Versterkt tweede redt het niet tegen Tal/ DCG
Afgelopen zaterdag 23 september begon de competitie voor BSG 2 met een uitwedstrijd tegen het best sterke Tal/DCG. Dit team is de afgelopen jaren tweemaal gedegradeerd. Vorig jaar verloor het met 6½-1½ van BSG 1 en nu mochten ze wraak nemen op het tweede.
BSG 2 is dit jaar versterkt met de gebroeders Ootes. Vorig seizoen hadden we vaak invallers nodig. Tegen Nieuwendam speelden we toen met maar liefst vier invallers. Dit jaar zal dat hopelijk anders zijn.
We gingen met twee auto's naar Amsterdam. Theo was nog even bang voor files, maar dat viel reuze mee. Zodoende kwamen we ruim op tijd aan, alleen moesten de auto's verderop geparkeerd worden. Na een wandeling kwamen ook de bestuurders op tijd aan op de plek die door Lennart als volgt werd beschreven: "Tal speelde op een akelige locatie. Hun normale zaal was al verhuurd, en daarom werd er een bijzaaltje geregeld. Echter, het lag aan een speelplaats alwaar de, voornamelijk allochtone, bevolking luidruchtig het genot van het kind-zijn vierden. Door de herrie buiten moest de deur naar buiten (er waren geen ramen die open konden) dicht blijven. Na een minuut of 10 begon het zeer verdacht te ruiken in de speelzaal, een gevolg van zweterige schakers. Helaas is die stank niet opgelost en gingen de kinderen zelf met het uur harder schreeuwen"
Ruim na enen begon de wedstrijd. De eerste uren viel er niet heel veel te beleven. Alleen de auteur van dit stukje kwam precair te staan. Aan bord twee speelde Theo Slisser met zwart netjes remise. Hij kreeg de Hongaarse variant voorgeschoteld, waarin het evenwicht nauwelijks verbroken werd. Ook Bert Kieboom speelde remise. Ook hier leek niet veel gebeurd te zijn. Teamleider Bert Balke wist zelfs te winnen. Helaas heb ik het slot niet gezien, omdat ik zelf rond die tijd verloor. Ik schijn ergens in de opening een foutje te hebben gemaakt, waarna ik steeds in de problemen kwam. Door middel van een stukoffer wist mijn tegenstander te veel dreigingen te scheppen.
Na deze partij gebeurde er lange tijd heel weinig. De 2-2-stand bood hoop op een goed resultaat, maar die hoop vervloog toen Tom de Ruiter in een moeilijke stelling misgreep. Hij had mooi spel gekregen. Een ruiltransactie kostte hem de dame, maar leverde hem een toren en twee paarden op. Zijn tegenstander ging echter met een pion lopen en na een promotiecombinatie was het bekeken. Jammer, want in de analyse had wit juist de kansen.
Aan bord 6 verloor Lennart Ootes onnodig. Vanuit de Schotse opening kwam een toreneindspel op het bord, waarin de activiteit van de torens meer gewicht in de schaal legde dan een goede pionnenstructuur. In plaats van herhaling van zetten af te dwingen, ging hij een toren winnen. De resterende vrijpionnen van wit stormden echter als een lawine naar voren.
Vervolgens verloor Chris Kooijman. Hij ging optimistisch op zoek naar aanvalskansen. Helaas koos hij de verkeerde voortzetting, waardoor hij een stuk moest offeren. Vervolgens ploeterde hij door met een stuk minder tegen wat ongevaarlijke pionnen. Het was zijn eerste witnederlaag in lange tijd.
Met de stand van 5-2 op het scorebord was alleen Lars Ootes nog bezig. Hij had in de opening veel tijd verbruikt om te anticiperen op de Aljechinopening van zijn tegenstander. Het leverde hem een behoorlijke stelling op. Helaas liet hij zijn tegenstander glippen. Met een kwaliteit achter leek het op een nederlaag uit te draaien, maar hij gaf zijn visitekaartje af door zijn tegenstander in wederzijdse tijdnood te flessen. Terwijl zijn teammaten het niet konden laten nog enkele opmerkingen te maken, sprak hij van "gerechtigheid", een uiterst sportief gebaar, na zo'n kater.
Zodoende werd het 5-3 en niet 6-2. Na afloop heerste er een optimistisch en tevreden gevoel. De nieuwkomers hadden het netjes gedaan en er had hier en daar wel wat meer ingezeten. Het goede gevoel werd versterkt door het telefoontje naar het denksportcentrum, waar BSG Sopsweps met 6½-1½ vernederde.
Dit verslag is ook te lezen op de site van BSG (als het goed is)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten