Kapitalisme op zijn lachwekkendst
"Vrees de klimaatsverandering," roepen de klimatologen. Nu onderhand iedereen wel overtuigd is dat het klimaat verandert door menselijk ingrijpen, is het tijd om de koppen bij elkaar te steken om een oplossing te zoeken. Wat moet er gebeuren als de mensen in de kustgebieden moeten vluchten voor de stijgende zeespiegel? En hoe lossen we een tekort aan zoetwater op? Vergaat de wereld niet als we zo doorgaan?
Economen blijven er rustig onder. De wereld mag vergaan, als ZIJ maar niet failliet gaan. "Wat kost het ons nu en wat levert het in de toekomst op," vragen ze. Ze schrikken niet van grote kosten in de toekomst. Dat is de schuld van het inflatiespook. Inflatie is een krakkemikkige constructie om mensen meer te laten consumeren door de waarde van hun geld geleidelijk aan te verminderen. Hierdoor gaan mensen meer kopen en denken economen dat ze in de toekomst gemakkelijk smakken van bijna waardeloos geworden geld kunnen uitgeven tegen de gevolgen van het broeikaseffect.
Daarbij vergeten ze echter één ding: het bedrag dat ze in de toekomst moeten betalen om de gevolgen van een klimaatsverandering tegen te gaan, zal ook een veelvoud zijn van wat men nu noodzakelijk acht. Zeker als we nu op dezelfde voet verdergaan en met een groeiende bevolking de Aarde nog verder uitputten. Zeker als we nu met onze kop in het zand de veranderingen gaan afwachten om dan achteraf te moeten vaststellen dat we met z'n allen hebben liggen slapen.
Hoe de wereld er in de toekomst uit zal zien, weet niemand. Of de aarde over honderd jaar nog steeds bewoonbaar is voor de mens, is ook niet te zeggen. Vast staat dat de econoom zijn geld op de bank heeft staan en er nog tot in de lengte der dagen rente van trekt. Misschien komen ze er dan achter dat ze het point of no return zijn gepasseerd en dat de kosten om al het onheil af te wenden gigantisch zijn. Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt...
Dit was een tekstje dat ik voor de grap schreef naar aanleiding van een economisch vraagstuk.
Gerelateerde artikelen:
"Vrees de klimaatsverandering," roepen de klimatologen. Nu onderhand iedereen wel overtuigd is dat het klimaat verandert door menselijk ingrijpen, is het tijd om de koppen bij elkaar te steken om een oplossing te zoeken. Wat moet er gebeuren als de mensen in de kustgebieden moeten vluchten voor de stijgende zeespiegel? En hoe lossen we een tekort aan zoetwater op? Vergaat de wereld niet als we zo doorgaan?
Economen blijven er rustig onder. De wereld mag vergaan, als ZIJ maar niet failliet gaan. "Wat kost het ons nu en wat levert het in de toekomst op," vragen ze. Ze schrikken niet van grote kosten in de toekomst. Dat is de schuld van het inflatiespook. Inflatie is een krakkemikkige constructie om mensen meer te laten consumeren door de waarde van hun geld geleidelijk aan te verminderen. Hierdoor gaan mensen meer kopen en denken economen dat ze in de toekomst gemakkelijk smakken van bijna waardeloos geworden geld kunnen uitgeven tegen de gevolgen van het broeikaseffect.
Daarbij vergeten ze echter één ding: het bedrag dat ze in de toekomst moeten betalen om de gevolgen van een klimaatsverandering tegen te gaan, zal ook een veelvoud zijn van wat men nu noodzakelijk acht. Zeker als we nu op dezelfde voet verdergaan en met een groeiende bevolking de Aarde nog verder uitputten. Zeker als we nu met onze kop in het zand de veranderingen gaan afwachten om dan achteraf te moeten vaststellen dat we met z'n allen hebben liggen slapen.
Hoe de wereld er in de toekomst uit zal zien, weet niemand. Of de aarde over honderd jaar nog steeds bewoonbaar is voor de mens, is ook niet te zeggen. Vast staat dat de econoom zijn geld op de bank heeft staan en er nog tot in de lengte der dagen rente van trekt. Misschien komen ze er dan achter dat ze het point of no return zijn gepasseerd en dat de kosten om al het onheil af te wenden gigantisch zijn. Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt...
Dit was een tekstje dat ik voor de grap schreef naar aanleiding van een economisch vraagstuk.
Gerelateerde artikelen:
Clubblad BSG; 15-09 2006
5 opmerkingen: