnenhollen. Even later ging een telefoon af. Ra ra, van wie zou die zijn? Inderdaad, van die Uildriks. Het last in-first-out-principe ging weer in werking. Wedstrijdleider Marco Meijer kon niks anders doen dan de beste man een nul te geven, waarna het uilskuiken zich maar direct uit het toernooi terugtrok.

Dat zou voor mij misschien ook wel een betere optie zijn, want in een vreemde Spanjaard kwam ik erachter waarom mijn zetten theoretisch niet goed waren: wit offerde op de achtste zet rustig een stuk, waarna hij tot zijn eigen stomme verbazing achter elkaar won. Ik kon het ook niet begrijpen. Met een stuk meer was ik volkomen kansloos. In negentien (!) zetten was het pleit beslecht. In de analyse werd ook geen acceptabele variant meer gevonden voor zwart. Ik had me wel iets meer voorgesteld van mijn partij tegen de laagsteratinghouder...

Was het een omslagpunt, die 22e zet in mijn tweede partij van gisteren? Ik dacht het bijna van wel. Van het ene op het andere moment ben ik blijkbaar als een 1300-speler gaan schaken of zo. In ieder geval bleek die nederlaag een opmaat voor de afgang van vandaag. Blijkbaar heeft iedereen weleens dit soort partijen, maar ik kan het helaas niet rijmen met mijn resultaten in bijvoorbeeld de externe competitie. Het enige voordeel is dat de volgende ronde pas over drie weken is en dat daartussen nog een ronde van de externe competitie is.

Ptr boekte weer een remise. Ditmaal kwam hij er voor de verandering goed mee weg. In een eindspel met een kwaliteit minder wikkelde zijn tegenstander af naar een pionneneindspel dat remise was. Daarmee pakte Ptr zijn vierde remise in vier partijen. Ondertussen verliet iedereen het pand, waarna we naar de bushalte liepen. Toen we bij het kruispunt stonden te wachten, kwam er een andere bus aan, die bij het verkeerslicht vol door een plas reed. Ptr was gauw weggerend, ik onderschatte het gevaar en kreeg de volle laag. Dat kon er ook nog wel bij.

Ptr, die nog pijnstillers had gekocht tegen de hoofdpijn van een nachtje stappen, had liever nog een paar uurtjes geslapen. Ik had dat ook wel willen doen. Het was typisch zo'n dag waarop je beter in bed had kunnen blijven liggen.

Gerelateerde artikelen:
Fouten in Nijmegen; 13-02 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten