Belachelijke locatie
Vandaag was weer zo'n dag dat iedereen vrij had vanwege een of andere feestdag. Dat was dus een mooi moment voor een leuk schaaktoernooi, moeten ze in Soest gedacht hebben. Ewood, die toch alle tijd van de wereld heeft, vroeg mij om mee te doen. Dat deed ik dus maar en met een scalp op zak wilde ik wel eens zien of ik ook kan rapidschaken.
De dag begon vreemd, want terwijl ik me haastte om op tijd naar het station te gaan, zei Ewood rustig dat we met de auto zouden gaan... Dus toen zat ik op de bank TV te kijken. Niet dat er veel te zien was; de nieuwslezers en -lezeressen hadden een vrije dag, dus er was geen nieuws. De TV stond daarom maar op Die Uli's of zo, een serie over een aantal dikke Duitsers. Een vage serie. De aflevering ging ongeveer zo: Omdat hun oma honderd jaar zou zijn geworden, wilden ze opeens een Trabant, waarna een of ander best lekker wijf opeens zo'n ding af kwam leveren. Een andere knakker kreeg een auto cadeau en twee Britten (?) kregen bergen met onderdelen, ook al konden ze die Uli's niet verstaan. Van geld hadden ze nog nooit gehoord.
De sfeer zat er goed in na nog wat vreemde opmerkingen van m'n ma. Ewood reed ons naar Soest, waar de speelzaal gauw gevonden was., waarna Beppie weer terug reed. Ik had geen idee wie er mee zouden doen: de site van de organiserende vereniging was niet bepaald nuttig te noemen. Ewood en ik zaten natuurlijk in de hoogste groep, waar een hoop spelers meededen die voor mij lastig te verslaan zijn en een aantal sterke spelers, zoals Slingerfred en Eric de Haan.
Toernooi
In de eerste ronde speelde ik tegen Ronald Gouma met zwart. Geen zwakke speler; hij versloeg PJF eens in de promotieklasse toen PJF 7 uit 9 scoorde. Uitkijken dus. Er kwam Schots op het bord, waarin wit op c6 slaat en e5 doet en bla, bla, bla. Lekker schuiven dus. Ik kon het hem voor m'n gevoel al vrij snel lastig maken, maar het was nog niet meteen beslissend. Pas toen hij opeens een stuk weggaf, was de partij beslist. Ewood won van Tjerk Hacquebord, maar hij weerlegde diens dubieuze opening niet goed genoeg, waarna hij bagger stond: "Ja, poepopening en toen stond ik bout." Toen Tjerk het verkeerde plan koos, won hij alsnog.
In de tweede ronde speelde ik dan tegen Slingerfred. Als ik in deze partij een goed resultaat zou kunnen halen, dan was dat prima voor mijn toernooi. Zo'n partij als tegen Henk zag ik wel zitten. Helaas voor me ging werkelijk waar alles mis in die partij. Was het de kracht van m'n tegenstander, of deed ik het zelf? Ik vrees het laatste, want al in de opening ging het verkeerd. Sweshnikov? Naidorf? Nee, Draak. De ongebruikelijke zetvolgorde bracht me van streek, waardoor opeens ...Pg4 kwam. Ik meende nog wat te hebben, maar opeens hingen twee stukken. Dan erger je je wel aan die band die keihard zat te repeteren in een zaal naast ons. Als het een beetje mooi klinkt, dan is het nog tot daar aan toe, maar dit was gewoon zo hard mogelijk rammen. Geen melodie, niks. Wat een k-herrie. Nee, dan denk je wel aan Pinda, die dit een belachelijke locatie vond. Daar kon ik me toen wel in vinden. Ik rotzooide nog wat door, maar het had geen zin meer. Ik had een beetje een Vincent Rothuis-gevoel en dan had ik de problemen niet eens bewust opgezocht...
Ewood deed het beter. Hij won van Rob Bodicker door een kwaliteitsoffer. Lachend vertelde hij dat hij geeneens een pion ter compensatie had. De pionnen op de damevleugel stormden echter naar beneden. Wit kon de druk niet meer aan, verloor de kwaliteit weer en uiteindelijk ook nog een stuk. Ewood liet me graag de partij zien en met name het eindspel. Op MSN was Ewood kritischer: "We speelden beide nogal raar" en "(Het offer) was uit nood geboren omdat-ie ineens een pion dreigde te winnen".
In de derde ronde speelden we weer tegen bekenden. Ditmaal mocht Ewood tegen Slingerfred en speelde ik tegen Hacquebord. Hij vroeg nog over BSG 1 en of we terecht waren gedegradeerd. Ik kon alleen maar zeggen dat we op papier veruit het zwakste team hadden. Ondanks dat wilde ik als ex-meesterklasser wel winnen. Dat lukte zowaar. Ik kreeg opnieuw Schots tegen me. Opmerkelijk... Ik speelde het net als in de eerste partij, als hij opeens afwijkt. (of deed ik dat die zet daarvoor?) Hoe dan ook, ik gebruikte mijn ontwikkelingsvoorsprong om wits centrum aan te tasten. Dat leverde me een pion op, maar toen ik vrij gedachteloos een pion oppikte, zag ik dat ik misschien nog iets veel beters kon doen. Nu werden de dames geruild en kreeg wit tegenspel. Ik vreesde dat ik de winst had laten liggen, maar in tijdnood speelde hij het niet handig en verloor hij wat houtjes.
Ewood verloor. Hij wilde dames ruilen, maar slaagde er alleen in zijn eigen dame van het bord te laten verdwijnen. Volgens hem stond hij eerder wel goed, maar in de stelling waarin hij de dame weggaf al niet meer. "Nee, maar ik koos verkeerde plan, waarschijnlijk stond ik gewoon prima."
Toen was er pauze en kon ik nog tevreden zijn met 2 uit 3. Rustige openingen met zwart tegen zwakkere tegenstanders, dat ging wel goed. Nu maar eens een goeie vegen. Ik mocht tegen Marcel van Os. Tijdens het SGS-Snelschaakkampioenschap voor teams speelde ik ook tegen hem. Toen deed ik Naidorf met 6.a4 en won ik. Tja, tweemaal tegen dezelfde, da's ook niet heel leuk. Wat zal ik nu eens doen? Nu maar 6.Le2? Hmm, dat beviel me ook niet heel erg, dus deed ik toch maar 6.a4. Saai, maar misschien leverde het me weer wat op. Ik stond ook wel aardig, maar ik dacht lang na voor vrij kansloze zetten. Zoals het nu ging werd ik teruggedrongen en verloor ik. Overigens liet zwart met zijn slotzet alsnog eeuwig schaak toe, maar mijn vlag viel toen... Balen.
Ewood won van Hein-Piet van der Spek. Hij vertelde dat hij goed stond, maar dat hij het "onnodig tactisch liet worden". De tactiek bleek uiteindelijk in zijn voordeel en met een stap-2-trucje besliste hij de partij. Dat ging dus goed.
Ik was inmiddels weer afgezakt naar de tweede rij. Aan bord 7 speelde ik tegen Elmer van Veenendaal, een vrij anonieme ex-jeugdspeler, maar ook weer niet iemand om te onderschatten. Tijdens het PJK in 2006 hield hij PJF in de eerste ronde op remise. Dat kon mij ook overkomen. Of erger, al hield ik daar niet zo'n rekening mee. Overigens zie ik dat hij in de partijen voor de ratinglijst van mei alleen maar met zwart heeft gespeeld. Zou dat verklaren waarom hij met wit het weinig ambitieuze 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lc4 Pf6 4.d3?! deed? In dergelijke stellingen ga ik gewoon "staan". Lekker schuiven. Wit heeft toch al niet echt meer openingsvoordeel en dan moet het wel goedkomen. Ik veroverde het loperpaar en ik hoopte de stelling te kunnen opengooien. Met zetten als c4 en g4 voorkwam wit dat, maar desondanks had ik nog steeds mogelijkheden. Wits dubbelpion wegruilen, dan druk zetten op de half-open lijn en ondertussen de zwakke pionnen dekken met de lopers. Heel thematisch. ;) Het eindspel was geen pretje voor wit, want hij verloor een pion, waarna mijn vrije a-pion de partij besliste.
Ewood won van Adriaan de Jongh. Hij hield een heel verhaal na afloop van de partij, dat hij met zijn toren en een loper op b6 f2 aanviel en dat wit dat moest dekken met een paard op d1, maar dat hij niet zag hoe hij dat uit moest buiten, waardoor hij op het idee kwam om ...Lc7 te doen, om wits e-pion aan te vallen, wat voor de toren op e3 lastig te dekken was en bla, bla, bla...
In de zesde ronde zat ik weer aan een hoog bord. Ditmaal speelde ik tegen meneer van der Spek. Ik was blij met de opening, waarin ik de partij De Groote - Martens verbeterde en met Dd4 weer een pion kon oppikken. :P Uiteraard had ik de "krachtzet" voorbereid met Kh1. Ik won de d6-pion, maar ook zonder die pion bleek de zwarte stelling lastig te kraken. Zwarts stukken waren te actief. Ik besloot maar eens wat stukken te ruilen, maar dat hielp niet echt. Ondanks een minuspion hield zwart vrij gemakkelijk remise. :(
Ewood won van Eric de Haan. In het Siciliaans kon zwarts koning geen kant meer op en daardoor won Ewood opmerkelijk eenvoudig van zo'n sterke speler. Met 5 uit 6 stond hij zelfs gedeeld eerste; Slingerfred had twee remises afgestaan: tegen van Os in die ronde en eerder tegen de Haan.
Dat werd dan ook mijn laatste tegenstander. Zou ik mijn 100%-score met zwart kunnen vasthouden? Het antwoord was nee. In een soort Nimzo kwam ik vreemd te staan. Niks nieuws, maar het werd al gauw penibel. Wit won een toren op a8. Ik kon een toren op h1 winnen, maar ik meende dat wit dan dames kon ruilen en met het paard kon vluchten. Daarom sloeg ik maar een centrumpion en ging ik het paard later ophalen. Met twee pionnen voor de kwaliteit had ik de materiaalbalans in ieder geval nog niet laten doorslaan, maar mijn stelling was lastig te spelen. In tijdnood wilde ik tegenaanval starten, maar door een penning verloor ik opeens mijn centrumpionnen. Daarna stond ik heel slecht en werd ik gevlagd in slechte stelling. Opmerkelijk was dat wit met zijn laatste zet een toren weggaf...
Ik had nog wel een grappige partij gespeeld, maar 0 uit 3 tegen sterkere tegenstanders is wel wat mager. Ewood was niet blij met zijn remise tegen Marcel van Os. Naar eigen zeggen stond hij heel goed, maar blunderde hij zijn vrijpion weg. Daarna was hij blij met remise.
Dat betekende dat Slingerfred won. Een beetje een vage gast, maar niet onaardig. Hij was geïnteresseerd in mijn verrichtingen. Na afloop hebben we hem dan ook gefeliciteerd. Ewood mocht de tweede prijs delen met De Haan. Samen kregen ze 80 euri, net zoveel als de winnaar.
Wie ook nog in de prijzen viel, was Erik-Jan Smedema. Hij speelde gek genoeg in de tweede groep en werd gedeeld vierde/vijfde. Niet briljant voor iemand die al jaren in het bezit is van stap 6. ;) Toen ik mijn jas pakte sprak hij me nog aan. Hij vroeg nog of ik er bij de massakamp Baarn - Soest zou zijn, maar dat wist ik niet; ik ben immers geen lid meer van Baarn. Geen idee of en wanneer de massakamp gehouden wordt.
Dat was het dan weer. We reden mee met Klaas Been, die netjes 4 uit 7 scoorde in de derde groep. Hij had met een schaaktoernooi nog een aantal potten jam gewonnen en daar moest hij vanaf, dus zocht Ewood naar een potje aardbeienjam. Tja, je ziet ze niet vaak, BSG'ers op toernooien. Klaas Been is echter een uitzondering op de regel. Toernooi na toernooi loopt hij af. In de auto was hij vooral bezig met praten en keek hij vaker achterom dan op de weg. Desondanks kon hij adequaat reageren op de rest van het verkeer. Wel had hij moeite met de juiste weg te vinden. "Gaan we zo nog goed?", vroeg hij dan enigszins paniekerig. Op de snelweg reed hij bijna richting Almere, maar net op tijd week hij af. Bij Gooi Noord: Ewood: "Hier moet je linksaf, anders rij je de snelweg weer op." :P
We werden precies voor ons huis afgezet. Een lange schaakdag was afgelopen.
Links:
Eindhoven; 29-10 2006
Harmonie 2006; 07-01 2007
Verhaal van de minicompetitie; 02-12 2007
BSG in het nieuws; 29-03 2009
Gerelateerde artikelen:
SGS-Snelschaakkampioenschap; 15-11 2008
4 opmerkingen: