Donderdag
Het veldwerk was na deze dag praktisch voorbij, maar heel blij was ik niet. Enquêteren! Brr... Hoe lulde ik me hier onderuit? Het begin was altijd het moeilijkst, maar ik vond het eng als ik op hetzelfde terrein als mijn makkers moest enquêteren; bij een kleine plaatselijke supermarkt. Dan was ik liever nog alleen, want dan werd ik misschien alleen vreemd aangekeken door mensen die ik niet kende... Gelukkig vond Rolex het niet erg als ik hem zou bijstaan door alleen de antwoorden op te schrijven. Dat was natuurlijk wat lichter werk, hoewel die stapel papier ook best zwaar was...
Zo kwam ik de ochtend door. Het was best druk en we konden best veel mensen spreken. Natuurlijk waren er op deze donderdagochtend vooral veel vrouwen aanwezig, maar ook wel wat mannen. Toch hadden - voor m'n gevoel - de mannen minder zin om aan onze enquête mee te werken, waardoor we uiteindelijk viermaal zoveel vrouwen hadden geënquêteerd Dat was natuurlijk wel jammer voor de betrouwbaarheid.
Desondanks hadden we voor het eind van de middag 69 mensen ondervraagd en met een stapel informatie op zak gingen we weer naar de camping.
Die 69 mensen waren best veel: een stel chickies stond haast dag in, dag uit te enquêteren en kwam aan nog geen 200 respondenten. Aan hun uiterlijk zal het niet hebben gelegen, aan hun enquête waarschijnlijk wel: het afnemen duurde tien minuten, die van ons misschien drie (hoewel dat geregeld uitliep).
Nee, voor ons was de enquête meer bijzaak. Voor ons telde de mening van de bewoners niet zo zwaar. Liever wilden we weten welke waarden er in ons gebied zouden worden opgeofferd.
Daarom gingen we 's middags ook maar mee met Jan, richting het Kampereiland. We fietsten door het saaie pannenkoekenlandschap, over de smalle weggetjes en langs de vlakke akkers, dan weer wind mee en dan weer wind tegen. De rit stopte opeens bij een akker, waarna ik de anderen achterna liep naar een hek. Toen we daar overheen waren, hield het land op. Daar stond ik me dan te vergapen aan de rietkragen. Na een kleine slaapwandeling, liep ik weer achter mijn makkers aan. Op de terugweg hadden we alleen maar tegenwind en bekaf kwam ik aan. Ik had natuurlijk heel veel zin gekregen in het inkloppen van de enquête-uitslagen.
De tijd vliegt echt wanneer je lol hebt, want toen we net over de helft waren met het inkloppen van de uitslagen, was het alweer tijd om te eten. Wat zou het nu worden? Het was iets Sjinees of iets in die richting. Gelukkig zat er ook rijst bij, dus daar kon ik nog wel wat van naar binnen schrokken. Daarna werd het weer tijd om verder te gaan met de enquete. Rolex wilde nog één enquête erbij hebben, om op 70 te komen, dus wilde hij naar Kampen. Hij wilde een jongen enquêteren omdat we weinig jongeren hadden geënquêteerd. Helaas was Kampen helemaal uitgestorven. Toch waren er twee gozers die verveeld op een bankje zaten. Eéntje wilde wel meedoen aan de enquête Toen hij de vragen had beantwoord, ging Rolex opeens die andere overhalen om ook die enquête in te vullen... Gelukkig hapte die gast niet toe en reden we weer "voldaan" naar de camping. Ik had m'n twijfels over het nut van het enquêteren van een gastje van veertien.
Nadat de uitslagen waren ingeklopt, ging ik er leuke grafiekjes van maken. Daarbij maakte ik voor het eerst in m'n leven een cirkeldiagram in Excel. Ik was die lelijke standaardkleuren zat en ik wilde ze vervangen door toepasselijke kleuren (rood voor "nee" en groen voor "ja"), maar dat lukte niet zo goed. Pas na veel gestuntel was het me gelukt. Ik was wel blij met de grafieken, die ik redelijk had geünifiseerd: steeds hetzelfde lettertype en dezelfde kleuren en dat soort dingen.
Weerwolven
Het was de laatste avond en zelfs wij waren nu klaar. De uitwerkruimte ging dicht en het werd tijd voor spelletjes. Eén van die spelletjes was het spel "Weerwolven". Het was ondertussen pikkedonker en iedereen was dolenthousiast toen het spel tevoorschijn kwam. Zelf werd ik overgehaald om ook maar mee te doen, hoewel ik het spel niet kende. Gelukkig kenden er nog wel meer mensen het spel niet, waaronder Rolex, die naast me zat.
Het spel werd uitgelegd. Het kwam er in het kort op neer dat de wolven "'s nachts" een "burger" moesten "vermoorden", net zolang totdat alle burgers waren uitgemoord. De burgers moesten natuurlijk zelf de weerwolven zien te ontmaskeren. Dat moesten ze doen in een stemming, waarin degene met de meeste stemmen het spel moest verlaten. Dat kon natuurlijk ook een burger zijn en in het begin van het spel gebeurde dat ook veelvuldig.
De eerste spelleider was JWvE. Hij vertelde in geuren en kleuren over het stadje "Reinsburg", waar de weerwolven zoveel overlast veroorzaakten. Zelf was ik maar een burger. Rolex was dat ook en hij werd zelfs gepromoveerd tot burgemeester. Nadat de spelregels waren uitgelegd, begon het spel dan echt. We gingen "slapen", waarna allerlei wezens, zoals de heks en de wolven, onafhankelijk van elkaar "wakker" werden en mochten beslissen over leven en dood.
De eerste ronde was lastig. Als echte n00b moest ik als eerste iemand verdenken. Tja... Wie moest ik dan kiezen? Ik besloot maar iemand te kiezen die nogal aanwezig was. Gelukkig (of helaas?) deelden weinig anderen in die mening en kozen ze een ander chickie. Die mocht zich toen verdedigen en deed dat - in mijn ogen - zo ongeloofwaardig, dat ik besloot alsnog op haar te stemmen. Helaas bleek mijn "weerwolvenkompas" nog niet zo goed te zijn, want ze was gewoon een burger. Tja, jammer dan.
Vervolgens ging ik weer rustig slapen en zag ik tot mijn opluchting dat ik de volgende dag gewoon nog in leven was. De drukste mensen gingen er het snelst uit, maar ook ik had last van een imagoprobleem. Ik moest vaak als eerste kiezen en als ik dan iemand moest aanwijzen, dan werd me dat niet in dank afgenomen. Daardoor kreeg ik al gauw behoorlijk wat stemmen, maar gelukkig had het geen consequenties. Ook Rolex kreeg een imagoprobleem. Hem werd "kwalijk" genomen dat hij per ongeluk een burger op de brandstapel had laten verdwijnen. In een kwartier durend betoog pleitte hij zijn onschuld, maar dat was slechts uitstel van executie. Hij deed zijn burgemeestersinsigne over aan mij, waarna hij het spel verliet.
Het werd onrustig, want bijna iedereen was alweer uitgespeeld. Uiteindelijk bleef ik over, samen met Mathieu en Gabe. Ik vond Mathieu verdacht, waardoor ik hem maar aanwees als weerwolf, maar ik kreeg meteen twee stemmen tegen me. Mathieu maakte me duidelijk dat hij de heks was en ik mompelde maar dat ik de burger was. Blijkbaar klonk het overtuigend, want samen wisten we de laatste weerwolf te ontmaskeren. Ik had dus gewonnen! Toen ik het spel een beetje begon te snappen, kreeg ik door dat dat meer kwam doordat ik de weerwolven zo goed had geholpen door steeds burgers naar de brandstapel te stemmen.
Tja, Reinsburg was weer veilig, maar tegen welke prijs: alleen de heks en één burger waren nog in leven.
Na dit succes had ik meer zin om bij de anderen te kijken. Als toeschouwer keek ik hoe de anderen het ervanaf brachten. Toch wel relaxed. Ik kon nog wat foto's schieten, maar helaas volgde ik het spel niet meer zo. Spelleider was Jolly, die zich nergens versprak, maar ook niet zo'n levendig verhaal had.
Hoewel het inmiddels alweer na middernacht was, werd er rustig een derde spelletje gespeeld. Ditmaal was Nelis de spelleider. Het was zelfs zo gezellig dat de docenten kwamen kijken. Toen gebeurde wat er wel aan zat te komen: een kampeerder kwam WOEDEND aanbriezen dat hij de herrie niet meer kon verdragen. Eén van de studenten nam het woord en verontschuldigde zich op zeer beleefde toon. Hij kreeg hierdoor alle lof van Jan-van-gent, die vond dat hij het heel goed had opgelost.
Het feest ging gewoon weer door; men week uit naar een gebiedje even verderop.
Voor mij was het het sein om lekker te gaan slapen. Mijn laatste (?) veldwerk was weer bijna voorbij...
Gerelateerde artikelen:
Veldwerk Kampen (4); 07-07 2009
1 opmerking: